My brave son

Onderwerp: My brave son zo 23 apr 2017 - 14:32

Hun kittens hadden niets door van al deze drama. Gelukkig maar. Hij zocht zijn zoon. Hij was nog klein, maar hij snakte naar een beetje aandacht van zijn kleintje. Aaah daar was zijn petottertje <3 Hij liep met een brede grijns op het katje af. "Cedarkit!", snorde hij. Hij verlaagde zich tot zijn zoons niveau. Wat was hij schattig. Hij leek net op hem, zonder het wit dan. Branchtrove moest zich in houden om het beestje niet dood te knuffelen.

+Cedarkit

Onderwerp: Re: My brave son zo 23 apr 2017 - 15:39

Het kleine, cyperse katertje had zich afgezonderd van de rest van de familie. In eerste instantie was hij best bang geweest voor het grote aantal vreemde katten, maar nu nam hij het maar voor lief. Zijn moeder deed ontzettend raar en hij begreep niet waarom, dus probeerde hij haar enigszins te vermijden. Hij vond het vervelend dat hij niet wist wat er gaande was, maar zodra hij zijn moeder ernaar vroeg, gaf ze geen duidelijk antwoord. Dus ging hij zijn eigen gang maar. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe een grote kater op hem af kwam gelopen. Even keek hij geschrokken op, maar herstelde zich zodra het duidelijk was dat het zijn vader was. De kater groette hem op enthousiaste wijze en Cedarkit plantte een brede lach op zijn gezicht. "Papa!" miauwde hij opgewekt. Eindelijk iemand die normaal deed. Hij zette even een fronsje op zijn gezicht. Hij wilde zijn bezorgdheid aan zijn vader uitten. "Mama doet raar," miauwde de kitten vervolgens. Misschien had zijn vader een verklaring.

Onderwerp: Re: My brave son zo 23 apr 2017 - 15:58

Hij gaf zijn zoon een lik over de wilde kuif. Stiekem wilde hij zijn staart rond de kitten wikkelen, maar hij had geen staart meer, dus deed hij het maar met zijn poot. De kitten uitte zijn bezorgdheid. Hmmm. Zijn voorhoofd rimpelde. Moest hij de waarheid vertellen? Of liegen? Zijn neus ging ook rimpelen. Hij haatte leugens. Zijn bezorgdheid trok weg uit zijn ogen en hij keek vertederd naar Cedarkit. "Mama houd heel veel van haar kittens hé. En je weet dat Bunnykit ook niet meer terug komt, ze kijkt naar ons en dat houd mij sterk, maar mama is heel erg verdrietig. Daarom stottert ze ook zo veel." Hij wist niet heel zeker welk stuk de kitten raar vond. Zijn uitleg was misschien niet top, maar al beter dan de rest wat dit diertje te horen had gekregen. "En mama is stiekem ook een beetje boos op mij," grinnikte hij. Hopelijk kreeg de kitten door dat hij zich geen zorgen moet maken.

Onderwerp: Re: My brave son zo 23 apr 2017 - 16:06

Cedarkit spon zachtjes toen de tong van zijn vader over zijn kopje streek en gaf de grotere kater een kopje toen er een poot rond zijn kleine lichaampje werd gewikkeld. Hij keek omhoog, in de groene ogen van zijn vader, hopend dat hij daar een antwoord zou kunnen vinden. Zijn moeder had verteld dat Bunnykit niet meer terug zou komen, dat ze nu in Starclan was. Hij begreep nog steeds niet helemaal wat dat betekende, maar het maakte hem wel verdrietig. Hij had gehoord dat Starclan een mooie plek was en natuurlijk wilde hij dat Bunnykit op een mooie plek was, maar hij wilde ook graag dat Bunnykit bij hem was. Zijn vader legde uit wat er aan de hand was en Cedar knikte even. Hij snapte gewoon niet waarom Bunnykit ineens weg had gemoeten. Hij fronste toen zijn vader zei dat zijn moeder ook een beetje boos was op hem. "Waarom dan?" miauwde hij verward. Het was toch niet zijn schuld dat Bunnykit weg was gegaan?

Onderwerp: Re: My brave son