A better place for the small ones.

De massieve riverclanner had al een tijdje het kroost op het oog gehad. Ene Harepaw had hem aan de grens over het nestje verteld en niet veel later, aan de begin van de journey, had hij gehoord dat de moeder van deze kroost was overleden. Daarom had de roodkleurige kater een beslissing genomen... Met snelle passen wandelde hij richting de queen die deze kleintjes sinds de dood van Winddancer had gevoed. Ze waren al een moon of twee, drie oud en vast wel bijna groot genoeg om zonder een moeder te leven, wat dus perfect was voor hem uiteraard. "Hallo daar," zei hij tegen de kittens terwijl zijn blik even rond ging langs de kleintjes. "Hebben jullie zin om iets leuks te gaan doen?" Hij neeg zijn kop wat en kantelde zijn kop meteen. "Jullie mama heeft jullie achtergelaten niet? Ja, ze is altijd zo geweest en ze liet amper van zich horen," heh. Zijn strakke blik was vurig gericht op de kleintjes terwijl hij wachtte op een antwoord van zijn kittens.

-Voor de kittens van Winddancer & evt scers die zich willen bemoeien idc rlly

_{Het was moeilijk om de groep bij te houden. De kleine kitten haar pootjes waren versleten, maar echt zeuren deed ze niet. Emberspark hield hun natuurlijk goed in de gaten, maar liep niet altijd bij hen. Ook werden ze niet altijd gedragen, wat betekende dat ze soms alleen met hun nestgenootjes liepen. Een stem trok haar aandacht. Softkit keek op en zag een grote kater staan, die ze nog nooit eerder gezien had. Ze spitste haar oortjes. Hij zei iets over een mama, maar daar wist ze niets van. Mama had ze nooit ontmoet. Ze hield zich stil. Ze vond het maar spannend dat er iemand bij haar kwam staan die ze niet kende.}

Wist hij dat het een geheim was. Uh... Een van de kittens, een gevlekte, keek hem enkel aan en hij neeg zijn massieve kop wat om te kijken naar het jonkie. Zonder pardon pakte hij haar vast en tilde hij haar van de grond waarna hij met forse tred naar Riverclan terug wandelde. De roodkleurige kater zocht even met zijn ogen langs de katten heen en besloot te gaan zitten met het jonkie waarna hij haar neerplaatste. "Hallo, mijn naam is Outrage, wat is de jouwe?" klonk er van hem af. "maak je maar geen zorgen straks mag je terug naar je broer en je zusjes," bromde hij er moeizaam achter, hij was hiervoor niet gemaakt.

_{Ze hield de kater goed in de gaten, en liep wat naar achteren toen hij dichterbij kwam. Echter stootte ze hierdoor tegen iemand anders aan en schoot ze geschrokken weer naar voren, waar ze meteen opgepakt werd door de kater. Ze slaakte een piepje, hier was ze het niet mee eens, maar ze durfde verder niet veel te doen. Zacht bewoog ze met haar pootjes. "Ik wil niet," miauwde ze vervolgens. Hij had haar een beetje hard opgepakt, ze hing niet lekker en bovendien vond ze het al eng zat om bij onbekende katten te zijn. Hij zette haar na een korte wandeling neer en ze slaakte een zuchtje. Ze was nu omringd door allemaal onbekende katten die ze nog nooit eerder had gezien en bleef daarom toch maar dichtbij de kater die haar meegenomen had. Die kende ze dan nog het meeste hier. Hij stelde zich voor als Outrage, en zei vervolgens dat ze zo weer terug mocht. Oké, ze geloofde hem op zijn woord. Ze hield haar kop laag en trippelde snel naar hem toe, zodat ze wat dichterbij zat en niet bij onbekende katten hoefde te zijn. "Softkit," piepte ze toen naar boven, al keek ze hem niet aan, want dan moest ze haar kopje wel heel ver naar boven doen wijzen.}

De kater zag het als zijn persoonlijke taak zijn clan gemotiveerd en blij te houden. Het thunderpath hadden ze ingeruild voor een redelijk drukke andere plek, maar veiliger, en dat was reden om weer vrolijk te zijn. Vandaar ook dat hij zijn ronde weer deed, en maar al te blij was toen hij kittens in het oog kreeg. Kittens waren geweldig, en dus verdienden ze een verhaaltje. Tenminste, nadat hij had uitgevogeld wat de Riverclan geur hier deed en wat de grote kater die met een kitten in zijn mond liep precies dacht dat hij van plan was. Tall zuchtte eens diep -konden katten niet even normaal doen voor drie seconden? - voor hij erachteraan liep, en zo bij de Riverclan groep kwam. Daar liep hij recht op de kitnapper af, en bleef achter hem stilstaan. De grootte van Riverclan katten had hem nooit gedeerd, hij was minstens even groot als niet groter, en wist dankzij Shadowclan ook fiks venijnig te slaan. Hopelijk zou dat nu niet nodig zijn. "Wat denk je dat je aan het doen bent?" Mauwde hij, stern en dreigend. Tall zou hier niet weggaan zonder die kitten.

Ze stelde zichzelf voor als Softkit en hij kantelde zijn kop even. Hij wist niet dat het een gerucht was. Die harepaw had hem gezegd dat de poes, Winddancer, kittens had gekregen. En wie anders zou er vader zijn dan hem? Het was gewoon een te perfecte timing geweest en hij was er meer dan zeker van dat ze van hem waren. Zijn gifgroene ogen werden opgericht toen een kat hem benaderde en wel meteen maakte hij zich groot, zijn pels wat opzettende. Trots als hij was keek hij neer op de leader. Hij had geen respect voor de leader rangen, voor niemand. En al zeker niet voor deze mislukking. "Wat denk je dat je aan het doen bent?" Dreigend. Dacht hij serieus, een afgewezen leader, dat hij hém zou bang maken met dat? Het liet hem haast lachen... maar dan opnieuw, lachen, daar deed hij niet aan. "Claimen wat van mij is," zei hij op een sterkere dreigende en ijzige toon. "Niet dat jij dat kan snappen," gooide hij erachter terwijl ie zijn ogen vernauwde. De kater tegenover hem was een hartenbreker en had zoveel poezen achter hem aan, maar kittens? Nee, hij was er zelf een. Hoe kon hij dan in godsnaam weten waar hij mee bezig was.

_{Er kwam een nieuwe kat bij hen. Door alle spanning herkende Softkit hem niet. Ze was dan ook nog jong, en gezichten opslaan was niet haar sterkste punt. Ze had één keer met hem een soort training gedaan, een gezamenlijke met alle kittens, maar dat was alweer zo'n tijd terug dat ze daar niets meer van wist. Haar groene ogen keken omhoog, richting de twee katers die duidelijk aan het ruziën waren. Daar hield ze helemaal niet van. Vooral niet als het met haar siblings was. Deze twee katten waren heel waarschijnlijk geen siblings, bedacht ze zich, want ze leken helemaal niet op elkaar. Ze knipperde een aantal keer, ze vond het maar lastig om te volgen. Ze drukte zichzelf wat dichter tegen de rode vacht naast haar aan, ze vond het helemaal niet fijn als de twee zo tegen elkaar praatten.}

De sneeuwwitte kattin had aan een apprentice gevraagd om de twee kleintjes die ze zelf droeg even bij zich te houden, dat ze zo terug zou komen om hen weer verder te dragen, want ze had wat stemmen gehoord die haar zorgen baarde. Er was ergens ruzie, en ze herkende de stem van haar oom Tallshadow maar al te goed. Een RiverClan kater leek iets van plan te zijn met één van de kittens van Emberspark, Softkit. Ze had niet lang nodig om te snappen wat er aan de hand was. "Softkit, meisje," zei de queen met haar warme stem. De kitten was bang, dat kon zelfs een blinde elder nog wel voelen. "Laat haar gaan," mauwde ze kalmpjes terwijl ze de kitten wenkte met haar pluizige staart. Dit was geen gesprek om kleine kittens bij te hebben.

De ander reageerde precies zoals wel te verwachten viel, minachtend jegens de rang die Tall droeg en vol van zichzelf. Het verbaasde Tall alsnog een beetje, aangezien hijzelf altijd het volste respect had gehad voor leiders, en zich nog steeds niet helemaal kon indenken dat dat niet unaniem gedeeld werd. Gekke zaak. De kitten werd duidelijk een beetje bang van hoe het nu al liep, en gelukkig kwam Ivywing tot zijn redding om haar gerust te stellen. De kater keek even dankbaar naar de poes, en richtte toen zijn blik weer op de Riverclanner. "Die kitten is van niemand buiten zichzelf," Stelde hij eerst, duidelijk niet gediend van katten die zich kittens toe-eigenden. De tweede opmerking had hij niet echt begrepen, en dus skipte hij die even. "Die kittens zijn shadowclanners, geboren en getogen, ik wist niet dat de voortbestaansnood in Riverclan zo hoog was, maar denk maar niet dat je dat zal kunnen oplossen met de kittens uit onze clan," Stelde hij daarna, niet blij met deze kitnapper, zoveel was duidelijk.

Hij bleef de ander scherp aankijken, hij had een hekel aan deze verschrikkelijke eikel. Hij was gewoon zo egocentrisch... Hij zou hem wel eens op zijn plaats zetten. Als een gevecht zou uitbarsten, des te beter. Dan kon hij op een heel duidelijke manier aantonen dat hij de rechtmatige eigenaar was van deze kitten. Hij was haar vader, hij was haar bloed. En hij was maar een woord, de clan, die toch in een haverklap kon veranderen. Sterker nog, hij kon haar stelen en als rogue gaan leven, maar dat was iets dat hij niet zag zitten. Aan de ene kant sprak het hem zeer aan, aan de andere kant leek het hem veel te gevaarlijk. "Softkit, meisje," Hmpf? Hij sloeg wel meteen zijn starat rond de gevlekte kitten en plaatste een poot voor haar, zodat ze meer onder zijn warme buik zat, verborgen voor de shadowclanners. "Laat haar gaan," Heh? Toen hij de blik zag van Tallshadow vernauwde hij wel meteen zijn ogen en keek hij giftig en ijzig naar de poes die zich bij hen had gevoegd. "Weet je wat, bemoei je met je eigen zaken," zei hij sissend. "En maak dat je wegkomt!" siste hij naar haar voordat ie zijn ogen weer richtte op de gestreepte leader. "Die kitten is van niemand buiten zichzelf," Hm... Wel meteen krulde er een mondhoek van hem op. Juist ja, nu zou de ander zich meteen tegenspreken met het zeggen dat de kitten een shadowclanner was niet? "Die kittens zijn shadowclanners, geboren en getogen, ik wist niet dat de voortbestaansnood in Riverclan zo hoog was, maar denk maar niet dat je dat zal kunnen oplossen met de kittens uit onze clan," Juist ja, deze kat was nog idioter dan hij had gedacht. "Juist ja, ik hoor al wat je zegt, ze is van Shadowclan. Hm... En ik vraag me toch af wie de moeder is," klonk er scherp. "Wie de ouders zijn hm? Of weet je dat ook niet? Zijn het kittens van een rogue die je hebt binnen genomen? Of zijn het werkelijk waar de kittens van Winddancer," hij snoof even luid. "Het blijft toch wel vreemd," zei hij even. "Dat ik anders geen andere shadowclan kittens zie die even oud zijn als die van Wind en ik,"

_{Een lieve stem deed haar doen opkijken. Ze herkende de kattin die haar geroepen had niet, maar vond haar veel fijner gezelschap dan de kater waar ze nu bij zat. Toen ze naar haar toe wilde stappen, werd er echter een poot voor haar neergezet. Ze werd wat dichter naar de rode vacht toegeduwd en zachtjes trilde ze. Ze was bang aan het worden. Ze sloot haar oogjes, ze zag toch haast niks aangezien er veel rode vacht voor haar ogen zat. De harde woorden en de betekenis daarvan gingen volledig aan haar voorbij, ze sloot zichzelf helemaal af van de wereld.}

Geen reactie, was goed voor hem. HIj vernauwde zijn gifgroene ogen, nam een stap terug en greep de kleine kitten bij haar nekvel vast en wandelde met een forse tred waarna hij een eindje verderop ging liggen en zijn pluizige staart om de kitten sloeg toen hij deze weer neerplaatste. "Softkit," zei hij zachtjes met zijn lichte schorre stem. "Ik wil dat je dit begrijpt," zei hij even rustig met een ernstige blik in zijn ogen. "Ik ben hier om je te beschermen en voor je te zorgen, snap je dat?" zei hij rustig. "Ik ben je vader, je papa en ik ben heel lang naar jullie opzoek geweest want jullie moeder is... Niet echt goed snik," zei hij even nadenkend. "Snap je dat Softkit?" vroeg hij kalm aan de kleine poes. "Die andere katten.. Die shadowclanners hebben jullie van me gestolen. en ik wil je niet bang maken maar dat is niet echt lief he?" hij zuchtte even en keek rond. Hij wist niet goed hoe hij dit moest verwoorden. "Dus... alsjeblieft wees niet bang van me, ik hou van je, echt waar..." Zijn blik verzachtte wat waarna zijn oortjes wat afzakten. Hij wist niet eens wat die andere idiots aan het doen waren, wat cared het ook. Die waren toch maar niksnutten.

-ik post hierop omdat dit verder moet en er geen reactie komt van daan of emma en ik wel zo lang genoeg heb gewacht :")

Tall had gefronst bij de woorden over Winddancer. Was het echt zo dat de poes kittens had gehad van deze kater? Of was deze rotzooi aan het verspreiden over dode katten? Dat was in de eerste plaats niet chique, en in de tweede plaats niet iets wat Tall zomaar ging laten gebeuren, hij kon op het moment alleen weinig omdat de grote kater de kitten als levend schild gebruikte. Na diens woorden keek hij daarom even verontschuldigend naar de kleine kitten. "Het spijt me dat je al dit verwarrend aan moet horen Softkit," Mauwde hij de kitten toe, "Deze kater is erg in de war," Waarbij hij met vernauwde ogen naar de ander keek, en dreigend een stap naar voren zette. "Ik raad je aan hiervan weg te lopen," Melde hij deze, ondertussen een manier zoekende de kitten er veilig weg te krijgen. "Schaam je diep een kitten als schild te gebruiken, en de doden te beledigen, maar schaam je alleen, weg van hier" Daar was hij echt kwaad over.

Ivywing draaide met haar oortjes bij alle informatie die ze zojuist kregen over Winddancer, deze RiverClan katers en de kittens die door haar broer werden verzorgd. De zwangere kattin keek kort naar Tallshadow, wat moesten ze hier nu mee? Ze hoopte dat haar oom en tevens leader met een idee zou komen, want Softkit was van ShadowClan. Softkit was hun familie. Er was haar gezegd dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien, maar de witte kattin was niet van plan om zo snel op te geven. Ze was een queen, en had het beste voor met kittens. "Het bewijst al genoeg dat je niet veel om haar geeft als je haar zo behandeld," mauwde de kattin scherp, maar haar stem was zo gevormd dat deze nooit agressief kon klinken. Misschien maar beter ook, ze wilde de kitten niet bang maken.

_{Ze werd uit haar eigen wereldje getrokken. Kort knipperde ze met haar grote ogen, en vestigde ze deze op de rode kater die nu wat dringend tegen haar sprak. Hij was haar papa? Haar uitdrukking was vragend terwijl hij sprak, maar er kwam ook vertrouwen in haar ogen. Als hij haar papa was, betekende dat dat ze eindelijk familie had (naast haar broertjes en zusjes natuurlijk). En dat was iets wat heel veel voor haar betekende. De kater vertelde verder, over hoe ShadowClan haar had gestolen, en ze wiebelde verward met haar zwarte oortjes. Ze vond het een moeilijk verhaal om allemaal te begrijpen. Hij hield van haar. Dat was wel iets wat ze heel goed opsloeg. Oh, wat vond ze dat fijn om te horen! Haar oortjes gleden overeind en haar bekje vormde zich tot een glimlach. Haar perfecte bubbel werd echter gebarsten toen ze de stem van de leider hoorde. Ondertussen herkende ze hem nu als 'de leider'. Ook de witte poes begon nu weer te praten. Ze vond het moeilijk zich te concentreren op alles tegelijk, dus drukte ze zichzelf tegen de rode kater aan, die ze nu omgedoopt had in haar kop als papa. Ze vond het heel fijn dat ze eindelijk iemand had die ze zo kon noemen, net zoals bijna alle andere kittens in de nursery. Want voorheen had ze niemand gehad.}

Ze begon te glimlachen en dat was een vertederend aanzicht. Hij gaf een likje over haar kop heen en snorde even zachtjes. Het werkte aanstekelijk want de jonge vader begon ook te glimlachen. Hij was blij zijn dochtertje gelukkig te zien. Daarvoor was hij gekomen. Het kind en haar siblings hadden geen ouders die naar hen omkeken, niemand deed dat. Het was echter toen Tallshadow terug sprak dat hij opkeek. Die asshole, die gast die geen hersens in zijn kop had. Waarom was hij ooit leader geworden? Hij kon deze kat hier en nu doden, daar was hij toe in staat. Zeker in deze situatie. Deze kat verdiende niet eens te ademen. Hij zou geen spijt hebben zijn bloed ana zijn poten te hebben en een oorlog aan zijn toekomst, als dat betekende dat hij die lelijke kop van Tall van de wereld kon helpen. Hij haatte hem zo hard, hij verachtte hem, hij had gewoon geen emotie die gast, geen inzicht, geen geheugen, hij wist niks. Waarom was hij leader geworden? Heh. Een leader zonder levens was makkelijk neer te krijgen. "Het spijt me dat je al dit verwarrend aan moet horen Softkit," Verwarrend? Hetw as toch duidelijk? De kleine had zich tegen hem aangeduwd en hij duwde haar beschermend tegen zich aan terwijl hij zijn ogen vernauwde, zijn gezicht al weer in een agressieve plooi. "Deze kater is erg in de war," Hij grijnsde even, hij was niet in de war. "Ik denk dat jij degene bent die verward is, maar dat is ook niet moeilijk als je geen hersens in die schedel van je hebt zitten," sprak hij even kil uit. En.. Hij daagde hem uit, het liet hem enkel even snuiven. HIj wist toch dat hij sterker was dan de ander? "Ik raad je aan hiervan weg te lopen," Hij nam geen raad op van idiots. "Schaam je diep een kitten als schild te gebruiken, en de doden te beledigen, maar schaam je alleen, weg van hier" Heh? "Houd je bek," zei hij snauwend. "Jouw raad is niks waard als starclan je niet eens levens gunt. Ik heb nooit een dode beledigt, maar zo zij wel jullie. Ze vertrouwde jullie niet en dat is jullie fout, maar goed wie zou jou wel vertrouwen right?" hij stond op en keek grommend naar de tabby kater. Hij wilde een gevecht, hij kon er een krijgen. "Het bewijst al genoeg dat je niet veel om haar geeft als je haar zo behandeld," Hm? "Oh ja en daar kan jij over oordelen, please ga toch naar de vader van je kittens huilen als je daar capabel toe bent. je hebt hier niks mee te maken en bent al even achterlijk als die 'leader' van je," Hij keek scherp naar haar. "Ik raad jou aan om weg te gaan voordat ik je een stomp verkoop die je nog vele moons ga onthouden, gesnopen rat?" grolde hij naar die irritante queen toe. Hij was het zat. Hij was het zo zat dit aan te horen. Hij was het zat te horen dat het fout was terwijl zij fout waren, zij waren degene in fout, idiots. Grommend keek hij terug naar Tall en stond hij op. Vluchtig keek hij even naar Softkit.. "Niet bang zijn," fluisterde hij zacht, om nog geen halve seconde later woest op te kijken. Zijn nagels waren ontbloot, zijn haren stonden overeind terwijl hij waarschuwend siste naar de twee. HIj zou niet twijfelen aan te vallen. Geweld was de enigste optie hier, woorden hadden geen zin als ze niet luisterden.

Tall zag dat de ander niet tot rede te brengen was, en besloot om dan maar gewoon via optie B te gaan. Het was geen enkele optie dat hij hier weg zou gaan zonder de kitten, dus misschien kon hij het dan met rede proberen de ander dat in te laten zien. Dus na stil gezeten te hebben en de harde opmerkingen van de ander genegeerd te hebben ging Tall zitten, sloeg zijn staart om zijn poten, om zijn eigen groeiende irritatie weer de kop in te drukken. Rustig keek hij weer naar de ander, zich herpakt hebbende. "Anders ga je dit eerst met Butterstar overleggen?" Mauwde hij, wat een heel reëele optie was als je het hem vroeg. Dan konden ze daarna nog eens een gesprek hebben, en zou er dan iets uitkomen over waar de kittens heen gingen. "Tot die tijd blijft Softkit in Shadowclan," Hij was een kat van zijn woord, maar dat zou die ander vast niet vinden.

Onderwerp: Re: A better place for the small ones.