So, did she kill you yet?

Onderwerp: So, did she kill you yet? vr 14 apr 2017 - 13:59

Om even heel erg iedereen zijn mening te laten horen: Everstar was eng. Die poes kon kijken alsof ze in je slaap alle kittens zou stelen en opeten, om daarna jou van de daad te beschuldigen. Enger was het nog dat ze er waarschijnlijk mee weg zou komen. Een nieuw level Russische KGB, zo eng was ze. Vandaar ook dat Tall zich niet kon voorstellen dat zijn vriendin een rustig leven leidde op het moment. Deputy van die creep, en dan ook meteen zo'n journey? Dat kon niet goed gaan. Vandaar ook dat hij in de grote groep katten naar haar zocht, en toen hij Ocean niet meteen kon vinden, ervan uitging dat Ever haar voor een monster had geduwd. Lekker van die Windclan poes, zo bleef je deputies benoemen natuurlijk. Geen wonder dat heel Windclan een drama was.

- Oceanbreeze 1st

Oceanbreeze had bijna geen blauw oog dicht gedaan sinds ze in de buurt van donderpaden liepen. Vreselijk, de geuren het geluid maar nog erger nog was het feit dat haar partner gewond was geraakt en een van Thunderclan's Queens een kitten had verloren. Om nog maar te zwijgen over alles dat haar kleine Burnetkit had gezien. Geen wonder natuurlijk dat ze overal en nergens als een kip zonder kop rond liep. Om al haar kittens een hart onder de riem te steken en hier en daar Neverland nog te helpen. Wat haar betreft mocht deze reis er wel op zitten. Ze maakte zich zorgen om haar kittens, om haar clangenoten en om Everstar. En dan was ze Neverland nog vergeten, ze had het al zwaar genoeg als Deputy en Queen, laat staan met alle problematiek die er nog bij kwam. Ze hield van haar clan en clangenoten, natuurlijk deed ze dat. Maar dit begon toch echt wel een tol te eisen. Toen ze dan ook een gestreepte, bekende kater zag die altijd wel een goed humeur had, kon ze haar geluk niet op. Net iets dat ze nodig had om even af te leiden van haar zware taak. Met een snelle pas, voor een vermoeide Queen van Windclan, liep ze op de Shadowclan Leader af waarna ze haar neus even tegen diens schouder duwde. Er waren betere tijden geweest, ook tussen hen. Natuurlijk herinnerde ze de Gathering nog. Hopelijk had hij haar al vergeven, ze had namelijk niet nog een slechter beeld rondom Tallshadow en Windclan gewild.

Het bleek al snel dat ook hij niet lang meer had, aangezien er plots iemand tegen hem aan liep en hem zo waanzinnig deed schrikken dat hij omhoog sprong en in ninja houding neerkwam. Om vervolgens weer tot rust te komen toen hij Ocean zag, en meteen breed glimlachte. "Ik dacht dat je dood was!" Mauwde hij te blij, en fronste toen bij het ontdekken hoe gek dat was als begroeting. Een poot ging de lucht in om aan te geven dat de kater dat opnieuw ging proberen. "Wacht, ik bedoel meer, fijn je te zien!" Vervolgde hij, in de hoop het wat beter te maken. Lukte nog aardig als je het hem vroeg.

Tallshadow of Tallstar was duidelijk niet zozeer op zijn hoede geweest, want zodra ze ook maar in de buurt van hem kwam, sprong hij een grote gat de lucht in, om daarna in een gevechtshouding, ninjahouding terecht te komen. Oceanbreeze verstijfde even terwijl er een enorme grijns op haar snoet stond, ze had niet verwacht de oudere kater zo te laten schrikken, want normaal gesproken kende ze hem als behoorlijk oplettend en nieuwsgierig. Een brede glimlach begroette de zilvergrijze kattin, die daarna met een zachte blik naar de kater keek. "Ik dacht dat je dood was!" Mauwde hij net een tikkeltje te blij, voordat hij fronste en een poot in de lucht bracht, net op het moment dat Oceanbreeze wou vragen waar hij die gedachtegang vandaan had gehaald. Met lichte verwarde en geamuseerde blauwe ogen keek ze de kater dan nogmaals aan. "Wacht, ik bedoel meer, fijn om je te zien!" Mauwde hij vervolgens, waarschijnlijk zijn eerste begroeting herstellende. Een vrolijk en serieus knikje ging er bij Oceanbreeze vanaf voordat ze vermoeid zuchtte. "Dat is het zeker Tall, het spijt me van de Gathering. Ik hoorde Butterstar nogal slecht over jou en een Windclan Warrior spreken. Ik hoopte dat ik door je te halen, een slecht beeld tegenover jullie beide kon voorkomen." Mauwde ze zacht waarna ze haar blik ophief en haar schouders rechtte. Het was duidelijk dat ze vermoeid was,
zeker nu Burnetkit zich zo snel in de problemen leek te werken. Waar was haar lichtrosse kitten nu eigenlijk? Waarschijnlijk weer op onderzoek, ze zocht even snel naar de Windclan Warriors die een gedeelte van de tijd op haar kittens paste voordat ze de gestreepte kater weer aankeek. "Ik ben in orde, ik kan jammer genoeg niet hetzelfde zeggen over mijn partner en kitten, Burnetkit." Mauwde ze waarna ze even haar staart zachtjes zwiepte en haar oren spitste. Hopelijk kon haar oude vriend haar wat opvrolijken.

Oh nee, mayday mayday mayday. De eerste reactie was een vermoeide zucht en dat in combinatie met dat de poes net kittens had gehad was niet goed. Sowieso was het niet goed, maar als zelfs kittens die pure happiness de wereld in brachten het niet beter konden maken, dan was het extra niet goed. Point being, Ocean was moe en begon het gesprek met een excuus voor de gathering, wat Tall meteen wegwuifde met zijn poot en een 'pfff' gezicht. "Relax," Mauwde hij vrolijk, "Lang geleden en awkward dingen gebeurden die avond anyways," Geen moeite meer in steken, die avond was geweest en Ocean had alles alleen maar goed bedoeld. Gelukkig melde de poes hierna dat ze in orde was, wat echter meteen weer pessimistisch werd doordat ze eraan toevoegde dat het niet goed ging met haar partner en kitten. Over Never had Tall gehoord, en als teken van support legde hij zijn staart over haar schouder. "We mogen heel dankbaar zijn dat hij het overleefd heeft," Mauwde hij, met een weemoedige glimlach, maar bracht verwarring naar zijn gezicht toen hij nadacht over de kitten. "Hoezo gaat het niet met Burnet?" Dat was die nieuwe kitten - wacht?! Was dat de kitten van Ocean?! - die hij had ontmoet, die had best oke geleken.

Zodra Oceanbreeze een excuus over de Gathering aanbood, wuifde de kater het goedmoedig weer weg. Zijn gezichtsuitdrukking zei alles, ze hoefde niets te zeggen, het was geen probleem en daardoor ontspande ze haar houding iets en glimlachte ze opgelucht. Het werd haar dus niet kwalijk genomen. "Relax," Mauwde hij vrolijk en optimistisch waardoor Oceanbreeze hartelijk om de kater moest lachen. Hoewel haar houding vermoeid was en ze altijd druk was met haar clan, had ze toch nog altijd de tijd om even te ontspannen en te genieten van de vrolijkheid die Tallshadow met zich mee bracht. Dat hing namelijk altijd rondom zijn aura."Lang geleden en awkward dingen gebeurden die avond anyways," Mauwde hij verder waarna ze met een zacht glimlachje knikte. Ja, de Gathering was een behoorlijke levendige plek geweest. Er was veel gebeurd en had spanning geheerst, ze was blij als de volgende Gathering wat soepeler zou gaan dan de afgelopen keer. Hoewel het misschien ook wel aan het slechte weer en de problematiek in elk territorium had gelegen. Hierna stelde de zilveren kattin een van haar betere buitenclanse vrienden gerust. Ze was in orde, hoewel ze vermoeid was viel ze nog lang niet om. Ze was wel vaker vermoeid en hoewel het natuurlijk uiteindelijk wel een tol zou eisen stond ze sterk op haar poten en zou ze zichzelf er wel doorheen slepen. Ze verklaarde enkel wel dat ze zich zorgen maakte om haar partner en kitten. Tallshadow, Tallstar want hoe ze hem moest noemen wist ze niet, legde zijn staart even op haar schouder. "We mogen dankbaar zijn dat hij het overleefd heeft," mauwde hij met een weemoedige glimlach, maar al snel leek zijn gezicht verward, waardoor Oceanbreeze hem vragend aankeek. "Hoezo gaat het niet goed met Burnet?" Vroeg hij, een tikkeltje bedenkelijk. "Dan ga ik er van uit dat jij haar kent en Burnetkit weer en tripje door de grote groep heeft gemaakt?" Mauwde ze vragend, terwijl ze haar wenkbrauwen optrok. "Ze heeft het ongeluk met Neverland gezien en de dood van Bunnykit. Ze leek in shock en ik ben bang dat zoiets littekens achterlaat," mauwde ze zacht en op een lage toon. Burnetkit bracht zichzelf vaak onbedoeld in de problemen en zeker op zo'n reis was dat niet iets positiefs. Hopelijk zou het verder allemaal wat rustiger en makkelijker gaan. Ze hoopte zeer zeker niet dat Burnetkit nog zo iets zou zien of meemaken. Nee, ze kon haar kleine meisje niet kwijtraken.

De poes antwoordde dat Burnet dus blijkbaar weer een reis door de groep had gemaakt, waardoor hij even grinnikend knikte. Dat was zo want anders had hij nooit de privilege gehad de kleine schat te ontmoeten. Nu had hij dat echter wel dus dat betekende vast dat de kleine op onderzoek uit was geweest. Toen hij hoorde waarom het niet goed met haar zou gaan snapte hij trouwens meteen waarom Ocean er zo bezorgd bij had gekeken. Als een van zijn kittens - die hij niet had maar stel - zoiets zou overkomen zou hij ook liever niet hebben dat die ronddoolden in een relatief onbekende groep. "Wat erg," Mauwde hij, even ontdaan door de gedachte dat zo'n kleintje al bloot werd gesteld aan zulke erge zaken. "Lijkt ze er een beetje goed onder? Ik sprak haar inderdaad laatst, en toen leek ze oke," Maar ja, dat zei natuurlijk weinig.

De kater knikte grinnikend om haar droge beredenering. Hij knikte waarna Oceanbreeze fronste en zuchtte. Hoewel het steeds vaak op het nippertje goed ging, maakte ze zich wel zorgen om Burnetkit's tripjes. Zeker omdat de kitten haar minder zag en Oceanbreeze altijd wat in poten had. Hoewel ze de kittens ook veel aandacht gunde had ze soms het idee dat haar geadopteerde dochtertje het niet genoeg vond. Maar veranderen kon ze het niet. "Wat erg," Mauwde de kater wat ontdaan. "Lijkt ze er een beetje goed onder? Ik sprak haar inderdaad laatst, en toen leek ze oké," Verklaarde de kater waardoor ze zuchtte. "Ik weet het niet. Ze is wel iets veranderd. Ze is moeilijker, kouder lijkt het. Heb echter niet altijd alle tijd om haar te helpen." Mauwde ze zacht. Want dan kon ze niet eens een seconde weg van haar kittens. Haar blauwe ogen gleden naar de kater toe waarna ze haar schouders rechtte. Ze vond het zwaar, haar taken en haar kittens maar zou geen willen missen. Dat haar hele familie op haar steunde kon lastig zijn. Ze had nog ademruimte nodig en dus deed het haar goed af en toe Tall en Ace te zien.

-sorry kort

De poes voor hem leek er echt mee te zitten, wat hij niet zo goed kon delen aangezien hij zelf geen kittens had. Toch kon ook Tall zich met zijn vrolijke instelling nog wel voorstellen wat voor zorgen zo'n kleintje met zich mee bracht, constant om je heen kijken of die smarty niet op een domme plek ronddwaalde, en of ze zich niet in de nesten werkte. Klonk vermoeiend, en niet als iets waar Tall goed in zou zijn. Op zijn uitspraak dat de kitten oke had geleken toen hij met haar sprak kwam er nog wat van de bezorgdheid en stress van Ocean naar buiten, dat ze niet altijd alle tijd had voor haar kitten, en dat de kitten wat kouder en misschien ook afstandelijker leek. Hierbij knikte de kater meelevend, en dacht ondertussen na over hoe hij hiermee kon helpen. "Is het een idee als ik soms een oogje in het zeil houd?" Mauwde hij dus uiteindelijk, wetende dat Windclanners daar wat conservatiever in konden zijn dan hij. Maar, hij zou de kitten heus niet tot Shadowclan bekeren ofzo.

Oceanbreeze maakte zich zoals altijd natuurlijk wel zorgen om haar kittens. Ze was nu eenmaal een Queen en gedroeg zich ook zo. Daarbij had ze door de Moons heen heel wat kittens in de Nursery verzorgd, aangezien er een heel kittendrama had plaatsgevonden, iets waar de meeste clans waarschijnlijk nog niet van af wisten. Het was een zware periode geweest en zoals elke moeder dat zou doen, maakte ze zich nu eenmaal zorgen. Wie zou haar kittens beschermen als zijzelf het niet deed? Al moest ze eerlijk bekennen dat Tigergaze en Bronzemask sowieso hun pootje bij zouden staan, Quietstep waarschijnlijk ook wel. Hij had immers geprobeerd de kittens van zijn zus en moeder in de gaten te houden. Hoewel hij waarschijnlijk ook wel rouwde om het verlies dat de clan had geleden. Haar zorgen en stress deelde ze ongegeneerd met Tallshadow waarna ze zuchtte. De kater knikte meelevend, waarna hij naar een poosje antwoordde. "Is het een idee als ik soms een oogje in het zeil houd?" Mauwde hij uiteindelijk. Oceanbreeze knikte meteen. "We komen altijd ogen en poten te kort," glimlachte ze zacht. Dat was nu eenmaal zo, de meeste katten kenden de zorgen van de Queens niet, die met hun pasgeboren en jonge kittens deze reis ondernamen. Niet wetende of al hun kittens veilig een nieuwe thuishaven zouden bereiken.

De kater kon in de ogen van de moeder zien hoe zwaar deze reis voor haar was geweest, juist voor haar, als moeder, mate en ook nog deputy had ze veel om op te letten. Tall had enkel een clan, zij had ook nog een gezin. Eerlijk, als hij eens een hele dag bezig was met tijd besteden aan alles en iedereen, waardoor hij een specifieke kitten niet zag, zou hij die de volgende dag wel zien, maar wanneer zij dat deed zou Burnetkit het snel doorhebben, en er ook snel niet blij mee zijn. Vandaar dat hij blij was toen zijn voorstel met beide poten aangenomen werd. Good going! "Dat kan ik me voorstellen," Mauwde hij naar waarheid tegen de poes, nog steeds respect hebbende voor het eeuwige werk van queens. "Hebben de meeste kittens de reis overleefd?" De leider durfde niet meer 'alle' te zeggen, mede omdat het in Shadowclan uitgelopen was op een waar drama, en geen enkele kat hem dat in dank afnam, incluis hemzelf.

De kater leek blij te zijn dat de kattin zijn voorstel niet meteen afwees. Ze mochten van verschillende Clans zijn maar als ze een niet-Windclanner moest vertrouwen met haar kittens, dan kon ze het beste op Tallshadow vertrouwen. Hij had immers haar als jonge Apprentice ook geholpen en met zijn ondeugende blik op praktisch alles, zou hij vast veel kittens in het hart raken. Waarschijnlijk zouden ze dol op hem zijn, met zijn gekke toeren. Niet dat Oceanbreeze iets tegen zijn gekkigheid had, ze kon er wel van genieten en ondanks dat ze vaak serieus was, was ze nu ook in staat om te geinen, mits het niet zo'n serieus onderwerp was. "Dat kan ik mij voorstellen," mauwde de kater toen Ocean had verklaard dat ze altijd poten te kort kwamen. Zeker met de hoeveelheid kittens waarvoor de Queen verantwoordelijk was.De meeste Queens hadden het niet overleefd, of waren de clan uit gegaan, net voor alle rampen. "Hebben de meeste kittens de reis overleefd?" Vroeg de kater, waardoor Oceanbreeze moeizaam slikte en haar kop neeg. "Deze reis wel. Echter is mijn kitten Rosekit net voor de rampen overleden doordat ze het nest verliet. Zijn er in nog geen Moon tijd twee Queens verdwenen uit Windclan, en had ik al de kittens onder mijn hoede. Oh en daarna werd ik ook nog Deputy, dus het gaat lekker in Windclan." Mauwde ze droogjes, al leek ze duidelijk emotioneel te worden toen ze het had over haar prachtige dochtertje, al had ze er ook wel een mooie dochter voor terug gekregen, Starclan dank.

De ander leek er gerust over te zijn dat hij wel op de kittens wilde passen en het voelde goed. Veel queens uit Shadowclan vonden het ook geen probleem, Tall was immers altijd erg voorzichtig met de kits, maar hij kon zich voorstellen dat het voor iemand uit Windclan een grotere stap was om hem dat te laten doen. Vandaar dat hij dankbaar keek, en verder ging met het gesprek, nu met serieuze ondertoon. Op zijn vraag over de kittens betrok haar gezicht, en kwam er een stroom aan informatie waar zijn mond van open viel. Meteen stapte de kater naar voren en duwde troostend zijn neus in haar vacht. "het spijt me zo dat ik er die tijd niet voor je was," Mauwde hij, schuldbewust. Hij had er moeten zijn voor haar, leider of geen leider. Vrienden liet je niet in de steek zoals hij dat hier had gedaan. "Hoe ben je eronder?" Want dat was nu het belangrijkste.

Ze wist dat Tall prima op de kittens kon passen. Immers was hij zelf net een kitten maar dan met meer verantwoordelijkheid. Haar blauwe ogen stonden rustig terwijl ze zijn voorstel om op de kleine ondeugden te passen goedkeurde. Het deed haar goed om te weten dat nog iemand zijn ogen open hield. In haar eentje op zoveel kittens was vaak wat lastig. Iedere Queen mistte wel eens wat, zeker als ze vele kittens onder haar hoede had waarvan er maar zeven echt van haar waren waarvan er weer twee geadopteerd waren en één gestorven was. Met het moment dat ze haar kop neeg en hem in het kort vertelde wat er was gebeurd, viel de mond van de oudere kater open. Waarschijnlijk was dit niet iets wat hij had verwacht. De meeste katten hadden de keuze van Everstar ook apart gevonden, het aanwijzen van een Queen maar Ocean hield haar hoofd boven water. "Het spijt me zo dat ik er die tijd niet voor je was," mauwde de Shadowclan Leader. Nadat hij troostend zijn neus in haar vacht had gedrukt. "Hoe ben je eronder?" Vervolgde de kater, waarna ze haar kop weer even hief. "Starclan heeft mij een andere kitten gegund, Burnetkit werd kort erna gevonden in het territorium en gelukkig verzacht dat wat te wonden. Wetende dat ik een andere kitten heb kunnen redden " Verklaarde ze zacht.

Het was echt iets voor Ocean om alsnog het lichtpuntje te zien, bijvoorbeeld de vondst van Burnetkit, die ze ook onder haar hoede had genomen en dus als kitten zag van haarzelf. Tall vond het maar knap, zoveel kittens en dan ook nog eens deputy van een clan die niet altijd even stabiel was. Hij zag het zichzelf niet doen, en eerlijk, hij had de ware ook nog niet gevonden. Bleef een lastig verhaal altijd. "Dat is goed nieuws," Mauwde hij in antwoord op haar antwoord, net zo zacht als dat zij net had gesproken. Dan leek het alsof de oude wonden niet zo snel opengereten zouden worden, maar Tall wist dat het nog steeds pijn zou doen voor de poes. "Maar, je slaapt wel goed? Ligt niet wakker van stress?" Hij was alsnog een bezorgde moeder als het aankwam op zijn vrienden, en zeker wat zijn meisjesvrienden betrof, dus om toch maar even te checken stelde hij de vraag, en schuldig bij kijkende want hij wist hoe dom het klonk.

"Dat is goed nieuws," mauwde de kater op haar antwoord. Oceanbreeze knikte hem stilletjes toe waarna ze haar ogen tot spleetjes kneep. "Maar je slaapt wel goed? Ligt niet wakker van de stress?" Oceanbreeze zuchtte. Ze lag niet echt wakker maar als ze zei dat ze niet gestresst was zou ze liegen. "Ik lig er nog niet wakker van," mauwde ze enkel, de eerste dagen in het open waren vooral zwaar geweest maar ze was dan toch zo moe dat ze uiteindelijk slaap vatte. Oceanbreeze kon wel lachen om zijn blik en gaf hem dan ook een dankbaar neusje. Het was goed om te weten dat hij zich nog altijd zorgen kon maken om haar. Zeker omdat hij en Acefray haar als Apprentice behoorlijk hadden geholpen. Toen haar eigen Clan het niet kon, ze sloot haar blauwe ogen even waarna ze rustig sprak. "Ik mis Rosekit nog steeds en ben bang dat ik met zoveel kittens ze niet allemaal levend naar een nieuw gebied kan krijgen," Fluisterde ze, maar dat was dan ook een reële angst. Immers was een reis niet zonder gevaren. Hoewel ze het over het algemeen natuurlijk wel goed deed. Ze kon nog steeds een oog houden op haar kittens en andere kittens terwijl ze ook nog eens haar Deputy taken uitvoerde. Ze was een bezige bij maar een gezonde bezige bij dus was ze de wanhoop nog niet nabij. Haar blauwe ogen glinsterden iets met het verdriet dat erin verstopt was waarna ze haar kop schudde en haar poten stevig onder haar lijf zette.

De poes zuchtte in antwoord, en hij keek haar meteen indringend aan. Zeker weten dat hij een eerlijk antwoord van haar wilde, dat was nodig als ze het gesprek zonder miscommunicatie voort wilden zetten. Bovendien zou hij dan besluiten of hij rustgevend spul voor haar moest verzamelen, welke kruiden had Ace ook alweer gezegd? Uiteindelijk echter sprak ze, voor zover hij kon inschatten naar waarheid, dat ze er niet wakker van lag, en de kater ontspande zich. Toch zag hij dat ze nog ergens mee zat, en gelukkig wist de poes al dat hij ernaar zou vragen, in plaats daarvan bespaarde ze hem de moeite, en vertelde het hem al. Over de kittens. Niemand leek nog problemen te hebben die niet met kittens te maken hadden tegenwoordig, maar hij kon ermee leven. Dus de kater knikte, begripvol, en dacht ondertussen na. "Kan je ze niet verdelen onder je warriors?" Vroeg hij bedenkelijk, en nieuwsgierig. Dat was hoe ze het in Shadowclan een beetje regelden, elke warrior nam hoeveel hij kon, maximaal drie.

Onderwerp: Re: So, did she kill you yet?