A new sunshine has been born

ღYou hear my voice, your hear that sound.
Like thunder, gonna shake the ground.ღ

De jonge bruine kitten had zichzelf relatief rustig opgekruld tegen de kattin die haar zoogde.Wie het was, was nog niet duidelijk voor haar, dat het haar moeder niet was besefte de kitten wel. Hoewel ze de warme geur van haar moeder Snowdrop wel miste, was ze relatief ontspannen tegen de andere Thunderclanner aan gekruld. Daarbij waren haar twee broers bij haar, en kon ze hun vacht voelen in de buurt. Hoewel ze het heerlijk warm had, doezelde de kitten niet al te ver in. Al enkele momenten geleden had ze wat activiteit om zich heen opgemerkt en dus was ze met haar ogen gesloten wakker gebleven. Hoewel haar oortjes nog tegen haar bruine kopje geplakt zaten en haar ogen nog dicht, was ze opmerkzaam genoeg om te weten dat er iets te gebeuren stond. Ze kon het merken aan de omgeving en dus had het natuurlijk meteen haar aandacht.Hoewel ze het besef nog niet had dat ze op reis waren, kende ze het fenomeen reizen nu wel, immers had Snowdrop een stuk met de bruine kitten gelopen om bij de rest van de grote groep te komen. Even snufte de jonge weerloze kitten aan haar pleegmoeder waarna ze op zoek ging naar wat te drinken. Hoewel haar flanken nog altijd zeer deden, was de dorst vaak genoeg om haar in staat te stellen wat te drinken. Ze dronk echter minder snel en gulzig, deed er langer over voordat haar buikje vol was. Waarna zoals elke pasgeboren kitten deed, ze weer in slaap dutte. Nu, bleef ze enkel wakker, omdat ze een drukte om zich heen waarnam. Het duurde dan ook niet lang voordat een andere kat zich meldde bij haar pleegmoeder Redpetal, en Snowkit werd opgepakt. Een kort protesterend geluidje verliet haar keel, ze had het net lekker warm gehad! Waarom werd ze weer opgepakt, dit was niet de bedoeling. Daarbij verkrampte haar tere lichaam ook iets, doordat ze opgetild werd en nog steeds last had van haar flanken nadat haar moeder was doodgeschoten terwijl ze haar vast had gehad. Licht hijgend zette de krampachtig opgekruld kitten, haar mond open. Een jammerende klacht verliet haar bekje waarna het jonge ding wat zielig bleef hangen om weer op adem te komen. Eenmaal weer op adem gekomen, klonk er nog een zacht zielig piepje, waarna ze haar nu nog kleine staartje tussen haar achterpootjes klemde. Dit was niet leuk. Waar waren haar broers, en waarom was ze opgetild. Ze had nog honger! Snowkit was nog niet uitgedronken geweest. Toen ze nog steeds niet neergezet werd, zette de ongelukkige kitten weer een keel op. Hoewel de kracht achter het geluid zetten niet bepaald prettig was voor haar flanken was het in de lucht bengelen dat al helemaal niet. Ze wou niet! Dat was het enigste dat ze dan ook in haar nog jonge kopje besefte. Snowkit wou hier blijven.

eerste post- Dustpaw

De kater gaapte kort en stond op. Zijn spieren begonnen ondertussen pijn te doen van al dat wandelen, maar ach, hij moest nog even doorzetten. Hij had hoop dat de tweebeenplaatsen binnenkort over zouden gaan in een prachtig woud, of wat dan ook.. een plek waar ze eindelijk een langere rustperiode konden inlasten. Niet voor hem, nee, natuurlijk niet voor hem. Hij kon het wel hebben, al dat lopen. Maar voor de kittens, de elders en de jonge apprentices die nu ondertussen langzamerhand toch wel heel erg vermoeid uit begonnen te zien. En dan voornamelijk de pasgeboren kittens. De arme dingen, nog maar net op deze wereld en ze moesten al zoveel reizen, zoveel ellende meemaken. Hij zuchtte en keek naar Redpetal. Ze had drie kittens opgevangen, de kittens van Snowdrop. De kater slikte een brok in zijn keel weg. Hij had Snowdrop heel aardig gevonden, ze was een van zijn vrienden geweest. Hij liep naar Redpetal toe en knikte naar haar. "Zal ik een van de kittens helpen dragen?" Ze stemde erin mee en hij greep Snowkit. Ze had haar naam gekregen.. en de kitten was werkelijk waar een prachtige kitten. Hij glimlachte even voordat hij haar oppakte. Maar ze bleek veel feller te zijn dan de kater had gedacht. Een kreet verliet haar mond, en even later nog een. Nog een tijdje later deed ze het alweer. Hij zuchtte, voor zover dat mogelijk was. "Rustig aan, Snowkit. Alles is oké. Je kan me vertrouwen." Mompelde hij door haar vacht heen.

ღI'm not asking,
I'm demanding respect.ღ

De kater die haar was komen halen, had blijkbaar niet door hoe lastig en fel kleine kittens konden zijn. In dit geval hoe lastig en fel de jonge Snowkit was. Het was niet zo dat ze geen lief en rustig karakter had. Ze had gewoon pijn en niemand leek het echt op te merken dat het daar aan lag. Daarbij was ze nog niet klaar geweest met drinken en had ze net lekker gelegen. Ze kon niet bepaald zeggen dat het super warm was, terwijl ze uit iemands mond bungelde. Tussen haar broertjes in liggen was veel prettiger, ondanks het feit dat ze af en toe over haar heen kropen.Als ze dan weer een pootje in haar flank voelde, dan schrok ze toch altijd even op. Zoals elke kitten deed wanneer er iets was, begon ze ook te jammeren. Wel met kleine tussenpozen, echter liet ze nog steeds duidelijk van zich horen. Snowkit kon natuurlijk niet vertellen wat er aan de hand was en dus zette ze standaard haar keeltje open. Dat haar stem nog niet rauw was geworden van het gejammer was wellicht een wonder, een kleine meevaller voor de jonge kitten. Een zucht klonk door haar vacht heen en even hield de kitten stil, met haar staartje mistroostig tussen haar pootjes geklemd bleef ze stilletjes hangen. Ze hoorde wat gemompel, maar verstaan deed ze het niet. "Rustig aan, Snowkit. Alles is oké. Je kan mij vertrouwen." Hoewel de stem vriendelijk klonk deed het nog steeds niets tegen de pijn en maakte ze een zacht geërgerd geluidje. Haar kopje kon ze niet bewegen maar haar staart wel, samen met haar achterpoten. Ze krulde zich onhandig op en probeerde te voorkomen dat er te veel druk op haar spieren kwamen en dat ze het koud kreeg. Uiteindelijk was ze even stil en leek het misschien wel of ze was gaan slapen, totdat ze er helemaal klaar mee was en weer haar keel open zette en dit keer haar stem vaker en onrustiger liet horen. Ze begon honger te krijgen en ook haar lichaam was koud en deed zeer. Snapte ze nu echt niet dat ze wou slapen?

Onderwerp: Re: A new sunshine has been born