The ones we lost

Onderwerp: The ones we lost wo 5 apr 2017 - 18:15

Het was nog niet eens zo lang geleden... Een dag, twee dagen? Dat hij het had gehoord. Hij was niet in het kamp geweest, hij was buiten het kamp geweest met Acefray, opzoek naar kruiden... ALthans dat was hun excuus geweest. Sinds de ziekte die hem enkele weken had neer gekregen was hij terug van ouds geworden en begon hij de Medicine cat meer te helpen. Hun relatie was stabiel, maar ook vrij intiem als hij dat zelf moest gaan beschrijven. Maar goed. Het was raar aangekomen... Ze was weg. Haar zusje was weg. Het zonk nu pas in dat ze echt voor goed weg was... Voor het eerst sinds... geen idee wanneer nog, voelde hij zijn poten wat trillen. Het was iets dat niet kon toch? Winddancer kon niet dood zijn, dat was ee leugen... maar toch was het zo... Ze was verdonken in de modderstroom of iets in die aard... Ze had een wake verdiend in het kamp, waar al diegene die zij lief had ook een eer van een wake had gedaan... maar dat kon nu niet langer. Met een lange zucht stond de warrior op. Acefray was nergens... En ook leek er niemand van zijn familie in de buurt te zijn... OOkal kon hij wel iemand gebruiken nu, al was het maar de steun van een van zijn kittens... Of misschien van een van zijn andere siblings. Het hoefde niet eens Ivywing te zijn... Of Emberspark... God! Hij wilde niet eens dat hun kwamen. En Dawn en wood? Die zouden hun kop zeker niet tonen... Bitterpaw? Misschien, maar geen idee wat hij tegen haar zou zeggen mocht hij haar tegenkomen. Zijn maag had een lelijke draai gemaakt en de honger die nu al die tijd had zitten knagen aan hem was nu verdwenen en had plaats gemaakt voor een leegte en pijnlijk gevoel. Hij zuchtte even lang... Zijn oom Tallshadow moest ook niet komen opdagen... Echt niet. Het zou hem verbazen tho als dat wel het geval was. Want een poot in diens gezicht zat er zeker aan te komen. En Roughflower? Hij was te bang ergens om haar nog aan te spreken. Na al die weken van stilte.
Met een zachte grom draaide de gevlekte kater zich om. De motregen die zachtjes uit de lucht kwam gevallen op deze sterrenloze nacht was vervelend en het bracht hem onrust... Als hij nu maar Ace ofzo kon vinden... Dan kon hij gaan slapen onder zijn vacht, zijn zorgen opsluitende... Om een andere dag weer in een wilde uitbarsting los te komen...

-Open voor iedereen maar liefst familie of kennissen van Lurkie ♥

Onderwerp: Re: The ones we lost do 6 apr 2017 - 21:34

Bewust had ze de rest van de katten bij de Highstones vermeden. Ze had geen behoefte om met iemand te praten, zelfs niet tegen haar beste vrienden. Daarbij was ze er vrij zeker van dat ze whitecough begon te krijgen en het laatste wat ze wilde, was om een hele epidemie te veroorzaken. Ze sliep in haar eentje, waar ze regelmatig wakker gemaakt werd door haar eigen gehoest en de pijn in haar borstkas. Kruiden waren niet echt veel meer aanwezig door de uitbundige regenval, dus het meeste wat ze kon doen, was hopen dat ze niet veel zieker zou worden. Ondertussen hield ze haar vrienden en familie - of wat daar nog van over was - in de gaten. Ze had al genoeg verloren, met Winddancer als het meest recente verlies. Haar zus was verdronken in de modder, een gruwelijke dood. Bitterpaw had gewenst dat ze het had kunnen voorkomen, maar wist dat er niets geweest was wat ze had kunnen doen. Ze was druk bezig geweest Heavespark uit de modderstroom te trekken. Na Thrushdive, Nightpaw, Greykit en bijna Amberhunt had ze wel gedacht dat ze zou weten hoe ze het moest verwerken. Dat ze ermee om zou kunnen gaan, maar niets was minder waar. Elk verlies was anders, uniek, moeilijk op zijn eigen manier. Vanuit haar ooghoeken zag ze haar broer, Lurkingshade. De kater had het vast ook moeilijk met het verlies van zijn zus, dat kon niet anders. Aarzelend kwam ze naar hem toe met de intenties om hem te condoleren, al had ze geen idee of hij wel met iemand wilde praten. Toen ze dichtbij genoeg stond, opende ze voorzichtig haar mond. "Hé, Lurkingshade," miauwde ze zachtjes, bang dat hij haar weg zou sturen.