Heed the warning

Alle vier de clans hadden zich verzameld bij de Highstones. Een zichtbaar jonge kattin en een relatieve nieuwkomer van Starclan staarde met stille, serieuze blauwe ogen naar het schouwspel in de levende wereld. Haar rood gevlekte vacht bewoog lichtjes mee in de bries waarna ze opstond. Hoewel ze al van de andere begrepen had wat er gaande was, was de jonge kattin zich niet overal van bewust. Ze wist voldoende om te weten dat de clans het gebied van hun voorouders achter zouden laten en waarschijnlijk nooit meer terug zouden keren. Het gebied was onbewoonbaar geworden en elke clankat, waaronder de Elders en kittens stonden klaar om de zware tocht te maken. Met dit weer en talloze verzwakte katten, beloofde dit zeker een zware taak te worden. Een taak die zeer waarschijnlijk ook op de schouders van haar oom, Tallshadow zou liggen. Hij was nog niet in staat geweest bij hen te komen en zijn negen levens te ontvangen en dus had hij nog niet de typische leidernaam. Hoe dan ook, sinds Flintpaw hier was gekomen had ze genoeg gehad om over na te denken. Genoeg zorgen en een daar van was haar familie en hoewel het haar goed deed om Tallshadow levend en wel aan te treffen tussen alle katten van de vier clans, had ze ergens toch de diepe wens hem te begroetten. Een neus in zijn vacht te steken en hem te laten weten dat in ieder geval zij achter hem stond. Ze lieten haar lichaam ook achter, ze wist niet eens of haar dood al bekend was. Wisten ze de oorzaak al, of waren ze onbewust van het gevaar dat Sinclaw vormde; zeker in deze grote verzamelde groep. Langzaam liet Flintpaw zich zakken door de velden heen die Starclan gebied waren, om zich daarna te mengen tussen de levende katten. Voor één laatste keer op voor haar bekend gebied. Langzaam liep ze sierlijk over de stenen heen, haar vacht glinsterde in de ondergaande zon, zover die te zien was in de hefige regen. Ze stopte naast Tallshadow, haar oom, haar nieuwe trots. Met een zachte warme blik in haar ogen keek ze hem aan toen hij de andere Leaders aansprak. Samentongen. Hij wou samentongen op de High Stones, om de band van de clans te versterken en de zwaktste wat rust te gunnen. Een glinsterende blik vol goedkeuring ruste op de grote gestreepte kater voordat de Starclan kattin opstond. Haar blik gleed even onheilspellend naar het zwart-witte gedaante van Sinclaw en hoewel ze hem niet kon waarschuwen voor haar, kon ze hem wel bij elke stap bijstaan. Langzaam en zelfverzekerd stapte ze naar voren toe en drukte ze haar neus zachtjes tegen de robuuste kater, haar oom Tallshadow, aan. Een ongemakkelijk gevoel bekroop haar, iets dat ze nu misschien overbracht naar Tallshadow, al hoopte ze van niet. Immers was deze beslissing die ze nu hadden gemaakt een goede beslissing. Ze hadden hier niets meer te zoeken. Hoewel, het ongemakkelijke en spijtige gevoel hem misschien ook oplettend kon maken, iets waar ze niets op tegen had. Met verscheidene katten die zijn Leiderschap betwijfelden kon hij beter op zijn hoede blijven. De woorden die Sinclaw had gesproken spookten door haar kop en ze zuchtte even. Ze trok haar ranke kop weg en keek hem met spijtige blauwe ogen aan, ze kon niets voor hem doen. Niets voor haar clan en dat betreurde haar. Hierna gaf ze hem een enigszins geruststellende tik met haar staart waarna ze zachtjes sprak, niet wetende of hij kon verstaan. "I will be with you every step on the way, my uncle. Keep your hopes up, even though disaster might always be hidden in a corner." Hoewel het geen echte voorspelling was hoopte ze toch dat hij ergens haar woorden mee had gekregen. Sinclaw zou niet zomaar winnen, ze kon weinig uithalen maar door haar oom in de gaten te houden en als een beschermende aanwezigheid bij hem te blijven hoopte ze dat ze toch ooit het verschil kon maken. Hoe klein de kans dan ook echt was. Hierna draaide ze zich om en keek ze nog een maal met sprekende blauwe ogen om voordat ze van der tonele verdween.

Tag: Tallshadow en Sinclaw wordt besproken.