Storyline Event [21-03]

Onderwerp: Storyline Event [21-03] di 21 maa 2017 - 19:54

Shadowclan Special Event

De Gathering was net geweest, het was uitgelopen op een redelijk drama met matige afloop. Eerlijk, Tall was na het verschrikkelijke begin nog best tevreden over het feit dat hij überhaupt levend het terrein kon verlaten. In deze regen alleen al was dat een wonder. Erg lang leek het echter niet te duren dat alles nog goed zou gaan. De weg terug naar het kamp was een en al modder, en verder gekomen bleek wel dat het moeras flink overstroomd was en al zijn vieze inhoud over het territorium uitgesmeerd had. De kater zag vol verbazing hoe zelfs bij het kamp de modder en inhoud stilstond in plassen. Zonder tijd te verdoen sprong de kater bij terugkomst op de steen, de ceremonie was toch overdue, dus dat kon nu.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Dan kon hij iedereen vertellen over de gebeurtenissen bij de gathering, de problemen in het kamp en territorium, en de nieuwe ceremonie.

"Beste clangenoten," Begon hij, en richtte zijn blik van de modderpoelen, weer naar de clan. "Om ieder hier bij te praten over de ietwat turbulent te noemen gathering, ik zal zelf nog met Wolfpaw spreken over zijn acties, maar het is inmiddels duidelijk voor elke clan dat Innerstar overleden is, en ik mijn negen levens nog niet gekregen heb,” Dan was dat ook weer uit de weg. "Ik wil echter niet dat zijn gedrag negatieve invloed heeft op de aandacht die we geven aan de toekomst van sommige clanleden," Nu keek hij weer de clan rond. "Daarom zou ik graag Wavekit naar voren willen roepen," Hij gaf tijd aan de jonge kitten om naar voren te komen. ”Wavekit., je hebt de leeftijd van zes maanden bereikt, en bent nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zal je bekend staan als Wavepaw, totdat je warrior wordt. Jouw mentor zal Thornfang zijn, die al zijn kennis met je zal delen.”

Nu gaf hij Thorn de tijd om zijn nieuwe leerling te ontmoeten. “Daarnaast is er nog een apprentice die een nieuwe mentor nodig heeft, Tigerpaw, zou je naar voren willen komen?” Vroeg hij, de jonge kater bemoedigend aankijkende. ”Tigerpaw, jouw mentor zal voortaan Grasseye zijn, hij zal jou alles leren wat hij weet, zodat je een waardevol warrior zal worden,” Hij knikte de apprentice en zijn nieuwe mentor toe. Al het vertrouwen erin hebbend dat de kat de taken goed uit zouden voeren.

“Dan is er nog een speciale kat die onze aandacht verdient.” Mauwde hij vrolijk, en keek vol trots naar Heavepaw, een kat die het dik verdiende om inmiddels een warrior te worden. ”Ik, Tallshadow, leider van Shadowclan, roep de warrior voorouders aan om neer te kijken op deze apprentice, zij heeft hard gewerkt om de wegen van uw regels te leren, en ik raad haar aan jullie aan als warrior.” Hierna ging zijn blik naar de desbetreffende poes. ”Heavepaw, beloof je de warrior code te eren, en je clan te verdedigen, zelfs al kost je dit je leven?” Hij wachtte rustig haar antwoord af. Nadat dat gekomen was ging hij verder. ”Dan, bij de kracht die Starclan mij gegeven heeft, geef ik je je warrior naam. Heavepaw, van nu af aan zal je bekend staan als Heavespark. Starclan eert je moed en rechtvaardigheid, en wij verwelkomen jou als een volwaardig warrior van Shadowclan,” Hierna sprong de kater naar beneden om de kat te begroeten en het ritueel af te maken.

Na deze plechtigheid sprong de kater weer terug de rots op, en moest nu het grote probleem aankaarten waar de clan mee zou moeten dealen. "Nu nog een punt wat de hele clan aangaat,” Mauwde hij, en keek ernstig rond. "Ik denk dat de lang aanhoudende regen ons allen wel is opgevallen, en de problemen die het nu veroorzaakt ook," Hij keek de clan rond. ”Het moeras is overstroomd waardoor overal plassen vuil water staan, deze zullen veel insecten aantrekken, en sommige dens waaronder die van de elders, zijn ook niet veilig voor het water,” Daarnaast lag overal modder, ook hij en de rest van de gathering patrouille zat eronder. De kater keek nogmaals rond. ”De elders zullen daarom in de apprentice den slapen, omdat zij de verhoging naar de leaders den minder makkelijke opkomen, de apprentices zullen in de leaders den slapen, en ik trek in bij de warriors,” Hij wachtte even tot dat duidelijk was voor iedereen. ”Ook zal de prooi lastiger te vinden zijn, en het water niet te drinken. We zullen watervoorraden aanleggen en meer hunt patrols erop uitsturen, mocht de schaarste en de regen langer aanhouden, dan zullen ook rantsoenen nodig zijn,” Hierbij keek hij wat verontschuldigend, het was echt nodig, maar niet leuk om te melden.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Lijstje:

In stilte had de apprentice de Gathering uitgezeten. Tallshadow was fout geweest om vertrouwen in hem te leggen, Wolfpaw had niet eens vertrouwen in zichzelf op dit moment. Maar hij mocht nu niet meer praten van Tallshadow, en de blikken die hij kreeg van zijn clangenoten en sommige andere katten waren ook niet iets dat hij wou zien. Wolfpaw had de hele tijd naar de grond gekeken. Dat was hij ook blijven doen terwijl ze terug liepen naar het kamp. Niemand had hem ook nog aangesproken en hij gaf ze ook wel gelijk. Hij had fout gehandeld, hij had zijn emoties een loopje met hem laten nemen en vreselijke dingen gezegd. Toen ze terug het kamp in kwamen sprong Tallshadow bijna meteen op de rots. Ging hij nu iedereen vertellen over zijn fouten? Wolfpaw had naar de apprentice den willen gaan en slapen totdat iedereen het vergeten was. Wolfpaw luisterde in stilte, hij werd als een van de eerste genoemd en hoorde meteen de verontwaardiging van sommige katten (vooral elders) die het niet eens waren met hoe het gegaan was door hem. Daarna maakte Tallshadow een nieuwe apprentice en een nieuwe warrior en kondigde hij aan dat de elders in hun den zouden slapen en de apprentices in de leaders den. Tallshadow zou zelf bij de warrior gaan liggen. Een hele verhuizing. Wolfpaw wist dat hij nu helemaal de apprentice den niet in kon vluchten, daar zouden de elders nu heen moeten. Hij besloot dat hij maar bleef zitten. Even nadenken over zijn zonden. Hij vond het een wonder dat Tallshadow nog geen straf genoemd had.

Ze kwamen terug van een... Interessante gathering. Amberhunt had zich misschien te fel uitgesproken tegenover de andere leiders, maar hij zou alles doen om hun clan sterk te laten lijken. Toen ze terugkwamen had hij al door dat het territory nogal smerig was geworden. In het kamp volgde een ceremonie, tijdens die ceremonie liep de rode kater langzaam op Wolfpaw af. Er was waarschijnlijk niemand die beter wist hoe de apprentice zich nu voelde dan hij. Toen de ceremonie was afgelopen en de verhuizingen en de nieuwe routine qua Hunt patrols bekend waren gemaakt besloot Amber iets te zeggen tegen Wolfpaw. "Het voelt eenzaam he? weten dat ze je achter je rug om -en soms in je gezicht- veroordelen?" Miauwde hij rustig "Je denkt erover na, maar dat maakt het erger... Je moet ze laten zien dat je niet bent zoals ze deden... Gewoon een tip" Vervolgde hij terwijl hij naast de zwarte apprentice zat, ja hij had het ook meegemaakt. En hij was te laat geweest met het tegendeel bewijzen.

Tag; Wolfpaw

Thornfang had heel het gedoe van de Gathering niet meegekregen omdat hij de kracht niet had op kunnen brengen om mee te gaan. Tallshadow had deze keuze gelukkig – en wijselijk – gerespecteerd en er ook niet verder op aangedrongen. Op een dag zou hij wel klaar zijn om de blikken van de andere katten van de andere Clan te ontmoeten, maar nu nog niet. Hij had het bericht over de dood van zijn moeder, die nu waarschijnlijk onder iedereen wel rondging, niet nog eens willen horen. Niet nu hij nog altijd niet kon accepteren dat Tallshadow de nieuwe leader was, Acorndust zijn rechterhand en iedereen langzaamaan begon te wennen aan het feit dat zijn moeder er niet meer was. Door het feit dat hij de Gathering echter gemist had, had hij ook gemist wat er gebeurd was met Wolfpaw. Hij wierp een blik op de apprentice en vroeg zich af wat er was gebeurd. Hij zou de apprentice later echter nog wel eens bezoeken, maar zo te horen waren diegenen die aanwezig waren op de Gathering niet echt blij met hem. In elk geval had het iets met zijn moeder te maken en leek het voor Thornfang beter als hij wachtte voordat hij verhaal ging halen bij de jonge apprentice. Hij mocht Wolfpaw graag en wist dat de apprentice last had van zijn emoties bedwingen de laatste tijd, maar hij mocht hopen dat, wat de apprentice dan ook gedaan had, niet te veel negatieve gevolgen voor zijn Clan had. Niet nu ze het al zo moeilijk hadden met de niet ophoudende regen die alsmaar leek te verergeren. Thornfang’s aandacht fixeerde zich van Wolfpaw weer op Tallshadow en verrast bewoog hij met zijn oortjes toen hij voor de tweede keer op korte termijn aangeduid werd als mentor. Harepaw’s training was niet bepaald voortgezet en hij had gedacht dat Tallshadow hem om deze reden voorlopig geen nieuwe zou toewijzen, maar blijkbaar had de tabby tom dan toch erkend dat het niet zijn fout was. Hij gaf een kort knikje naar zijn leader dat tussen het respectvolle en het twijfelachtige in lag en ging vervolgens naar zijn nieuwe apprentice. Hij boog zich voorover om diens neus aan te raken en luisterde naar wat er verder gaande was. Zijn irritatie was duidelijk zichtbaar. Eerst die droogte en nu dit weer. Maar hij begreep Tallshadow’s beslissing en gaf een knikje ten teken dat hij het ermee eens was. ‘Wavepaw en ik kunnen morgen als we terugkomen van zijn eerste training wel wat doen aan die watervoorraad,’ stelde hij voor aan zijn leader. Dan leerde de apprentice ook direct hoe het was om verantwoordelijkheid voor zijn Clan te nemen. Zonder verder iets te zeggen draaide hij zich om en stapte naar Wolfpaw toe waar hij Amberhunt’s opmerking nog net hoorde. ‘Wat is er in StarClan’s naam gebeurd?’ vroeg hij aan de apprentice. ‘Ik neem aan dat het over Innerstar gaat?’ Hij keek de apprentice strak aan, maar daarom niet per se onvriendelijk. Eerder afwachtend.

Tag: Wavepaw, Tallshadow en Wolfpaw

Wavepaw was dol blij toen Tallshadow hem benoemde tot aprentice. Eindelijk zou hij niet meer vast zitten aan de nursey. Na een tijdje werd het daar echt super saai. Wavepaw schudde zijn vacht. Zijn nieuwe mentor was Thornfang. Wavepaw's ogen volgden de donkergrijze tom, toen hij een gesprekje aan ging met Wolfpaw. Een tikkeltje jaloers was hij wel. Ze hadden kort kennis gemaakt, maar Thornfang had niks over een training gezegd. Was hij soms niet blij dat hij Wavepaw als aprentice had? Zou hij het erg vinden, dat Wave nog steeds zo klein was? De net nieuwe aprentice voelde zich plotseling niet meer zo blij. Hij had verwacht dat hij zich minder klein voelde als aprentice. Dat was overduidelijk niet waar. Wave voelde zich nog even klein, met alle warriors die boven hem uit torende. De jonge tom voelde zich moe en wilde naar de aprentice' den toe lopen, tot hij zich bedacht. O nee, ze gingen verhuizen naar de leaders den. Wave was erg benieuwd hoe het daar binnen uit zou zien. Hij wiebelde met zijn oren en voelde zich op slag een stuk beter.

Tag: Thornfang, Wolfpaw, Tallshadow
Note: Waar moet je nu posten als aprentice? In de leaders den, of nog steeds in de aprentice'den? :3

Amberhunt kwam bij hem zitten toen alles gedaan was. Ook de rosse kater had zich goed uitgesproken op de Gathering op een manier die niet gepast was. Hij luisterde naar de kater. Hij sprak over eenzaamheid. "Wat weet jij nou van eenzaamheid, Amberhunt? Jij weet tenminste wie je op de wereld gezet heeft." hij wist niks van zijn familie. Hij was een dood eind, zonder stamboom of idee van waar hij vandaan kwam. Wolfpaw wou nog iets zeggen, maar bedacht zich en hield zijn mond. Wat maar beter was, want Thornfang kwam zijn kant op. ‘Wat is er in StarClan’s naam gebeurd?’ vroeg de kater aan hem. Hij klonk streng, dwingend. ‘Ik neem aan dat het over Innerstar gaat?’ Wolfpaw knikte. Hij ontmoette kort de ogen van de grijze kater maar wendde deze al snel weer naar de grond toe. "Klopt, ik heb mij... iets te vurig uitgelaten over haar dood. En iets te snel. Ik heb Tallshadow door de stront getrokken waar iedereen bij was." biechtte hij eerlijk op. Want waarom zou hij er ook omheen draaien? Het was maar zo dat bijna de helft van elke clan het had kunnen zien. Hij was een kneusje, dat zou hij altijd zijn.

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek," klonk de stem van Tallshadow. Grasseye spitste zijn oren, en keek op naar de leider van Shadowclan. Hij hoefde niet naar de open plek te strompelen, hij zat er immers al, zichzelf een wasbeurt te geven. Een clan vergadering? Grasseye dacht dat het iets te maken had met het terretorium de laatste tijd. Het begint in modderpoelen te veranderen door al die regen. Maar Grasseye was ook wel nieuwgierig naar wat Tallshadow nog te vertellen had. Grasseye luisterde geduldig naar wat de leider zei. En toen hoorde hij zijn naam. Grasseye werd mentor van Tigerpaw! Hij knikte blij naar Tallshadow, en speurde toen het kamp rond naar Tigerpaw. Veel contact hadden ze niet echt gehad. Ah, daar zit hij! Grasseye glimlachtte even naar zijn nieuwe apprentice, stond recht en liep naar hem toe om vervolgens zijn neus met de zijne aan te raken. Daarna ging hij weer naar zijn plaats en luisterde verder naar Tallshadow. Zie je wel! Tallshadow had ook opgemerkt dat hun kamp bijna 1 grote modderoel is. En nu weet heel de clan het. Na de ceremonie stond Grasseye weer recht en liep weer naar Tigerpaw. "Hallo daar! Jij bent dus mijn nieuwe apprentice," begroette hij Tigerpaw.

Tag: Tigerpaw

De meeste katten leken zich, hoewel ze niet al te blij keken, te kunnen vinden in de genoemde maatregelen. Veel gingen dan ook meteen aan de slag om de grote verhuizing te doen slagen, en ook Thornfang bood aan om samen met zijn apprentice wat te doen aan de watervoorraad. Tall knikte hem dankbaar toe, om daarna nog even her en der wat andere katten instructies te geven. Uiteindelijk viel zijn oog echter weer op de kat die hij nog moest spreken, inmiddels omringd door heel wat andere clangenoten.

Gemakkelijk baande de leider to be zijn weg door de groep, en stopte voor de zwarte apprentice, die net vragen van katten beantwoordde. Het hele gesprek tussen Amber en de kleine had hij niet gehoord, maar het was wel duidelijk dat Wolf het niet met de ander eens was. Tall maakte een mentale notitie daarop terug te komen. "En daarom gaan wij nu een gesprek voeren," Zei hij, in antwoord op de laatst gesproken zin van Wolfpaw, hierbij knikkende ter afsluiting naar de rest van de clangenoten. Die mochten hem later ondervragen over zijn domme acties, nu eerst moest die domkop zich verantwoorden aan Tall.

Tag: Wolfpaw, Thornfang, Amberhunt
Note: De Apprentices mogen in de leadersden posten, en de elders in de apprentice den

"Wat weet jij nou van eenzaamheid, Amberhunt? Jij weet tenminste wie je op de wereld gezet heeft." Vroeg Wolfpaw en Amberhunt grinnikte sarcastisch. Toen kwam Tallshadow op hen af en liet duidelijk zien dat hij eerst met de leerling wilde spreken. Voordat hij weg stapte van de zwarte apprentice miauwde de jonge warrior nog: "Als je ze kent en ze je negeren wordt het alleen maar erger. En eenzaamheid: als iedereen je negeert in je eigen clan omdat ze het niet eens zijn met je daden, ja dat is eenzaam. En probeer dus niet zo te worden." Toen deed hij een stap naar achteren en keek weg van Wolfpaw.

Tag; Wolfpaw

Het geluid van het druipen van water maakte haar zo ondertussen helemaal gek. De Elder's Den stond al licht onder water en ze vroeg zich af wanneer iemand hier iets aan zou gaan doen. Ze draaide haar oren richting de High Rock toen ze vernam dat er geluid vandaan kwam. In staat om er naartoe te lopen was ze niet, dus luisterde ze elke ceremonie mee vanuit haar nest in de Elder's Den. Blijkbaar was de Gathering niet helemaal volgens plan gegaan en had Wolfpaw een grote bek tegen Tallshadow opgezet. Natuurlijk vroeg Vileplume zich af wat ze consequenties daarvan waren. Een stevig praatje leek haar niet bepaald genoeg wanneer je je leider publiekelijk aan de schandpaal nagelde, maar dat was dan weer haar mening. Hier en daar werden wat katten gepromoveerd die ze zich niet herinnerde. Daarna werd het belangrijkste onderwerp aangesneden: de onuitputtelijke regenval en de consequenties die dit met zich meebracht. Blijkbaar zouden de Elders naar de Apprentice's Den verhuizen, wat Vileplume natuurlijk helemaal prima vond. Het enige probleem was dat ze er zelf niet heen kon lopen.

Note; Vileplume kan niet lopen en iemand mag haar naar de Apprentice's Den verhuizen c':

Met een neutrale blik in zijn ogen scande Tigerpaw de open plek in de kamp. Hij zou binnenkort weer een mentor krijgen, ook gezien de omstandigheden met het weer niet al te best zijn. Warriors waren in deze tijden zeer nodig. De roep van Tallshadow deed hem opkijken, en kalmpjes wandelde hij naar de grote steen toe. Half luisterde hij naar de preek van de grote kater, hoewel hij opkeek toen hij hoorde dat de apprentices in de leaders den moesten slapen omdat de elders den overgelopen was. Met een geïrriteerde zucht keek hij weg. Hij zou no way zijn comfortabele plekje weggeven aan zo'n oude vlooienbaal. Voor hem mochten die oudjes prima rotten in de modder. Ze hadden toch geen nut, of wel soms? Hierna kwam de ceremonie pas, en toen die afgelopen was stond Grasseye al voor zijn neus. "Hallo daar! Jij bent dus mijn nieuwe apprentice," Geïrriteerd draaide Tigerpaw met zijn ogen terwijl hij de grotere kat met een iet wat afkeurende blik aankeek. "Hmpf." kwam er enkel van hem af, terwijl hij bleef zitten waar hij zat. Nee, hij was geen enthousiasteling als ieder ander.

Het gesprek met Wolfpaw was af en Amberhunt liep weg om te kijken of hij iemand kon helpen. En hij zag de perfecte kandidaad: Vileplume. De humeurige, oude poes en hij hadden al kennis gemaakt en nu kon hij haar laten zien dat hij het niet was vergeten. Amber liep op een drafje naar het Elders den en keek haar aan,het was duidelijk dat ze niet zelf kon lopen. "Oke, leg je rechtervoorpoot maar over mijn schouder, dan help ik je naar het Apprentice den" vertelde hij haar. Toen het Amberhunt was gelukt echt met Vileplume te praten had hij bemerkt dat ze zo erg nog niet was.

Natuurlijk was haar ego te groot om daadwerkelijk iemand te vragen om haar te brengen. Nee, dan zou ze zowaar vriendelijk moeten gaan doen. Dat terwijl ze zich haar hele leven ingezet had voor haar clan. Nee, nu mocht ze rusten terwijl de rest van de clan haar voedde en haar gore nest maar verschoonde. Als ze dat kleine eindje zelf had kunnen lopen, had ze het wel gedaan. Ze hield er niet van om op anderen te moeten teren, maar er zat niets anders op. De laatste keer dat ze op haar eigen poten had gestaan, kon ze zich niet meer herinneren. Het gevoel in haar poten was ze zo goed als kwijt, op de doffe pijn na die ze zo nu en dan nog in haar ledematen voelde. Misschien zou er wel helemaal niemand komen om haar mee te nemen. Op een gegeven moment zou ze gewoon verdrinken of iets dergelijks en ergens had ze daar al wel vrede mee. En toen wandelde dat rode gevaarte naar binnen. Hij vroeg of ze haar rechtervoorpoot over zijn schouder wilde leggen en met een zucht tilde ze haar poot op. Het ging langzaam en haar poot trilde hevig, maar uiteindelijk kreeg ze hem zo ver dat Amberhunt haar zijn schouders op zou kunnen werken.

Tag; Amberhunt

Ze zuchtte maar deed wat hij haar vroeg. Met nogal wat moeite zorgde de kater ervoor dat hij haar goed ondersteunde en hij begon langzaam richting het Apprentice den te lopen. Als ze het zelf niet kon, waarom zou hij haar dan niet helpen? Ze waren ondertussen naar de helft van het kamp gestrompeld en Amberhunt besloot maar eens iets te zeggen. "Hoe gaat het nu?Zijn er al wat katten langsgekomen sinds ons gesprek?" Tja, hij wist niet echt wat hij anders moest zeggen tegen deze kat. Ze was meer dan vijf keer zo oud als hij en toch hadden ze een soort van een goede communicatie gemaakt...

Tag; Vileplume

Wolfpaw keek nog even naar Thornfang, maar had allang in zijn ooghoek gespot dat Tallshadow zijn kant op kwam. De kater wenste met al zijn kracht dat hij onzichtbaar werd, maar Tallshadow zag hem natuurlijk gewoon. "En daarom gaan wij nu een gesprek voeren," klonk er opeens, waarmee de kater inhaakte op het gesprek en deze meteen afsloot. Wolfpaw knikte. "Ja, Tallshadow.." zei hij verslagen en hij liep achter de leider aan. Hij was benieuwd wat voor ass-whooping hij ging krijgen. Hij zou hem vast uit Shadowclan gooien.

De kleine leek wel door te hebben dat het niet een fijn gesprek zou worden, en dat Tall niet echt blij was met wat er op de gathering zich had voorgedaan. In ieder geval volgde de apprentice hem gelukkig gewoon, in plaats van een of andere vrijheidsactie te proberen ofzo, dat zou ook zo ongemakkelijk worden. Vandaar dat Tall op een rustig tempo naar een hoek van het kamp kon lopen - de grote verhuizing met dens was nu bezig dus zijn eigen den was geen optie - en daar kon gaan zitten met zijn staart om zijn poten. Tijd om te praten.

Tag: Wolfpaw

Met een doodsbange blik liep hij achter de kater aan, naar een hoekje van het kamp toe. Het was alsof zijn poten van ijs waren en zijn hart elk moment uit zijn borstkas kon springen. Toen de kater bij de plaats van bestemming was - weg van de al het clan gebeuren wat nu gaande was - ging hij zitten. Wolfpaw deed hetzelfde, hij durfde Tallshadow niet in de ogen te kijken en nam genoegen met de leider zijn borstkas. "Het spijt me.. ik snap het volkomen als je me uit Shadowclan verbant." zei hij met kalme toon. Een koude rilling liep over zijn rug. Hij zou een rogue worden, alleen moeten leven en zijn eigen voedsel en onderdak moeten regelen. Het zou niet makkelijk worden zonder de rest van de clan.. hij zou iedereen gaan missen.

_{Gespannen keek ze richting de kater die haar warriornaam zou geven. Ze had altijd verwacht dat het haar oma zou zijn die haar zou benoemen, maar dit was niet zo bestemd. Het verlies pijn, maar ze probeerde er zo min mogelijk aan te denken. Vanaf nu zou Tallstar de Clan leiden en daar zou ze zich bij neerleggen. Ze vond hem immers een heel goede leider, anders dan haar oma, maar zeker goed. Ze vond het dan ook een hele eer om door hem benoemd te worden. Toen ze haar naam hoorde, stapte ze met een zenuwachtig grijnsje naar voren. Toen haar gevraagd werd of ze de Clan zou beschermen met haar leven, knikte ze vastberaden. "Dat beloof ik," viel ze haar beweging bij. Ze glimlachte warm, Kingslayer was trots op haar en ze wist het. Ze hadden ontzettend hard getraind, maar the hard work payed off. Ze gloeide toen ze haar naam hoorde. Heavespark. Ze drukte haar neus tegen die van Tallstar aan. Een glimlach stond op haar gezicht, en het nieuws van de rantsoenen konden haar dag niet eens meer stuk maken.}

Hij wist dat hij geen warrior ging worden. Curdledmilk trainde hem op het moment en ze was er niet vaak. Daarom liep hij een beetje achter. Trainen met Tallstar was véél leuker, maar de leider was druk bezig. Wat ook normaal was. Het territorium was veranderd in modder. Toen hij de naam van de zwart-witte poes hoorde waren zijn gevoelens gemengd. Hij voelde liefde, maar ook jaloezie. Hij had veel liever Kingslayer gehad als vervang mentor. Die was er ook niet zo veel, maar trainde wel hard en lang. Hij keek weer even op bij de benoeming. De naam was mooi, perfect zelfs. Er waren maar weinig katten met zo een bijpassende naam. Hij luisterde de ceremonie maar half af en toen die erop zat stapte hij op haar af. Snorrend gaf hij haar een lik over haar wang. "Sparkie hé, past wel hoor." Ja ergens zou ze wel spijt hebben van die suffix. Sparkie hehehehe. Hij hoorde zware pootstappen achter zich. De knappe kater keek om. Het was Kingslayer. "Wat ben jij groot", verzuchtte de kater zich. Viper moest zijn lach in houden. Wat een raar type. De kleine, maar gespierde kat had het opgemerkt. Meteen hield de gestreepte kater op. Oeps. "Wat vind je ervan als ik jouw eens bij train? Zonder dat Tallshadow het weet hmm hmm." Hij vertrok met een glimlach. "Wauw wat een rare mentor heb jij."

Tag: Kingslayer & Heavespark
Note: Kingslayer is van mij dus powerplayen is toe gestaan xD
Feels Viper: Verliefd - Jaloers - Beschaamd
Feels King: Trots - Trots - Trots!

Hoewel hij wel gedacht had dat de kleine zijn daden nu niet meer zo goed vond als eerst, had hij niet gedacht dat die in de veronderstelling zou zijn dat Tall hem zou verbannen. Hallo zeg, hij was toch zeker niet zo'n enge leider? Nu al? Inner zou trots zijn. Maar nee, dat was niet helemaal zijn plan geweest. "Doe normaal," Mauwde hij dan ook, haast verontwaardigt. "Ik even blij dat je niet echt leider bent, zoals Butterstar voorstelde, dan zou er geen Shadowclan meer overblijven als je katten om dit soort redenen zou verbannen," Hij moest haast glimlachen, maar deed zijn best het serieuze gezicht te behouden. Het lukte, sort of. "Nee, je moet heerlijk in Shadowclan zelf maar over je daden nadenken, en zit dus nog even met me opgescheept," Vervolgde hij, met een lichte knipoog want tja, zo was hij nu eenmaal. "In plaats van in je eentje wegrotten in een of andere grot zul je de elders verzorgen, verlangt apprentice zijn, en niet alleen het kamp uit mogen," Mauwde Tall, met een ferme knik. Dit was zijn besluit.

Tag: Wolfpaw

Onderwerp: Re: Storyline Event [21-03]