STORYLINE EVENT || Mud

Viperpaw voelde een stevige grip op zijn nekvel. Auwch. Hij keek niet omhoog want dat zou het alleen maar moeilijker maken. Daarbij hadden de mooie drama woorden al verraden wie zijn redden was. Hij hoorde vier keer plop en sprong meteen weg. Hij keek verward naar zijn mentor. Pijn lag in zijn ogen. Hij... hij... Wolfpaw... "Lionpaw, tijd om in actie te komen." Hij slikte en sprong naar de Nursery. Onderweg zag hij Heavepa-spark. Ze zat vast en het deed hem pijn dat hij moest helpen bij de Nursery. Hij stond lang wezenloos te kijken, maar uiteindelijk keek hij in de ingestorte den. Hij klemde zijn kaken om de tak en trok hem van Ferretkits rug. Vertederd en bang tilde hij de kitten op en zette hem bij zijn poten. Zijn oog viel op nog eentje dat vast zat. Een zusje. Die zat ook al onder een tak, maar was nog wel bij bewustzijn. Hij neusde de tak omhoog. "Doe vlug een stapje opzij!"

Speciale tag: Ferretkit & Wolfkit
OOC: Ik volg niet meer helemaal dus als er iets fout is call me xD

Gisteren had Daisypath nog een uitstapje gedaan naar de nursery om de queens een hart onder de riem te steken. Ze vertelde vaker verhaaltjes aan de kittens en gunde de queens hierbij ook een moment van rust. Nu lag ze in haar nest. Ze was nog in gesprek geweest met haar zus, die ook mee in de eldersden lag. Bij de plotse paniek, richtte ze haar kopje echter op. Ze was dan wel een elder, maar ze was nog goed te been. Korte afstanden gingen prima, lange afstanden, evenwicht en een iets minder scherp zicht, weerhielden haar om de taken van een warrior verder uit te voeren. "Wat is dat?" mauwde ze zachtjes en knipperde even traag met haar ogen. De zijkant van de den werd volledig verduisterd door de modder die tegen de den duwde. Ze hoorde op de open plaats verschillende katten roepen en ving op dat de nursery ingestort was. Ze moest helpen, dat moest. "Snow, we moeten hier weg." mauwde ze en porde de andere katten nog eens in hun zij. Ze liep naar de uitgang van de den en vernauwde haar ogen. De nursery, was gewoon volledig weg. "Kan ik hier nog helpen?" vroeg ze toen ze eenmaal bij de ingestorte nursery was. Ze kon met gemak nog een jonge kitten dragen. Ze was dan wel een elder, maar dat wilde niets zeggen.

Tag: Snowtip, andere elders, reddingsteam (nursery)

"Ja de regen zit mij ook dwars. Niet alleen wordt mijn mosbed klammig en doen mijn botten pijn, maar ook voor de prooi. Subiet zijn ze allemaal in hun holletjes verdwenen, dan zijn alleen de herten er nog en..." Ze werd ruw onderbroken door haar zus waar ze zonet haar zorgen tegen uitkraamde. Snowtip keek haar geërgerd aan. Dat was niet nodig! "Snow, we moeten hier weg." Ze knipperde verward. Huh wat? Pas nu drongen de geluiden van de paniekerige katten in haar ogen. God ze werd nog eens potdoof en ze was niet eens zo oud! Ze knikte bruusk. "Ik help ook," miauwde de kreupele poes. Ze hink-waggelde achter haar zuster aan. Die stevende recht op de Nursery af. Ze hinkte mee en liep op de leider en Waspsting af. Ze had respect voor haar leider maar Wasp was enigzins nog van de oude squad. "Waspsting, wat kan ik doen?"

Tag: Reddingsteam

Even had Ferretkit gedacht dat het gedaan met haar zou zijn, net voor haar kop de grond had geraakt en ze buiten bewustzijn was geraakt. Ze had gedacht dat ze nooit meer haar zusjes weer zou zien, haar ouders, haar leider, de andere kittens, dat ze zelfs nooit gevonden zou worden of een dergelijke begrafenis zou krijgen. Haar lichaam zou vereeuwigd worden met de grond en nooit meer teruggevonden worden, nooit naar Starclan gezonden worden. Maar net toen ze helemaal buitengesloten werd van de buitenwereld, merkte ze vaag het geluid van krakende takken en neerdwarrelend stof op en voelde heel zwakjes opnieuw zonlicht op haar pels schijnen. Blijkbaar had Viperpaw, een goudbruine, bijna volwassen Apprentice, haar opgemerkt en de tak van haar rug weggehaald om haar vervolgens te bevrijden en op te tillen. Ferretkit merkte nog half dat ze bij zijn poten lag, maar de beelden waren wazig. onscherp en bewogen langzaam en in flitsen voor haar ogen. Over haar rug voelde ze hoe er iets rood en plakkerigs liep, maar dat was ook een van de laatste dingen dat ze een beetje kon waarnemen, want daarna draaide ze volledig weg op de modderige grond.

Tag: Viperpaw.
OCC: Ze heeft een diepe snee over haar beide schouders en verliest nu officieel het bewustzijn. xD

Tallshadow, de huidige leader van Shadowclan, wist enkele kittens te bevrijden waaronder Deerkit. De kittens zagen er uit als modderhoopjes en Daisypath fronste dan ook. Hoe had het ooit zo ver kunnen komen? Dit had ze in haar hele leven nog niet gezien. "Daispatsj!" De elder drukte haar neusje tegen de kitten aan. "Ik pak Deerkit wel." mauwde ze luid zodat Roughflower het kon horen. Even tilde ze haar kopje op. Waar was Roughflower trouwens? Daar zou ze zich straks zorgen over maken. Op dit moment hadden de kittens prioriteit. Daisypath tilde Deerkit voorzichtig op, niet wetend dat ze iets had aan haar pootje. Ze wilde haar nu vooral weg hebben van de nursery en de dikke modder, die nog steeds vooruit kroop. Ze wandelde verder het kamp in, waar de modder nog niet was geraakt en zette Deerkit neer op het gewone zand. Ondertussen waren er verschillende katten bezig met de brug om uit het kamp te geraken. Ondanks dat Tallshadow een jonge en, in haar ogen, nogal onervaren leider was, had hij creatieve ideeën. Daisypath bleef doelbewust hier zitten. Ze kon niet met Deerkit in de modder gaan staan, wachtend op de brug. Als de doorgang vrij was, zou ze verder gaan en de kitten in veiligheid brengen.

Tag: Tallshadow, Deerkit (indirect: katten die brug maken).
Note: Korte 'powerplay' van Roughflower was toegestaan.

Toen ze eenmaal ver genoeg uit de modder getrokken was, greep Bitter haar bij haar nekvel, zodat ze minder pijnlijk weggetrokken kon worden. Heave bleef haar kaken strak op elkaar drukken. Haar gepijnigde geluiden werden steeds minder hoe verder ze uit de modder getrokken werd. De situatie werd steeds veiliger, aangezien er nu lang niet zoveel scherpe objecten langs haar konden gaan als eerst. Uiteindelijk was ze helemaal de kant op getrokken, en een uitgeputte zucht rolde over haar lippen heen. Het was over, ze was veilig. Toch moest ze blijven doorvechten. Als ze nu zou wegzakken, was ze er niet zeker van of ze ooit nog wakker zou worden. Dus bleef ze haar ogen open houden, hoeveel moeite het ook kostte.

- Tag: Bitterpaw

Doodsangst bekroop haar toen steeds meer modder de kleine ruimte in kwam vloeien. Huilend en schreeuwend probeerde ze zich vrij te krijgen, maar haar staart zat muur vast. Nog net kon ze door een gaatje in de takken haar zusjes zien en ze schreeuwde hun namen. Haar geroep werd echter overstemd door vervolgt gekraak, waarna Feverkit uit haar gezichtsveld verdween en ze moest toe kijken hoe Ferretkit een enorme stok op haar rug kreeg. "Ferret!" schreeuwde de kitten worstelend tegen het stijgende modder. Perrongelijk nam ze een slok van het modderige water en hard hoestte de kitten. Het was toen dat er plots weer ruimte en licht kwam, gevolgd door een schaduw, die ze wazig zag door de angstige tranen in haar ogen. "Help! Mama!"piepte ze tegen wie het ook was die haar zusje beetpakte en weglegde. Starclan zijdank tilde hij vervolgend de tak die op haar staart was gevallen op. "Doe vlug een stapje opzij!" Dat liet ze zich geen twee keer zeggen. Met een rotvaart rende ze de den uit, onder de modder en met een zielig, gekronkeld staartje. Huilend stortte ze zich tegen de dichtstbijzijnde poes aan, die Snowtip bleek te zijn. Vol angst drukte ze zich tegen haar rode vacht aan terwijl ze met luidde snikken huilde.


Tag: Snowtip