Julia 6308 Afwezig The way surviving hard winters makes a tree grows stronger, the growth rings inside it tighter
| |
| Onderwerp: Flood in RiverClan wo 22 maa 2017 - 10:22 | |
| Even had hij zijn lichtblauwe ogen gesloten. Zijn sprankelende vacht, die steeds meer sterren ving en zijn crèmekleurige vacht nog lichter maakte. Hij had zijn spiermassa teruggekregen en zijn lichaam was daarom pezig en krachtig. Toch kon hij dit alles op het moment niet gebruiken, waarvoor hij het wilde gebruiken. Hij nam een grote teug lucht en opende zijn ogen. Onder hem was de chaos uitgebroken. Het water wat steeds hoger kwam te staan in het RiverClan kamp en de groep katten die steeds dichterbij kwam, terug van de gathering. Hij moest zich inhouden, het mocht niet… Dus bleef hij als aan de grond genageld staan toekijken. Natuurlijk had hij het geweten, maar de reactie van katten kon veranderen. Iets wat hij gezien had kon veranderen. Zijn blik ging naar Crystallshell de hoogzwangere poes die zijn kittens droeg. RiverClanners waren zwemmers, probeerde hij zichzelf moed in te praten. Zijn blik ging omhoog naar de maan die groot en rond, vlakbij hem het gras verlichtte. Nee, hij moest dichtbij hun zijn. Hij deed weer even zijn ogen dicht, hopend op goedkeuring. Hopend dat zijn beslissing juist zou zijn. Toen hij zijn ogen opnieuw open deed was zijn omgeving niet meer die van StarClan. Hij kon er niets aan doen dat er even een glimlachje om zijn lippen verscheen, maar die verdween al snel weer. De situatie was niet anders en dat zou ook niet gebeuren. RiverClan moest dit ondergaan en ze moesten er voor zorgen dat ze er sterker en wijzer uit zouden komen. Hij keek toe naar hoe zijn tante het water in sprong. Nee, schoot er door zijn kop. Zijn tante kon niet zwemmen en hij was één van de enigen die dat wist, maar Panthergrowl wist het nu ook. Even keek hij naar de grijze kater. Voordat hij naar voren sprong om naast Butterstar terecht te komen, vlak voor het stuk dat de grond helemaal onder haar weg zou vallen. Zijn vacht streek zachtjes langs die van haar. ‘Geen overhaaste beslissingen tante.’ Fluisterde hij. Ooh, op zulke momenten had hij nog zo graag fysiek aanwezig willen zijn. Maar hij wist zeker dat ze het gingen redden. Ze waren sterk, stuk voor stuk. Ze moesten het alleen nog gaan beseffen. Creampjes stiekeme aanwezigheid: https://www.warriorcatsnl.com/t32324-storyline-event-flood |
|