Eindelijk regende het. Heerlijk! Die droogte was ze echt spuugzat. Ze moesten toen zelfs een aantal keer in het rogue territorium jagen. Das nu voorbij, want door de regen komen de wormen en kikkers. En dat betekend dus ook meer vogels. Haar gevlekte vacht was doorweekt en modderig. Gelukkig was de vacht kort, ze wist niet hoe die Riverclanners het uithielden met hun lange vachten. Zij was de Windclanner next door, Windclan in haar doen en laten. Die moeraskatjes, vliegende eekhoorns, boomkevers en vissenvreters moesten het zelf maar uitzoeken. Ook echt typisch Windclan. Nu sloop ze over de grond. Een merel zat in een waterplas voor haar, zichzelf te wassen. Met een rotvaart schoot ze naar het beestje en belandde in de plas. Ze hapte nog naar de prooi maar tevergeefs. Hij was al weggevlogen. Ugh, nu was ze echt modderig.