Some French lessons at nine o'clock

Het was al redelijk laat, en Perdi bedacht dat het misschien wel eens tijd zou kunnen zijn om naar huis toe te gaan, als ze niet verdwaald was. Meestal had ze een prima richtingsgevoel, maar vandaag had het haar zeg maar in de steek gelaten. Ze was op een plek beland die erg op haar eigen territorium leek, en elke keer dacht ze dat ze iets herkende. Perdi zuchtte. Ze had echt geen zin om te moeten slapen op een plek die ze niet kende. Grrr, ze had een hekel aan verdwalen. Het was nog enig zins een opluchting dat ze niet op het territorium van een ander stond, want dat overkwam haar veel te vaak. Ze had vandaag een keer geen vervelende bedoelingen gehad, ze was gewoon ergens heen gelopen omdat ze daar zin in had. Perdi plofte neer op een boomstronk. Ze zou eerst wel eens die laag modder van haar poten afwassen. Waarom was het hier zo ontzettend nat en modderig? Perdi had niet het idee dat ze vandaag nog thuis zou komen, dus besloot ze maar om de nacht bij deze boom door te brengen. Bah, het beviel haar hier gewoon niet. Nat, modderig en ook nog eens een beetje te open. Perdi begon haar vacht te wassen, van top tot teen. De modder smaakte vies op haar tong. Deze plek was bah, bah en nog eens bah. Het voelde alsof ze weer terug was in de tijd, toen ze nog bij de oude groep zat. Daar sliep ze ook altijd op de naarste plekjes. En zij dacht dat het zoveel beter was in je eentje, op een plek helemaal voor jezelf alleen? Dat je dan altijd het beste had? Wat was ze toch een idioot geweest. En ze was nog dommer om zomaar een random kant op te lopen. Never dat ze dat ooit nog ging doen! Ze zuchtte nogmaals van ergernis. Nou Perdi, dat heb je maar mooi geflikt. Vandaag kan echt niet slechter! Gefeliciteerd.

~ Eerste post voor Lafayette