A Path Unwalked - Gathering

Je kon niet bepaald zeggen dat Butterstar op dit moment rust en kalmte was. Sterker nog, ze sloeg haar nagels uit in het gesteente onder haar terwijl ze haar blauwe ogen vernauwde om Tallshadow aan te staren. Was er een kat zo dom? Leaders kwamen samen voor ze de clan aanspraken om ook nog dingen door te nemen. Die idioot had geen les geleerd van Innerstar of wel hmm.
Silverstar leek heel even een hemelse gedaante, een reddende engel voor Butter in haar irritatie echt Tallshadow aanvloog en vermande zichzelf per direct. Ze rechtte haar rug en nam plaats, haar staart rond haar lichaam plaatsend. Al waar ze op dit moment aan kon denken was zo snel mogelijk terug naar huis gaan, naar haar kittens. Maar ze sprak geen woord over de geboorte van de vier riverclanners en hielt haar ogen strak op Tallshadow gericht.

Bijna met open mond zat ze te luisteren naar het gekibbel van de leaders. Ze probeerde de verbouwereerde blik die in haar felgele ogen lag te verdoezelen. Was dat de ShadowClan leader? Waarom deed die zo gek. Ze vond dat hij gek deed. De leaders hoorden toch gewoon daar, dat hoorde zo. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en herstelde zichzelf. Niet staren Evening, dat mag niet. Snel wendde ze haar blik af en keek naar de bomen. Ze hoorde dat er iemand naar haar toe kwam en aan de geur te ruiken was het haar mentor. Dus ging haar blik naar haar. Ze hield even respectvol haar kop ietsje lager, voordat ze haar terug groette. “Goedenavond Blacktear.” Sprak ze beleefd. Toen ging haar blik via haar ooghoek toch weer naar de leaders. Ze kon er niets aan doen. Ze vond het allemaal veel te interessant. Het intrigeerde haar bijna.

Tag: Blacktear

"Ja, het ziet ernaar uit," Lizardpath had haar blik op de clanleaders gericht dit stevig met elkaar in gesprek waren, al dan niet brutaal. Lizardpath liet haar blik automatisch naar de lucht gaan om te controleren of de maan er nog wel stond. Ze waren nog niet eens begonnen of ze stonden al te kibbelen. De regenwolken hadden zich gelukkig boven hen beperkt en de maan stond een eindje verder helder te schitteren. Gelukkig maar. Ondertussen was Shadowmask in stilte tussen haar en de Thunderclanner in gaan zitten, waardoor Lizardpath even haar kopje naar de warrior draaide, niet goed wetend waarom hij hier in stilte kwam zitten. Toen Firedance haar mond open trok, werd haar al snel duidelijk dat haar clangenoot misschien met die reden hier was komen zitten. "Als jullie een update over ThunderClan willen in het detail waarmee die ShadowClan apprentice net heeft gesproken, moeten jullie niet bij mij zijn. Silverstar zal vertellen wat er verteld moet worden," Lizardpath had al van de brand gehoord en haar eerste gedachte ging vooral naar Mistgaze en de kruiden. Het was vreemd om niet direct de aandacht te vestigen op de andere katten of de huidige situatie, maar het waren die kleine dingetjes die meer haar interesse hadden. "We zullen het zo wel horen," mauwde de zwart-witte poes op een gewone toon en liet haar blik even naar Shadowmask gaan, waarna ze terug keek naar de leaders. Ze mochten beginnen van haar, dan kon ze nadien Mistgaze nog even opzoeken.

Directe tag: Firedance en Shadowmask
Indirect: leaders

Thornface’s aandacht ging terug naar de jonge leerling toen ze hem weer een vraag stelde. "Ik ben al wel regelmatig meegegaan," antwoordde hij na even te hebben nagedacht. Hij had nooit bijgehouden hoe vaak hij precies bij Gatherings aanwezig was geweest, maar het was in elk geval vaak genoeg om de meeste aanwezige katten van gezicht te herkennen. Vanuit een ooghoek merkte hij wat beweging op en voor de tweede keer keek hij naar de Great Rock, waar Silverstar ondertussen ook op was gaan zitten. "Zo te zien zal het niet lang meer duren voordat de clans worden aangesproken," zei hij vervolgens tegen Chimepaw. Nu hij toch met haar aan het praten was, kon hij haar immers net zo goed informeren over wat er zou gaan gebeuren.

Tag: Chimepaw

Het duurde na zijn laatste woorden tegen Butter niet lang meer voor de oudste leider onder hen de steen op sprong, en Tall er meteen van op de hoogte stelde. Op de woorden knikte Tall respectvol, en liep hij in de richting van waar de anderen stonden. De daaropvolgende opmerking van de leider reageerde hij niet zozeer op, eerlijk gezegd wist hij niet wat erop gezegd moest worden, naast er notitie van maken. Silverstar had natuurlijk een punt, en advies aannemen van ervarener katten mocht altijd.

Terwijl de blik van Butter in zijn vacht brandde, sprong hij soepeltjes de rots op, en ging naast de leiders zitten, staart om zijn poten geslagen. Expres had hij de kant naast Butter gekozen om te zitten, om Silverstar niet als een soort mediator tussen hen in te hoeven laten zitten. De Gathering was klaar om te beginnen, dus enige ruzie, onenigheid of miscommunicatie over waar de Shadowclan leider net stond was verleden tijd. Nu was het tijd om als een tijdelijke eenheid te functioneren, en hopelijk ook de mogelijke problemen van de regen te benoemen. Hij, for one, was erg nieuwsgierig naar de stand van het water in de rivier. Hij knikte de poes naast hem eens toe, respectvol maar niet onderdanig, en nodigde haar onuitgesproken uit om te openen.

"Ik ben al wel regelmatig meegegaan," beantwoordde de kater haar vraag. Ergens was het ook wel logisch gezien de kater vele malen ouder dan haar was. Als ze zo zou moeten schatten was hij rond de dertig moons. Minstens vier keer zo oud als haar in ieder geval. Als ze zo zou rekenen was hij dan ook wel minstens een keer of vier op een gathering geweest. Maar hoogstwaarschijnlijk wel vaker. "Zo te zien zal het niet lang meer duren voordat de clans worden aangesproken," zei de Thornface. Chimepaw draaide haar kop richting de rots waarop de clanleaders zich inmiddels verzamelde. Of dat gokte ze in ieder geval gezien Butterstar er ook zat. De andere Leaders had ze immers nog nooit van haar leven gezien.

Tag: Thornface (contact) + Leaders (toekijkend)

Sinds de dood van Whitelion was Barksound niet meer naar een gathering geweest. Op zich kon hij beter in het kamp blijven, maar dat was hij deze keer niet van plan. Hij wilde niet vluchten voor ogen die hem zouden kunnen aankijken. Hij wilde zich zeker niet laten kennen, ook niet door Riverclan. Hij had zich na het voorval koest gehouden en had de droogte geholpen door water te gaan halen en door op de speciale waterpatrol te gaan. Hij had zich ondertussen al wel terug bewezen en langzamerhand werd hij in zijn eigen clan ook minder nagekeken. Nu de constante regenval een feit was, nam hij echter minder initiatief om op patrols te gaan. Hij had een behoorlijk dikke vacht en het was gewoon zeer moeilijk om deze terug droog te krijgen. Hij had al een paar nachten met een natte vacht geslapen, wat eigenlijk niet zo goed was. Hij maakte zich nu eigenlijk ook wel zorgen over Brindleleaf, die ergens alleen rondzwierf. Hoe ging het met haar? Bereikte de regen haar ook zo? Hij beet even op zijn lip met die gedachte en luisterde naar Everstar, die nog even herhaalde dat we niets mochten zeggen over het clangebeuren. Na die mededeling liepen de Windclankatten het open terrein op, waar Riverclan en Shadowclan al klaar stonden. Hun geuren waren in deze regen bijna niet te onderscheiden. Barksound liep met een bocht rond de Riverclanners en zocht een iets wat beschutte plek op.
Kort: Hij loopt in een bocht rond de Riverclanners en zit nu op een iets wat beschutte plek.
Tag: Open

De blik van Tallshadow zei inderdaad al genoeg, hij liet het aan haar over om de gathering te openen. Hmpf, goed dan. Koeltjes draaide ze haar kop richting de verenigde groep katten. Vier clans.. eens waren er 5 geweest maar door een enorme brand waren de Skyclanners uit hun huis gejaagd, de toenmalige Deputy Silverfang had de keuze moeten maken en nu.. nu stond diezelfde kater, Silverstar, naast haar. Zou hij opnieuw de beslissing moeten maken.. Of was er genoeg van hun gebied te redden?

Hoewel deze problemen niet aan haar waren om te overdenken en te bespreken kon ze het toch niet laten om zich lichte zorgen te maken over de clan waar ze eens zo veel haat en afgunst voor had gevoeld. Ze was toch zelf ook een leader. En waar zij verantwoordelijkheid voelde. Wist ze dat Silver deze ook voelde. En wellicht nog zwaarder ook.

"Katten van alle clans." Met een luide en sterke stem riep ze stilte over de clans en keek globaal over alle katten heen. "Dankzij beschikking over de rivier heeft Riverclan nauwelijks geleden onder de droogte en met de neerslag zijn onze wateren weer opnieuw aangevuld. Riverclan zal binnen no-time weer even sterk zijn als voor deze vreemde weersomstandigheden. Ook zijn de tweebenen die zich enkele tijd langs onze rivier begeven hadden verdwenen door de regen." Ze knikte koeltjes voro ze zich op het volgende onderwerp richtte. "Futuresong is van haar rang als deputy afgestapt. Panthergrowl heeft deze rang van haar overgenomen." Rustig knikte ze naar de senior warrior terwijl de clans zijn naam toejuigde. Vervolgens noemde ze nog de namen van nieuwe warriors binnen hen clan en deed een plaats naar achteren. Haar blauwe ogen op Everstar richtend. Ze wou maar wat graag weten wat de droogte precies met Windclan had gedaan. After all was het Windclan geweest die haar om hulp kwam smeken voor water.

Chivypaw glimlachte gereserveerd, maar wel uitnodigend naar Routpaw. "Wat een drukte hier." Ze was nog nooit op Ghaterings geweest en het was wel behoorlijk rumoerig. Alsof dat een teken van Starclan was brak er veel tumult los. Ze legde haar oren in haar nek. Innerstar was dood? Ze keek Bitterpaw aan, duidelijk geschrokken. De poes antwoordde haar met een pijnlijke blik. Ze wist niet wat ze moest doen. Voorzichtig strekte ze haar nek uit en raakte de kin van de grijze apprentice aan. Gelukkig werd het verdrietige moment eventjes verstoord. "Hey Rout, Chivy en Bitter." Chivy haar oortjes lagen nog steeds in haar nek maar ze knikte wel. Hoewel ze nog gespannen was voelde ze al veel meer sympathie. Misschien was emoties tonen toch niet zo slecht als ze dacht. "Dag Rousepaw." Rousepaw en Routpaw dat was vrij komisch. Toen de uitbraak verder evolueerde zweeg ze echter en keek ze van de zijlijn toe. Nu Silverstar erbij was ging de ceremonie beginnen. Het zilvergrijze poesje schraapte eventjes haar keel. "Zouden ze spreken over de prophecy's?", fluisterde ze zachtjes, bijna onhoorbaar. Je zou echt naar voren moeten buigen om haar zachte stem te kunnen horen en door Butterstars galmende stem werden de andere katten ook afgeleid. Net wat ze wou.

Tag: Rousepaw, Routpaw & Bitterpaw

Everstar
De WindClan leidster volgde de discussie tussen Butterstar en de ShadowClanners in stilte, geen behoefte voelend om zich in deze ruzie te mengen. Ze wist wat ze moest weten en Tallshadow mocht zelf maar zien of hij zich als een leider of als een apprentice zou gedragen. Oceanbreeze was ook al op pad om hun warrior bij Tallshadow weg te halen, dus daar hoefde ze zich ook niet druk over te maken. Butterstar leek zich daarentegen behoorlijk op te winden.
De situatie kwam echter tot rust toen Silverstar ten tonele verscheen. De redelijke oude, kalme leider van ThunderClan wist de gemoederen zonder veel moeite tot bedaren te brengen en eindelijk voegde ook Tallshadow zich bij hen op de rots. Nu ze compleet waren, kon de Gathering nu dan echt beginnen. Butterstar nam als eerste het woord. Ze hadden met al hun water wat minder last van de droogte gehad dan andere clans, maar Everstar vroeg zich af of ze nu met alle regen geen last zouden krijgen van overstromingen. Hun kamp lag immers op een eiland. Everstar vernauwde even haar ogen bij de mededeling voer hun nieuwe deputy. Ze had Panthergrowl al zien zitten, dus het was niets nieuws, maar ze was er nog altijd niet blij mee. Het was toch zonde. RiverClan had al lang geen degelijke leiders meer gekend en het leek er in de nabije toekomst niet beter op te worden. Ze keek even naar Tallshadow en vroeg zich af wat erger was: een onprofessionele leider of een kille codebreker.
"De droogte was een zware periode voor WindClan", miauwde Everstar toen zij het woord kreeg. Ze kon het moeilijk ontkennen. Niet nadat ze zo diep hadden moeten zinken om uitgerekend RiverClan om hulp te vragen. "Maar we zijn er sterk uitgekomen en de regen heeft het meer en de beken inmiddels weer gevuld." Het wegblijven van de konijnen noemde ze maar niet, evenals het vollopen van de medicine cats den en de instortende konijnenholen die het jagen op de heide riskant maakten. Ze hadden in die droogte al zwak genoeg geleken; het mocht nu wel lijken alsof de regen hen niets dan goeds bracht. Ze zou niet nog een keer om hulp smeken.
Ze keek naar Silverstar. Iedereen had de rookpluimen boven het ThunderClan territorium gezien en wilde horen hoe ze ervoor stonden na die brand. Het leek erop dat ze wel een plek hadden om te verblijven, hun eigen kamp, of een tijdelijke plek, want ze hadden hun elders en kittens niet meegenomen. Een tegenslag voor een andere clan was vaak iets goeds, maar ze wenste Silverstar geen herhaling van de SkyClangeschiedenis toe.
Tag: leiders

---

Crowcall
Tallshadows 'we zullen zien' gebaar kon haar niet echt geruststellen, maar ze kon niet verder aandringen. Oceanbreeze was naar hen toe gekomen om Tall naar de andere leiders te sturen. Crowcall bewonderde de manier waarop haar vriend Oceanbreeze' verzoek vervolgens moeiteloos afwimpelde. Toen de deputy zich tot Crowcall richtte, wist deze wat minder te zeggen. Aarzelend keek ze naar Tallshadow. Was ze dapper genoeg om tegen Oceanbreeze in de gaan en te zeggen dat ze het volste recht had om te staan waar ze wilde? Waarschijnlijk zou haar dat meer problemen dan voldoening opleveren. Tot haar opluchting hoefde ze echter niet zelf meer te beslissen, toen Silverstar verscheen. Ze keek Tall na toen hij zich bij de andere leiders voegde, aarzelde nog even, en volgde toen Oceanbreeze maar.
Tag: Tallshadow, Oceanbreeze

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Butterstar begon met spreken. Het was de gebruikelijke praat die hij kende van elke leider. Een lastige periode was achter de rug, maar ze waren er sterk uit gekomen. Waarschijnlijk was dat slechts een deel van de waarheid, want geen enkele Clan was hier om zijn zwaktes uit te spreken. Zeker weten wist je het nooit, tenzij je zelf poolshoogte had kunnen nemen van de situatie. Ook Everstar sprak in eenzelfde toon over haar Clan. Al gaf ze wel toe dat ze het moeilijk hadden gehad door de droogte. Hem was dan ook niet ontgaan dat Butterstar de rosse leidster van WindClan direct had aangekeken toen ze klaar was geweest met spreken. Wellicht was er iets voorgevallen waardoor de RiverClanner iets had geweten van de moeite die WindClan gehad bleek te hebben met het droge weer.

Nu werd die blik aan hem gegund, al zat er misschien niet zoveel nijd in als gebruikelijk was tussen de Clans. Aan hem nu de taak om te laten zien dat hij zich niet nogmaals aan de kant liet zetten door een bosbrand en dat hij hun medelijden niet nodig zou hebben. Silverstar stak zijn borst wat vooruit, terwijl hij zijn blik afwendde en over de massa katten beneden hen liet gaan. Ze spraken voor iedereen, niet enkel voor elkaar. "De rookwolken boven ThunderClan zal niemand hier ontgaan zijn en roddels verspreiden zich altijd als een lopend vuurtje," begon hij, zijn stem krachtig ondanks zijn leeftijd, "Het is waar dat er een bosbrand is uitgebroken in ThunderClan territorium. Echter, zijn wij maar een deel van ons woud kwijt door de regen en de Twolegs met hun water. Ons kamp ligt momenteel bij Sunningrocks, wat Butterstar en haar warriors ongetwijfeld al hebben opgemerkt. Dat wil niet zeggen dat ThunderClan zwak is of zichzelf niet kan onderhouden. Ik zal niet nog een Clan verliezen aan een ongelukkige blikseminslag. Bovendien komt Greenleaf eraan, wat ons voldoende prooi zal bieden om de komende tijd door te komen. ThunderClan zal even sterk zijn als altijd." Dat hoopte hij. Zijn blik schoot heel kort naar de hemel boven hen en voor een moment wenste hij dat Firestar nu even naar beneden zou kunnen wandelen om hem te vertellen dat alles goed zou komen. Er was echter geen rode pels te zien tussen de sterren die achter de wolken vandaan schenen. Zijn blik landde dus al snel op Tallshadow, de jongste leider onder hen, om hem het woord te geven.

Tag: Alle Clanleiders/katten op de gathering

De reactie op zijn uiterst goed bedoelde motie om Riverclan te laten openen was koeltjes en eerlijk gezegd naar Tall's idee niet volledig eerlijk. Oké, ze was het niet eens geweest met waar hij had gestaan, maar nu stond hij eindelijk waar ze had gewild dat hij stond en was ze nog niet tevreden. Eerlijk, vrouwen waren lastig. Uiteindelijk echter, begon de rosse poes, en kon Tall zijn blik van uitnodigend naar aandachtig veranderen.

Ze sprak over hoe het in Riverclan allemaal eigenlijk best wel goed ging, dat de rivier de ergste droogte had verlicht, en dat Futuresong was teruggetreden als deputy, wat ruimte had gemaakt voor Panthergrowl om er te staan. Tall trok lichtjes een wenkbrauw op, de aanblik van de kater stond hem niet echt aan, maar wie was hij om vooroordelen te hebben over katten? Vandaar dat hij er naast het opslaan in zijn hoofd, er nu niet verder op reageerde. Tijd daarvoor was ook niet, want al snel was Everstar aan de beurt met spreken. Zij gaf in tegendeel tot Butter, toe dat de droogte zwaar was geweest, maar zelfde riedeltje 'we zijn sterker nu' kwam er al snel achteraan. Pas daarna kwam het meest - of op een na, Tall wist niet goed hoe er naar hem gekeken werd - interessante verhaal van de avond. Silverstar nam het woord, en sprak meteen over de rookwolken. Nadat hij zichzelf had weten te beheersen niet om de woordgrap van Silver te lachen - zijn ogen twinkelden hoogstens, hij werd al ouder - luisterde hij verder. Bekend werd dat het kamp verplaatst was maar dat de Thunderclan er, naar zeggen van de leider, niet onder leed. Eerlijk gezegd betwijfelde de Shadowclan leider dit, maar het was aan Silver om te delen wat hij wilde delen.

Nu dan was de taak aan hem, en eerlijk, hij had dit nog nooit gedaan. Zonder enige zenuwen keek hij echter over de groep katten uit, en ademde rustig in en uit, tot hij de blik van Silver, die naar hem keek na geëindigd te zijn, te ontmoeten. "Met een bedroefd hart bevestig ik hierbij dat Innerstar overleden is, moge Starclan over haar waken," Begon hij, het nog maar eens herhalende voor Thunderclan, en respectvol zijn hoofd neigend na het nieuws. "Ik heb haar opgevolgd als leider, en zal zodra de weg veilig is, naar Starclan gaan om raad en, indien zij het willen, mijn negen levens," Hij keek de katten rond, dat was dan alles wat als het goed is al bekend was. "De nieuw aangewezen deputy van Shadowclan is Acorndust," Hij wachtte even tot de groep dit nieuws verwerkt had, en ging toen verder over het weer. "De droogte heeft Shadowclan niet al teveel geteisterd, met dank aan ons territorium en de vooruitziende blik van onze warriors. Daarnaast heeft de huidige regen tot nu toe slechts het eerder verloren water aangevuld, en zal Shadowclan ook daar niet door weggespoeld worden," Hij stond hier nu toch, dan kon eén woordgrap er wel van af, macht moest je niet je humor laten veranderen. Over de profetie zou hij verder maar niet spreken, aangezien dat weinig goeds beloofde. Wel benoemde hij nog even de nieuwe warriors van Shadowclan, wat meteen duidelijk maakte dat zijn clan nog steeds sterk was. Een sneer over de discussie van net zou hij zich niet tot verlagen, hadden Butter en Ever ook niet gedaan. Vandaar dat hij weer naar achter stapte, en knikte. Tot zover zijn huidige verhaal.

Koel en collectief bleef de kattin luisteren naar de andere leaders en pas zodra Tallshadow zijn laatste woorden gesproken had draaide ze zichzelf richting Silverstar. "Het is inderdaad opgevallen dat jullie ons oude territorium gebruiken als kamp." Soepeltjes praatte ze verder, alsof het niet nog een stil verwijt was over de achterbakse manier waarop Thunderclan Sunningrocks in Green-leaf terug had genomen terwijl zij zelf met een war-party van haar beste warriors op Windclan grond had gestaan. "Riverclan heeft al de benodigde dingen aangepast om ervoor te zorgen dat jullie ook echt aan Thunderclans kant van de border blijven. Hoewel ik voel voor het verlies van je thuis. Blijven regels in stand staan." Slechts een seconde van 'zachtheid' was aanwezig in haar ogen terwijl ze de zilvergrijze leider aankeek. Hem een klein knikje gevend wetende dat dat al genoeg moest zijn voor hem om te snappen dat ze haar medeleven toonde. "Tallshadow." Ze draaide haar aandacht terug naar de tabby kater. "Mijn condoleances over het verlies van Innerstar. Ze was een grootse leidster en had nog vele manen voor zich. Mag ze rusten in Starclan." Formeel knikte ze de kater toe verder geen woord geven op Everstars woorden. Butter wist beter. Butter wist hoeveel zwakker Windclan was geweest dan dat ze nu uitmaakte te zijn.

"Dag Rousepaw." De zilvertabby glimlachte even naar de Riverclanner. Haar aandacht werd vervolgens getrokken door de Leaders die zich op de Highstone hadden verzameld. "Zouden ze spreken over de prophecy's?", vroeg Chivypaw op een fluisterende toon aan de overige Medicinecat Apprentices. Rousepaw haalde enkel haar schouders op en focuste zich op Butterstar die begon met spreken. Ze merkte op dat het prima ging met hun clan maar Futuresong af was getreden en Panthergrowl het van haar had overgenomen als Deputy. Als tweede sprak Everstar. De rosse kattin liet weinig los over de status van de Windclan maar ze leken het er goed vanaf te brengen. Silverstar sprak vervolgens zelfverzekerd over de situatie die in hun clan omging. Tallshadow sprak voor de Shadowclan en deelde mee dat Innerstar was overleden maar hijzelf zijn reis nog niet gemaakt had. Acorndust zou de nieuwe Deputy van de Shadowclan worden. Rousepaw zuchtte even na de aankondigingen en richtte zich weer tot har ranggenoten om te kijken hoe zij zouden reageren op de huidige situatie.

Tag: Routpaw, Chivypaw en Bitterpaw

De kater zag de reacties op zijn woorden -het leek erop alsof Shadowclan nog even mocht blijven leven - en luisterde toen naar wat Butter tegen Silverstar zei. Hij was zelf vergelijkbare grootte met de poes, dus hief hij zijn hoofd wat om over haar rug een beleefd knikte te geven om zijn steun te betuigen. De knik was goedbedoeld, maar misschien kwam het wat gek over zo over de rug tijdens het gesprek van een ander gegeven. Way to go, maar hij deed in ieder geval zijn best.

Ook toen Butter zich naar hem richtte, om haar condoleances uit te spreken. Tall neeg even zijn hoofd naar de poes, hij wist dat Inner haar gerespecteerd had, en zag dus niet in waarom hij niet hetzelfde zou doen. "Dank je," Mauwde hij, de 'u' onwillig achterwege latende. Om zichzelf onder de leiders te scharen op die manier zou gek zijn, en toch was het ook vreemd om deze veel oudere katten aan te spreken zonder de beleefde aanspreekvorm. Erg veel meer zei hij dan ook niet, niet alleen wat onwennig wat betrof het einde van een gathering, maar ook omdat hij niet erg veel anders te zeggen had. Vandaar dat hij een klein suggestief stapje in de richting van het einde van de steen zette. Iedereen klaar om te gaan?

Tag: Leiders

Crowfur had al die tijd zwijgzaam geluisterd en met zijn Clan mee gewandeld tot aan de Gathering. Hij had gemerkt dat Crowcall bij Tallshadow stond en dat ze met elkaar aan het praten waren, maar vond het niet nodig om daarbij te gaan staan en te luisteren wat ze tegen elkaar zeiden. Wel had hij de angstige emoties opgemerkt bij de she-cat en vroeg zich af waar ze voor vreesde. Hij keek wat rond, maar vond uiteindelijk geen kat waar hij mee wilde praten. Hij was dan ook niet bepaald de sociaalste binnen zijn Clan en erbuiten al helemaal niet. Het was niet dat hij de andere Clans het slechtste toewenste, maar hij was gewoon niet het soort kat dat vrienden werd met katten bij zijn Clan. Dat had hij één keer geprobeerd en dat was vrij slecht voor hem afgelopen. Hij trok zijn neus dan ook kort even op toen hij de visachtige geur van RiverClan herkende, maar zijn ogen vonden de she-cat die Leopardkit bij hem had achtergelaten niet en dat vond hij prima. Hij deed ook erg zijn best om niet opgemerkt te worden door de RiverClanners en gaf enkel Tallshadow een kort begroetend knikje. Hij was immers niet vergeten dat de ShadowClanner hem in tijden van nood niet in de steek had gelaten en ook al was het awkward geweest, de toekomstige leader had toch maar zijn best gedaan om hem te redden. Echter bleek dat toekomstig toch niet helemaal terecht te zijn, want blijkbaar was Innerstar dood. Hij had echter van een luidruchtige apprentice daarnet gehoord dat de tabby tom zijn negen levens nog niet ontvangen had, maar dat wilde niks zeggen volgens Crowfur. Er kon altijd wel een reden zijn waarom hij ze nog niet had. Als Innerstar Tallshadow echter als deputy had aangewezen en StarClan had dat tot dusver niet tegengehouden, dacht Crowfur niet dat Tallshadow geen geschikte leader voor ShadowClan was. Crowfur neeg zijn kop even respectvol naar Acorndust toen hij hoorde dat hij de nieuwe deputy was en besloot, toen de Gathering naar zijn einde liep, naar Crowcall te gaan. Hij had de verontruste blikken in haar ogen heus wel gezien en wilde aan de ene kant weten wat er aan de hand was, maar haar aan de andere kant ook wel wat steun bieden. Al klonk dat woordje “steun” heel raar in zijn oren omdat hij, sinds zijn relatie zo slecht was afgelopen met de RiverClan she-cat, alles had willen doen behalve een she-cat nogmaals steun te geven. ‘Hé,’ murmelde hij toen hij naast haar ging staan. ‘Gaat het wel?’ Zijn staartpunt liet hij kort rusten op haar schouder. ‘Ik zag je zo bezorgd kijken toen je met Tallshadow stond te praten.’ Zijn helderblauwe ogen keken haar rustig aan. ‘Als er iets scheelt dan kun je dat altijd aan me kwijt, dat weet je.’ Hij glimlachte kort de glimlach die hij enkel voor haar leek te bewaren. En voor zijn dochter. En misschien ooit nog ander katten waar hij ooit bevriend mee zou raken.

Tag: Tallshadow (kort), Acorndust (kort) en Crowcall

Everstar
Ze luisterde aandachtig naar Silverstars verslag van de brand. Ze wist dat het in werkelijkheid waarschijnlijk veel erger was dan hij zei, maar het leek erop dat ThunderClan het wel zou redden en dat was een opluchting. Tallshadow kreeg vervolgens het woord en had weinig nieuws te melden, nu Wolfpaw alle kaarten al open op tafel had gegooid. Hij zei dat de droogte hen geen problemen had opgeleverd en de huidige regen ook niet, en hij noemde nog wat nieuwe warriors op. Zijn woordgrap was helaas niet aan Everstar besteed. Zij hoopte vooral voor hem dat hij de grap niet expres had gemaakt. En Silverstar net ook al. Wat was dit voor een avond?
Everstar hield haar mond terwijl Butterstar zowel op Silverstar als op Tallshadow reageerde. Ze had daar verder niets aan toe te voegen. Zeggen dat ze Innerstar erg zou missen zou een leugen zijn. Hoewel, als Tallshadow echt zo erg was als hij vanavond leek, zou ze daar misschien nog anders over gaan denken...
Ze keek even naar Tallshadow toen hij een stap richting de rand van de rots zette. Vind je het zo vreselijk om hier te staan? dacht ze, al begreep ze wel dat er inderdaad niet veel meer te zeggen viel Zij had in ieder geval niets meer te melden, dus als dat ook voor de andere twee gold, konden ze inderdaad wel gaan.
Tag: leiders

---

Crowcall
Ze liep maar braaf achter Oceanbreeze aan, maar hield wel haar afstand. Ze wilde niet te dicht bij de deputies zitten, daar voelde ze zich niet op haar gemak. Misschien kon ze zich nu maar beter bij een clangenoot voegen, voordat Everstar haar nog mer boze blikken toe zou sturen en Oceanbreeze haar weer moest komen halen.
Toen begon Silverstar te spreken en wilde Crowcall opeens helemaal niet meer bij haar eigen clan zijn. Papa, dacht ze geschrokken. De brand, ze was het haast vergeten met al het drama rond Tallshadow, maar Silverstars woorden herinnerden haar er weer aan en ze werd onmiddellijk ongerust. Ze had haar vader helemaal niet gezien. Nu gingen natuurlijk lang niet alle warriors naar de Gathering, maar dat feit kon haar ongerustheid niet bedwingen. Wat als... Zenuwachtig keek ze om zich heen, in de hoop zijn bekende bruine pels toch nog ergens tussen de anderen te zien. Moest ze aan een ThunderClanner vragen of hij in orde was? Nee, dat kon niet, dat zou veel te veel aandacht trekken. Die kat zou zich vast afvragen waarom een WindClanner zo ongerust was over een ThunderClan warrior.
Ze schrok op toen Crowfur naast haar verscheen. Ze glimlachte even naar hem, verbaasd dat iemand zich om haar bekommerde. "Ik ben zo bang dat StarClan hem alsnog af zal wijzen", miauwde ze zacht. Ze beet op haar lip. "En mijn vader is er niet", voegde ze eraan toe, op ongeruste fluistertoon. "Wat als er iets gebeurd is? Denk je dat ik het aan een ThunderClanner kan vragen? Of zouden die dat verdacht vinden?" Misschien kon ze gewoon algemeen vragen of er geen doden of gewonden waren, als uit bezorgdheid voor hun clan, niet voor één kat. En dan onopvallend verder vissen.
Tag: Oceanbreeze, Crowfur

Het leek erop dat Crowcall alle steun nodig had die hij haar kon geven en even vond Crowfur het vreemd dat er een kat was die zijn aandacht daadwerkelijk nodig had. Ja, Leopardkit had het natuurlijk ook nodig omdat ze zijn dochter was, maar hij kende weinig katten die spontaan blij zouden zijn als hij bij hun kwam staan. Het was dan ook niet dat hij met veel katten over persoonlijke dingen praatte omdat hij dat soort onderwerpen liever meed. De kans dat ze achter het werkelijke verhaal van zijn dochter zou komen op die manier was vrij groot namelijk. Een klein moment van onoplettendheid kon er al voor zorgen dat hij uit de Clan werd gesmeten en dat Leopardkit voor de rest van haar leven vuil bekeken werd. Dat moest hij koste wat het kost vermijden. Zijn blauwe blik gleed weer naar Crowcall toen ze begon met spreken en hoewel hij niet bepaald een band voelde met de tabby tom en hij er niet zo mee bezig was of hij al dan niet geaccepteerd zou worden door StarClan, begreep hij wel dat het Crowcall lastigviel. Hij zou waarschijnlijk hetzelfde gevoeld hebben als hij nog steeds een partner had gehad in een andere Clan en haar positie op het punt stond betwijfeld te worden door StarClan. Nu kon het hem echter geen donder schelen of dat zou gebeuren, maar hij wist dat Crowcall daar weinig boodschap aan had. ‘Ik denk dat als StarClan hem had willen afwijzen dat dat wel allang gebeurd zou moeten zijn en dat ze de medicine cats of Innerstar tijdig een boodschap erover gestuurd zouden hebben.’ Hij kende natuurlijk heel dat systeem niet goed in verband met StarClan en de boodschappen die ze zonden, maar het leek er niet echt op dat hun voorouders Tallshadow’s aanwezigheid niet apprecieerden. ‘Denk je ook niet dat ze dan hun ongenoegen hadden laten blijken door wolken voor de maan te laten verschijnen op het moment dat hij zou spreken? Ik denk dat je je druk maakt om niets.’ Haar vader was echter een heel andere kwestie en even slikte Crowfur, maar dwong om zijn emoties niet te laten zien in zijn blik terwijl hij haar, als de kalmte zelf lijkend, aankeek. ‘Het gebeurt zo vaak dat sommige warriors niet op de Gathering verschijnen en ThunderClan zal zeker nu voorzichtig zijn met het uitkiezen van zijn warriors om mee te nemen naar een Gathering. Je vader heeft al veel ervaring en zal misschien om die reden wel achter zijn moeten blijven om voor de rest van de Clan te zorgen.’ Hij hoopte dat hij gelijk had. ‘Bovendien laten de Clanleaders de belangrijkste doden wel weten aan de anderen als eerbetoon.’ En ook over dat gedeelte hoopte hij dat hij gelijk had, maar op dit moment wilde hij haar graag geruststellen en als dat op deze manier moest, door uitspraken te doen waar hij nog niet eens zeker van kon zijn, dan was dat maar zo. ‘Het zal vast wel goedkomen allemaal, Crowcall,’ murmelde hij waarna hij haar een lik over haar oor gaf. Een tikkeltje verward zijnde door zijn actie trok hij zich terug en gaf snel een lik over zijn eigen borst om zichzelf een houding te geven.

Tag: Crowcall

Onderwerp: Re: A Path Unwalked - Gathering