Taking over this town, they should worry

Het ging allemaal vrij snel. De kittens werden geboren en een paar dagen later was de Gathering er al weer. Stormwind wist dat Butterstar het liefste thuis wou blijven, maar dat kon niet. Ze was een leider en moest haar taken doen. Panthergrowl alleen sturen zou vragen oproepen bij katten en dat konden ze niet hebben. Riverclan moest sterk over komen. Dus Stormwind had gezegd dat hij op de kittens zou letten. Het was niet vaak dat hij een kater in de nursery had zien liggen. Stormwind had de kits eventjes bij een andere poes gelegd om nog snel de gekozen katten en Butterstar uit te zwaaien die vertrokken. Toen hij de laatste gedaante zag verdwijnen liep hij terug naar de nursery, pakte stuk voor stuk zijn kits op en legde ze in het nest dat van Butterstar was. Stormwind re-arrangeerde de kittens bij zijn buik en legde zijn dikke staart over heen. Ze hoopte dat ze zo allemaal lekker konden slapen. "Gaan we allemaal wachten tot mama terug is hé?" zei hij tegen de kleine katjes. Elke keer dat hij naar ze keek werd hij weer opnieuw verliefd - net als met Butterstar. Hij hield zoveel van zijn kleine familie. Hij zou ze nooit wat laten overkomen. Met een tevreden zucht legde de kater zijn kop neer en keek naar zijn kleine hummels.

- Open voor de kits of wie ook wilt! :'D

Mama was weg, ze hield er niet van als mama weg was. Eigenlijk had ze daar een gruwelijke hekel aan, maar deze kater rook ook vertrouwd. Toch was ze wat onrustig toen ze terug in het nest werd gelegd. Haar oogjes waren half open, maar zien deed ze nog niet. Het was alleen nog maar een vage waas. Dus veel had ze daar niet aan. Haar vader legde zijn staart over haar heen. Zoals gewoonlijk ging ze opzoek naar melk. Alleen deze kat had geen melk, geen melk zoals mama. Wat boos begon ze met haar kopje tegen zijn buik te bonken. Niet zo hard, want ze had nog niet zo veel kracht in haar lijf. Maar wel duidelijk genoeg om aan te geven dat ze het er niet mee eens was. Ze was verontwaardigd en dat wilde ze wel even duidelijk maken hoor. Mama weg en dan ook nog eens geen melk... niet leuk.

Een nare lege plek was er ontstaan toen mama al enige tijd weg was. Normaal was ze nooit zo lang weg als nu, en natuurlijk merkte het kleine ding dat op. Ze rilde een beetje, niet goed wetende wat ze doen moest. Moest ze nu piepen, of achter mama aangaan? Dat laatste zou alleen heel erg lastig worden aangezien Coyote's oogjes nog helemaal dichtgeplakt waren. Maar gelukkig hoefde het meisje er niet al te lang over na te denken, aangezien er al iemand in het nest kwam om haar en haar zusjes op te warmen. Helaas, geen melk, maar ach wat deed het er ook toe. De geur kwam haar inmiddels wel bekend voor, aangezien deze al vaker rondom mama was geweest. Dus, toen ze tegen zijn buik werd gedrukt, piepte ze goedkeurend en kroop lekker tegen de warme vacht aan.

Dat ze niet in het juiste nest lag bij de juiste moeder was haar duidelijk ondanks dat ze een aantal van haar zintuigen nog niet of niet goed kon gebruiken. Er was echter weinig dat ze eraan kon doen. Het probleem leek zichzelf uiteindelijk op te lossen, omdat ze plots werd opgepakt en terug werd gezet in het nest dat haar vertrouwd was. Degene die zich bij hen bevond en tegen wiens zachte buikvacht ze nu aan kroop, was ook min of meer bekend. Het was niet tegen wie ze normaal altijd aan lag, maar zijn geur had wat vertrouwelijks en dus zou ze er genoegen mee hebben. Alles beter dan in een nest van een ander. De lichte kitten, waarvan de tabby strepen nog nauwelijks in haar vacht stonden, kroop wat dichter tegen de kat aan. Ze rook geen melk, maar er was wel warmte te vinden.

_{Waarschijnlijk was zij de enige van haar siblings die het niet extreem erg vond dat het warme iets wat zij in haar gedachten had geprent als 'mama' er eventjes niet was, want de lege plek werd opgevuld door een ander iets met een vertrouwde geur. Er was geen melk, maar het poesje had er op dit moment geen behoefte aan. Kleine Slow lag met een tevreden uitdrukking op haar gezichtje en een vol buikje tussen haar zusjes in, een fluffy staart om hen heen geslagen. Op dit moment kon het crèmekleurige poesje niets verzinnen wat beter kon zijn dan dit.

- flut bah}

Moondreamer had gehoord over de nieuwe kittens. Daarom had ze ook belsoten om ze even te bezoeken. Met sierlijke passen liep ze rustig naar de nursery. Daar zaten Stormwind en de kits al, ze kon het ruiken. Voorzichtig keek ze door de ingang, nieuwsgierig naar de kleintjes. "Hallo," begroette ze Stormwind. "Ik kom even een bezoekje brengen om te kijken naar de kittens. Mag ik binnen komen?" Moondreamer wierp een snelle blik op de kittens die zich wat dichter aand drukten tegen Stormwind. Daarna keek ze weer naar de tom. Hopelijk mag ze binnen komen.

Stormwind was zo gelukkig nu hij zo rustig met zijn kittens lag. Hij zou bijna wensen dat hij een poes was en dit elke dag mocht doen. Zijn gedachten gleden eventjes af naar Butterstar, die bij de Gathering was en nu waarschijnlijk de laatste updates stond te geven over Riverclans positie. Het ging goed met Riverclan. Ze waren sterk, ookal kwam de rivier steeds dichterbij het randje van de oevers, ze zouden het overleven. Zeker nu hij kleine kits had om voor te zorgen. "Hallo," klonk het toen en Stormwind werd uit zijn gedachten gerukt. Zijn ogen gingen naar de ingang waar een wit grijze tabby poes stond. Moondreamer. "Ik kom even een bezoekje brengen om te kijken naar de kittens. Mag ik binnen komen?" ging ze verder. Stormwind knikte. "Natuurlijk Moondreamer, kom verder." nodigde hij de poes uit. Toen ze dichterbij kwam haalde hij zijn fluffy staart van de kits af. "Dit is Steppingkit, Moonkit, Coyotekit en Slowkit." zei hij kalm terwijl hij met zijn staart bij de naam van de kit over degene waar hij bij hoorde wreef. "En ik ben op allemaal even trots."

Er kwam nog steeds geen melk. Dus liet ze maar even een klagerig piepje horen, voordat ze zichzelf oprolde tegen haar zusjes aan. Vaag hoorde ze stemmen die tegen elkaar begonnen te praten. Haar zintuigen waren nog niet scherp, maar uit de kleine dingetjes die ze opving kon ze opmaken dat deze kat nog niet eerder bij hun was geweest. Waar was mama? Toch was ze te moe om nog verder te protesteren en viel ze in slaap.

Nadat ze haar vraag had gesteld, knikte Stormwind en zei: "Natuurlijk Moondreamer, kom verder." Moondreamer knikte,liep wat dichterbij en ging zitten. Stormwind haalde zijn staart van de kittens af en stede ze voor als Steppingkit, Moonkit, Coyotekit en Slowkit. Bij elke naam die hij noemde streek hij met z'n staart over het kitten die hij bedoelde. Moondreamer knikte opnieuw. Ze vond ze prachtig! Slowkit en Coyotekit leken veel op hun mama, Butterstar, Moonkit was nog helemaal wit, maar Moondreamer vermoedde dat haar vacht nog een beetje van kleur zou veranderen later, en Steppingkit leek meer op haar vader, zij was tabby gevlekt, maar nog bleekjes. "En ik ben op allemaal even trots," voegde hij eraan toe. "Dat kan ik geloven. Ze zijn prachtig!" Zei Moondreamer, en ze keek trots naar de kittens. "Ze zullen goede krijgers worden, dat zie ik nu al."

Onderwerp: Re: Taking over this town, they should worry