Old home.

Eigenlijk had hij het niet willen doen, maar zijn nieuwsgierigheid was getrokken. Hij was nieuwsgierig omdat de Clans weg hadden moeten gaan en omdat Sagefeather liever naar hem was gegaan dan dat ze nog een poging had willen doen om in haar oude territory te leven. Bovendien trok het idee hem wel aan dat hij nu niet weggejaagd kon worden terwijl hij rustig een tochtje maakte door het RiverClan territory, iets wat waarschijnlijk verschrikkelijk afgekeurd zou worden door Butterstar als ze het had geweten. Maar Butterstar was nu niet meer in dat gebied en dus kon hij gerust een kijkje nemen om zelf te zien hoe erg de schade was en wat de RiverClanners precies hadden overtuigd om hun oude vertrouwde territory te verlaten. Daar kwam dan ook nog eens bij dat zijn nieuwsgierigheid naar wat zijn territory had kunnen zijn als zijn moeder niet had gedacht dat hij dood was geweest de overhand begon te nemen. En dus bevond Zuko zich niet veel later in het RiverClan territory. Zijn poten waren na de eerste stappen al zeiknat en verdwenen onder het water van de overstroomde rivier, maar het was niet zo diep als hij eerst had gedacht. Toch was het voornamelijk zwemmen wat hij moest doen om naar het camp te gaan. En hij merkte dat, ondanks dat hij nog nooit echt gezwommen had, het redelijk goed ging. Zijn bouw was dan ook lichtelijk lijkend op die van een RiverClanner en misschien was dat wel de reden waarom hij het direct kon, alsof zijn afkomst hem direct een natuurtalent maakte. Dan hoefde Sagefeather daar in elk geval geen energie meer in te steken. Zuko merkte dat het water wat dieper werd, maar dat het nog redelijk toe doen was. Vage angstgeuren waren te ruiken en even meende Zuko zich voor te kunnen stellen hoe de RiverClanners angstig schreeuwden terwijl ze omhuld werden door krachtig stromend water. Dan was het weer verdwenen en was hij weer terug in het hier en nu. Nadat hij een klein stukje gezwommen had vond hij weer land waar hij kon wandelen. Het was een klein eilandje en Zuko trok zijn oortje toen hij de vage geuren van melk rook. Hij stak zijn neusje vooruit en keek naar binnen in een verwoest onderkomen waar de nursery vermoedelijk ooit was geweest. Hij voelde een brok in zijn keel komen en ging zitten terwijl hij ongelovig keek naar de restanten die het camp ooit hadden gevormd, maar die verwoest waren door de vele overstromingen van de laatste tijd.