Old and wise [Duskdweller]

Nogal afwezig liep Crystalshell het Elders den in, ze wilde iets doen dat haar kon afleiden van datgene dat haar al dagen bezighield: de dood van Creamyfrost. De mooie, zilveren kattin liep op Duskdweller af. "Hey... ehm, kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg de aanstaande queen hem. Ze probeerde, ookal lukte het niet, haar stem niet te laten trillen maar het was wel duidelijk hoe diep ze nu in de put zat. Ook keek ze de elder niet aan maar keek ze naar de grond, iets wat zij nooit deed. Crystal was juist altijd goed geweest in gesprekken, maar nu...

Duskdweller

Door de licht piepende, regelmatige ademhaling zou de conclusie snel kunnen zijn dat de grijze tabby lag te slapen. Maar niks was minder waar. Hij was, ondanks zijn leeftijd, nog alert genoeg. Oké, om eerlijk te zijn, deed hij wel dutjes overdag. Maar niet op dit moment. Het was gewoon uitrusten, ja, dat klonk veel beter. Het was dan ook geen verrassing dat hij zijn kop optilde en met zijn goeie oog probeerde te focussen op de ingang van de den, toen hij hoorde hoe iemand daar doorheen kwam. Het duurde enkele seconden, maar zijn blik werd scherp en hij zag een zilverkleurige she-cat op hem aflopen.

"Hey... ehm, kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg ze, haar stem trilde en haar hele houding was nogal aan de negatieve kant. Hij besloot om er nog niks van te zeggen. Met een zachte kreun drukte Duskdweller zichzelf overeind. ”Zijn er tegenwoordig geen apprentices meer, dat ze nu al de warriors opzadelen met het helpen van de elders?” Bromde hij, licht afkeurend. Die jeugd ook maar weer, te druk bezig met leuke dingen om nog hun plicht na te komen.

De elder ging kreunend overeind zitten en keek een beetje afkeurend ”Zijn er tegenwoordig geen apprentices meer, dat ze nu al de warriors opzadelen met het helpen van de elders? Vroeg hij en Crystal schudde haar kop "Jawel, ik had gewoon wat afleiding nodig" Mompelde ze verdrietig, ze merkte wel dat die kittens haar nu al sneller moe maken en meer emoties gaven, het was best frustrerend...

~~Beetje kort~~

Duskdweller

Het was weer eens iets anders, een warrior die kwam aanbieden om de elders te helpen. Misschien had ze iets verkeerds gedaan en was ze gestraft door Butterstar. Het was wel een feit dat hij erg weinig mee kreeg van wat er buiten zijn den allemaal gebeurde momenteel. Misschien moest hij weer eens meer buiten komen, het kamp in, maar langs de andere kant bleef het eindeloos regenen. Nadelig voor zijn al niet-soepele botten. Hij had bitter weinig zin om verkouden te worden. Goed, blijkbaar had de Clan wel nog apprentices om voor hen op te draven, maar deze warrior had besloten om zich vrijwillig aan te bieden.

"Jawel, ik had gewoon wat afleiding nodig" Was haar verklaring. Meteen wist hij al over wat dit allemaal ging. Creamyfrost zijn overlijden, gegarandeerd. Zelf had hij er een stuk minder last van. De katten waar hij veel om had gegeven, waren al lang in StarClan. Maar hij kon zich dus wel heel goed voorstellen hoe ze zich nu voelde. "Aha", Bromde hij daarom. Snel dacht hij na. "Oké, ik wou hier eigenlijk een jonkie mee lastig vallen, maar ik heb klitten op mijn rug waar ik niet bij kan", Vervolgde hij. De tom ging weer liggen, zijn rug naar haar toe. "Dus, als je wil", Zei hij, waarna hij terug stil werd. Als ze behoefte had aan een gesprek, zou hij dat wel horen.

Het leek erop dat de Elder niet van plan was een gesprek met haar aan te gaan, nog niet in ieder geval. Aha" Bromde hij alleen "Oké, ik wou hier eigenlijk een jonkie mee lastig vallen, maar ik heb klitten op mijn rug waar ik niet bij kan" Vervolgde de oude tom voor hij weer ging liggen en Crystal dichterbij kwam "Dus, als je wil" Miauwde hij. Ach, waarom ook niet? Zij wilde afleiding, dan moest ze hem nu ook helpen "Geen zorgen, ik help wel" Miauwde ze terug alvorens te beginnen met de vacht van Duskdweller weer glanzend en glad te maken. Ze deed het heel voorzichtig en probeerde de Elder tevreden te stellen.

Duskdweller

Het onderwerp zou best lastig zijn om aan te halen. Vooral omdat ze er zelf niet over begon en het allemaal zo vers was. Gelukkig had hij tonnen ervaring met dit soort dingen. Hij had genoeg katten bij zijn nest gehad met soortgelijke vragen en problemen. Met een soortgelijke pijn. Want uiteindelijk voelde iedereen pijn op dezelfde manier, en hij kon er van meespreken. Duskdweller had het namelijk ook al vaak genoeg gevoeld, vaker dan hij eigenlijk zelf had gewild. Maar StarClan had besloten dat het zijn tijd nog niet was. Daarom stelde hij haar voor om hem te helpen met zijn vacht, gezien hij zelf niet meer zo lenig was om het helemaal goed te kunnen doen.

Het was wel een goed idee geweest om dit aan haar te vragen en niet aan een apprentice. Die waren veel ongeduldiger, gingen grover te werk. De elder spinde zachtjes terwijl ze bezig was. Toen er een tijdje voorbij was gegaan, besloot hij haar toch maar een zetje te geven. Uit zichzelf zou ze waarschijnlijk niet beginnen praten. "Vertel eens, waar had je afleiding voor nodig?" Vroeg hij zachtjes, voorzichtig. Zijn toon dwong alleszins geen antwoord af, dus als ze die niet wilde geven, dan zou hij er niet op door drammen.

Hij leek te genieten van haar massage, langzaam kwamen alle klitten uit zijn vacht en werd zijn vacht weer mooi glanzend. "Vertel eens, waar had je afleiding voor nodig?" Vroeg Duskdweller plotseling terwijl Crystal het karwei afmaakte met een laatste paar likken. "De dood van een goede vriend" Mompelde ze als antwoord en ze voelde de tranen weer opkomen, hij was meer geweest dan een vriend voor haar... "En... de vader van mijn ongeboren kittens" Fluisterde ze erachteraan, als ze harder zou praten zou de brok in haar keel alle vorm van geluid blokkeren.

Duskdweller

De stilte zorgde er voor dat ze even de tijd had om haar gedachten op een rijtje te zetten. Want uiteindelijk zou ze er toch wel een keer over moeten praten. Dingen blijven opkroppen, was nooit goed. Hij had jaren geleden dezelfde fout gemaakt, en zich later gerealiseerd dat hij zichzelf er nog meer door had laten afzien dan eigenlijk nodig was. Dus toen ze zo ongeveer klaar was en hij nog net niet in slaap was gevallen, vroeg hij haar toch maar wat de reden was dat ze hierheen was gekomen. Misschien wilde ze het wel aan hem kwijt, hij stond er dan ook niet om bekend dat hij veel dingen door vertelde.

Ze kon hem vertrouwen en dat deed ze ook. "De dood van een goede vriend" Klonk het zachte antwoord. "En... de vader van mijn ongeboren kittens" Vervolgde ze. Oh boi, dat had hij niet zien aankomen. De oude tom kwam overeind en stapte zijn nest uit. Hij ging naast Crystalshell zitten en sloeg troostend zijn staart om haar heen. ”Een geliefde laten gaan is nooit makkelijk”, Zei hij zachtjes, uit ervaring sprekend. ”Maar het hoort bij het leven. Het is moeilijk te aanvaarden, maar het is zo”, Vervolgde hij. Misschien niet hetgeen ze nu wilde horen.

”Hoe dan ook kun je je goede vriend eren door goed voor zijn kittens te zorgen”, Ging hij verder. ”En de Clan zal je altijd steunen, dat weet ik zeker”, Glimlachte hij voorzichtig. God, hij was soms echt een kluns met woorden, maar hij hoopte oprecht dat ze toch iets van kracht uit zijn toespraakje zou halen.

Duskdweller had duidelijk niet verwacht zoiets te horen maar hij had wel een antwoord: ”Een geliefde laten gaan is nooit makkelijk”, Miauwde de elder. Het maakte Crystalshell alleen maar verdrietiger en ze beet op haar lip om niet in tranen uit te barsten. ”Maar het hoort bij het leven. Het is moeilijk te aanvaarden, maar het is zo”, Ging hij door en dat was de druppel. Een traan viel op zijn rug en Crystal zuchtte "Sorry" Mompelde ze gesmoord. Hoe dan ook kun je je goede vriend eren door goed voor zijn kittens te zorgen” Maar wilde de clan deze kittens wel? Of wilden ze het hoofdstuk Creamyfrost kunnen afsluiten? ”En de Clan zal je altijd steunen, dat weet ik zeker”, Eindigde hij met een glimlach. Zijn woorden waren misschien aardig bedoeld maar ze maakten Crystashell alleen maar triester. "Ik..Ik denk gewoon dat de clan de kittens niet wilt. Ze zullen telkens aan hem herinnerd worden" Zuchtte de mooie, zilveren poes.

Duskdweller

Zijn woorden waren goedbedoeld, maar werden niet zo goed opgevat als hij gehoopt had. Hij voelde hoe zijn rug nat werd door wat tranen. Maar tranen waren goed. Emoties laten gaan was goed. "Geeft niet", Suste hij haar daarom. Een excuus was niet nodig. "Ik..Ik denk gewoon dat de clan de kittens niet wilt. Ze zullen telkens aan hem herinnerd worden" Argumenteerde ze vervolgens op zijn woorden. De oude tom schudde zachtjes zijn hoofd. Hij wist niet waarom ze dat dacht. Nog nooit in zijn leven had hij zoiets meegemaakt. Of was de Clan zo hard veranderd, en had hij gewoon niks door gehad?

"Ze zouden net blij moeten zijn dat hij nog iets tastbaars heeft nagelaten", Bromde de elder. Hij gaf de she-cat een troostend kopje. "Niemand heeft het recht om jou of de kittens te haten. En als ze er moeilijk over doen, dan kom ik me wel eens moeien", Zei hij toen vastberaden. Als er problemen waren rond de kittens, dan zou hij de bron daarvan even collectief duidelijk maken hoe dom ze wel niet waren om zo te spreken over de kittens van hun goeie vriend.

Hij probeerde haar te kalmeren en Crystalshell werd een beetje rustiger."Ze zouden net blij moeten zijn dat hij nog iets tastbaars heeft nagelaten", Bromde de aardige Elder en ze knikte. "Niemand heeft het recht om jou of de kittens te haten. En als ze er moeilijk over doen, dan kom ik me wel eens moeien" Ze glimlachte een beetje en gaf hem een kopje terug "bedankt Duskdweller... Ik waardeer je steun." Miauwde ze knikkend en ze keek naar zijn nest "Zal dan ook maar nieuw mos voor je halen?"

Duskdweller

Uiteindelijk leek het er wel op dat de she-cat iets gerustgesteld was. Zijn woorden hadden haar blijkbaar toch geholpen, uiteindelijk. Daar was hij wel tevreden over. Hij kon zo tenminste nog iets betekenen voor zijn Clan, ook al was hij al heel lang onbruikbaar voor zowat alles wat de warriors deden. Hij miste zijn warrior tijd heel erg, elke dag een beetje meer, maar als hij iemand kon helpen, dan vergat hij dat gemis voor even. "Bedankt Duskdweller... Ik waardeer je steun." Zei de mooie she-cat zachtjes. Vervolgens knikte ze naar zijn nest. "Zal dan ook maar nieuw mos voor je halen?" Stelde ze voor. De elder schudde zijn kop. ”Welnee, je hebt al genoeg gedaan. Ga maar een apprentice zoeken die niks beters te doen heeft”, Antwoordde hij met een glimlachje. Hij kon moeilijk een hele dag laten voorbij gaan zonder een apprentice lastig te vallen, of wel?

Zo... ze was weer kalm en wachtte af of ze de oudere kater kon helpen. Duskdweller schudde zijn kop echter en antwoordde glimlachend: ”Welnee, je hebt al genoeg gedaan. Ga maar een apprentice zoeken die niks beters te doen heeft”, Crystalshell boog haar kop respectvol. Ze was misschien in een mindere periode maar ze was nog steeds eerbiedig tegen elders. "Dankjewel Duskdweller, zal ik er een leerling naar je toe sturen?" Vroeg ze

Onderwerp: Re: Old and wise [Duskdweller]