stressed out

Boos zwiepte de dikke staart van de kater. Nadat hij zijn prooi op gehad had, was hij een rondje gaan lopen om zijn gedachten te verzetten. Wat dachten al die broekies in dat kamp wel niet? Dat ze de wereld regeerde zeker? Hij was niet zo geweest als jonge warrior, hij was streng opgevoed door zowel zijn ouders als mentor. Hij was het kamp maar even uitgelopen, weg van al die sukkels die daar zaten. Soms wist hij echt niet waar het heen ging met de jeugd van Riverclan. Hij stampte dan ook rustig verder, door het kleine stukje bos dat ze hadden. De zon en droogte zorgde ervoor dat ook het laatste beetje gras verdord leek en uit aan het drogen was. Storm vroeg zich af wanneer al het gras tot as zou keren, want het leek al erg dood. Hij hoorde het nog net niet kraken onder zijn poten. Verderop zag de kater een plekje zon onder een boom, daar besloot hij maar te gaan zitten en zichzelf een welverdiende wasbeurt te geven.

[Open]

"Stormwind!" Jezus, het was net alsof hij Butterstar haar stem hoorde galmen in zijn hoofd. Alsof ze al klaar stond om hem billenkoek te geven. Maar toen besefte hij dat er iemand op hem af kwam en dat zijn naam die geroepen werd niet in zijn hoofd was. "Wat was dat allemaal?! kittypet daycare? Kom op man wat bezielt je." Rustig kwam hij overeind en draaide hij zich om. "Oh ík? Ik krijg de schuld van dit alles?" zijn stem was net zo koud als die van de leader. Op dit moment was het in zijn hoofd niet leader tegen warrior maar gewoon twee katten onder elkaar. "Ik kan er niks aan doen dat die twee nageboortes door de clan banjeren alsof ze starclan-ik-weet-niet-wat zijn! Sommige jonge warriors hebben geen respect meer voor ouderen. Als dit is hoe Riverclan gaat worden hoop ik dat ik dood ga voor ik een elder ben. Ik laat me niet zo tegenspreken door iemand die een paar moons geleden nog een apprentice was. Die in zijn nest lag te kruipen als een kwijlende kit toen ik allang mijn eigen prooi kon vangen!" zijn ogen boorden zich vast in die van Butterstar. Dat kon ze mooi in haar fictieve zak steken.

Haar bovenlip trok zich op. Oh die was pissed alright, dat kon elke gek van tweehonderd meter nog wel zien. Sodeju wat was ze mooi. "Een Senior Warrior hoort het voorbeeld te geven. Jij staat midden in het kamp, voor apprentice en kitten die het kan zien. Verdomme Stormwind denk je zo geweldig hoog van jezelf?!" lachend schudde de kater zijn hoofd van nee. Hij zette de stappen die zij om hem heen zette met haar mee, hij liet zich niet kleineren nu. Ze gaf hem niet de schuld van het voorval, maar wees hem op zijn voorbeeldfunctie als oudere warrior. "Soms moeten vergroeide apprentices terug op hun plek gezet worden. Het zal voor de kittens en echte apprentices die het gezien hebben een wijze les zijn dat je niet zomaar tegen jan-en-alleman je smoel los kan trekken. Elk woord heeft consequenties, Butterstar." zei hij op harde toon tegen haar terwijl zijn wenkbrauwen iets omhoog gingen. "En daarbij, als wij elkaar zo behandelen als daar in het kamp gebeurde, zijn we dan wel echt zo verschillend van honden? Want als ik het zo bekijk komt het allemaal aardig overeen op het moment." hij wou haar verder drukken. Bozer maken. Ze was zo leuk om naar te kijken als ze boos was. Dit kon nooit goed zijn voor zijn hoofd als ze echt uit zou halen naar hem, maar die opgezette boze vacht en kwade blik lieten zijn hart in vuur en vlam staan. Zoals hij eigenlijk altijd al had gestaan voor Butterstar. Wat een poes.

Hij had haar nog bozer gekregen! Van binnen maakte zijn hart een sprongetje toen ze over Shadowclan begon. "Maar jij zelf weet dondersgoed dat dit niet de manier is hoe wij met elkaar omgaan in Riverclan. Starclan verdomme Stormwind. Je geeft Butterpact alleen maar een groter ego met zo op hem in happen. Het enige wat hij nu doet is trots zijn vacht likken dat hij de grote senior warrior op de kast heeft weten te jagen. Gefeliciteerd. Je hebt jezelf voor aap gezet." Nu trok ook hij zijn bovenlip op naar haar, hoe durfde ze te zeggen dat hij zichzelf voor aap had gezet! Hij had gedaan wat juist was. "Het ging mij inderdaad in eerste instantie om mijn eigen ego in de eerste plek. Maar verder ging het mij ook om gewoon het algemeen respect wat warriors niet meer kunnen opbrengen blijkbaar. Wat voor clan moet het worden als al het jongere spul geen bevelen meer aanneemt van Senior warriors en ze zelfs in twijfel trekt? Ze een grote mond terug geven? Dit is toch geen doen!" Storm zwiepte kwaad met zijn staart. Hij liet zijn blik nog een keertje goed over de leader gaan, ze was zo mooi. Zo boos ook. Maar vooral heel erg mooi. Hij raakte zichzelf helemaal in haar ogen. "En sodeju Butterstar! Heeft iemand je ooit wel eens verteld dat je ontzettend beeldschoon bent als je boos bent? Ik kan het niet langer voor me houden!" de kater ontdooide een beetje, langzaam maar zeker. Hij had zijn gevoelens voor de poes te lang voor zich gehouden, ze kwamen allemaal naar buiten toe nu. "Je bent altijd zo mooi als je boos bent. Ook als je niet boos bent. Als je regeert over Riverclan ben je mooi. Ook als je slaapt. Als je prooi eet of als je gewoon rustig het kamp observeert."

Oh jee. Butterstar was heel stil. Dit kon niet goed gaan. De blik van de ooit zo zelfverzekerde kater ging naar de grond. "Je kijkt naar me terwijl ik slaap?!!" was het eerste dat er uit de mond van Butterstar kwam. Shít. Hoe ging hij dat ooit verdedigen? "Uhm.. ik.. eh.. ik heb je een keertje zien slapen. Ik staarde niet. Ik.." Stormwind keek eventjes weg van de poes en toen weer terug. "Ik denk dat ik mezelf beter nu kan verbannen uit Riverclan want dit beschamende moment ga ik nooit meer vergeten. Oh man." oh jeetje wat hij zichzelf nu voor aap gezet. Dit was erg. Niet dat wat in het kamp gebeurde. Nee, dit.

"Riverclan kan geen warriors missen Storm.. Maar.. Sinds.. Hoe.. Lang.. En waarom.. Wat.. Ik." ja, dat was precies zijn hoofd nu op dit moment. "Ik... ehm, al.. best lang? Toen je een jonge warrior was zag ik je al zitten. Maar er waren me altijd net katers voor, ik durfde je nooit echt aan te spreken. Omdat je elke keer gekaapt werd door iemand anders weer. En nu.. durfde ik het eindelijk denk ik? Of het kwam door de woede. Ik weet het niet." zei hij toen. Hij was eigenlijk zelf met stomheid geslagen dat hij het gezegd had. "Ik wou het eigenlijk nu ook weer voor me houden. Sorry. Ik wil mijn gevoelens niet zo opdringen bij je."

De met stomheidgeslagen poes stond maar tegenover hem. Hij wist zelf ook niet hoe hij eigenlijk nu moest reageren op haar. De vertelde hem dat ze niet de goede kat was om van te houden. Dat haar liefde altijd alleen maar gebroken eindigde. Zijn hart zonk in zijn poten. Hij zou beter af zijn met een ander, zei Butterstar. En het speet haar. "Eh.. ja.. mij ook. Dat ik dit gezegd heb. Het was niet de bedoeling. Het zat me al zo lang dwars, maar.. ja." de grijze kater bekeek even zijn eigen poten. Drukte ongemakkelijk zijn nagels in de grond. Nee. Hij moest het hier niet bij laten zitten! De kater stond op en drukte zijn neus tegen die van Butterstar aan. "Nee! Ik hou van je Butterstar. Ik laat me niet meer afschepen. Ik wil dat je weet dat ik van je hou, altijd heb gehouden en altijd van je zal houden. Geen andere poes laat me de dingen voelen die jij me laat voelen." Zijn gele ogen keken in de blauwe van Butterstar. Hij likte over haar neus. "Ik wil je." zei hij zachtjes.

Butter vertelde dat ze tijd nodig had om er over te kunnen denken. En dat snapte hij ook wel, kon hij ook wel waarderen. Dit was niet niks. "Weet dat mijn gevoelens niet van de een op de andere dag ontstaan zijn, Butter.. ik vertel dit niet zomaar." drukte de kater haar op het hart. Gelukkig kon Butter waarderen dat ze dit met hem deelde. Gelukkig maar, want de kater voelde het bijna alsof hij het volledig verprutst had. Hij hield zoveel van haar, had zijn gevoel voor haar zo lang opgekropt en verstopt dat het als een bevrijding voelde waar hij nu voor gestraft werd. Maar hij merkte aan de poes dat ze dit niet zo erg vond als ze in eerste opzicht liet blijken. "Weet je zeker dat ik.. degene ben van wie je zou moeten houden..?" De kater zijn gezicht veranderde in eentje met een diepe glimlach er op. "Ik ben nog nooit zekerder geweest van mijn zaken, Butterstar." zei hij tegen haar. Hij haalde diep adem en blies deze vrijwel direct weer uit. Hij drukte haar kop tegen die van haar. "Denk erover, alsjeblieft. Als je je keuze hebt gemaakt wil ik je graag ontmoeten bij de rivier vanavond. Of niet, dan weet ik genoeg." zei hij kalm. Dan kon ze de hele dag nog rustig malen over wat ze wou doen.