Charming {Twirldance}

Eindelijk! Hij had een mentor gekregen! De eerste technieken waren hem al aangeleerd. Laag boven de grond sluipen, staart niet slepen anders hoort je prooi je, mond open houden om de geuren te proeven. Nu had hij een middagje vrij. Toch ging hij door met trainen. Hij wilde natuurlijk een goede warrior worden! De bladeren waren erg droog, het had ook al een lange tijd niet geregend. Die Windclanners moeten het wel erg moeilijk hebben. Hijzelf zat niet zo met die haat tegen andere clans. Behalve Bloodclan natuurlijk. Het moment dat zijn moeder werd vermoord door die.. claw was het verschrikkelijkste ding dat er kon gebeuren. Hij was nog zo jong. Het enigste wat hij van Brightspots kon herinneren was haar geur, die was zoet en melk-achtig. Gelukkig konden zijn grote zussen veel over mama vertellen. En Brightspots kon waarschijnlijk met haar praten, ze was tenslotte een medicijnkat.

-Dit speelt zich voor de brand af-

Het was eindelijk zover: ze had haar mentor zover gekregen om haar toch maar tot Warrior te laten benoemen. Eindelijk hoefde ze die rotstem niet meer aan te horen, die stomme bek niet meer aan te zien. Nu mocht ze gewoon lekker zelf weten wat ze wel en niet zou doen. Geen verplichte trainingen meer die voor dag en dauw begonnen. De poes rekte zich uitgebreid uit en liep het kamp uit, richting een willekeurige plek binnen het territorium. Ze moest toegeven dat het vrije leven tevens een beetje saai was. Ze wist nooit echt wat ze moest doen wanneer ze het gevoel had dat ze genoeg gejaagd had. Echt veel vrienden had ze niet, en Branchtrove - tot haar grote ergernis - had alleen maar tijd voor die stomme rotkat van een Redpetal. Haar ogen vielen op Glazepaw, die druk bezig was met training. Heel anders dan zij als Apprentice was geweest. "Lekker bezig," complimenteerde ze de kater. Misschien had hij Branchtrove wel rond zien lopen. Ze moest eens een hartig woordje met haar broer spreken.

Een vrouwelijke stem trok zijn aandacht. "Lekker bezig." Hij spotte Twirldance, een kattin van een aantal manen ouder dan hij. "Thanks!" Miauwde hij vrolijk. De bengaal stond op uit zijn jachtpositie en ging relaxed op de grond zitten. "Gefeliciteerd nog." De poes was warrior geworden deze ceremonie. Natuurlijk had hij gejuicht, dat deed iedereen. Maar omdat hij Twirldance niet echt goed kende was hij ook niet naar haar toe gegaan ofzo. En hij had natuurlijk een mentor nu. Die wilde hem ook meteen spreken.

De kater bedankte haar op vrolijke wijze, en op één of andere manier irriteerde dat haar. Ze vond vrolijke katten vervelend, misschien omdat ze zelf niet echt vrolijk was om wat dan ook. Vooral niet nu ze haar broer verloren was aan dat rode mormel. De kater ging rustig zitten, blijkbaar vond hij het nodig om zijn training te pauzeren door haar komst. Hij feliciteerde haar, en Twirldance zette een flauwe glimlach op haar gezicht. "Dank je," miauwde ze. "Het heeft even geduurd, maar ik ben dan toch Warrior geworden," zei ze, terwijl ze haar gezicht even afweek. Ergens schaamde ze zich ervoor dat ze pas zo laat tot krijger was benoemd. Branchtrove had gelukkig hetzelfde probleem gehad, maar toch. Het was alles behalve leuk. "Hoe gaan je eerste trainingen?" besloot de poes maar te vragen. Het doen alsof je je bekommerde om je clangenoten deed je altijd wat leuker lijken dan je echt was. Dat was precies wat ze nodig had: een goede naam voor zichzelf.

"Dank je." Miauwde de kattin met een flauw glimlachje. "Het heeft even geduurd, maar ik ben dan toch Warrior geworden." Vervolgde ze terwijl ze ietwat beschaamd wegkeek. Bij Glazepaw had het ook even geduurd voordat hij een mentor kreeg door een mentortekort maar hij was blij dat hij er nu eentje had. "Hoe gaan je eerste trainingen?" De slanke bengaal wees met zijn staart naar een mager muisje dat hij na lang oefenen had gevangen, een trotse glans in zijn ogen. "Het is niet veel maar elke prooi telt." Miauwde hij nonchalant.

Met moeite veegde ze de ietwat gepijnigde blik van haar gezicht. Ze was nu écht Warrior, dat was alles wat telde, niet het proces dat haar hierheen had geleid. Toen ze naar zijn trainingen vroeg, wees de bruinige kater naar de kleine muis die hij had gevangen. Op het eerste gezicht misschien niet heel indrukwekkend, maar voor een kat die net was begonnen met trainen was het al heel wat. Even voelde ze een steek van jaloezie, het had haar immers behoorlijk lang geduurd voor ze haar eerste prooi had gevangen. Toch lachte ze de ander toe. "Ziet er goed uit," miauwde ze met een vrolijke zwaai van haar pluizige staart. Ze kon nu heel stoer gaan doen en aanbieden om hem iets te leren, maar ze was bang dat ze het zou verpesten. "Heb jij Branch toevallig ergens gezien?" vroeg ze toen. Het was een constante bezigheid voor haar: kijken waar haar broer nu weer was. Ze vond het niet leuk als ze niet wist waar hij was. Of met wie.

"Ziet er goed uit," Lachte de poes hem toe. Hij knipperde dankbaar met zijn ogen. Het gebeurde immers niet vaak dat een oudere kattin hem complimenteerde, behalve Snowdance natuurlijk. "Heb jij Branch toevallig ergens gezien?" Vroeg Twirldance toen aan de jonge kater. Glaze dacht even na. "Branchtrove?" Herhaalde hij langzaam terwijl hij in zijn gedachten groef. "De laatste keer dat ik hem zag was hij met Redpetal aan het jagen." Miauwde hij terwijl hij weer opstond en zijn mond opende om de geur van prooi op te sporen.

De bengaal viel even stil en vroeg toen of ze Branchtrove bedoelde, waarop ze direct knikte. Natuurlijk bedoelde ze haar lieftallige broer, hoeveel andere Branches waren er in deze clan? Het antwoord dat ze kreeg maakte haar alles behalve blij. Jagen, met Redpetal. Die verdomde rode rotkat. Twirldance's blik vertrok even. Branchtrove had nooit meer tijd voor haar. Alles wat ze kreeg was een stomme begroeting en een lik over haar kop. De rest van zijn tijd spendeerde hij met háár. "Oh, oké," miauwde ze, ietwat beteuterd. Stilletjes wenste ze Redpetal allerlei dingen toe. Dat ze uit een boom zou vallen, dat ze in de rivier zou pleuren. Branchtrove zou er kapot van zijn, en zou bij haar komen uithuilen. Ze schraapte haar keel. "Ken jij Redpetal goed?" begon ze toen. Misschien was het een goed idee om anderen te peilen over Redpetal, kijken wat zij van haar vonden. Misschien zou ze wel een sappige roddel te horen krijgen.

"Oh, oké." Miauwde de krijgster beteuterd. Ze was duidelijk erg gesteld op haar broer. Jaloezie? Glazepaw concentreerde zich weer op de jacht nu hij geritsel hoorde onder wat bladeren. "Ken jij Redpetal goed?" Vroeg Twirldance plotseling. Hij ving een glimp op van een bosmuis die in zijn holletje verdween. Hij draaide zich om en dacht bij zichzelf. Ach, het geeft niet. "Eigenlijk niet echt." Gaf hij eerlijk toe. "Hoezo?"

Onbewust trok ze even met haar oren toen ze geritsel hoorde vanuit de bosjes. Haar neus vertelde haar vervolgens dat het om een muis ging, maar ze weigerde er verdere aandacht aan te hechten. Om eerlijk te zijn had ze weinig zin om vandaag iets nuttigs te doen voor de clan, dus zou ze dat waarschijnlijk ook niet doen. Haar blik gleed weer naar Glazepaw die aangaf niet echt bekend te zijn met Redpetal, en vervolgens vroeg hij nog waarom ze dat vroeg. Ze haalde even haar schouders op en liet een korte stilte vallen. "Zij en Branch zijn partners," vertelde Twirl, met een nonchalante rol van haar ogen. Alsof ze er iets mee wilde zeggen. Kalverliefde, gaat wel over. "Maar ze lijkt me nogal... apart." Ze herinnerde zich haar gesprek met de rode poes nog bijzonder goed. Het beest had geen zin weten te spreken zonder te stotteren, alsof ze met de dood werd bedreigd of iets dergelijks. Ze schraapte haar keel en zwaaide vervolgens met haar staart. "Het zal wel niets zijn," mompelde ze, op een toon die het tegenovergestelde aangaf. Ze maakte zich zorgen.