Van Gogh's crows

Onderwerp: Van Gogh's crows zo 12 feb 2017 - 14:04

no herb grows in the gardens

against the power of death

Met twee mentoren zou het logisch zijn als zijn trainingsschema drukker was dan dat van zijn mede-apprentices. Maar dat was niet zo. Ergens vond hij het jammer, langs de andere kant vond hij zijn vrije tijd ook wel eens leuk. Hij leerde gewoon graag nieuwe dingen bij, vooral als ze zijn interesse hadden. Als een training dan afgelopen was, vond hij oprecht dat ze nog wel een paar uur verder hadden kunnen doen. Hoe dan ook, beide zijn mentoren waren op patrol. Naar de grenzen, die nu extra bewaakt werden, door de regen. En in elke patrol had al een apprentice gezeten, waardoor hij in het camp was moeten blijven.

Stonepaw had van de gelegenheid gebruik gemaakt om opnieuw schelpjes te gaan zoeken, of mooie ronde keitjes. Om zijn nest mee te versieren, of gewoon om het te hebben. Deze keer had hij geluk gehad. Met een perfect egaal grijze steen tussen zijn tanden, afgerond door de eindeloze stroom, liep hij het kamp binnen. Net toen hij het in zijn nest wou gaan leggen, zag hij Rushingpaw zitten. Hij liep enthousiast op haar af, liet het steentje vallen en gaf haar snorrend een kopje. Haar vacht was, net als de zijne, doorweekt. ”Hoi Rushingpaw”, Begroette hij zijn sibling.

&Rushingpaw

Onderwerp: Re: Van Gogh's crows wo 15 feb 2017 - 15:36

De tabby poes had vandaag al bij de Elders geholpen en had daarna even in het kamp gezeten en genoten van het zonnetje wat daar scheen. Echter hield Rushingpaw niet zo van stilzitten dus was ze al snel weer opgestaan. Ze besloot om te kijken of er nog iemand in de apprentices den was die haar kon vermaken. Zodra ze de den was binnengelopen werd ze al teleurgesteld. De den was helemaal leeg. Waarschijnlijk waren veel apprentices nu trainen met hun mentor of op patrol. Ze wilde net de den weer uitlopen toen ineens Stonepaw naar binnen liep. Blij keek ze op. Haar broertje was hier gelukkig ook nog. Enthousiast kwam hij op haar afgelopen en gaf haar een kopje welke ze met een kopje terug beantwoordde. ''Hey Stonepaw,'' begroette ze hem terug. Haar blik viel nu op het steentje wat hij net had laten vallen. Het was een prachtige, egaal grijze steen. ''Oh, die is mooi! Hoe kom je daaraan?' vroeg ze, haar ogen nu weer op Stonepaw gericht.

Moet nog beetje inkomen cx

Onderwerp: Re: Van Gogh's crows wo 15 feb 2017 - 18:13

no herb grows in the gardens

against the power of death

Gelukkig was hij nog een tijdje apprentice. Hij keek wel al uit naar de dag dat hij warrior zou worden, maar hij zou wel een eindje bezig zijn al zijn decoratie te verhuizen van den. Nu goed, hij had nog wel even. Voor zover hij zijn eigen gevoel mocht geloven, zou hij nooit echt klaar zijn om warrior te worden. Het was alsof er zoveel te leren viel, in zo weinig tijd. Zou hij het wel halen? Hij hoopte van wel. Het zou wel triest zijn als Rushingpaw van den mocht verhuizen en hij niet. Hij zou haar sowieso wel missen.

''Hey Stonepaw,'' Begroette de tabby she-cat hem terug. ''Oh, die is mooi! Hoe kom je daaraan?'' Vroeg ze vervolgens, doelend op het steentje. De jonge tom voelde toch iets van trots opkomen. Het was altijd fijn als anderen hem complimentjes gaven om iets wat hij zelf ook heel leuk vond. ”Gevonden bij de stream”, Antwoordde hij. Hij schoof het steentje dichterbij, zodat ze beter kon kijken. ”Wil je hem hebben?” Vroeg hij toen met een glimlachje. Als ze hem echt wou, dan zou hij hem met plezier afstaan.

Onderwerp: Re: Van Gogh's crows