Oh sweet emotion

Onderwerp: Oh sweet emotion za 11 feb 2017 - 14:57

Solarberry

Starend naar de regen zat de crèmekleurige poes bij de ingang van het kamp. Zachtjes rilde ze, haar doorweekte vacht deed haar lichaamswarmte niet veel goed. Een tikkeltje verveeld deed ze een poging de dikke regendruppels met haar licht blauwe te volgen. Een onmogelijke opgave, de aarde had ze naar zich toegetrokken voordat zij de kans kreeg eentje uit te kiezen.

De regen had een zeer negatief effect op haar humeur. Het deed haar denken aan de dag dat haar vader was gestorven. Inmiddels na zoveel weken, waren haar tranen op, maar een pruillipje was moeilijk te voorkomen.
Zou er iemand huilen op haar begrafenis? Ze had geen levende familie meer, geen partner.. Waarom had ze eigenlijk geen partner? Wat was er mis met haar, dat niemand de behoefte voelde van haar te houden? Als ze zich eenmaal in een staat van zelfmedelijden bevond, was het altijd lastig om daar weer uit te ontsnappen. Het leek wel dat als ze eenmaal binnen het bereik van het verdriet was, deze haar met duizenden tentakels tegelijkertijd naar zich toe trok.

Ach ach meissie wat heb je het toch moeilijk he, sprak Solarberry zichzelf sarcastisch als het maar kon toe. Langzaam vermande ze zich, wist uit de tentakels te ontsnappen en jaagde de vervelende en onnodige onzekerheden weg. Er was nog zoveel te doen vandaag en verdrinken in een meer van zelfmedelijden stond niet op haar to-do list. Eerst maar eens ontbijt, misschien dat dat haar goed zou doen. Zuchtend stond ze op, deed een tevergeefse poging schuddend wat droger te worden en sleepte zich richting de prooistapel.

» Isa

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion zo 12 feb 2017 - 11:55

Bah. Regen. Hij had altijd al een pesthekel gehad aan regen. Zijn lange vacht werd er zwaar van, en de kou die erbij kwam kon hem ook gestolen worden. Toen de dikke regendruppels op zijn kop vielen het moment dat hij de den uitstapte werd hij daar dus ook niet vrolijker van. Niet dat hij überhaupt vrolijk was geweest. Nee, een goed humeur was zeldzaam bij de grijze kater. Zijn blik viel op een jongere poes die aan de rand van het kamp zat. Haar kopje was van hem afgekeerd, maar hij herkende haar wel. Solarberry was de dochter van een kater die hij had gekend, maar die een tijdje geleden was overleden. Ook zij leek niet de beste ochtend te hebben. Normaal gesproken zou hij er niets mee doen, maar uit respect voor zijn oude dengenoot besloot hij om voor een keer aardig te zijn en haar misschien een beetje op te vrolijken. Ach, hij verveelde zich gewoon een beetje. Met grote passen liep hij richting de prooistapel, en vervolgens pakte hij een klein vogeltje hier vanaf. Hij liep door richting de poes, die zich net had omgedraaid. Het vogeltje legde hij op de grond. "Delen?" bromde hij.

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion zo 12 feb 2017 - 12:15

Nog maar net had ze zich omgedraaid, toen een oudere warrior haar benaderde. Iets wat verbaasd stopte ze haar pas en staarde hem aan. "Uh goedemorgen Ravenmocker," ze herkende de grijze kater meteen, hij was een leeftijdsgenoot van haar vader geweest, maar erg goed kende ze hem niet. "Ja sure." stemde ze uit beleefdheid in en ging aarzelend zitten. Ze wist een klein glimlachje op haar snuit te vormen en nodige hem maar haar staart uit om ook plaats te nemen.

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion zo 12 feb 2017 - 14:58

De poes was een tikkeltje verbaasd door zijn plotselinge toenadering. Hij moest toegeven, zelf wist hij ook niet helemaal wat hij aan het doen was. Ze stemde wel in met zijn voorstel, en kalm ging de kater zitten op de plek naast haar. Voorzichtig nam hij een hap van het dode beest. Even bleef het ongemakkelijk stil, maar Raven was niet bepaald van plan om die stilte te verbreken. Hij was al sociaal genoeg geweest voor vandaag.

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion zo 12 feb 2017 - 16:04

Een ongemakkelijke stilte viel. Waarom was hij überhaupt bij haar komen zitten? Om een goed gesprek te voeren was het duidelijk niet. Had hij soms medelijden? Kwam hij daarom bij haar zitten? Ze snoof zachtjes. Ze hoefde geen medelijden van hem! Geïrriteerd keek Solar toe hoe hij de eerste hap nam. Ze zou hem laten zien hoe weinig medelijden ze nodig had. "Gaan dames niet meer voor tegenwoordig?" sprak ze met een strakke gezichtsuitdrukking terwijl haar staart zachtjes tegen de grond tikte.

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion di 14 feb 2017 - 19:34

Om de één of andere reden keek de poes hem geïrriteerd aan. Wat nou? Hij was zo aardig om haar gezelschap te bieden, en dat kreeg hij dit soort blikken toegeworpen. "Gaan dames niet meer voor tegenwoordig?" Aha. Madame vond hem onbeleefd. "Als je iets wilt moet je het nemen," antwoordde de grote kater onverschillig.

Onderwerp: Re: Oh sweet emotion