What you want?

Tigerpaw boog zijn nek over haar heen, wat ze fijn vond. Zachtjes likte hij over haar vacht heen waardoor ze begon te kalmeren, maar ze bleef nog wel beven en snikken. 'We hoeven elkaar ook niet te zien, als je dat wilt' Kondigde Tigerpaw aan. Deathpaw's kop vloog omhoog en ze begon harder te trillen. 'Of wil je niet meer?' Vervolgde hij. Verstijft keek ze hem aan, wat voor onzin kraamde hij nu uit? Ze wilde niets liever dan bij hem zijn! Maar Tigerpaw stond al op, en liep van haar weg... "Nee!" Riep ze uit met een schrille stem van emotie. Ze kende elkaar nog maar enkele uren, en ze gaf nu al veel meer om hem dan om haar eigen leven of zelfs haar eigen clan... Het was hard om te geloven, desondanks ontkende ze het niet. "Tigerpaw!" Riep ze uit, en ze sprong overeind. Hij draaide zich om en glimlachte droevig. Deathpaw schreed naar hem toe en sprong tegen hem op waardoor ze beide van de rots af rolde, het gras brak gelukkig hun val. Met een zacht gegiechel sprong ze op Tigerpaw die op zijn rug beland was, ze zette haar voorpootjes op zijn borst en keek hem met een grijns aan. Haar tranen zaten er nog, en haar glimlach had niet zijn volledige normale vrolijkheid, maar afgezien daarvan glimlachte ze wel. "Ik hou van je, Tigerpaw. En ik zal dat altijd van je doen" Fluisterde ze en ze gaf hem een likje over zijn neus. Ze zakte door haar poten heen en ging liggen, zodat hij niet kon opstaan. Natuurlijk zou hij haar met gemak van zich afkrijgen maar dat deed er niet toe op dit moment. "Ik was net zo overstuur, omdat ik er aan dacht hoe erg we gestraft kunnen worden als andere katten het merkte" Het was niet gelogen, maar ook niet de volledige waarheid. Deathpaw had besloten om haar geheim te bewaren tot het de juiste tijd er voor was, en die was er nu nog niet. Ooit zou ze het hem wel vertellen, maar voor nu was het beter om te zwijgen. "Ik hou zielsveel van je, ook al ken ik je maar kot ik hou al ontelbaar veel van je. Ik zweer het op Starclan" De laatste woorden fluisterde ze zachtjes, ze gleed van hem af en ging weer naast hem liggen. De zon begon heel langzaam onder te gaan, ze zouden hooguit nog twee uur hier kunnen zijn voordat de zon helemaal weg was. Dat gaf niet, er was nog genoeg tijd om te gaan jagen om geen argwaan te wekken. En daarbij- was de tijd met Tigerpaw eigenlijk tijdloos. Ze zou een eeuwigheid met hem kunnen doorbrengen en het dan nog niet zat worden. "Tigerpaw?" Fluisterde ze toen, met een dringende ondertoon in haar stem. "Wat was je van plan te doen net? Toen je van me weg liep?" Ze keek hem bezorgt aan terwijl ze op antwoord wachtte. Haar grijs gestreepte vacht was weer gaan liggen, en haar mosgroene ogen stonden kalmer dan voorheen.

Tigerpaw voelde hoe hij en Deathpaw van de rots afvielen. Een zachte plof en groene grassprieten hadden hun val gebroken. Deathpaw zette haar pootjes op zijn borst en keek hem met een glimlach aan. Ze pontivikaal boven op hem liggen. "Ik hou van je, Tigerpaw. En ik zal dat altijd van je doen" Fluisterde Deathpaw hem toe, en ze gaf hem een lik over zijn neus. Tigerpaw glimlachtte even, maar zijn gezicht betrok lichtelijk. "Tigerpaw?" fluisterde Deathpaw na een tijdje stilte. "Wat was je van plan te doen net? Toen je van me weg liep?" Ze keek Tigerpaw bezorgt aan terwijl ze op zijn antwoord wachtte. Haar grijs gestreepte vacht was weer gaan liggen en haar mosgroene ogen stonden kalmer dan voorheen. hij aarzelde even en zei toen zacht: ''Ik dacht, dat als jij niet wilde, dat ik me net zo goed van het leven kon beroven.'' Fluisterde hij met hese stem. Hij keek haar met een verdrietige blik aan. Hun relatie was nu al een en al drama, spookte in zijn hoofd rond. Hij schudde zich uit en Deathpaw kwam met een plof neer. Hij schudde zijn vacht nog een keer en gaf haar een lik over haar kop.

Deathpaw vrolijkte een heel stuk op toen ze zag dat Tigerpaw weer glimlachte, vrolijk wiebelde ze met haar oren. Het antwoord die Tigerpaw hem gaf, schokte haar wel. Ze had niet echt verwacht dat hij zichzelf zou willen vermoorden omdat ze niet meer van hem hield. Dat moest getuigen van ware liefde, ja toch? Met haar mosgroene ogen op hem gericht, zocht ze oogcontact. Ze hield zijn blik vast, en zweeg weer een tijdje. Ze dacht aan de volgende gathering die er aan zat te komen, Tigerpaw zou Tigerwing worden en Deathpaw zou Deathpaw blijven. Ze kon het niet helpen, ze dacht er de hele tijd aan. Plus het feit dat zij vast niet mee mocht, ze was nog nooit bij een gathering geweest. Ze wilde het dolgraag. "Ik vraag me af waar de clans over gaan praten als ze bij elkaar komen" Sprak ze haar gedachten uit. Ze kon nou niet echt één, twee, drie iets opnoemen. Volgens Moonpaw was alles rustig in de clans. Deathpaw rekte zich uit en ging verliggen op Tigerpaw's comfortabele buik, om er vervolgens af te rollen toen Tigerpaw zijn vacht uitschudde. Ze bleef op haar buik liggen, met een kalme uitdrukking op haar snoet. Opnieuw viel ze terug in haar gedachten gang, ze had ontdekt dat ze de laatste tijd meer afwezig was dan voorheen. Als ze weer iets fantaseerde kon je zo lekker weg zijn van de realiteit, al was die soms beter dan fantasie. Wat haar betrof, mocht op veel momenten de fantasie wereld die ze zich voorstelde realiteit zijn. Ze keek op toen in de verte een groepje vogels opvloog. Wat zou ze graag eentje gaan vangen en aan Tigerpaw geven, maar dan zou ze geheid zelf ook willen eten en je moest eerst je eigen clan voeden voor je zelf mocht eten. Deathpaw's mosgroene ogen keken even vragend Tigerpaw's kant uit, maar toen besefte ze dat hij niets zei. Ze kwam weer overeind en duwde haar neus tegen de zijne aan, de avond kwam steeds dichterbij en ze had nog niet eens gejaagd. Met de intentie om te zeggen dat ze er vandoor moest, kreeg ze plotseling een idee! Ze zou zo meteen gaan jagen, en dan als de avond viel, zou ze snel een muis opeten of zo! De clan was gevoed en zij kon eten brengen aan hem, niets fout aan toch? "Tigerpaw! Ik heb een idee!" Piepte ze opgewonden.

Deathpa keek even naar een groepje vogels dat bij de bossen van het Donderclanterretorium opvloog. Ze leek na te denken en Tigerpaw keek een tijdje lusteloos rond. Het leek erop dat Deathpaw ook met iets zat, maar het niet wilde vertellen. Hij hield wijselijk zijn mond. Hij keek haar aan, toen ze opeens opsprong en met een hoog piepend stemmetje, bijna, schreeuwde:''Tigerpaw! Ik heb een idee!'' Tigerpaw keek haar verrast aan, verbaasd dat ze ineens zo opsprong na zo'n pijnelijke stilte. Hij keek haar met twinkelende ogen aan, nieuwsgierig naar wat er komen zou, misschien was het wel een superidee! Hij ging dichter naar haar toe, trok zijn voorpoten onder zijn buik, waaroddor hij net een worst met vacht leek, en legde zijn kop op de stoffige, donkere grond. Hij keek haar verwachtingsvol aan.

(Reageren bij de zandkuil????? sorry voor de flutheid)