Time flies by when you're having fun

Tijd om eens een snelle controle te houden bij zijn favoriete clan. Ja, hij had serieus een favoriete clan. De indeling was heel makkelijk. Thunderclan stond op nummer vier met hun stomme grenzen checken en irritante agrresiviteit. Riverclan stond op drie, daar was hij bijna nooit geweest. Twee was toch echt Windclan omdat ze een paar aardige katten hadden zoals Walnutpaw die inmiddels wel warrior moest zijn en er altijd wel wat viel te beleven. Rogue's en Kittypets telden toch niet mee, die waren allemaal saai behalve Amare. Dus alleen Shadowclan bleef over om op nummer een te staan. Een hele eer voor hun vond hij zelf. Verkozen zijn als beste clan door Draco Malfoy. Hij hield voornamelijk van de clan vanwege alle katten die erin zaten. Stonepaw kwam ervandaan, dat was nummer een. Verder had je ook die stomme tom die nu leider was geworden apparently maar die hij ergens wel grappig vond. En Airkit, inmiddels vast al warrior. Die herrinerde hij zich ook nog goed. Tenslotte had hij bijna succes gehad met she-cat. Tot die stomme twolegs alles verpeste.
Met snelle passen ging hij de grens van de Clan over. De geurmarkeringen waren sterk en moeilijk te negeren. Als hij nu betrapt werd door een patrouille zou hij een probleem hebben. Aan de andere kant, als hij succes had zou het een leuk avontuur worden dat het risico compleet waar was. Sinds wanneer maakte hij zich uberhaupt zorgen over dat soort dingen? Als hij niet uitkeek zou hij zo'n saaie elder worden en dat mocht absoluut niet gebeuren.

& Airpaw

Een kleine grens controle, dat zou geen kwaad kunnen, right? De poes besloot van niet terwijl ze rustig het kamp uitstapte. Als ze snel haar warrior naam wilde halen, zou ze eens goed aan haar conditie moeten gaan werken. Ooit had ze uren lang rond kunnen rennen in het territorium, zonder ook maar vermoeid te raken. Nu, daarentegen, had ze al moeite om het kleine stukje naar de grens te rennen. Door een hoestbui was ze gedwongen halverwege te stoppen om op adem te komen. Gefrustreerd zwiepte ze met haar staart en probeerde haar adem weer te vangen. Het begon al laat te worden en hoewel ze terug zou moeten naar het kamp, weerhield iets haar daarvan. Eerst wist ze niet precies wat dat was, totdat een vaag bekende geur haar kant opdrong. Waarvan het bekend was, kon ze jonge poes niet zeggen. Wat ze wel kon zeggen, was dat dit een Bloodclanner was. Angstig aan de ene kant stapte ze achteruit, bang dat het misschien een van de twee katten waren die haar eens al die littekens hadden gegeven, maar aan de andere kant hoopvol dat het misschien iemand was die haar over haar zuster kon vertellen. Tot haar grootste verrassing was het echter een maar al te bekende witte pels die tevoorschijn kwam. Even wist ze niet waarvan ze hem kende, totdat het besef als bliksem insloeg. "D-draco?" Bracht ze moeizaam met een rauwe stem uit terwijl ze met raspende halen weer op adem probeerde te komen.

Zijn oren vlogen naar achter toen de geur van Shadowclan duidelijker werd. Waakzaam zette hij een stap naar achteren. Als hij nu een van die irritante Shadowclanners tegenkwam was hij nog lang niet jarig. Vooral omdat hij niet bepaald in een conditie was om te vechten. Een zou nog wel lukken met wat moeite maar meer dan dat en hij was verloren. Hij was nog steeds mager en zwak door al het Kittypet eten dat hij had moeten verdragen. Bovendien had hij nog steeds pijnlijke krassen op zijn rug van dat gevecht met die hond. Zijn haren gingen omhoog en hij staarde de poes die tevoorschijn kwam aan.
De vage herkenning die hij had negeerde hij. Toevallig leek ze heel erg op de Airpaw die hij gekend had, dat moest het zijn. No way dat dit haar echt was. Toch kon hij het niet laten om meer te ontspannen en zijn vacht zakte naar beneden. Zijn oren gingen langzaam omhoog terwijl hij haar bestudeerde. "D-draco?" Dus het was toch haar. "Airpaw." Glimlachtte hij voorzichtig terug. "Of heb je inmiddels een warriornaam?"

Één moment stonden ze zeer vijandelijk tegenover elkaar, zoals een Shadowclanner en een Bloodclanner dat zou moeten. Pas daarna kwam de herkenning, waarbij Airpaw twijfelend zijn naam uitsprak. Pas toen ontspande ook Draco zich. Met grote ogen keek de jonge poes hem aan; vroeger had hij haar enkele keren meegenomen om te trainen, voordat hij van de aardbodem verdween. Toendertijd had ze onwijs tegen hem opgekeken, en nu stiekem ook nog. "Airpaw." er stond een glimlach op zijn gelaat en ook Airpaw had een vrolijke twinkeling in haar gele ogen. "Of heb je inmiddels een warriornaam?" de poes knarste haar tanden maar knikte vervolgens alsof er niets aan de hand was. "Hm! Eh, ik, eh, mijn naam is nu Airdance." Ze knikte als om haar woorden kracht bij te zetten maar ze bleef een vreselijke leugenaar. Het punt was dat ze zichzelf gewoon niet voor schut wilde zetten bij een kat zoals hem. Ze schudde het van zich af. "Draco, waar ben je geweest?" ze stapte twijfelend wat dichterbij. "En bovenal, waarom ben je hier?" ze keek even schuchter om zich heen; al iemand hen zag was ze de pineut.

Hij kon zich maar al te goed herinneren hoe het was geweest om te trainen met de poes die toen der tijd nog maar een klein kitten was geweest. Een eigenwijze ook; dat zeker. Hij stootte een korte chuckle uit bij de herinneringen. Het was triest hoe lang geleden dat al hij was. Als hij net wat meer tijd hadden gehad had Draco een hele nuttige poes kunnen leveren aan de Bloodclan. Toen al had hij gezien dat de vastberaden poes het in haar had. Nu was de onschuldigheid van kitten zijn voorbij, zijn kans was verkeken. Airdance. Ja, inmiddels was ze daar wel de leeftijd voor. Even gaf hij haar een trotse blik voor hij net als Airdance om zich heen keek. Voorlopig zag hij niemand dus hij vond het veilig. "Dat is een kort verhaal eigenlijk." Hij schudde even met zijn schouders als een soort ophalen. "Ik werd gegrepen door Twolegs en voor ik het wist zat ik vast." Sinds hij het er met Shark over gehad had begon het verhaal beschamend te klinken. Maar wat moest hij anders vertellen? "En ik ben bezig met iedereen laten weten dat ik nu terug ben." Hij grijnsde. "En jij? Hoe was dit jaar zonder mij?" Had ze uberhaupt nog aan hem gedacht?

"Dat is een kort verhaal eigenlijk." hij deed een zwakke poging om zijn schouders op te halen."Ik werd gegrepen door Twolegs en voor ik het wist zat ik vast." Ze wiebelde even met haar oren. Deden Twolegs dat? Ze had ze wel eens zien rondbanjeren toen ze de stad was in geslopen, maar geen van hen had haar echt aandacht gegund. Misschien had ze gewoon erg veel geluk gehad, Draco leek haar niet een leugenaar. "En ik ben bezig met iedereen laten weten dat ik nu terug ben." een grijns stond op zijn witte snuit. "En jij? Hoe was dit jaar zonder mij?" ze zuchtte overdreven dramatisch. "Oh het was vreselijke, zo saai." sprak ze al even dramatisch waarna ze opgelaten lachte. "Ehm, zullen we anders terug lopen naar de grens? Als we betrapt worden zit ik heel diep in de problemen." het was duidelijk dat ze wat ongemakkelijk was. De jonge poes snapte die hele strenge regels wat dit soort dingen betrof niet helemaal, maar toch werd van haar verwacht dat ze die opvolgde.

Haar overdreven dramatische zucht liet hem kort lachen. "Kan ik me voorstellen." De lach bleef op zijn gezicht hangen nu. Het was goed om weer terug te zijn en te zien dat zoveel veranderd was maar toch was gebleven ondanks de verstreken tijd. "Ehm, zullen we anders terug lopen naar de grens? Als we betrapt worden zit ik heel diep in de problemen." Draco tuurde even over zijn schouders naar waar hij vandaan was gekomen. Ze zaten al niet ver over de grens en het zou ook geen verschil maken. Bovendien was het meer dan logisch dat Airdance niet met hem gezien wou worden. "Sure, volg mij." Hij had al een perfecte opzie gezien. De witte kater ging iets naar rechts en sprong vervolgens over een boomstam die nog vlak voor de gemarkeerde grens lag. "Nu jij" grijnsde hij met een knipoog. Verwijzend na de lange tijd geleden toen Airkit nog moeite had gehad met boomstammen. Wat veranderde dingen toch.

Ze keek nerveus toe hoe de witte kater over zijn schouder keek, waarschijnlijk de richting waar hij vandaan was gekomen. "Sure, volg mij." ze haalde opgelucht adem. Langer konden ze hier niet blijven, en ze wist niet of ze er toe in staat zou zijn Draco, die ze toch ergens als een vriend beschouwde, weg te jagen. Ze volgde hem dan ook braafjes en keek toe hoe hij over een boomstronk heen sprong. "Nu jij" Pretlichtjes dansten in haar ogen en ze zette zich geconcentreerd af. Ze moest nog vanalles aan haar conditie doen, maar ze was niet dik geworden. Nog altijd was ze even lenig, waardoor ze alsof het niets was naast hem neer landde. Met een geamuseerde blik keek ze hem aan. "Piece of cake," schepte ze op en lachte. "Ik ben geen kit meer, hoor."

-Onwijs laat, sorry!

Hij wachtte voorbij de boomstam, verwachtend dat Airdance er zonder moeite overheen ging. Draco bleef nonchalant wachten alsof hij er niet heel veel van verwachte. Een houding die hij toevallig van Shark had afgekeken omdat de tabby commander ook altijd die blik had. Tenminste, dat idee had hij. Of misschien keek Shark alleen zo naar hem. Hij trok dan ook zijn wenkbrauwen op toen Airdance er overheen vloog. "Piece of cake," lachte ze. "Ik ben geen kit meer, hoor." "Mmm." De witte tom keek haar nadenkend aan en legde zijn witte fluffy staart even op haar hoofd. "Weet je dat zeker?" Vroeg hij plagerig.

-No problem

Onderwerp: Re: Time flies by when you're having fun