Acorndust;; in the land

Een geeuw verliet zijn mond terwijl hij door het territorium heen trok. Hij was er al vroeg uitgegaan, wat hij vrijwel elke ochtend zowat deed. Hij merkte wel dat het steeds kouder aan het worden was met de dag, wat betekende dat het prooi binnenkort ook harder achteruit zou gaan. Het was dan ook zeker geen goed moment geweest om de badger set te verliezen aan windclan en alles wat er daarna volgde had het zeker niet makkelijker gemaakt. Nu had hij een grotere verantwoordelijkheid gekregen en was het aan hem om samen met Tall de clan bij elkaar te houden na het overlijden van Innerstar. Voor hij er verder aan kon denken werd zijn aandacht getrokken door iets dat een eindje verderop bewoog. Hij versnelde zijn pas iets en zag nog net het moment waarop Curdledmilk een eekhoorn doodde. Het was verbazend dat ze een eekhoorn tegen was gekomen, maar hijzelf wist dat het wel eens kon gebeuren en was er dan ook zelf al wel eens eentje tegengekomen. "Goedemorgen." Zei hij terwijl hij richting de poes toeliep die een eindje bij haar begraven prooi vandaan was gaan zitten.

De poes zat te genieten van den atuur om zich heen toen een geur haar neus binnen drong. Ze rook dat het een Shadowclanner was, dus ze maakte zich geen zorgen en opende haar ogen niet. Niet zien terwijl de herfstgeur je bereikte was een mooi gegeven. Ze vond het leuk. Toen ze voelde dat de kat korter bij gekomen was, opende ze lui één oog en toen ze een goedemorgen gegroet kreeg, opende ze haar andere ook. Ze herkende de kater, het was de deputy van de clan. "Goedemorgen", sprak ze terug terwijl ze hem aankeek, vermits hij naar haar toe gelopen was. "Hoe gaat het met u, deze mooie ochtend?" vroeg Curdledmilk. Ze sprak hem automatisch beleefder aan, want buiten het feit dat hij deputy was, was hij ook wel een heel aantal manen ouder dan zijzelf en ze vond dat je dan respect moest tonen. Katten die wijzer waren verdienden respect. De kattin kneedde de grond onder haar poten lichtjes tijdens het wachten.

Dat de poes hem beleefd aansprak kon hij wel waarderen, toch bleef het wel een raar iets om zo aangesproken te worden. Meer katten waren het gaan doen nadat hij deputy was geworden, ook al was er nu natuurlijk ook sprake van een leeftijdsverschil tussen hem en Curdledmilk. "Tot nu toe nog goed. Het is nog een vrij rustige ochtend tot nu toe." Hij was tenslotte nog geen problemen of zelfs prooi tegengekomen, ook al had Curdledmilk natuurlijk al wel wat gevangen. "Heb je al meer succes gehad met het vangen van prooi naast de eekhoorn?" Het was meer een vraag om een gesprek te starten, maar het was ook belangrijk om te weten of er nog steeds genoeg prooi te vinden was, ondanks dat leafbare eraan zat te komen.

Curdledmilk had haar deputy beleefd aangesproken door zijn rang, maar ook door het leeftijdsverschil, want dat vond ze wel dat zo hoorde. De kattin vroeg Acorndust hoe het met hem ging. "Tot nu toe nog goed. Het is nog een vrij rustige ochtend tot nu toe", sprak hij, en de beige poes knikte als antwoord. "Heb je al meer succes gehad met het vangen van prooi naast de eekhoorn?" Ze wierp een blik achter haar waar ze de prooi verborgen had. De kater moest haar dus of de eekhoorn hebben zien vangen, of begraven. "Nog niet, ik ben nog niet zo lang het kamp uit." Ze glimlachte kort en keek dan gauw weer serieus, met zelfs een lichte frons op haar gelaat. "Het verbaasde me wel om een eekhoorn tegen te komen. Ik had op wat late, magere muizen gehoopt maar deze eekhoorn telt wel voor drie van die muizen." Het was een goede eekhoorn geweest, geen die eten te kort kwam. Die zou zeker wel een kat goed kunnen voeden.

Een eekhoorn was zeker iets dat een verrassing was hier. Meestal kwam je ze niet tegen en hoogstwaarschijnlijk kwamen ze dan van het territorium van Thunderclan wat aan de andere kant van het donderpad lag. Een kans dat een eekhoorn daar dus overheen zou komen was vrij klein. Het was ook dat een eekhoorn meer katten kon voeden inderdaad in plaats van de muizen die de laatste tijd gevonden werden, want hij merkte wel dat de muizen steeds magerder aan het worden waren wat betekende dat er minder voedsel was. "In ieder geval heb je nu iets kunnen vinden dat mogelijk een aantal katten zou kunnen voeden." Het was ergens een compliment, maar misschien zou het niet helemaal duidelijk zijn voor Curdledmilk door de manier waarop hij het zei. "Zeker nu het richting leafbare gaat is het een goede vangst." Hopelijk waren er nog een aantal meer, maar dit kon altijd eentje zijn die hier in zijn eentje naartoe was gekomen.

Ze had gezegd dat ze verbaasd was dat ze een eekhoorn had kunnen vinden in hun territorium. "In ieder geval heb je nu iets kunnen vinden dat mogelijk een aantal katten zou kunnen voeden", zei de kater. Ze glimlachte lichtjes en gaf een beleefd knikje. Ze kon niet direct afleiden dat het een compliment was, maar ze besefte wel dat ze meehielp en haar nuttig gemaakt had door een eekhoorn te vangen in plaats van een muis, dus het voelde sowieso als een compliment. "Zeker nu het richting leafbare gaat is het een goede vangst." De kattin knikte weer kort. "Hopelijk vindt de clan nog genoeg voedsel voor leafbare alle prooi wegjaagt." Ze zwiepte met haar staart en likte even over haar lippen. "Bent u ook op jacht, of was u een wandelingetje aan het doen?" vroeg ze beleefd.

Acorndust hoopte ook dat er nog genoeg prooi zou zijn. Hij had namelijk geen idee hoe erg Leafbare zou zijn deze keer en daarbij ook niet hoezeer ze de prooi nodig zouden hebben, maar met de droogte er ook nog bij zou dit nog wel eens een forse leafbare kunnen worden. "Een wandeling." Antwoordde hij op haar vraag. "En mocht ik prooi tegenkomen zou ik het mee terug nemen." Hij was er op het moment niet specifiek naar op zoek geweest, maar prooi konden ze nu altijd gebruiken. Ook al waren de tochten niet alleen om mogelijk prooi tegen te komen, maar mocht er wat anders ergens niet pluis zijn in het territorium zou hij er op deze manier ook achter komen.

De kattin had aan haar deputy gevraagd of hij ook op jacht was, of dat hij gewoon een wandeling aan het maken was. "Een wandeling", was het antwoord, en de beige poes knikte. "En mocht ik prooi tegenkomen zou ik het mee terug nemen." Ze glimlachte. Dat was ook een manier, natuurlijk. Wandelingen had ze de afgelopen week genoeg gemaakt, dus ze vond dat ze nu wel moest jagen. "Ik kan u vergezellen, mocht u willen", bood ze - een beetje voorzichtig - aan. Ze wist niet goed hoe de kater reageerde op gezelschap, ze kende hem helemaal niet goed, en ze had altijd het gevoel dat katten met een hogere rank wat nors, serieus en een einzelgänger waren. "Met twee is het makkelijker op eventuele prooi tegen te komen."