I’m so proud of you all

Onderwerp: I’m so proud of you all za 28 jan 2017 - 19:53

Hij lag zich nog steeds op te vreten in zijn nest. Het maakte hem rusteloos, dat hij aan zijn nest gekluisterd was. Niet letterlijk, maar dan nog was het niet minder waar. Hij kon zich wel al wat beter draaien zonder meteen te vergaan van de pijn, maar lopen mocht hij nog niet. Langs zijn schouder zat nog steeds de Zomprus die Chivypaw daar omheen gebonden had om het bot op zijn plek te houden. Hij keek op toen een warrior aanstalten maakte om weg te gaan. Die even op bezoek was geweest bij degene die naast hem lag. “Wil je misschien kijken of Chimepaw, Pearlypaw en Astralpaw al terug zijn?” Vroeg hij aan hem. Hij had het heel erg gevonden dat hij er niet bij had kunnen zijn toen ze benoemd werden tot apprentice. Ze hadden vast nu hun eerste trainingensdag gehad en hij wilde graag hun verhalen horen. Daarnaast was het ook een goed excuus om zijn pleegkids weer te kunnen zien. De warrior knikte en verliet de den.

[Voor Chimepaw, Pearlypaw & Astralpaw]

Hijgend kwam Chimepaw bij de ingang van het kamp aan. Terug sprinten naar het kamp, geweldig idee voor een opdracht. Dat al helemaal als de Apprentice nog maar net met haar trainingen begon en daardoor nog amper conditie had. Chimepaw wilde zich net plat op de grond laten vallen toen een kater op haar af stapte. De kat vertelde haar naar Creamyfrost toe te gaan. Zich afvragend of er iets aan de hand was of dat de kater haar gewoon wilde zien sjokte de bruine tabby richting de Medicinecat's den. Haar zilvergrijze oogjes gingen even de den door voor ze Creamyfrost spotte in een van de nesten. Ze was zo te zien de eerste. Haar twee broers zouden waarschijnlijk snel komen. Ook hun training zou snel afgelopen zijn. "Hey Creamyfrost," begroette Chimepaw de kater terwijl ze naar hem toe liep. Zodra ze naast zijn nest stond liet ze zich op de grond vallen. Liggen was een betere optie gezien haar poten haar niet lang meer zouden kunnen dragen voor haar gevoel.

Hij glimlachte toen de jonge kattin de den binnen stapte. “Hé Chimepaw.” Groette hij haar terug. “Gefeliciteerd lieverd.” Er brak een brede glimlach over zijn gezicht. De trots glom duidelijk in zijn lichtblauwe ogen. “Hoe ging je eerste training? Was het zwaar.” Hij kreunde toen hij iets overeind kwam om haar een lik over haar kop te kunnen geven. Toen ze naast hem neerplofte. Ze leek vermoeid, maar wat wilde je ook. Het was altijd zwaar, vooral de eerste dag. Wanneer je nog conditie op moest bouwen en je spieren nog sterker moesten worden. Hij wist zijn eigen trainingsdag ook nog heel goed. Goh, wat leek dat toch alweer lang geleden.

Onderwerp: Re: I’m so proud of you all