[Training] Until Dawn

De regen had het waterpeil weer hersteld sinds de aanhoudende droogte en nu leek het zelfs een beetje richting overcompensatie te gaan. Er begon een reële kans te ontstaan dat de rivier vroeg of laat buiten zijn oevers zou treden en tegen die tijd wilde Sagefeather zeker dat haar Apprentice tenminste de basis van het zwemmen een beetje onder de knie had. Sagefeather keek toe hoe Chimepaw rustig één poot in het water zette en toen de rest op een sneller tempo liet volgen. De Warrior knikte goedkeurend terwijl haar leerlinge wat heen en weer liep. "En?" vroeg Sagefeather met een zachte glimlach op haar gezicht. "Probeer al vast je poten van de bodem te halen en jezelf vooruit te werken met je poten," instrueerde ze toen. Ze zou alvast kunnen wennen aan de kracht die je moest zetten om jezelf vooruit te werken, zonder dat ze zich echt in het diepe bevond.  

Chimepaw liet haar luid en duidelijk weten hoe koud het water was, wat ze zelf natuurlijk ook al had ervaren. Ze zwom echter dagelijks, dus voor Sagefeather zelf was het allemaal niet zo'n probleem. Toen ze haar instructies om te zwemmen had gegeven, hield ze haar ogen goed op het lichaam van Chimepaw gericht. Deze begon bewegingen te maken die meer weg hadden van rennen dan van zwemmen en ergens zag het er wel komisch uit. Sagefeather probeerde echter haar lach te onderdrukken. Chimepaw gaf aan dat het waarschijnlijk niet zo hoorde en Sagefeather kwam dichter naar haar toe. "Kijk naar mij," zei ze toen, waarop ze de slagen uitvoerde die ze zo vaak had gedaan. "Langzaam. Poot voor poot." Het was niet moeilijk, elke kat kon zwemmen, mits deze genoeg oefende.

Misschien had ze niet moeten lachen, het maakte zeker niet de beste indruk naar haar Apprentice toe, maar ze was zelf ook nog een kind, dus wat maakte het uit? Na haar voorbeeld zette ze haar poten weer aan de bodem van de rivier, waarop ze haar blik weer op Chimepaw richtte. De poes zou het opnieuw proberen en Sagefeather was benieuwd naar het resultaat. Het leren van een voorbeeld deed vaak veel, maar oefening was natuurlijk ook belangrijk. Dingen als jagen, zwemmen en vechten leerde je immers niet in één keer, hoe zo'n natuurtalent je ook was. Chimepaw probeerde het op nieuw, maar ging bijna kopje onder, waarop de Apprentice al snel weer op haar poten te vinden was. Dit herhaalde ze nog een aantal keer, toen Sagefeather besloot in te grijpen. "We kunnen eerst wel je slag oefenen," miauwde ze, terwijl ze naar Chimepaw toe bewoog. "Ik hou je bij je nekvel omhoog en jij slaat met je poten, totdat je het gevoel hebt om op eigen kracht boven te kunnen blijven, oké?" miauwde de poes, waarop ze haar tanden in het nekvel van de leerlinge zette.