The queen [Oceanbreeze]

"Bij het meertje - of wat daar nog van over is. Prooien moeten ook water drinken", antwoorde de zwarte kattin. Oceanbreeze knikte enkel zwijgend. Dat hadden ze zeker nodig, des te meer het verontrustend was dat er nog steeds geen neerslag was gevallen. Ze was in een pittige tijd Deputy geworden, niet eens zo lang nadat ze zelf in de Nursery was komen te liggen, kittens had gekregen en veel meer had om zich zorgen over te maken dan de clan. Er waren zoveel dingen geweest waarin ze achterstand hadden gekregen en ze was aan het begin van haar taak niet eens up to date geweest, ze wist niet of de clan dat doorhad. Ze had ineens touwtjes in haar poten gedrukt gekregen en moest er maar wat van maken. Immers was Frostfaith op deze moeilijke tijd ineens verdwenen. Niet dat ze het de kattin kwalijk nam, maar iets meer begrip van de clan kon prettig zijn. Niemand was perfect. "Ik weet het niet", mauwde de pikzwarte kattin vervolgens, toen ze naar de dassenburcht vroeg, even fronste Oceanbreeze waarna ze langzaam knikte. De dassenburcht was nog niet zo lang geleden terug veroverd van Shadowclan en ook zij zouden vast en zeker zoveel mogelijk territorium willen hebben, dus was het van belang dat zij het niet verloren. Overal was nog wel prooi te halen, zolang ze het maar vonden. Ze konden niet ineens verdwenen zijn, al was het vaak het feit met Leaffall en nu met Leafbare dat ze met minder waren. De droogte had de populaties vast ook wel uitgedund. Ze zuchtte even waarna ze haar aandacht weer op de muis en Crowcall sloeg. Ze nam voorzichtig een hap. "Ik ben er eigenlijk alleen geweest met grenspatrouilles, verder kom ik er nooit. Ik kan straks wel even kijken wat er aan kattengeuren hangt?" De jonge Deputy glimlachte dankbaar zodra het voorstel gedaan werd. Het zou haar zeker goed doen om te weten hoe het daar voorstond. "Ga niet alleen, wie weet is Shadowclan er geweest of zijn er dassen terug gekeerd. Al ga ik er van uit van niet. Maar we weten het nooit. Ik heb er nog geen patrouille heen gestuurd, ik probeer enkel de draad zo goed mogelijk op te pakken. Het is een moeilijke tijd," mauwde ze op heldere en zekere toon. Hoewel ze wist dat Crowcall geen slechte Warrior was, wou ze het zekere voor het onzekere nemen. Ze sloot haar blauwe ogen even waarna ze rustig verder at. Zelf zij begon nu echt te merken dat er een enorme schaarste heerste. Ze durfde het bijna niet te ontkennen, maar misschien werd het inderdaad tijd om bij Barley's farm te kijken. Niemand maakte als het goed was gebruik daarvan en op een boerderij of in de buurt daarvan waren vast wel veldmuisjes te vinden. Ze sloot gepijnigd haar ogen, wat een zorgen. Ze zou er maar eens met Everstar over spreken, Barley's farm was veiliger dan bijvoorbeeld Rogue territoria. Daar waar vele Rogues leven en vast niet zaten te wachtten op grote problemen. Ze zou altijd misschien de Kittypet, die hele oude die ze ooit had ontmoet. Mr. Tips kunnen vragen of hij ooit in zijn leven zo'n droogte had meegemaakt, maar ze betwijfelde of hij met enig goed nieuws kon komen. Hij was een Kittypet en hoe zeer ze hem voor een Kittypet ook mocht, het was niet te bedoeling dat ze naar hem ging. Ze verachtte zijn levenstijl. Toch was hij waarschijnlijk ouder dan welke Windclan Elder dan ook, misschien dat er ooit iets ontglipt was dat hij wist. Ze schudde resoluut haar kop waarna ze ineens Crowcall weer hoorde spreken."Zeg, Oceanbreeze, ik wilde nog even zeggen dat ik blij ben dat Everstar jou uitgekozen heeft. Ik ken je natuurlijk niet fantastisch, maar... je lijkt me eerder iemand die de vrede bewaart dan iemand die ruzie zoekt." Mauwde Crowcall waardoor Oceanbreeze langzaam knikte. Everstar was ook niet bepaald een ruziezoeker als zou het haar niet verbazen als iemand anders dacht, de rosse Leader was vaak niet makkelijk te bereiken voor een vriendschappelijk gesprek zoals Oceanbreeze wel was. Toch was Oceanbreeze enorm trouw aan Everstar en vond ze haar zeker geen slechte Leader. Ze keek enorm naar haar op, en was trots om Everstar haar Leader te noemen. Elke kat maakte fouten, echter werd er op een Deputy en Leader strenger neer gekeken. Ze moesten niet alleen de clan leiden, ze moesten ook een voorbeeld zetten. "Geen enkele slimme kat zoekt ruzie, echter is het niet altijd te voorkomen. Daarbij Crowcall ben ik ook niet fantastisch of foutloos. Ik vraag me nog steeds af of de keuzen die ik maak goed gaan zijn voor de clan." Mauwde ze eerlijk waarna ze haar kop even neeg, om met gespitste oren weer verder te eten. Het muisje smaakte goed. "Je hebt vast wel de Warrior Vergadering mee gekregen of niet?" Mauwde ze zacht.

Gelukkig sprak de donker gekleurde kattin haar niet tegen toen ze haar duidelijk maakte dat ze beter niet alleen kon gaan. Met dit weer en de spanningen die daarmee kwamen was Oceanbreeze altijd iets achterdochtiger. Immers waren vaak de zware tijden ook de spannende tijden. Zolang elke clan voldoende had voor zichzelf, probeerden ze meestal niet elkaars territorium af te pakken. Met de zware, droge Leaffall hadden alle clans het moeilijk gehad. Er waren meer belangrijke taken bij gekomen en elke dag was een gevecht. Hopelijk zou het nog niet leven op dood worden. Waarin alleen de sterkste van de sterkste het zouden redden. Dat zou pas een grote klap zijn naar alle katten die ze in zeer korte periode verloren waren. Waarvan ze zelf de meeste katten ook nog eens gekend had.

Hierna sprak de jonge Deputy over haar onzekerheden. Immers was het erg veel waar ze verantwoording voor droeg. Om nog maar te zwijgen over het feit dat sinds voordat ze Deputy was geworden ze al in de problemen zaten. Als het weer niet snel op knapte zou de jonge grijze tabby misschien meer rond moeten vragen en meer risico nemen. Ze hield daar totaal niet van, ze wou het zo veilig mogelijk spelen. Het hielp niet dat de meeste Warriors hun leven wel wouden geven als het betekende dat ze voldoende voedsel en drinken hadden. Echter wou Oceanbreeze zeker niet met levens spelen. Elke kat zou zeer gemist worden en één leven was al een ongelofelijk grote prijs, laat staan als er meer in een gevecht verstrikt raakten en of zwaargewond of dood terug naar het kamp gehaald moesten worden. Dat zou lastiger zijn dan gezonde katten die iets minder te eten hadden. Al wist ze zelf ook wel dat het niet iets minder was. Met een vriendelijke nadenkende frons op haar gezicht at ze het muisje op terwijl ze naar Crowcall luisterde. "Niemand maakt nooit fouten, maar als je je best doet om de clan niet iedere twee manen in een oorlog te storten ben ik al heel tevreden." Mauwde de kattin waardoor Oceanbreeze met een half moederlijk glimlachje knikte. Dat kon ze wel se vraag was of dat wel voldoende was. Zelf was ze niet graag in gevecht. Ze konden als clans het beste samenwerken in moeilijke tijden in plaats van elkaar af te zeiken. Echter waren veel Leaders daar niet tot in staat. Daarbij was Oceanbreeze relatief zachtaardig, ze ging gevechten het liefst uit de weg door een goed gesprek dan zich er helemaal in te storten. Al kon ze het natuurlijk wel, als het moest hadden de tegenstanders een gewaagde tegenstander aan haar. De liefde voor haar clan was bekend, dat was een ding dat zeker was. De zwarte kattin knipperde met haar ogen toen Oceanbreeze haar een andere vraag stelde. "Deels," mauwde de ander. Oceanbreeze knikte, dan was het vast een van de katten die op dat moment weinig in te brengen hadden en gingen jagen. "Ik kon niet echt een bijdrage leveren, dus ben ik gaan jagen, zoals je zei." Mauwde de ander waarna ze goedkeurend knikte. Dat was ook de opdracht die ze gegeven had zodat ieder in de clan op dat moment een nuttige taak had. Het was even stil voordat Crowcall begon te praten. "Het is niet echt mijn plaats om te zeggen wat je moet doen... maar ik denk dat het altijd goed is om te onthouden dat de andere clans niet anders zijn dan wij. Het klinkt altijd alsof ze altijd op onze ondergang uit zijn of iets dergelijks, maar volgens mij proberen zij net als wij gewoon hun levens te leiden. En daar hebben ze net zoveel recht op als wij." De kattin keek haar aan maar leek te twijfelen over de manier waarop ze tegen de Deputy had gesproken, want het volgende moment keek ze naar de grond. "Dat weet ik Crowcall. Ik zal dan ook niet twijfelen om de Riverclan om hulp te vragen nu het drinkwater bijna op is. Echter zal ik er wel altijd met Everstar over moeten hebben en ben ik en hopelijk jij ook, voornamelijk trouw aan mijn Leader en mijn Clan." Mauwde ze rustig en zacht, ondanks dat zat er echt wel kracht in haar stem. Ze keek nog een keer vriendelijk naar de andere Warrior voordat ze soepel opstond en haar wenkte. Haar stappen waren soepel voor een kattin in de Nursery terwijl ze langzaam de open plek op liep. Het dore gras prikte iets in haar poten maar daar ergerde ze zich niet meer aan. Naast de Nursery, een beetje afgelegen nam ze plaats. "Crowcall, dit is ongeacht welk bloed we dragen ons thuis. Met alle gevaren en uitdagingen maar ook met de mooie dingen. Zoals de kittens en jonge Apprentices. De toekomst is aan hen. Het is nu aan ons die toekomst veilig te stellen. Daarom weiger ik ook om Warriors in gevaar te brengen ondanks dat ik weet dat we met weinig voedsel en drinken te maken hebben." Mauwde ze rustig. Een soort van rust en trots in haar stem.

Crowcall leek in te stemmen met haar woorden waardoor de jonge Deputy iets ontspande. De zilverkleurige kattin stond er om bekend rechtvaardig te zijn en vaak anders tegen problemen aan te kijken dan Everstar. Dit betekende niet dat ze geen sterk front vormden, immers overlegden ze veel en kwamen ze samen ook altijd op een goed antwoord uit. Eentje waar ze beide mee konden leven, ze wist dat ze een goed gesprek met Everstar zou moeten houden om een andere clan om hulp te vragen of hulp te bieden. Ze snapte heel goed dat de rosse Leider de andere clans op een afstandje wou houden. Als de anderen niet in konden schatten hoe sterk of zwak ze waren, hadden ze minder kans dat ze aangevallen werden omdat ze te zwak leken. Nu kon geen enkele clan zeker zijn dat ze hen konden verslaan op eigen gebied. Ze keek met haar blauwe ogen in de oranje van Crowcall en had heus wel door dat de andere zwarte kattin waarschijnlijk niet zou kunnen strijden tegen andere clans. Het was dan ook iets dat ze hoopte dat de kattin nooit zou moeten doen, immers zou geen enkele kat het haar vergeven als ze voor een andere clan koos. Dat was ongeveer het ergste wat een Warrior kon doen, ze moesten trouw zijn en in staat zijn om tegen hun vrienden in andere clans te vechtten als het er op aan kwam. Ze wist dat het met Crowcall misschien ook wel iets anders lag omdat ze een half-clanner was en dus ook familie in een andere clan had zitten. Geen enkele kat wou tegen een van hun families vechtten.

Zodra de jonge Queen en Deputy opstond om naar een rustiger plekje te lopen om Crowcall te verklaren hoe zij er over dacht. Volgde de zwarte kattin haar ietwat zenuwachtig. Waarschijnlijk verwachtte ze elk moment een corresatie. Iets dat de zilvere kattin niet ging doen. Er was niets om boos om te worden. Crowcall had naar haar weten de clan nog niet verraden en daarbij was ze tot nu toe alleen maar trouw geweest. Er waren andere katten in de clan waar ze zich eerder zorgen om zou maken, zoals Barksound. Want hij had de clan opzettelijk in gevaar gebracht, opzettelijk over haar broer gelogen. En hoe iedereen Whitelion ook had gevonden, zo iets had niet moeten gebeuren. Ze sprak over half-clanners waardoor Crowcall even naar de grond keek. Het was geen geheim dat de zwarte kattin half-clanner was waardoor Oceanbreeze wist dat het een gevoellig onderwerp kon zijn. Niet alle katten waren zo goedhartig naar half-clanners gericht. Al kon de kattin hier natuurlijk niets aan doen. Haar ouders hadden misschien een fout gemaakt, maar zijzelf was daar enkel een product van. Ze had er nooit voor gekozen en dus zag Oceanbreeze gewoon een Windclan Warrior, met een iets andere bloedlijn. Ze verklaarde aan de zwarte kattin dat dit hun thuis was en die dus beschermd diende te worden. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor de katten die zichzelf niet konden beschermen, zoals de kittens, Queens en Elders. De zwarte kattin zuchtte maar zodra ze weer opkeek leek ze iets vrolijker te kijken, waardoor Oceanbreeze haar met een zachte blik in zich op nam. "Laten we er een veilige toekomst van maken," mauwde de ander zacht waarop Oceanbreeze zachtjes spon en knikte. "En mag Starclan ons beschermen zolang we deze paden volgen." Vervolgde ze met een zachte glimlach voordat ze ontspannen haar schouders rechtte en haar oren liet wiebelen.