Moonhigh Patrol | Windclan borders

Was hij toch bijna even vergeten dat hij op patrol zou gaan met Butterstar. Haha. Nee hoor, dat was hij niet vergeten. Hoe kon hij zoiets vergeten? Ze hadden het gisteren nog eens extra aangehaald. Butterstar had hun duidelijk gezegd dat ze binnenkort op patrol zouden gaan om de WindClan borders na te checken. Butterpact’s klauwen schoten uit zijn hulzen bij het idee aan de WindClanners. Hij hield niet van ze en hij vond het tafereel die zich had afgespeeld in het WindClan camp allesbehalve aangenaam. Dan bleek hun ook nog eens de Sunningrocks ontnomen te zijn door die vervloekte ThunderClan. En dan hadden ze natuurlijk nog ShadowClan, hoewel het bij hun momenteel rustig was en Butterpact verrassend genoeg voor nu geen problemen kon verwachten van hun. Hij hoopte dat hij binnenkort een apprentice zou krijgen zodat hij iets anders te doen had dan enkel mos halen voor de elders, jagen voor de Clan en mee gaan op borders. Hoewel hij het geen probleem vond om deel uit te maken van een border, vond hij het toch wel eens tijd worden dat hij een apprentice kreeg. En dan kon het hem vrij weinig schelen dat er anderen waren die al een stuk of zes à zeven moons warrior waren en dan pas hun apprentice kregen. Hij was niet hun. Hij was echter ook weer niet zo dom om druk te gaan zetten bij zijn leader en ernaar te vragen, want dan zou het enkel langer duren. Hoewel… Hij grijnsde. Butterstar wist hoe ambitieus hij aangelegd was; ze zou het vast wel accepteren van hem. Maar toch… Nee, laat maar. De grijze tom volgde Orangewild en Sacredfire mee achter Butterstar aan, maar deed geen poging om zich in hun gesprek te mengen. In plaats daarvan deed hij een paar sprongen vooruit zodat hij langs zijn leader liep. ‘Alles goed?’ mompelde hij tegen haar. Hij wist dat ze de laatste tijd veel had meegemaakt en hoewel hij zowat de jongste warrior was van deze groep, wilde hij dat ze wist dat ze op hem kon bouwen als ze dat nodig had.

Butterpact slikte even toen hij de koele en afstandelijke toon van zijn leader hoorde. Wat had hij nu weer fout gedaan? Was het omdat hij voor Orangewild was opgekomen een tijdje terug? Hij hoopte niet dat het daarover ging, want hij vond nog steeds dat hij niks fout had gedaan. Stormwind was diegene die was begonnen door te gaan zeuren enkel en alleen omdat Orangewild geen zelfvertrouwen had. Zo erg was het toch niet dat hij voor haar was opgekomen? Nee, hij vond niet dat hij daarvoor gestraft moest worden. ‘Mooi zo,’ murmelde hij. ‘Als er iets is dan ben ik voor je.’ Hij keek haar serieus aan, maar richtte zijn aandacht weer op de reden waarom ze op patrol gingen toen Butterstar haar vraag stelde en draaide zijn kop naar Orangewild toe toen deze antwoordde. ‘WindClan inderdaad, ja,’ sprak hij tegen zijn leader. Hij keek Orangewild een tikkeltje afkeurend aan. Hij snapte niet waarom ze zo streng was voor zichzelf, maar het was wel dom om haar onzekerheid te tonen tegenover haar eigen leader. Hij wist dat Butterstar dat niet bepaald kon appreciëren en sprong naar Orangewild toe. Hij stak zijn neus in de lucht alsof hij de geuren wat beter op wilde snuiven, maar in plaats daarvan murmelde hij heel zacht tegen Orangewild zodat Sacredfire en Butterstar het zeker niet zouden horen: ‘Wees wat zelfverzekerder. Zo kom je ook beter over naar je leader toe. Gewoon antwoorden op de vragen en dan kun je nooit wat verkeerds doen.’ Het was eigenlijk totaal niet hem om een niet bepaald zelfverzekerde Clanmate te helpen, maar het leek net alsof door de discussie met Stormwind iets in hem geknapt was. Iets dat hem door zich door liet dringen dat arrogantie naar zijn Clanmates niet altijd hielp. Wauw. Wat was hij toch… emotioneel. ‘Het lijkt erop dat ze bij hun eigen borders zijn gebleven,’ zei hij iets harder tegen zijn leader.

Butterpact keek expres niet over zijn schouder om te zien of Butterstar op hun gelet had tijdens dat hij Orangewild tips was gaan geven. Het maakte het nog erger dat de she-cat ouder was dan hem. En ja, hij mocht zijn arrogante attitude gerust een toontje lager laten zingen, maar om zich nu te mengen in de onzekerheden van een kat die ouder was dan hem…? Ze scheelden niet veel moons van elkaar, maar toch. Normaal gezien hield hij zich weg van dit soort katten. Dadelijk kwam ze constant bij hem voor advies vragen en dat wilde hij nu ook weer niet. Butterpact sprong bij Orangewild weg om het wat minder awkward te maken en richtte zijn blik op Butterstar toen deze verder sprak. ‘Als ik één van hun dat zie doen dan is het hun beste dag nog niet,’ zei hij met een kille blik. ‘Ik duw ze wel van the gorge af of zo.’ Hij grijnsde naar zijn leader, maar keek haar daarna weer met een ernstige blik aan. ‘Ik zal ze wel een waarschuwing nalaten die ze niet snel vergeten. Dat er een droogte heerst wil niet zeggen dat er katten ongevraagd van onze rivieren mogen drinken. Maar ik denk dat Everstar dat zich ook wel beseft en ze snel tot een compromis zal willen komen. Als ze slim is tenminste.’ Ondertussen sprong hij al langs zijn leader zodat hij de border kon markeren met zijn eigen geur. Hij deed een stap naar achteren zodat Butterstar, Orangewild en Sacredfire hun geuren ook hadden achtergelaten. Daarna opende hij zijn bek zodat hij de verschillende geuren in kon drinken. ‘Er hangt hier een heel sterke WindClan-geur, maar ik denk dat dat komt omdat we onze geuren later dan die van hun achtergelaten hebben.’ Hoewel hij dat zo zelfverzekerd mogelijk probeerde te zeggen, lag er toch wat twijfel in zijn stem. ‘Ik denk niet dat ze de border overgestoken zijn om prooi te stelen,’ mauwde hij uiteindelijk.