I'm not my fathers child || xx

Haar dagen gleden in elkaar over. Haar nachten gevuld met nachtmerries en angsten. Wat had ze gedaan. Hoe had ze dit ooit kunnen doen. Het dode lichaam van Innerstar.. Het lag allemaal zo vers nog op haar netvlies. Hoe lang geleden het dan ook was geweest al. Ze had een kat vermoord.. En niet zomaar een kat. Haar leader. Degene aan wie ze trouw gezworen had. Ze was een monster, net als haar vader..

Iedereen kende Darkfire's reputatie. Keek naar haar onzeker of zij niet hetzelfde was als hij.. En al haar hele leven had ze gezworen niet hetzelfde te zijn.. Maar ze was een en dezelfde. Hetzelfde bloed. Hetzelfde brein.. Een ziekmakend beest.. Trillend staarde ze naar haar poten. Ze zou nooit iemand kunnen vermoorden.. Tenminste. Dat had ze zichzelf beloofd en nu.. Nu was Innerstar dood.. Het was waar dat ze geen liefde had gehad voor de zwarte kattin. Maar de dood had ze haar nooit toegewenst.

Verslagen liet de grote zwart witte poes zichzelf tegen de grond vallen waardoor droog stop opwaaide. Als ze nu zou sterven.. Zou ze dan in Dark Forest belanden. Nee.. Dat waren enkel kitten praatjes. Net zoals Starclan was. Er was niets na de dood. Ze had Innerstar geen eeuwig leven gegeven met ieder die haar lief was bij haar. Inner was weg. Voor altijd.. En dat was haar doen..

-open voor een kat, mogelijk gevecht. Perhaps even kill that cat? Who knows <3

Soms was Flintpaw best wel geïnteresseerd in wat de andere katten katten deden. Ze was niks voor niks benoemd tot rebel. Ze mocht slechthorend zijn maar dat betekende niet dat ze zich ergens door in het veld liet slaan. Sinds haar oma Innerstar overleden was had ze zichzelf nog meer af gezonderd. Ze gedroeg zich niet meer zo erg als een clankat en dacht er zelfs over na om Rogue te worden. Dat was dan ook de reden waarom ze een bezoekje bracht aan Rogue Territoria. Dat een andere Shadowclanner er ook was, was een onverwacht toevalligheidje. Eentje die ze eigenlijk niet prettig vond, sinds ze zich voornamelijk afzijdig hield, zoals gewenst was voor dit moment, wou ze liever niet betrapt worden door een ander. Niemand hoefde nog van haar plannen af te weten.

Het was altijd beter om afzijdig te blijven, zeker als iemand een karakter had zoals Flintpaw. Immers stond ze ook wel bekend om haaar drifbuien, ze was erg kinderlijk in dat geval. De ondeugende kitten van 13 Manen geleden was er niet meer. Ze stond zelfs op het punt om een Warrior te worden. Haar blauwe ogen richtte ze op de zwart-witte kattin die ze in de verte zag, de Shadowclanner die ze geroken had toen ze het territorium verliet. Verrast stapte ze op de ander af, Sinclaw stond ook niet bekend om een goed karakter waardoor ze zich niet zozeer zorgen maakte om haar eigen acties. Ondanks dat ze de ander eng vond liet ze dat niet blijken, dat deed ze nooit en dus stapte ze zelfverzekerd op de ander af en keek ze haar rustig aan. Ze was stiekem ook wel een beetje een verwend nest waardoor haar blik als eem uitdagende ervaren kon worden. Misschien niet zo handig voor een kattin als Sinclaw. Ze had geen greintje respect. Nooit aangeleerd. Al was ze ook niet persé respectvol. "Oma zou niet blij zijn als ze nog leefde en je hier zag", Mauwde ze rustig. Waarna ze zo mogelijk haar wenkbrauwen optrok. Niet dat Innerstar blij zou zijn om haar kleindochter hier te zien. Ondanks dat ze twijfelde over haar trouw aan Shadowclan, twijfelde ze niet aan Starclan en had ze nog niet de Warrior Code overtreden. Behalve dat ze misschien iets minder betweterig en driftig mocht zijn.

-mag gedood worden. Heb verder geen ideeën voor haar namelijk!

De zwart witte kattin mocht dan wel geïrriteerd zijn, toch kon Flint dat weinig schelen. De rood-witte kattin keek haar niet echt onder de indruk aan. Ze had nooit echt iets met andere Shadowclanners gehad omdat ze nooit een diepere band was aan gegaan. Ze was close met haar zussen en daar bleef het wel bij. Voor het andere nestje van Fawnstep was ze waarschijnlijk ongewenst en in haar nestje voelde ze zich wel op haar plek. Al vond ze het nog steeds lastig dat ze met zovele waren geweest. Zeker toen haar moeder zwanger raakte net nadat ze geboren waren. Geen van die kittens had het overleefd.

Een lege blik werd snuivend op haar geworpen rm arrogant schudde de jongere kattin haar kop. "Ach wat boeit het? Het mormel is dood? En gelukkig zullen haar kleinkinderen van mij haar nooit kennen. En ook nooit van die vervelende nesten als jij worden." Snerend trok de ander de bovenlip op. Iets dat Flint enkel als een uitdaging zag, want géén tot weinig respect! Haar ondeugende bijna jongensachtige grijns was duidelijk toen ze naar voren stapte en zo voor Sinclaw ging staan. "Erg jammer dat Innerstar een grote familie heeft." Mauwde ze opgewekt. Het bloed van Innerstar liep ver door. Inner had immers vele kittens gehad.

Met koude gele ogen staarde ze toe hoe de apprentice onder haar diens leven verloor. De euforie bij het zien van hoe dit leven verloren ging overstroomde haar en vulde haar op terwijl een grijns over haar lippen speelde. Even duwde ze nog tegen het lichaam aan om te controleren of de calico echt overleden was voor ze het nekvel van Flintpaw in haar bek nam en deze wegsleepte. Ze zou haar niet terugbrengen naar de clan. Ze zou haar niet de 'eer.' Geven van een begravenis op Clangrond. Nee, Flintpaw zou vergeten raken, nooit zou iemand haar nog herinneren. Eenmaal dieper in het Rogue territorium duwde ze het lichaam onder een half holle boom met een schuin grijnsje kijkend naar haar kopje. Ze was nog zo jong en onschuldig geweest. De leeftijd van Sin's eigen eerste nestje. Maar dat deerde haar niet zo heel veel. Rustig zette ze haar klauw op de zijkant van haar gezicht en trok met grof geweld diepe krassen over haar gezicht. Grinnikend schudde ze haar kop en begon nog een aantal krassen te maken tot ze de vacht, huid en vlees van het gezicht compleet wegscheurde. Niemand zou haar nog aan haar mooie kopje kunnen herkennen. Ze zou voor altijd hier in haar eentje wegrotten. Hopelijk, als starclan dan ook zou bestaan zou ze daar nieteens heen kunnen komen op deze manier. Dat zou nog eens een heerlijk komisch event zijn. Met haar neus in de lucht zwiepte ze met haar staart en draaide zichzelf om. Rustig vertrok ze van de boom en het lijk. Onderweg naar huis zou ze haar poten wassen en zorgen dat ze totaal niet naar Flintpaw zou ruiken. De clan zou haar gaan zoeken, maar nooit vinden en ze zouden leven in gedachte dat Flintpaw hen verraden had. Precies de juiste herinnering voor een zielig wezen zoals haar.
-Sinclaw topic uit