. Revolt [OPEN] .

<sup>Futloos sjokte het magere poesje door het gras. De lente was begonnen, maar dat maakte haar nou niet bepaald energiek. Lente betekende langere dagen en kortere nachten. En dus minder werktijd voor haar. In de nacht lukte alles het beste. Katten waren dan wel nachtdieren, maar veel pluizebollen - en dan vooral de Kittypets - vonden het doodnormaal om 's nachts hun hol in te duiken. Als iedere haarbal in dit landje over een hol beschikte dan. Er gingen verhalen rond over zogenaamde Clankatten. Katten die groter waren de rest, sterker, gewend aan het vredige leven in de natuur. Dieren die leefde in een paradijs en genoten van de eer die ze kregen. Pff.. die clows schenen zelfs een eigen religie te hebben! Kon je het voorstellen? Grote katten met lange klauwen en modder in hun pels, biddend tot goden die niet bestonden en ook nooit zouden bestaan! En dan een beetje de show stelen. Oorlog voeren, katten van hun terrein jagen... Tuig was 't. Zwakkelingen, verwende nesten. Ooh... Razor kon niet wachten tot een van haar klanten een Contract voor een Clankat zou komen maken.

Het was een broeierige namiddag. Bijzonder warm voor de lente, bijna koortsachtig warm. Uitgehongerd zakte Razor door haar magere maar sterke voorpoten, en likte uit het modderige plasje water waar ze zo woest naar had lopen zoeken. Het smaakte naar aarde en naar... De geur van een soortgenoot trok de aandacht van de magere poes. Ze tilde haar gestreepte koppie op en loerde rond met haar grote ogen. Was het een klant.. of zo'n hilarische Clankat misschien?</sup>

Met een klein grijnsje om zijn lippen liep de zilvergrijze kater met een stuk muis in zijn bek door een bosje riet. Hehe, dit was het goede leven - drie maaltijden per dag, een veilige schuilplek en water. Water was er in ieder geval genoeg. De Clans, of hoe die rare kwibussen ook heetten, leken daar meer problemen mee te hebben - alle gebieden, moeras, weiland en het bos was allemaal overstroomd en omgetoverd tot een grote watervlakte. Ergens had Laf wel medelijden met die schepsels, maar de wetten van de natuur waren nu eenmaal hard. Het was ieder voor zich, en alleen de sterksten overleefden. Behoedzaam baande hij zich een weg langs de grote modderpoel, waardoor hij recht op het spoor kwam van een andere kat. Een cyperse poes die schijnbaar een of twee manen ouder was dan hem, vertelde haar geur hem, waardoor hij met nog een breder grijnsje naar voren sloop. Tijd voor wat van zijn Franse charming skills. Hij verstopte zijn overgebleven stuk muis onder een bosje bladeren en zette zijn charmante halve grijns, halve glimlach op zijn gezicht terwijl hij zijn soortgenoot benaderde. "Bonjour, mademoiselle. Wat zoekt zo'n charmant gezelschap als jij hier?"

^{'Bonjour, mademoiselle. Wat zoekt zo'n charmant gezelschap als jij hier?' Met een ruk draaide de magere poes zich om, en staarde een kater in zijn groene kijkers. Het zilvergrijze dier grijnsde charmant, maar niet charmant genoeg om Razor te overtuigen. Ze trok haar neus op en keek hem met half dichtgeknepen ogen aan. 'Jij bent zeker geen Clankat, hm?' snoof ze. Ze verwachtte niet dat Clankatten zo ver van hun vertrouwde bosjes slenterden. En al helemaal niet dat ze hun soortgenoten op zo'n manier begroette. Razor liep langs de kater en liet haar staart over zijn zilvergrijze schouder glijden. Kort, maar toch wel eventjes. Ze wilde niet overkomen als een allemansvriend, want dat was ze niet, maar ook wist Razor uit ervaring dat het hebben van bondgenoten handig kon zijn. En deze kater was wellicht wel een handige bondgenoot. 'Ik ben nieuw in de land. Ben jij op de hoogte of plotsmedende groeperingen de hulp van een sluipmoordenaar kunnen gebruiken?' Misschien was deze snuiter wel deel van een groep die tegen de Clankatten was. Razor kon het zich niet voorstellen dat er nog nooit een groep katten met zo'n motief was geweest.}

^{Ze zag 'em al aankomen. Een andere kater, duidelijk in een slechter humeur dan de vent voor haar. 'Lafayette hier heeft jou niet nodig, hij kan dat prima zelf,' sprak de kater geërgerd. Oh, vanwaar dat humeur? Had hij de afgelopen dagen door de stromende regen en broeiende hitte naar dit nutteloze land moeten lopen? 'Wat een charmante vriend heb je daar, beste Lafayette,' zei Razor kil met een klein, flauw glimlachje. 'Vertel eens, Lafayette. Volgens deze haarbal hier ben jij dus in staat koelbloedig te vermoorden, nietwaar?' Ze stapte vooruit en keek de kater diep in zijn ogen. 'Hoe voelde je eerste kill?'}