there has been an awakening

Shark gaf een kort knikje aan zijn leader toen deze hardop zei wat Shark zich ook al wel bedacht had. ‘We moeten gewoon goed kijken wíe die training mag gaan geven.’ Er waren namelijk members bij die hij het nog niet zo gauw voor elkaar zag krijgen, maar een goede keuze zou bijvoorbeeld Hellhound zijn. Hij had twaalf hondentanden verdiend en had al meerdere young ones gehad. De meest logische keuze zou dus de langharige tom zijn, hoewel hij dacht dat Jinx ook wel goed kon zijn met trainingen. Het mindere daaraan was dat Jinx nog altijd rouwde om Zira en dat dat zijn manier van trainen wel eens kon beïnvloeden, dus dan zou Hellhound een betere keuze zijn. Shark richtte zijn aandacht weer op het gevecht toen hij Chawl een schijnbeweging zag doen. Hij grijnsde toen hij zag dat Kylo Ren pijn had en gaf in zijn hoofd een complimentje aan Chawl. En straks zou hij dat ook wel luidop zeggen, hoor. Kylo Ren was misschien ouder en waarschijnlijk ook sterker dan de zwarte tom, maar Chawl speelde het gewoon veel sneller en beter. Hij bewoog kort met zijn oortjes toen hij zag dat Kylo Ren gebruik probeerde te maken van het feit dat Chawl nog maar op één poot stond en hem zo sneller uit evenwicht kon halen. De beet in de richting van Chawl’s hals deed hem even met zijn oren trekken. Als het raak zou zijn en Chawl zou tegenover een vijandelijke kat hebben gestaan, zou het goed zijn dood geweest kunnen zijn. Maar goed. Eens zien hoe Chawl zou reageren op dit.

Met een kalme blik keek Shark toe hoe de twee met elkaar aan het vechten waren. Hij glimlachte toen hij zag dat de twee elkaar al verwond hadden en dat het bloed duidelijk te zien was. Het waren kleine wonden, maar het toonde in elk geval al aan dat Chawl in staat was om een ander te verwonden als dat nodig was. Dat had hij eerlijk gezegd nog niet zo snel verwacht van de zwarte tom en dan zeker niet na alles wat er was gebeurd. Hij kon zich de gebroken tom nog goed herinneren vlak na de ontvoering. Het was een wonder om te zien hoe snel de tom zichzelf wist te herstellen en weer terug in het gevecht kon duiken alsof er niets gebeurd was. Misschien leek hij toch wel meer op zijn vader dan Claw en hijzelf voor mogelijk hielden. Het moest voor Claw vast aangenaam zijn om te zien hoe zijn zoon de nieuweling ervan langs gaf. Maar ja. Net zoals hijzelf liet zijn leader ook niet echt emotie zien in zijn blik. Shark kon alleen maar hopen dat Chawl goed genoeg besefte dat zijn vader weldegelijk om hem gaf. Shark sloeg de truc met de muur van de toren goed in zich op. Die kon hij misschien later in zijn trainingen ook wel gebruiken. Het was in elk geval een goede manier om de tegenstander te verwarren, maar de andere tom leek er al op voorbereid te zijn. Geïnteresseerd zijnde keek Shark toe hoe de tom reageerde op Chawl en met welke reacties hij uithaalde. Hij was ouder, maar daarom zeker niet meer ervaren dat Chawl en hoewel hij sommige klappen wel wist te ontwijken of minder erg wist te maken, was het nu ook weer niet zo dat hij de makkelijke dingen echt goed kon verweren. Daar had hij de training van de Elite dan ook voor nodig. Shark grijnsde toen Chawl mikte op de voorpoot van de andere tom om hem onderuit te halen. Dat was een truc die hij zijn young ones ook vaak aanleerde. Hij was benieuwd of het zou werken.