Icarus [Demonslayer]

mooi, hij had weer een ekster gevangen. Het was geweldig voor Amberhunt om weer in zijn element te zijn, nu hij weer buiten het kamp kwam was hij weer een jaagkoning. Oke, het klonk een beetje opschepperig maar toch... hij was een heel erg goede jager. Hij begon weer te rennen toen hij het diertje had begraven en hij snoof, er was een duif in de buurt. Razendsnel keek hij omhoog, en tussen de takken van een van de bomen zat inderdaad een duif. Onmiddelijk rende hij de eerste twee vos lengtes schuin de boom in voordat hij zichzelf vastklauwde. In een paar seconde was hij al middenin de hoge boom. De duif keek op en spreide zijn vleugels. Toen hij weg wilde vliegen maakte Amber de keuze om te springen. Hij raakte het beestje midden in de lucht met zijn klauwen en viel naar beneden. De stuiptrekkingen van de duif zijn vleugels hielpen niet echt en hij storte ten aarde. Toen kwam hij met een plof terecht en hij voelde een pijnlijke steek in zijn achterpoot waardoor de jonge kater het uit schreeuwde.

Schel gepiep echode door de dichtte dennenwoud heen toen de robuuste tom zijn vlijmscherpe lange hoektanden diep in de huid van se rat liet zinken. Botten kraakten en de verrukkelijke smaak van vers bloed op zijn tong liet hem zachtjes huiveren. Sommige katten zagen hem als een sadist, dat hij iemand was die ervan genoot als andere pijn hadden terwijl hij diep in zijn hart het liefst eigenlijk gewoon vertroetelt wou worden. De massieve tom-cat likte het bloed van zijn lippen en pakte een beetke trots het slappen lichaam op van de rat die hij zonet gevangen had en liep veder. Het was een positief iets dag hij vandaag wat gevangen had want over het algemeen was de stevig gebouwde tom alles behalve goed in jagen. Vechten was meer zijn ding. Een echte ShadowClanner met hart en ziel dus. Demonslayer wou zich net terugkeren naar het kamp toen er een harde knal zijn oren bereikte met als gevolg een harde gekrijs van een kat. Meteen schoten zijn oren naar voren en rukte hij zijn brede kop richtig het brom van geluid. Zijn poten kwamen meteen in actie en zo snel als hij kon rende hij op jet geschreeuw af. Al snel was zijn ijskoude blauwe ogen gericht op de vuurrode vacht van Amberhunt en spontaan liet hij de rat neervallen. "Amberhunt" Zijn raspende bromde stem klonk luid en een tikkel bezorgd. "Starclan toch aantoe je weet toch dat katten niet kunnen vliegen" Snel stapte de enorme tom op de jongere warrior en liet zijn snuit langs zijn poten gaan opzoek naar wonden of breuken.

Nee, dit was fijn. Hij lag hier met een waarschijnlijk verstuikte achterpoot. Sure, het zou zo wel weer goed zijn maar nu kon hij niet lopen en hij ging niet naar het kamp kruipen. Toen hij een geluid van ritselende bladeren hoorde en een zacht gehijg van een kat die zijn kant op kwam gingen de oren van de rode kater omhoog. "Amberhunt" klonk een raspende stem, ietwat bezorgd; Demonslayer. De grote kater, die in scherp contrast stond met de kleine Amberhunt, kwam de bosjes uit "Starclan toch aan toe je weet toch dat katten niet kunnen vliegen" Miauwde hij terwijl hij naar Amber toe liep en hem blijkbaar scande op verwondingen. De achterpoot die pijn deed lag niet bepaald in een pijnlijke hoek en Amber grinnikte. "iets te fanatiek" Miauwde hij terwijl hij omhoog knikte naar de tak waar hij net vanaf gesprongen was "Ik heb em wel gevonden" vervolgde hij schouderophalend terwijl hij naar de duif keek.

Demonslayer richtte zijn blauwe kijkers op de achterpoot van Amber die niet bepaald in de beste pose lag en een beetje bezorgd trok hij met zijn oor. "iets te fanatiek" Mauwde hij en de grote tom keek naar de boom en toen jaar de duif die een staartlengte van hem af lag. Ik heb em wel gevonden" Demon snoof. Zijn ijzige blik serieus op Ambers gericht. "Ben je helemaal van het padje geslagen" Bromde hij terwijl de tom de ander probeerde te laten opstaan. Al was dat niet veel met succes. "Je gaat je leven tegen niet op de spel zetten voor een rot duif?" Demon schudde zijn brede kop voor hij met zijn snorharen trok.

Demon leek verontwaardigd dat Amber zijn leven waagde voor een duif. "Ben je helemaal van het padje geslagen" nu niet bijdehand doen Amber! "nou...." Miauwde de jonge warrior, prachtig gedaan. "Je gaat je leven tegen niet op de spel zetten voor een rot duif?" Vervolgde Demonslayer nogal kwaad en Amber wilde opstaan om te laten zien dat het wel ging... echter viel hij weer met een pijnlijke grauw neer. "we hebben de prooien nodig" mompelde Amber. Was het misschien om te compenseren voor die weken in het kamp? Hij keek een beetje beschaamd op naar de ander die hoog boven hem uit torrende.

De ander wees erop dat ze hard prooi nodig hadden maar Demon hield zijn mond. De droogte maakte alles moeilijker en prooi was schaarser dan ooit nu er geen enkel slokje water te vinden was maar toch schudde Demon koppig zijn brede kop. "Shadowclan heeft meer aan een gezonde warrior" Bromde hij terug en keek hoe de ginger tom omhoog probeerde te komen maar zonder succes. "Wacht. Ik help je wel" Demon trok met zijn oor, pakte de kleinere tom bij zijn nekvel en schoof hem zo op zijn rug/hals. Zijn blauwe kijkers waren samengeknepen van de inspanning en de tom blies een grauw uit van het gewicht. Niet dat hij het aankon, dit was easy voor de robuuste tom. "Hou je vast. We hebben een lange stuk te gaan" Demon drukte zijn oren plat in zijn nek schraapte wat aarde over de duif die Amber gevangen had en begon richting het kamp te sjouwen.

"Shadowclan heeft meer aan een gezonde warrior" bromde Demon terwijl hij toekeek hoe Amber faalde in zijn poging om op te staan. "Wacht. Ik help je wel" Miauwde de enorme kater voordat hij de kleine kat bijna moeiteloos optilde en op zijn rug plaatste. Amberhunt voelde zich net een kitten toen hij zo werd getild. "Hou je vast. We hebben een lange stuk te gaan" hij probeerde zich vast te houden aan de kat onder hem en hij stamelde nogal verlegen: "Bedankt Demon, sorry dat ik zo dom was." het was gemeend want hij voelde zich nu heel dom... maar vooral, heel klein.

De rode tom bedankte hem en Demon bromde als reactie terug. Veel had hij net te zeggen, het was een stomme actie geweest van Amberhunt. Hij had al in moeten zien dat deze poging niet zou lukken en starclan bedankt dat het niet slecht af was gelopen. Hij had ooit iemand gekend die ook in de situatie zat en deze kat had het niet overleefd. De massieve tom zwiepte lichtjes met zijn staart terwijl zijn grote sterke zich een weg baande naar het kamp.

Topic uit
wou hem toch nog ff uit maken :3