We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Een vermoeide zucht ontsnapte uit zijn mond toen de bruine kater de Barn uitliep. Zijn oogleden voelden zwaar aan en zijn poten leken ook niet te helpen. Het was nog behoorlijk vroeg, en eigenlijk had hij helemaal geen plannen met April gemaakt. Dus vandaag had de kater besloten de poes wat ruimte te geven om zich te laten wennen aan het leven van een Young One. Of dat goed werk was had hij geen idee. Maar toch was hij blij dat hij een dag vrij genomen had. Alleen wel jammer dat zijn lichaam al snel aannam dat hij behoorlijk vroeg op moest staan. En in slaap vallen kon hij ook al niet meer. Dus leek jagen een goede oplossing. Zelfs het donker was, er was heus wel prooi ergens. Misschien zelfs op Clanterritorium, maar hij twijfelde niet om rekening te houden met de grenzen. Sterker nog; hij was een BloodClanner. Dat was zijn prioriteit. Soort van dan.
Vandaag was Ara vroeg op, zonder echte reden eigenlijk. Ze stapte uit haar nest en ging ervoor zitten, zodat ze haar vacht kon wassen. Daarna liep ze langs de nesten van de andere Young Ones en liep ze de trappen af naar beneden. Ze was niet gewend aan de trappen, ze hield er niet zo van. Het was raar om met je snuit eerst naar beneden te lopen, alsof je elk moment zo naar beneden kon duikelen. Gelukkig hoefde ze niet veel trappen te doen, aangezien ze ergens in het midden van de Young One toren sliep. Daar waar de jongeren sliepen, want de ouderen claimden graag of de hoogste verdieping met een mooi uitzicht of de eerste twee verdiepingen, zodat ze weinig trappen moesten doen en snel buiten waren. De grijze katten rekte zich even uit toen ze buitenkwam, haar mosgroene ogen lichtjes toegeknepen voor de laagstaande zon terwijl ze om zich heen keek.
Tornado
Member
Empress H 894 Actief That death awaits,
there’s no debate
so charge and attack
going to hell and back
Zijn brein was nog niet volledig wakkergeschud en dus had hij nog niet volledig het uitzicht gescand. Vandaar dat hij de grijze poes nog niet opgemerkt had. Zijn huid tintelde onder zijn pels bij het voelen van de koude briesen. Aangezien hij vooraf aan het slapen was in de Barn, omhelst door warmte, leek het nu behoorlijk koud te zijn. Aangezien hij de dikke vacht van zijn moeder kennelijk niet geërfd had. Bijna botste hij tegen de jonge kat op. Bijna. Het kon zijn dat hij precies op dat moment naar beneden keek. Of ze was opmerkelijk genoeg in de duisternis. "Ara?" Vroeg hij met een diepe, slaperige stem. Duidelijk aantonend dat hij zonet wakker was. Meteen na het uitroepen van haar naam deed hij een stap naar achteren. Zijn blik strak op haar gericht. Wat deed ze zo vroeg in het kamp?
Een grote kater botste bijna tegen haar op toen ze de andere kant op keek, en ietwat geschrokken deed ze een stap achteruit. Haar mosgroene ogen richtten zich op hem. Haar wangen gloeiden lichtjes onder haar grijze vacht, maar dat was gelukkig niet zichtbaar. Het was Tornado, en zijn stem was nog zwaar en slaperig. Ja, het was immers nog heel vroeg, er waren weinig levende zielen in het camp en het was dan ook niet zo raar dat katten maar net wakker waren. De blik in zijn ogen was duidelijk, alsof hij vroeg wat ze zo vroeg hier buiten deed. Ara richtte haar blik naar de grond, hem niet aankijkend - zichzelf wijsmakend dat dat puur was omdat ze hem niet wou beledigen door te doen alsof ze gelijken waren. "G-goeiemorgen, Tornado.", groette ze hem, zichzelf stilletjes vervloekend omdat haar stem niet zo vast was als normaal. Misschien schoof hij het wel op het vroege uur, misschien had hij het niet opgemerkt. "Ik was vroeg wakker geworden door het gesnurk van iemand op mijn verdieping, en natuurlijk kon ik daarna niet meer in slaap vallen.", vervolgde ze, zich verantwoordend voor de beschuldiging die ergens in zijn blik verscholen lag - ook al vroeg hij nog niets.
Onderwerp: Think 
di 10 jan 2017 - 19:57
