Glowing

Redpaw had net haar kleine muisje opgegeten en de beenderen begraven. Ze keek om zich heen, een tevreden glimlach op haar snuitje. Ze was wat slaperig, maar het was sharing tongues nu dus kon ze nog wel even opblijven. De zon stond heel laag en zou binnenkort vast ondergaan, maar voor nu was het nog relatief warm in het zonlicht. De kleine rosse poes zag haar vader zitten en liep vrolijk op hem af. "Hee papa.", begroette ze de kater glimlachend, en het was duidelijk dat het beter met haar ging - dat ze minder verlegen was, minder hakkelde in haar spraak. En meer nog: ze leek bijna te gloeien, alsof er een gloed van geluk om haar heen was. En dat allemaal door één kater.

+Glowstick eerst

Altijd als hij haar zag leek het alsof er een walm van trots en warmte over hem heen kroop en er bleef hangen. Altijd werd hij herrinnerd van wat voor moois hij, en degene waar hij oud mee wilde worden op de wereld hadden gezet. "Hey lieverd." Antwoordde hij met een glimlach, blij om zijn meisje weer te zien. "Hoe gaat het met je?"

De kleine poes ging glimlachend naast haar vader zitten en duwde haar snuitje eventjes heel lichtjes in zijn vacht om zijn bekende geur op te snuiven. "Met mij gaat het heel goed.", antwoordde ze waarheidsgetrouw, hem weer aankijkend met haar gouden ogen. "En met jou papa?"

Een soort opgelucht gevoel, alsof hij nog niet had geweten dat het goed ging, vulde zijn lichaam toen ze zei dat het heel goed ging. "Het gaat altijd goed als ik mijn bloemetje zie." Hij glimlachte en drukte zijn neus zachtjes tegen de hare. "Ik hou zoveel van jou, weet je dat wel?"

Redpaw glimlachte en trok haar neusje wat terug, zodat ze niet zo dicht tegen elkaar zaten. Niet dat ze het vervelend vond dat haar vader haar liet zien hoeveel hij van haar hield, maar eerder omdat dat toch niet zo makkelijk was om te praten met elkaar. "Ik hou ook van jou, papa.", antwoordde de kleine poes snorrend. Haar gouden ogen keken op naar de veel grotere kater, zodat ze hem aan kon kijken in zijn blauwe ogen.

Vreugd stond duizendmaal in zijn ogen en terwijl zij op hem keek keek hij op haar neer, nog altijd een klein glimlachje zijn lippen sierend. "Dus, vertel de ouwe kerel eens wat!" Alles was goed, haar dagelijkse routine, hoe ze een bepaalde vlinder mooi had gevonden, alles. Zolang hij bij haar was en ze het leuk had, was hij tevreden.

Redpaw greens en twijfelde maar heel even, voor ze besloot dat ze het haar vader wel kon vertellen - maar zonder alle drama eromheen, natuurlijk. Nee, dat kon ze hem toch niet aandoen. Hoe zou hij reageren als hij wist dat zijn zoon zijn dochter had aangevallen om een kater? Nee. Haar gouden ogen keken naar de rode kater al richtte ze ze snel een beetje verlegen naar zijn poten. "B-Branchpaw heeft.. Heeft me g-gevraagd om z-zijn partner t-te w-worden.. Wanneer w-we warriors w-worden.", zei ze uiteindelijk, een beetje stotterend omdat ze nerveus was voor de reactie van haar vader.