Ceremony 4/12

Ceremonie 4/12

Het was tijd voor een ceremonie. Het was al manen geleden sinds de inval van Bloodclan. Intussen waren de meesten wel hersteld van hun verwondingen en waren de toen geboren kittens klaar om apprentice te worden. Met een grote zucht, meer van opwinding dan vermoeidheid, hees de kater zich overeind en klom hij op de grote rots. Zijn blauwe blik keek neer op de vragende gezichten van de katten die zich al onder hem hadden verzameld. "Laat iedereen die oud genoeg is om zijn of haar eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!" sprak hij, om zich heen kijkende om te zien of iedereen hem gehoord had, en of ze daadwerkelijk zich begonnen te verzamelen. Maar de meesten waren al dagen op dit moment aan het wachten. Zelfs als hij niets gezegd had, dan waren ze alsnog bijeen gekomen. Een kleine glimlach spreidde zich op zijn gelaat.

Apprentices:
Rootpaw (Mentor: Gravelsmoke)
Eveningpaw (Mentor: Neverdream)
Owlpaw (Mentor Ashghost)
Ghostpaw, (Mentor: Neverdream)
Jaypaw. (Mentor: Hazelfray)
Redpaw* (Mentor: Brokenecho)
Forlornpaw (Mentor: Dovewing)

Nieuwe Warriors:
.Squirrelpaw -> Squirreljuice
Runepaw -> Runeshade
Snowpaw. -> Snowdance
Gingerpaw' -> Gingersplash
Hazelpaw - > Hazelfray
Honeypaw' -> Honeyleaf

Speciale mededelingen:
Cedarflake heeft zich bij Starclan gevoegd bij de bevalling van haar twee enorme kittens: Winterkit en Frostykit

Zodra hij zijn laatste woorden omtrent de ceremonie had uitgesproken maakte hij teken met zijn staart dat het nog niet afgelopen was. "Helaas heb ik ook slecht nieuws. Cederflake heeft zich tijdens de bevalling van twee nieuwe kittens bij Starclan gevoegd. We zijn haar dankbaar voor alles wat ze voor onze Clan betekend heeft en verwelkomen tevens ook twee nieuwe kittens. Winterkit en Frostykit." sprak hij nog, waarna hij zijn blik even liet zakken en een korte stilte hield als eerbetoon aan Cederflake. "Dat was het." Hierna sprong hij van zijn plek weg, zich even aan de kant zettende om te zien hoe de rest zijn of haar nieuwe rang en naam vierde.

Sidenote: Als er fouten zijn ivm. dubbelaccounts dan mogen die via PB(!) naar mij verstuurd worden.

Redpaw keek wat grappig naar haar zus toen die naar voren snelde zodra Zealspark de ceremonie bijeenriep, een kleine glimlach op haar snuitje. Ze zou jaloers kunnen zijn, ze zou bitter kunnen zijn, maar zo zat de kleine kattin niet ineen. Ze was blij dat Snowpaw en Hazelfray vandaag warrior zouden worden, ze was niet nijdig omdat ze zelf ook geen warrior werd, samen met hen. Ze zou waarschijnlijk de laatste van het nest zijn, maar daar had ze vrede mee. Sowieso leek haar mentor tegenwoordig minder tijd te hebben om haar te trainen.. Het zou haar niet verbazen als iemand anders haar training zou overnemen om haar het laatste te leren voor ze ook warrior kon worden. En ja hoor, na een heleboel andere namen werd ook zij naar voren geroepen. Haar hart bonsde in haar keel, ze was nerveus omdat ze naar voren moest gaan, voor de ogen van alle katten - maar het was minder erg dan vroeger, dan toen ze voor het eerst apprentice werd. Ze merkte het zelf nog niet, ze dacht er zelf nog niet zo over, maar ze verbeterde, kreeg steeds maar meer zelfvertrouwen. Brokenecho werd haar mentor. Er lag een klein glimlachje om Redpaw's snuitje, nerveus maar ook vriendelijk. Ze begroette haar nieuwe mentor en drukte haar neusje tegen die van de warrior, zoals het gebruik was. Daarna wachtte ze geduldig om te zien of ze meteen zouden gaan trainen, of dat er iets afgesproken zou worden.

Tag: Brokenecho

Bij de oproep voor een clanceremonie was de young warrior direct opgestaan en bij de rest gaan zitten. Sommigen schuifelde een beetje weg, want ja, Ashghost was toch half Windclanner en zo heel lang was dat nog niet bekend, dus hij mocht zich nu gaan bewijzen als een loyale Thunderclan warrior. Toch, tijdens het benoemen van de apprentices en hun mentoren en de nieuwe warriors, had Ashghost een apprentice gekregen. Dit was Owlpaw. Ashghost was opgestaan en liep naar de kater toe. "Gefeliciteerd," miauwde Ashghost. "Zoek maar een plekje uit in de apprentices den, dan kunnen we daarna wel beginnen aan de ronde door het territorium," vervolgde Ashghost met een glimlach. Hij wist niet hoe de apprentice op hem zou reageren, maar hij verwachtte dat het wel goed kwam. Al kon hij begrijpen dat de apprentice het misschien geen fijn idee zou vinden om een half clanner als mentor toegewezen gekregen te hebben.

Zealsparks stem schalde over het kamp heen. Nieuwsgierig keek de rosse poes op. Wat zou er zijn? Een nieuwe ceremonie? Geduldig luisterde ze naar zijn woorden, en tot haar verbazing kreeg ze een apprentice toegewezen. Nog een? Ze slikte even. Dat was nog eens een uitdaging.  Kon ze dat wel aan? Hopelijk wel, anders zou ze een Apprentice, en binnenkort dus een Warrior, verpesten. Rootpaw. Even keek ze het kamp op om hem te zoeken, waarna ze naar hem toeliep. "Gefeliciteerd Rootpaw. Zullen we dan maar morgen bij zonsopgang beginnen?" Het was misschien meer een mededeling dan een vraag, en anders zou ze hem morgen alsnog rond die tijd zijn nest uit trekken.

Dit was zijn ceremonie, wist hij. Toch was hij niet zo excited als hij moest zijn. In tegendeel, hij keek er tegenop. Hij wilde het liefst nog blijven leren, voelde zich nog niet klaar genoeg om warrior te worden. Aan de andere kant wilde hij ook geen moment langer apprentice blijven, gezien hij zich dan ook zo nutteloos voelde. Geen van de twee leek goed te voelen, wat resulteerde in een vervelend dilemma. Maar het was niet zo dat hij er iets tegen doen kon; als Silverstar vond dat hij klaar was om warrior te worden, dan was dit zo. Wat hij nog het meest zou missen van apprentice zijn, was het in dezelfde den slapen als Branchpaw. Met het beetje zelfkennis dat hij had, was hij erachter gekomen dat hij een flinke crush op de andere kater ontwikkelt had. Opnieuw resulteerde dit in een dilemma; niet alleen omdat de ander een kater was, maar ook omdat zijn zus en hij duidelijk iets tussen elkaar hadden. Hoewel hij Branchpaw maar al te graag als de zijne wilde claimen, wilde hij ook zijn zusje beschermen tegen alles wat slecht was. Hij zou het niet zover laten komen dat hij haar moest beschermen van zichzelf. Vandaar dat hij zich lichtelijk afgezonderd had van haar. Van meerdere katten, nu het er toch om ging. Hij was de afgelopen moon meer naar zichzelf getrokken, en dat zijn stemmingen hierdoor niet beter werden, had hij niet door. Er stond weinig emotie op zijn gezicht toen hij naar voren stapte om zijn warriornaam te ontvangen, in tegenstelling tot zijn zusje Snowpaw, die haast te stuiteren leek. Zijn naam beviel hem echter wel. Hazelfray, hm. Onbewust rolde hij met zijn schouder, waar drie evenredige littekens afgetekend op stonden. Een rilling trok door zijn lichaam heen toen hij zijn naam opnieuw genoemd hoorde worden - hij werd benoemd tot mentor. Zijn ogen vergrootten zich lichtjes verrast. Dit had hij niet verwacht, en wist opnieuw niet of hij er blij mee moest zijn of niet. Jaypaw. Een scoff verliet zijn lippen. Die kat was haast even oud als hemzelf, en die moest hij gaan trainen? Niet de beste match-up (ik wil even random er tussen door gaan, dit is HAZELS mening niet die van mij, ik vind het top van je Chi!! <3), als je het hem vroeg. Toen de ceremonie ten einde liep, wist Snow meteen voor zijn neus te staan, en hij keek haar lichtelijk geïrriteerd aan. Het was niets voor hem om zo chagrijnig te zijn, maar het leek alsof hij vandaag nog minder kon hebben dan hij de afgelopen weken al kon. Hij was langzaam richting depressie aan het neigen, maar zelf had hij het niet door. "Dankje, Snow." miauwde hij echter en drukte zijn brede kop toen kort tegen de hare aan. "Jij ook." vervolgde hij met een lik over haar oor, om haar enthousiasme niet volledig te dimmen. Toen merkte hij zijn apprentice op - het voelde raar, dat hij nu een apprentice had, en al helemaal één die haast even oud als zichzelf was - en hij knikte Jaypaw toe. "Dat ben ik inderdaad. Voelt raar, hm?" miauwde hij en schudde zijn kop. "Maar ik zal je leren wat ik in mijn laatste moons geleerd heb van Rowanflight. Hij was een goede mentor, dus ik denk dat je er wel wat aan zal hebben."

Tag: Snow & Jay

De kater keek rond in de menigte en merkte een ontevreden uitdrukking op het gelaat van een desbetreffende kat: Hazelfray. Zealspark wiebelde eventjes met zijn oren. Hij wist dat het waarschijnlijk wat ongemakkelijk voor hem was om een kat te trainen die haast evenoud als hem was, maar de deputy was ervan overtuigd dat het de bruine tabby wel zou lukken. Zijn grote lichaam baande zich een weg naar de jonge krijger toe. "Hazelfray," miauwde hij vriendelijk. "Ik weet dat jij en Jaypaw bijna even oud zijn, maar denk eraan dat het principe van een Clan erom gaat dat we samenwerken. Ik vertrouw erop dat je Jaypaw alles leert wat hij nog leren moet. En, als er problemen zijn dan mag je dat altijd melden." Zijn blauwe blik stond vriendelijk maar kalm, het minste dat voor hem opviel als een mogelijke problemenfactor, pakte hij liever direct aan. Hij hoopte dat ook dat Hazelfray dit als een uitzonderlijke ervaring zou bezien. Het feit dat hij een al oudere apprentice aan hem toevertrouwde betekende eveneens dat hij veel geloof in de jonge kater had. Oudere apprentice's konden namelijk soms nog lastiger zijn dan de jongere...

Zealspark was voor enkele tellen verschoten van het plotselinge gedrag van Jaypaw. Eerst dacht hij nog dat het een onschuldig misverstand was, maar zodra de jongere kater hem beschuldigde van iets wat hij niet had gedaan vernauwde de deputy zijn ogen. Jaypaw had zich groot voor hem opgesteld, maar het feit dat Zealspark sowieso al een van de grootste krijgers in de Clan was zorgde ervoor dat hij niet zijn best moet doen om imposant over te komen. "Punt één, Jaypaw, tolereer ik het niet dat jij je vijandig opstelt tegenover je eigen deputy." gromde hij, zijn ijsblauwe ogen kil maar duidelijk. Nadien kalmeerde de kater zichzelf. Hij had voor vijanden gestaan zoals Claw, wetende dat zijn leven elk moment gedaan kon worden gemaakt. Als er iets was wat Jaypaw niet begreep, was dat Zealspark niet snel bang te maken was. En misschien was dat niet  de bedoeling van de jonge kater, maar voor de deputy kwam het zekerst wel zo over. "Ten tweede, Jaypaw, vertel mij eens wanneer ik je loyaliteit precies ondermijnt heb? Het enige wat ik heb gedaan was jouw mentor moed inpraten omdat het niet handig is om iemand te trainen van bijna je eigen leeftijd. Dit heeft niets met jou te maken, maar met het feit dat jullie bijna even oud zijn. Dus de volgende keer dat je mij beschuldigd van iets, zorg er dan voor dat die beschuldigingen terecht zijn." Zijn stem klonk misschien kalm, maar zijn ogen toonden nog altijd aan dat hij geen tegenspraak meer duldde. Dit was enorm onrespectvol. En zeker niet iets wat hij zomaar voorbij liet gaan, zeker niet ongestraft.

Er was heel wat commotie in het camp toen hij terug kwam met vers gevangen prooi. Er mocht wat meer op de prooistapel dus was hij een paar uurtjes gaan jagen. Hij legde zijn enorm konijn op de prooistapel en ook nog een klein muisje. Het verschil kon niet groter. Nieuwsgierig door de ophef trippelde hij naar zijn vriend toe. Eerst gaf hij een knipoog naar Redpaw. "Warrior geworden?" Pas toen zag hij de razernij van een jonkie. Ach ja een jonkie... bijna even oud als Redpaw dus zo jong nu ook weer niet. Zealspark was ook betrokken. Ooh die moest hij nog spreken, in verband met zijn naam. ‘Maar ik word dag in en dag uit getreiterd door iedereen hier in de Clan. En waarom? Omdat mijn vader afkomstig is van een Clan die toevallig slecht is. Ik word constant onrechtvaardig behandeld en dat moet ik maar slikken. Je krijgt vast een hoop negatieve commentaar over me te horen van andere warriors, maar ze vertellen je nooit wat er allemaal tijdens zo’n training gebeurt om het commentaar zo slecht te maken.’ Er lag een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. "Ik wil me liever niet bemoeien, maar ik vind dat je het goed doet Jaypaw. Je bent loyaal naar de clan toe en ik denk dat je zelfs sneller dan mij warrior wordt." Hij knipoogde even. "Wij geven ook helemaal niet om bloedlijnen het gaat om je karakter, denk ik dan." Zijn gezicht werd iets strenger. Hij wist wel dat Jaypaw nu in de fout was gegaan. Dommerik. "Als je echt zo uitgescholden wordt mag je altijd tegen mij zeggen wie het is, dan zal ik wel eens op zijn smoel slaan, maar je hoeft zo niet te doen tegen ons en zeker niet tegen de deputy."

_{Hij wiebelde zijn oren. Jaypaw werd gepest? Hoe kwam het dat hij hier niets vanaf wist? Zijn blauwe blik gleed fel de menigte af. Hierna landden zijn ogen weer op Jaypaw. "Als je gepest werd, waarom heb je daar dan niets van gezegd? Hoe verwacht je nu dat ik van zulke dingen afweet? Ik kan helaas geen gedachten lezen." Hij schudde zijn kop. "Pesten wordt niet toegestaan in deze Clan. Hoe kunnen we nu samenleven en voor elkaar zorgen als we elkaar treiteren? Accepteer elkaars fouten en verbeter ze. Alleen door samen te werken kunnen we overleven. Vanaf nu, als ik nog één iets hoor over pesten dan zullen er zware sancties vallen. Straffen zoals verlaat warrior worden of een maan de elders den schoonmaken zijn niet uitgesloten." Hij nam aan dat dit vooral onder de apprentice's was. Hierna richtte hij zich nogmaals tot Jaypaw. "Ik wil je binnenkort spreken. Spreek je deputy voortaan eerder aan als er zulke dingen afspelen. Zoals ik al eerder zei, ik weet niet alles over iedereen. Maar probeer het wel vriendelijk te houden." Hij knipoogde naar Jaypaw, om vervolgens zich weer tot de rest te richten. Met een simpele zwiep van zijn staart kondigde hij aan dat het schouwspel afgelopen was.}