Hope for the morning

Hij kromp een beetje in elkaar. Het was duidelijk een verkeerde woordkeuze geweest. "Ja. En de generaties daarna zullen ook nog Kittypet zijn. En daarna en daarna." Hij wou geen ruzie maken maar het was zo verleidelijk om te zeggen hoe kittens met Stone nooit kittypet zouden zijn. Niet dat hij en Stonepaw kittens konden krijgen maar hypothetish gezien. ""Maar ze zullen opgroeien als Rogue of BloodClan of wat dan ook." Draco knikte snel instemmend in een poging haar te zussen. "Trouwens, wie zegt dat we kittens krijgen?" "Ik wou het niet zo zeggen okay het was maar een vraag. En het is niet jouw schuld dat je half Kittypet bent. Het is gewoon het feit dat ik een hekel heb aan Twolegs." Hij kwam overeind. "En het is best een mogelijke optie als we bij elkaar blijven lijkt me."

Draco ontspande weer en hij ging opnieuw naast haar liggen. Dit keer wel minder ontspannen dan eerst. Ze waren bij serieuze onderwerpen aangekomen en het knuffelen was over. Hij wist hoe belangrijk het was dat dit besproken werd voordat ze straks met ongewilde kittens opgeschept zaten. "Ik heb liever niet dat anderen weten wie ik echt ben." Hij tilde vragend zijn kop schuin. Wie was ze dan echt? "Het idee van kittens.. Ik weet het niet. Het is aantrekkelijk om te bedenken hoe goed het leven dan zou zijn. Maar ik kan niet eens voor anderen zorgen. Laat staan kittens." Hij dacht er over na en knikte toen. "Ik snap het wel, kittens zijn veel." Hij had al moeite gehad met een kitten dat maar half van hem was. "En het licht echt niet aan jou maar mijn ouders... voorouders... het is altijd de Elite geweest zonder bloed van buiten af."

Hij schraapte met zijn keel, dit bleef ongemakkelijk. Ze moesten alle opties af gaan maar het was lastig. Wou hij kittens? Wel nee, het was alleen maar drama. En als Stone erachter zou komen dat hij nog meer kittens had zou hij dood zijn. Of in ieder geval Stonepaw voorgoed kwijtraken. Maar aan de andere kant, een kleine hem... Het zou een kans zijn om te tonen dat hij echt wel volwassen was. Hij kon zijn eigen kittens opvoeden, dat was heel wat. "Als het je echt zoveel uitmaakt dan kunnen we ook geen kits nemen hoor." Het zou beter zijn. "We kunnen er altijd nog over nadenken en de optie open laten."

Ja, kittens, kleine tijdrovende mormeltjes die toch wel iets schattigs hebben. Die zouden nog even geduld moeten hebben voor ze welkom waren bij de twee. Hij spinde zacht toen Amare zich tegen haar aandrukte. De spanning was gelukkig over. "Het is ook niet van belang. Maar als we er klaar voor zijn, graag." Ja, als ze er eenmaal klaar voor waren. "Dan ja."

-Hehe c':

"Het begint al laat te worden." Hij keek op van de woorden. Draco volgde haar blik om te zien dat het inderdaad al richting zonsondergang ging. Algauw zou het gaan schemeren. Even overwoog hij te blijven maar zijn verstand won. "Ik moet maar gaan, misschien kan ik nog wat vangen." Snorrend gaf hij haar een laatste kopje. "Zie ik je binnenkort weer?" Hij liep richting de uitgang en keek nog even om, wachtend op haar antwoord.

-Ik zal een nieuwe openen

"Natuurlijk. Je kan me altijd hier op komen zoeken. En anders zien we elkaar wel op de plek waar we elkaar vandaag ontmoetten." Draco knikte nog even met een glimlach. Rekte zich net als Amare uit en liep toen weg. De zonsondergang ontmoet. Nog steed tevreden met hun gesprek en al met hoop voor de volgende keer.

-topic over