Sing along a little goddamn louder

Met een geoefende beweging rolde Zuko over de grond en deed net alsof hij zijn poten in de lucht stak zodat hij kon voorkomen dat een kat op hem kon springen. Hij strekte zijn poten en maakte vervolgens een trappende beweging in de lucht alsof hij zijn poten in het lichaam van de kat plantte en deze vervolgens van zich af wist te trappen. Daarna kwam hij overeind en sloeg met zijn poot in de richting waar het oog moest zitten van de kat. Een gemene aanval, maar wel een zeer effectieve omdat katten dan meestal geneigd waren om hun kop terug te trekken waardoor hij een andere aanval kon uitproberen. En meestal sloeg hij niet eens raak; het was nooit zijn intentie om een andere kat blind te maken. De rogue vond het echter wel genoeg training voor vandaag. Als hij wilde oefenen dan zou hij wel een echte tegenstander vinden. Genoeg rogues die het gevoel hadden dat ze wilden vechten. De tom draaide zich een kwartslag om en wilde in de richting van zijn schuur wandelen, maar merkte toen pas de aanwezigheid op van een tom die recht over zijn border liep. De tom had een vrij robuuste houding en was overduidelijk ouder dan Zuko. Hij deed hem zelfs een beetje denken aan zijn overleden mentor. Nieuwsgierig zijnde kwam de tabby naar voren en ging vlakbij de donkergrijze tom staan. De tom had een robuust en duister uiterlijk, maar daar werd de tabby niet bepaald bang van. ‘Hallo,’ sprak hij op een vriendelijke wijze tegen de tom. De tom zag er niet bepaald uit alsof hij Zuko’s territory wilde binnendringen om iets te stelen en dus hield de tabby tom een rustige, zekere houding aan. ‘Zoek je soms iets?’ vroeg hij verder aan de tom.

Zuko probeerde de leeftijd van de tom in te schatten. Hij vermoedde dat als de tom in een Clan had gezeten dat hij sowieso de leeftijd van een senior warrior moest hebben, dus hij schatte boven de vijftig moons. Hij zei dat maar niet hardop, want vijftig was nogal vervelend gezegd als het veertig of lager bleek te zijn. Sommige katten hadden nu eenmaal niet bepaald het geluk dat ze er veel ouder uitzagen dan dat ze waren. Hij zag er wel ongeveer naar zijn leeftijd uit, dacht hij toch. En veel rogues onderschatten hem omdat hij er klein uitzag. Als ze hem in een Clan zouden moeten plaatsen dan zouden ze hem waarschijnlijk in WindClan zetten vanwege zijn kleine gestalte. Of nou ja. Zo klein was hij nu ook weer niet, maar vergelijken deze tom was hij wel heel erg klein. Maar hij vermoedde dat de meeste katten dat wel waren. Hij bereidde zich al voor op het eventuele antwoord dat de rogue moeilijk ging doen en zijn territory binnen wilde dringen; hij had vaker katten gehad die dat postuur hadden en die juist om die reden dachten dat ze zomaar alles konden maken. Zuko bewoog met één oortje toen hij de opmerking van de tom hoorde, maar reageerde er verder niet op en grinnikte even bij de vraag. Het zou eigenlijk niet slecht zijn als hij vrienden zou worden met deze tom. En de tom vroeg het eerst voordat hij een kijkje ging nemen in Zuko’s territory. ‘Goed dan,’ mauwde hij. ‘Volg me dan maar.’ Hij kon hem altijd nog afwimpelen als hij een slecht gevoel had bij de tom; hij trainde zijn skills heel erg goed en had wekelijks wel één of twee rogues aan zijn territory staan die geweld wilden gebruiken om binnen te dringen. Hij kon wel van zichzelf zeggen dat hij een goede vechter was. De tom wees met zijn staart in de richting van zijn schuur. ‘Dat is mijn slaapplaats,’ mauwde hij. ‘En daarachter is een veldje waar ik vaak ga trainen. Er loopt een stroompje door mijn territory door, maar zoals je kunt zien begint deze al aardig uit te drogen door de droogte. Dat is wel een nadeel.’ Hij draaide zich om naar de tom. ‘De naam is trouwens Zuko. Aangenaam kennis te maken.’

Hoewel Zuko het idee had dat de donkergrijze tom toch wel doorgelopen zou zijn als Zuko geweigerd had, vatte hij het in elk geval als een positief ding op dat de tom het eerst aan hem vroeg. Als de tom gewoon direct was doorgelopen zonder iets te zeggen had Zuko waarschijnlijk wel met hem gevochten. Hoewel ze flink verschilden in leeftijd en de tom misschien wat meer ervaring had dan hijzelf, was het niet zo dat Zuko zich zomaar gewonnen ging geven. Hij had wel voor hetere vuren gestaan en dan vooral mentaal gezien. De dood van zijn mentor had hem een paar weken gedesoriënteerd, maar daarna was het steeds beter gegaan en had hij zichzelf weer kunnen hervatten. Hij had het idee dat zijn vriendenkring iets te veel uit BloodClanners begon te bestaan, maar zo erg was dat niet als de BloodClanners gewoon normaal tegen hem deden. ‘Vind ik ook,’ sprak hij op de woorden van de tom en gaf een kort knikje op de naam. ‘Toepasselijk,’ grinnikte hij. Tank zag er ook wel erg robuust uit en Zuko was er vrij zeker van dat er een hoop spieren onder de pels van de tom schuilden. Een langharige vacht verborg helaas wel heel veel spieren, hoewel het ook nuttig kon werken als de nagels van een tegenstander er in bleven haken. ‘Vroeger woonde ik met iemand samen, maar hij is overleden en nu woon ik hier alleen. Ik ben nog altijd een eenzame tom die opzoek is naar wat gezelschap.’ Hoewel hij plagerig reageerde, meende hij het wel echt. Hij zei het ook plagerig zodat hij zijn verdriet om zijn mentor kon maskeren. Hoewel hij zichzelf grotendeels herpakt had, wilde dat niet zeggen dat hij soms nog een flinke dip kon hebben van de dood van de tom. ‘En jij? Woon jij ook helemaal alleen?’ besloot hij maar een wederkerende vraag te stellen.