We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het was verdomd koud. Dus binnenblijven was een van de weinige opties om warm te blijven. Koud hebben was nu eenmaal niet fijn. En zelfs met zijn dikke vacht, kon hij de koude wel voelen. Momenteel zat de grote kater ineengedoken voor de ingang van zijn den, zijn groene ogen speurden de omgeving af. Naar wat, wist hij niet precies. Dat hij zich verveelde, was ook wel een feit. Er was zoveel gebeurd de afgelopen maanden, maar het had hem niet echt hyped kunnen maken over zichzelf. Hij bleef er redelijk onverschillig onder, maar dat was ook normaal. Hij was opgegroeid met dood en verderf om zich heen, dus hij was er gewend aan geraakt. Hoe andere katten er mee om gingen, hing volledig van said kat af. Tank had zich er een beetje uit terug getrokken, weg van BloodClan. Want wat had hij er nog te zoeken, nu Zira er niet meer was?
Haar rode ogen keken de twolegplace rond terwijl ze haar nagels in de schutting klauwde om niet door de koude kille wind er afgeblazen te kunnen worden. De roodbruinige tabby had al vanaf de eerste zonlicht hier gezetten en haar spieren begonnen stijf te worden en de kou kroop diep in haar botten. De jongere poes had Tank al een tijdje niet gezien en hoe graag ze soms de enorm grote grijze kater een duw had gegeven om niet met mijn zijn snuit in haar zaken te steken miste ze die grote lompe papzak wel. Vitani snoof de lucht op en proefde nog zijn zwakke geur die hier rondhing. Sinds haar moeder dood was had ze helemaal zijn lelijke kop niet meer gezien dus sprong ze lenig van de schutting af en probeerde het laatste geurtje van de kater op te sporen.
Het was tegen de middag toen ze eindelijk zijn spoor te pakken kreeg en Vitani volgende het met een rap tempo naar de rogue terratorium. Haar staart zwiepte lichtjes terwijl ze nog een keer de frisse lucht opsnoof. "Tank!?" Riep ze en liet haar kille blik door het gebied heen glijden. Niks. Een zucht rolde van haar lippen toen de poes veder trippelde, haar snuit dichtbij de grond om Tanks geur goed te kunnen onderscheiden. Het duurde even maar uiteindelijk werd zijn geur zo sterk dat de bloodclan member haar kopje ophief waardoor de tanden aan haar nek rommelde en voor ze het wist zag ze zijn donker grijze vacht te voorschijn komen. "Tank!" Mauwde ze met een waterig glimlachje en de poes sprong op hem af. "Waar was je papzak? Ik heb je overal gezocht!" Ze hield haar kop scheef en keek hem diep in zijn groene ogen aan.
Het was nu al een tijdje geleden dat hij in het wild was komen ‘wonen’. En het begon hem wel meer te bevallen. Hij was wel een beetje van zijn onnatuurlijke spiermassa verloren, sinds hij geen injecties meer had van Konan. Maar als tegenprestatie voelde hij zich wel gezonder. Hij had ook gewoon minder stress en meer controle over zijn eigen emoties. Vooral over zijn woede. Al mocht daar nog steeds wel wat aan gewerkt worden. Maar goed, zolang hij hier op zijn eigen kleine territorium was en hij verder met rust werd gelaten, was er niet veel om boos over te worden. Al bleek zijn rust nu wel weer ten einde te zijn gekomen."Tank!" Bij het horen van zijn naam keek hij op, zag nog net hoe de gevlekte poes op hem af sprong. "Waar was je papzak? Ik heb je overal gezocht!" Zei ze, niet echt beschuldigend, maar toch.
De grote kater snorde even ter begroeting. "Dan heb je niet goed gezocht, ik was al die tijd gewoon hier", Merkte hij droogjes op, zoals ze nu wel al van hem gewend zou zijn. ”Had je mij voor iets speciaals nodig?” Vroeg hij zich luidop af. Sinds Vitani de dochter van Zira was, mocht ook zij op zijn diensten beroep doen, moest ze dat nodig vinden. Voor de rest had hij ergens wel een gevoel van vriendschappelijkheid met haar ontwikkeld, haar gezelschap was nu ook niet bepaald verschrikkelijk, dus ergens was hij ook wel blij dat ze hem kwam op zoeken.. Al zou hij dat ook weer niet luidop gaan verkondigen.
Het gesnor van Tank vulde haar puntige oren waardoor de kleinere kattin vreugdvol haar ogen samenkneep en hem een glimlach toewierp. Ja ze had hem wel gemist hoor. "Dan heb je niet goed gezocht, ik was al die tijd gewoon hier", Vitani wiebelde met haar oortjes en keek hem kalm aan. "Ik heb gevonden dat is wat telt uh?" Grinnikte ze zachtjes en liet der zelf op haar achterwerk zakken. ”Had je mij voor iets speciaals nodig?” Vroeg hij Tank en de kattin schudde haar kop. "Nee." Mauwde dus ook, meer een vraag voor zelf dan een bevestig. "Ik wou je gewoon weer is zien, het is zo stil nu in de elite sinds mam weg is." Besloot ze maar te zeggen en krulde haar staart om haar poten heen om het iets warmer te krijgen.
Dat er daadwerkelijk iemand gaf om waar hij uit hing, hoorde zijn hart eigenlijk te verwarmen. Maar omdat hij nu eenmaal Tank was, was dat niet het geval. Al voelde hij zich wel op een bepaalde manier blij worden omdat ze speciaal heel die weg naar hier was gelopen om hem te komen zoeken. Toch kon hij het niet laten om een opmerking te maken over de snelheid waarmee dat gebeurd was. "Ik heb gevonden dat is wat telt uh?" Grinnikte ze, waarna ze ging zitten. Tank snoof even, maar schonk haar toen een zeldzaam scheef grijnsje. ”Zeker wel, het werd ook eens tijd, ik heb je in geen eeuwen meer gezien”, Merkte hij op. Hij had natuurlijk altijd zelf zijn kont kunnen verplaatsen en haar op zoeken in het elite kamp, maar zoals eerder gezegd, voelde hij zich daar nogal misplaatst.
Als Vitani hem echter daar nodig had, zou hij zonder protesteren terug verhuizen. "Nee." Ontkende ze echter. "Ik wou je gewoon weer is zien, het is zo stil nu in de elite sinds mam weg is." Zei ze, en hij knikte even, liet de woorden tot hem door dringen. Om de sfeer iet wat op te halen, probeerde hij op zijn geheel eigen Tank-manier een grapje te maken. ”Ik wil gerust wel een heleboel lawaai komen maken daar, maar ik denk niet dat Claw daar blij van wordt”, Zei hij, waarna hij even om zichzelf lachte. Hij keek nog een laatste keer naar de donkergrijze lucht. ”Kom je nog binnen of blijf je hier bevriezen?” Vroeg hij, licht spottend, waarna hij zelf zijn ruime den in liep en wachtte tot ze hem achterna zou komen.
”Zeker wel, het werd ook eens tijd, ik heb je in geen eeuwen meer gezien” Vitani hield schuldig haar kopje scheef en grijnsde kort toen de woorden zijn bek verlieten. "Je begon me zeker te missen niet waar?" Grapte ze en grinnikte kort voor ze haar halsband weer recht trok en normaal ging zitten. ”Ik wil gerust wel een heleboel lawaai komen maken daar, maar ik denk niet dat Claw daar blij van wordt”, Glimlachte Tank en de roodbruine tabby glimlachte scheef terug. Wat had ze deze goofy gesprekken gemist zeg. Veel gezelliger dan die grumpy Tornado die nu hele dag zat te rotten in de barn pff. "Claw? Wie kan hem tegenwoordig nog schelen? Laten we gewoon een feestje bouwen daaro" Beet ze hem speels toe en grinnikte. Het mocht wel is gezelliger daar, alleen maar van die chagrijnige katten om je heen was ook niet waarvoor je bed s'ochtends nog voor uitkwam. ”Kom je nog binnen of blijf je hier bevriezen?” Mauwde de grijze kater plots en automatisch sprong Vitani op. De vrauwe lucht en de kille wind die door haar korte vacht heen blies was niet bepaald genieten dus knikte de poes om zijn vraag en volgde hem naar binnen. "Ik ga mee voor er straks nog ijspegels aan me neus kom te hangen" Mauwde ze en installeerde zichzelf in de duistere ruime den. Ah. Das was een stuk beter.
Tank kon het niet laten om haar even snel aan een visuele inspectie te onderwerpen. Ze zag er niet erg mager of gewond uit, wat hem ergens wel gerust stelde. Zijn blik bleef niet eens meer hangen bij haar gezicht. Hij was er bij geweest toen ze half bewusteloos in een schuur had gelegen, vlak na het ongeluk. Hij had haar geholpen de wond te verzorgen, om het litteken minimaal te maken. Maar hij keek er gewoon langs. Wat hij interessanter vond, en altijd al had gevonden, was haar halsband, met een opmerkelijke collectie tanden. En het waren er veel. Hij wist dat het respect af dwong in haar groep. Zelf zou hij zoiets nooit willen. Hij vond niet dat hij zich moest bewijzen met opdrachtjes, hij had geen halsband nodig om respect af te dwingen.
Respect viel bij hem ook te verdienen tho, iets waar de jongere kattin heel geskilled in was geworden. Hij kon, op haar moeder na, het beste met haar om. Ze was zo speels, leek altijd de goeie opmerking te kunnen maken op het juiste moment. "Je begon me zeker te missen niet waar?" Klonk het deze keer. De grijze kater snoof. Ze zat er recht op, maar dat zou hij niet toe geven. ”Alsjeblieft. Ik genoot net van mijn rust”, Vuurde hij terug, haalde toen nonchalant zijn tong langs zijn lippen, teken dat hij er ook niet te veel van meende.
Maar goed, het werd eens tijd om de conversatie naar een minder ijskast-achtige plek te verplaatsen. "Ik ga mee voor er straks nog ijspegels aan me neus kom te hangen" Klonk haar antwoord op zijn vraag. Tank grinnikte, een diep brommend geluid dat leek na te zinderen in de lucht. "Dat zou ik eigenlijk wel eens willen zien", Zei hij, licht plagend. Hij ging tegenover Vitani liggen, vouwde zijn poten onder zijn borst en liet zijn groene ogen weer op haar rusten. ”Dus, geef me eens wat updates, het lijkt alsof ik jaren ben weg geweest in plaats van een paar weken”, Vroeg hij, toch wel geïnteresseerd; niet bepaald in de elite maar vooral in haar zelf. Hij zag het een beetje als zijn plicht om er voor te zorgen dat ze relatief veilig was.
Toen ze als grap vroeg als de massieve kater haar miste was zijn reactie zoals verwacht. Alsjeblieft. Ik genoot net van mijn rust”, Kaatste de kater terug en Vitani moest haar kaken op elkaar klemmen om niet in lachen uit te barsten. "Yea right" Mauwde ze en rolde speels met haar ogen. Wedden dat die grote brombeer haar had gemist. Hij kon niet zonder haar, ah! "Dat zou ik eigenlijk wel eens willen zien", De roodbruine member grinnikte kort en installeerde zichzelf naast de grijze kater. "Volgende keer" Reageerde ze met een glimlach terug voor ze zich zelf warm begon te likken. Die rot kou ook. Het was niks voor haar. Pff. "Dus, geef me eens wat updates, het lijkt alsof ik jaren ben weg geweest in plaats van een paar weken”, Jaren? Ze hadden elkaar misschien een moon niet gezien. See, he kinda did mis her hehe~ "Nou niet overdrijven Tank," Grinnikte ze kort. "Maar het gaat prima met mij, hoe zit het met jou? Overleef je het wel hier een beetje?"
OCC; Sorry voor de late reactie! Had er helemaal overheen gelezen >.< excusses
Binnen was het inderdaad wel een stuk gezelliger en warmer zitten dan in die verdomde koude. Tank had dan wel een lekker dikke vacht, was eigenlijk gebouwd om heel erg strenge winters te overleven, maar toch. Als hij mocht kiezen, zat hij ook gewoon liever binnen. En Vitani zag er ook wel uit alsof ze een beetje warmte kon gebruiken. Tevreden ging hij liggen, zijn blik op de jonge Elite kat. Of ja, jong. Ze werd natuurlijk ook ouder, elke maand. Net zoals hij, eigenlijk. Tijd kon niemand echt tegenhouden. Dus hij was wel nieuwsgierig wat ze de afgelopen maand had uitgehaald, en dan vooral of ze nog in de problemen was geraakt. Anders wist hij meteen wel wat hij de komende dagen zou doen.
"Nou niet overdrijven Tank," Grinnikte ze. "Maar het gaat prima met mij, hoe zit het met jou? Overleef je het wel hier een beetje?" Reageerde ze toen op zijn vraag. De skogkatt knikte bevestigend. ”Op het jagen na gaat alles prima, ik red me wel”, Stelde hij haar gerust. Als hij het echt niet meer zou trekken, zou hij er wel een oplossing voor vinden. Maar de situatie was niet alarmerend. ”En het gaat wel redelijk met me. Ik verveel me natuurlijk wel vaak, nu ik niet meer met je moeder moet optrekken”, Zei hij toen eerlijk. Hij werd er niet emotioneel over, zo was hij niet, al vond hij het natuurlijk wel nog steeds enorm jammer.
Haar lichaam werd warmer door de ritmische bewegingen die ze over haar lijf heen maakte. Haar dunne vachtje werkte in deze koude omstandigheden niet het beste en soms dacht ze wel dat ze dood vroor. Brrr, rot kou. "Op het jagen na gaat alles prima, ik red me wel”, Mauwde hij en de poes knikte. Hoe irritant Tank soms kon zijn omdat hij zich als haar over beschermde vader gedroeg maakte ze toch altijd zorgen om de massieve kater. Hij was en bleef altijd een speciale kat voor de poes. "En het gaat wel redelijk met me. Ik verveel me natuurlijk wel vaak, nu ik niet meer met je moeder moet optrekken”, Vitani liet haar rode ogen mengen met zijn groene kijkers. Haar verminkte kop een beetje gekanteld. "Je kunt altijd met mij optrekken right?" Ze stak plagerig haar tong uit. "Ik zou je graag weer in de Elite zien Tank. Het is zonder jou toch anders nu" Mauwde ze een stuk serieuzer en trok kort met de overblijfselen van haar oor voor ze een lange stilte liet vallen. "Je komt niet meer terug eh..?"
Haar bezorgdheid om hem verwarmde zijn hart, oprecht. In zijn hele leven hadden niet veel anderen ooit iets om hem gegeven. Alleen zij, en in zekere zin Zira ook. Maar daar bleef het ook bij. Langs de andere kant was die bezorgdheid geheel overbodig, hij redde zich prima. Zelfs al was overleven in het wild heel anders dan overleven in een gevecht. Hij vond wel dat hij het er goed van af bracht. "Je kunt altijd met mij optrekken right?" Reageerde ze plagerig op zijn woorden. Voor een keer maakte hij er geen flauw grapje over. "Dat weet ik", Knikte hij. "Ik zou je graag weer in de Elite zien Tank. Het is zonder jou toch anders nu" Liet ze hem toen weten. Daarmee bracht ze hem wel weer in een dilemma. Hoe vaak had hij het niet overwogen, om de Elite te joinen? Hij wist dat Claw hem zonder enige problemen zou 'verwelkomen', als dat al het goeie woord was. Bij Claw wist je namelijk nooit zeker, echt emoties vertoonde de zwarte kater nooit.
"Je komt niet meer terug eh..?" Merkte Vitani toen op, na een lange stilte. Tank aarzelde even, maar schudde toen zijn kop. ”Ik denk het niet. Niet voor een heel lange tijd”, Zei hij eerlijk. ”Maar als je me nodig hebt, dan zal ik er zijn, die belofte heb ik gemaakt en zal ik ook altijd nakomen”, Drukte hij haar toen op het hart. ”Trouwens, nu kan jij lekker mijn plek innemen als meest luidruchtige kat in het Elite kamp”, Grapte hij, om de sfeer wat luchtiger te maken.
Nadat de woorden haar mond hadden verlaten klapte ze haar kaken direct op elkaar. Haar ogen een beetje afdwalend terwijl ze een tikkeltje zenuwachtig met haar staart zwiepte. Het liefst nam ze haar woorden terug. Maarja eenmaal uitgesproken waren ze nooit ener terug te halen. Het was voor haar niet niks om te vertellen dat ze iemand miste, zo erg dat ze er zelfs een brok in haar keel kreeg toen de grote kater zijn kop schudde. ”Ik denk het niet. Niet voor een heel lange tijd Maar als je me nodig hebt, dan zal ik er zijn, die belofte heb ik gemaakt en zal ik ook altijd nakomen” Mauwde de grijze robuuste kater waardoor de poes zachtjes knikte. Tuurlijk had ze deze antwoord al verwacht wat de klap minder hard maakte, maar toch, stiekem had ze gehoopt dat Tank vanavond nog met der terug ging naar huis. ”Trouwens, nu kan jij lekker mijn plek innemen als meest luidruchtige kat in het Elite kamp”, Oh wat waren we weer grappig zeg pff, naja eerlijk gezegd kon ze haar lach ook niet inhouden en grinnikend keek ze de kater weer aan. "Oh wat een eer" Mauwde ze met een volle mond sarcasme terwijl er weer een glimlach op haar snuit vormde.
Natuurlijk zou zijn antwoord voor haar niet leuk zijn. Hij wist niet hoe hard het zou aankomen, maar hij gokte wel dat ze liever iets anders had gehoord. Misschien had hij liever iets anders gezegd ook, maar het was nu eenmaal zo. Als ze er over na zou denken, wist ze ook dat zijn plek niet in de Elite was. De sfeer was iets te serieus naar zijn zin, dus hij probeerde hem weer wat losser te maken met een van zijn Tank-grapjes. "Oh wat een eer" Reageerde ze uiterst sarcastisch. De grijns was niet van zijn gezicht te krijgen. ”Weet ik toch”, Zei hij zelfvoldaan.
De grote kater duwde zichzelf overeind en liep op haar af, waarna hij naast haar ging liggen. Ze was de enige kat bij wie hij dat deed, een restant van de tijd dat hij bij haar had gelegen nadat ze haar ongeluk had gehad. ”Niemand zegt toch dat je niet een nachtje mag logeren bij ome Tank”, Zei hij met diezelfde grijns als eerder. Als ze liever terug ging, zou hij misschien nog met haar meelopen.. Voor de veiligheid, natuurlijk.
De kater grijnsde van haar sarcastische reactie en Vitani kon de glimlach ook niet van haar gezicht krijgen. Tank kwam overeind en stapte dichterbij tot hij naast haar neer plofte. Zijn dikke grijze wintervacht raakte zachtjes die van haar en warm kroop ze tegen zijn winterjasje aan. Aahh much better. ”Niemand zegt toch dat je niet een nachtje mag logeren bij ome Tank" Mauwde hij en de poes knikte, de kou en de tocht naar Tank toe was aardig vermoeiend en een beetje slaperig knikte ze. "Graag" Mauwde ze terug en legde haar kop op haar poten.
Het voelde erg vertrouwd aan nu, hij zou dit inderdaad wel missen. Het enige voordeel aan het Elite kamp was Vitani. Dan moest hij echter ook de hele dag op Tornado zijn smoel kijken, en dat was iets minder. Niet dat hij een haat had aan de tom, het was gewoon geen slim idee van hem om in de buurt van zijn beschermelinge te komen. Moest hij maar twee keer nadenken voor hij haar hart had gebroken. Vitani zelf leek het hem vergeven te hebben, maar Tank zou het niet laten om hem nog vaak genoeg met zijn neus op de feiten te drukken. Maar daar moest de she-cat zich geen zorgen om maken. Hij zou Tornado wel in één stuk laten. Misschien een beetje beschadigd, maar toch in één stuk. Een hele prestatie, al zei hij het zelf.
Vitani was ondertussen gaan liggen, dicht tegen hem aan. Hij voelde hoe ze zachtjes bibberde, maar dat ging snel genoeg weer weg. Ze ging wat verliggen, het zou vast niet lang meer duren voor ze in slaap zou vallen. Hij besloot haar niet meer lastig te vallen. ”Slaap lekker”, Bromde hij zachtjes, maakte zich vervolgens ook klaar om dan naar dromenland te gaan.
Onderwerp: Re: Resurrection do 12 jan 2017 - 19:23
Met haar kop op haar poten en haar koude lichaam tegen die van Tank gedrukt keek ze door het kiertje van haar ogen naar buiten. De lucht was warm oranje en met de seconde werd hij donker tot deze paarsachtig was. De slaap begon haar nu echt te vatten en met een geeuw rolde ze meer tegen Tank's warme flfuffy vacht en keek toe hoe het buiten donker nu echt donker werd. Tank merkte dat ze moe was en wenste haar een goedenacht. "Jij ook" Murmelde ze voor ze haar ogen sloot en in een diepe slaap viel.
Onderwerp: Resurrection 
do 1 dec 2016 - 21:53
