Failure..? [open]

Magpieheart keek vanaf een afstandje naar wat een aantal manen geleden de grote rivier met stevige stroming was waar de RiverClan een deel van haar trots van kreeg. De rivier was gekrompen tot een veel kleinere stroom dan dat ‘t normaal gesproken zou zijn door de droogte die al een tijd heerste in de Clangebieden. De kou maakte het ook niet veel makkelijker om prooidieren te vinden aangezien het oppervlakte van (wat over was van) de rivier bevroren was en er een hoop land-prooidieren waren die zich verstopt hadden voor hun winterslaap. De wit met zwart gevlekte kater stapte op de lage waterstroom af, het leek erop dat de ijslaag deze ochtend nog niet stukgemaakt was, of in ieder geval nog niet op deze plek. “Tijd om aan het werk te gaan,” zei Magpieheart op een zachte toon, hij had het meer tegen zichzelf dan tegen wie of wat dan ook.
Hij zette zijn voorpoten op het bevroren wateroppervlak en zette er voor een kort moment stevige kracht op. Hij herhaalde dit enkele keren tot het ijs voor een groot deel gebroken was, maar helaas resulteerde dit ook in dat de wit-zwarte RiverClan kater het water in zakte. De rivier was niet zo diep meer, wat in deze situatie in Magpie’s voordeel werkte maar helaas niet voor lang. “Bij StarClan!” Magpieheart liet duidelijk van zich horen nadat hij het water in gedonderd was. Dat was ook toen hij besefte hoe ondiep het water was en wat een slecht nieuws dat zou zijn voor de RiverClan als de droogte niet snel ten einde kwam. Pas daarna kwam hij tot de beseffing dat hij zojuist in ijskoud water was gevallen. Hij bewoog zich met snelle bewegingen terug naar de rivierbedding waar hij zich niet veel eerder had bevonden.
Hij schudde zijn lichaam van kop tot staart om het water van zich af te krijgen en likte daarna zijn vacht zo droog als op dit moment mogelijk was voor hem. Dat was veel te koud geweest, misschien moest hij straks even de medicine cat even vragen om hem even na te kijken. “Ik heb gefaald,” mompelde de wit-zwarte kat terwijl hij een blik wierp op het deel van de rivier waar hij zojuist bezig was geweest. De meeste katten zouden waarschijnlijk zeggen dat hij totaal niet gefaald had, maar in Magpie’s ogen moest alles zo goed als hij wist dat mogelijk was voor hem en dit had een stuk beter gekund.
Magpieheart besloot om terug te gaan naar het kamp, misschien was het beter als hij voorlopig een beetje uit de buurt van de rivier bleef. Hij hoopte op het tegenkomen van prooigeuren op de weg naar het kamp zodat hij op z’n minst iets nuttigs had toe te voegen aan de prooistapel. Tijdens zijn weg terug naar het kamp passeerde hij een van zijn Clangenoten. “Hallo,” begroette hij de andere kat. De gevlekte kater wilde verder lopen maar een snelle koude rilling schoot langs zijn ruggengraat waardoor hij voor een kort moment stond te trillen voordat hij verder zou kunnen lopen. Hij hoopte dat zijn (op dit moment nogal vochtige) vacht niet bevroren was voordat hij het kamp bereikt had…

Words: 528 | Tag: niemand (Open voor RiverClankatten)