Beautiful life.

Een rustige blik lag in Thornfang’s ogen terwijl hij naar de muis keek die zichzelf verplaatste over de bosgrond. Hij wachtte en wachtte… Het duurde niet lang voordat de muis tot stilstand kwam omdat hij blijkbaar weer een zaadje had gevonden en Thornfang dook in de al wel bekende jachthouding. Hij sloop naar voren en opende zijn bek om de verschillende geuren in te drinken. De wind zorgde ervoor dat zijn geur uit de richting van de muis bleef. Thornfang wachtte nog heel even en sprong daarna op de muis. De muis was al verlamd door zijn gewicht en een snelle beet in zijn nek zorgde voor een snelle dood. Hij pakte het dode muisje op en liep in de richting van het kamp. Zijn andere prooi had hij daar ook ergens begraven. Hij keek tevreden zijnde naar zijn vangst en liep toen naar het kamp waar hij de prooi dumpte op de prooistapel. Tevreden zijnde om te zien dat de prooistapel al redelijk gevuld was – wat ook niet gek was omdat het al bijna begon te schemeren – liep hij met één van de muisjes naar de nursery. Hij wilde eens zien of één van zijn kittens al geïnteresseerd zou zijn in wat prooi. Ze waren voornamelijk afhankelijk van Sinclaw’s melk, maar misschien als hij het goed voorkauwde dat ze wel iets zouden lusten. Hij opende zijn bek om de geur van zijn kittens te onderscheiden van die van de anderen en snorde tevreden zijnde toen hij zijn nestje verderop zag liggen. Alleen Stainedkit leek wakker te zijn. Het was al te lang geleden dat hij haar nog eens alleen had gesproken en Thornfang liep, met affectie zichtbaar in zijn ogen, op haar af. ‘Stainedkit,’ snorde hij en hij legde de muis voor haar neer. ‘Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen. Zou je hier misschien iets van willen proeven?’ Hij gaf de kitten een liefdevolle lik en wachtte af op haar antwoord.

Rustig opende de mooie, grijze poes haar ogen en keek ze even kalm naar haar siblings en zuchtte even. Ze wende haar blik van de rest af en zag al snel een bekend iemand de nursery binnen komen. Ze snorde even zachtjes en sprong uit het nest. Uit het nest met deze stomme pluisbollen die ze niet kon uitstaan en niet mee wilde leven. Ze haatte ze, ze waren stom en al bij al waren ze ook achterlijk, net zoals die moeder van haar, die altijd boos naar der keek. Waarom eigenlijk? Ze had nog nooit iets gedaan, verdomde moeder. ‘Stainedkit,’ Klonk er van haar papa af en ze keek met glinsterende ogen op naar Thornfang. "Daddy!" zei ze met een zachte stem op een blije toon. Ze was echt blij hem te zien. ‘Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen. Zou je hier misschien iets van willen proeven?’ Ze keek kalm naar het muisje die hij mee had en kantelde haar kopje wat. "Ja... kan ik dat dan... al?" klonk er, proberende zo deftig mogelijk te klinken als ze kon, want ze wilde indruk maken, ze wilde klinken zoals de nette warriors, ze wilde groots lijken in zijn ogen, niet simpel... Ze moest doen zoals hen... Hoe moeilijk dat ook was voor haar leeftijd.

Als er een iets was wat ze wilde was het haar papa zo trots mogelijk maken. Het maakte haar niet uit wat het koste. Moest daarvoor zich gedragen als een oudere kat en volwassen voordoen dan deed ze dat! Ze had immers gehoord dat katten hielden van dat type katten en ze zou de perfecte dochter voor hem zijn... Voor de gevlekte feeks hm? Nee, die mocht branden in hel, lol. ‘Natuurlijk kun je dat al,’ Klonk er snorrend en ze snorde zachtjes terug met een glimlach op haar gelaat. "Yay!" liet ze dan ook horen. Het lichte kittenheid kon ze er uiteraard niet uitlaten. ‘Als ik het voorkauw kun je het al zeker opeten.’ Hij nam er een stuk van en even keek ze ernaar, alsof ze echt gefascineerd was. Maar goed, het was maar een dood dier right...? Yeah... Hij begon het voor te kauwen en legde het neer. ‘Als je denkt dat je het kunt eten zonder dat ik het voorkauw dan mag je zelf eens proberen.’ Ze knikte en likte er even aan waarna ze een klein stukje nam en even een raar gezicht trok. Wooh... Wooh... Dat was echt vreemd? Zo anders dan die melk van die demon...