All them new faces

Een nieuwe dag vol met geweldige plannen, het katertje had al een hele lijst volstaan met wat hij allemaal ging doen. Een van die dingen was de nieuwe kittens bekijken, zo nieuwsgierig als hij was moest hij toch eventjes spieken. Daarbuiten waren ook nog de punten vang de aartsvijand, genaamd meneer vlieg, en naar de elders toe even zien of ze nog leuke verhalen hadden. Oh, wie weet was Acefray wel zo druk bezig dat hij even in de medicine den kon spieken. Hij wilde het zo graag zien wat daarbinnen was. Nu hij toch aan gebieden dacht die hij nog niet had gezien, de leaders den was ook nog nieuw, en de apprentice den, en de warriors den. Zo veel plekken zo veel te zien. Zijn wereld was nog niet groter dan het kamp voor nu hij dacht er ook niet over na dat er buiten het kamp ook nog een wereld was. Al zou het niet lang meer duren voor hij het zich zou bedenken. Kort schudde hij zijn kop. Focus, Heavy focus. First things first. Eerst zou hij die nieuwe kittens bekijken. Eens zien of het bondgenoten gingen worden of dat ze zich misschien toch bij de vijand, meneer vlieg, zouden joinen. Voorzichtig sloop hij naar het nest, zijn pleegmoeder zou hem daar zeker weg halen, misschien zou hij ze pijn doen. Hij snapte niet wat ze daarmee bedoelde, het klonk niet logisch, ach ja. Voorzichtig kwamen eer zijn oortjes en daarna langzaam zijn gezicht naar boven terwijl hij bij het nest lag. Heel voorzichtig, heel langzaam tilde hij zijn voorpoot op en tikte een van de kittens voorzichtig aan en dook weer naar beneden zichzelf verbergend achter de rand. Om weer hetzelfde zijn kopje op te tillen om de kitten te zien.

~ Blurrykit ~

Voorzichtig richtte Heavy zijn kop op de moeder, ze keek niet mooi. Dan zou hij ten minste een van de kittens kunnen begroeten. Zacht tikte hij er een aan maar dook toen tegen de grond bij het nest. Wie wist hoorde deze kittens wel bij meneer vlieg. Als dat zo was... dan... Ja, wat wilde hij dan eigenlijk. Hij was al 4 manen oud en deze waren net geboren. Hij kon niet tegen zulke kleine strijders vechten. De pluizige grijze oortjes schoten omhoog toen hij zijn naam hoorde. Hoe wist dit katertje zijn naam, wat was hier aan de hand. "Hoe weet jij mijn naam, wie heeft het je verteld?" hij tilde zijn kop iets op om de kitten te bekijken. "Hoor jij bij de vijand?'

De cyaan blauwe ogen knepen zich even samen, wie wist of hij deze kitten kon vertrouwen. Wolfkit was ook al een verrader, ze had het zelf gezegd. Meneer Vlieg was zelfs haar tweede hand. Toch moest hij kijken of hij deze kitten kon gebruiken als zijn bondgenoot. Hoe graag hij meneer vlieg ook zelf wilde vangen en zijn wraak wou uitvoeren voor het binnen dringen elke keer weer, hij kon het niet alleen. Zeker nu meneer vlieg ook iemand achter hem had staan die hem duidelijk beschermde. "Ik heb werkelijk geen idee wat je bedoeld en ja, ik weet je naam. Ik weet ondertussen iedereen hun naam hier. Dat hoor ik wel vaak door de nursery galmen." antwoordde de kitten. Mooi, hij hoorde dus niet bij de vijand. Dan kon hij misschien een bondgenoot worden in dit veel te spannende kleine oorlogje, dat zijn leven betekende. Hey, daar was hij een kitten voor. 'De vijand is meneer vlieg, ik weet zeker dat je al eens van hem gehoord heb, hem wel eens voorbij hebt zien komen. Hij is mijn aartsvijand, de indringer van de nursery' fluisterde hij voor het geval dat er vijanden meeluisterde.

De grijze kater richtte zijn blauwe kijkers op de omgeving, misschien waren hier wel vijanden. Misschien werden ze afgeluisterd. Hij keek naar de oortjes van de andere om te zien of er ook maar een in hun richting was gedraaid. Ze mochten niet afgeluisterd worden. Meneer vlieg mocht niet weten wie zijn bondgenoten waren. Hij meer er in de verassing bleef hoe beter. "Alright" mompelde de kitten waardoor hij weer Heavy zijn aandacht trok. "Ik kan je wel helpen met het verslaan van de vijand." Oh? Hij hoefde het niet eens te vragen hij stelde het zelf al voor. Geweldig. "Mooi, we gaan bondgenoten verzamelen, want helaas heeft meneer vlieg zelf ook een bondgenoot genaamd Wolfkit" Opnieuw keek hij rond. "We kunnen hem niet nog eens laten ontsnappen wanneer hij weer binnendringt"

Helaas leek de kitten voor hem compleet in de war te zijn. Wist hij wel wie de vijand was, wist hij wel van het gemene, van het grote slecht. Zijn eerste bondgenoot, wist niets van de vijand. Nou ja, dan zou hij de kitten wel het hele verhaal uitleggen, ooit, als hij er tijd voor had. En niet zo afgeleid werd want, zijn nieuwsgierigheid zat te veel in de weg om informatie met andere te kunnen delen. De grijze kittens's kop was al weer heel ergens anders toen de ander begon te praten. "Wat als... Meneer Vlieg niet meer terugkomt? Hij kon al verslagen zijn, of zelfs dood." Zijn ogen sperde zich uit, zei hij dat nou echt. Hij had werkelijk geen idee wie meneer vlieg was, wat het grote slechte was. 'Luister... wat is je naam eigenlijk? In ieder geval, dat is onmogelijk. Meneer vlieg is nog nooit verslagen, helaas ook niet door mezelf. Hij is het slechte, gemeenste wat er bestaat op deze wereld' sprak hij. 'Zo snel komen we dus zeker niet van hem af, hoe goed dat ook zou zijn' Hij schudde zijn kopje. Nee, zo werkte het niet.