Different place.

Het was eigenlijk een lange tijd geleden sinds hij er echt nog eens op uit was gegaan. Hij had zich al een tijdje rustig gehouden in zijn eigen territory en had daarbij enkele rogues ontmoet, maar nu vond hij het eens tijd worden dat hij zijn eigen territory verliet en dat hij naar die van de Clans ging. Niet per se om binnen te vallen of om ruzie te zoeken, maar gewoon om te zien of hij daar iets interessants kon doen. Het was altijd leuk om één van de Clan cats te ontmoeten en hun beter te leren kennen, hoewel hij wist dat ze dankzij de warrior code niet meer mochten doen dan enkel met hem praten. Ze mochten niet bevriend raken en een mate zou hij al helemaal niet mogen zoeken in de Clans. Dat vond hij jammer. Het eerste dan, want naar het tweede was hij nog niet echt opzoek. Hij geloofde er heilig in dat de ware wel op zijn pad zou komen, maar voor nu was dat nog niet het geval en dat was voor hem ook goed. Zuko schudde zijn kop om zijn gedachten een beetje te ordenen en liep vervolgens in de richting van de border van RiverClan. Hij rook de visachtige geur tot hier en besefte dat hij eigenlijk nog steeds nieuwsgierig was naar zijn moeder. Zijn moeder was een RiverClanner, dat was het enige wat hij zeker wist. Wie zijn vader was wist hij niet, maar misschien kon hij op een dag zijn moeder ontmoeten en kon zij het hem vertellen. Tot die dag zou hij altijd een soort van voorkeur koesteren voor de RiverCLan omdat dat de Clan was waar hij normaal gezien geboren zou zijn mocht zijn moeder geweten hebben dat hij nog leefde en hem meegenomen hebben. Dikwijls vroeg hij zich af hoe hij het zou doen in de Clan, maar daarna dacht hij weer aan zijn vrije leven als rogue en vond hij het misschien toch geen straf dat de dingen zo gelopen waren zoals ze gelopen waren. De tom keek op toen hij het geluid van pootstappen hoorde en wachtte rustig af tot de RiverClanner voor zijn neus zou staan, een vriendelijke houding hebbend.

De RiverClanner die zijn kant op kwam wandelen bleek een mooie tabby she-cat te zijn met ogen die toepasselijk waren op haar Clan. ‘Wauw,’ mompelde Zuko zachtjes en onverstaanbaar, even versteld staande van haar schoonheid. Oh nee. Als hij nu maar geen domme dingen ging doen of zeggen. Hij wist van zichzelf dat hij een kluns was in de buurt van prachtige she-cats en dan vooral als ze met hem begonnen te flirten. Gelukkig voor hem was dat niet vaak het geval en hoewel Zuko zichzelf nu ook weer niet als de knapste tom van heel het rogue territory beschouwde, was hij er van overtuigd dat hij nu ook weer niet zo lelijk was. Het was maar hoe sommigen katten ‘lelijk’ bekeken, maar naar zijn idee viel deze she-cat er zeker niet onder. Zuko schudde zichzelf helder toen de RiverClanner voor zijn neus stond en hij grinnikte even om haar opmerking. Naast de visachtige geur die overduidelijk te ruiken was omdat ze nu eenmaal in de Clan leefde die dat soort geur droeg, rook hij ook haar eigen lichaamsgeur. En die was niet onaangenaam. Oké, het zou enorm helpen als hij dit soort gedachten kon verdrijven zodat hij zich daadwerkelijk kon concentreren op hun gesprek die ze gingen hebben. Hij dacht namelijk dat hij haar zou afschrikken als hij hier nog langer als een malloot over van alles ging zitten nadenken. ‘Doe me alsjeblieft geen pijn,’ zei hij op een dramatische manier, maar grinnikte en knipperde vriendelijk met zijn ogen naar de she-cat. ‘Er is niks om weg te jagen,’ ging hij vervolgens door, een lichte uitdagende ondertoon in zijn stem. ‘In principe sta ik nog niet op of over je border.’ Hij gaf haar een plagerige knipoog. Toen werd zijn blik weer wat serieuzer. ‘Hoe is het eigenlijk in de RiverClan?’ vroeg hij toch wel een tikkeltje nieuwsgierig. Zou zijn moeder nog steeds leven? Hij hoopte van wel.

Zuko snorde zachtjes toen hij gelijk kreeg. Hij kende ook van die katten die helemaal panisch werden als één kat te veel in de richting van hun border kwam. En dan maar boos worden en beginnen roepen als Zuko verklaarde dat hij niks fout deed omdat hij niet eens op of over hun border stond. Deze RiverClan she-cat gaf hem direct gelijk en dat vond hij wel leuk. Ze was dus in elk geval niet zo heel erg pissig over het feit dat hij zich in de buurt van haar border bevond dan de meeste katten. Zuko bedoelde ook zeker nooit iets slechts naar de andere Clans toe. En dan zeker niet naar deze Clan. Deze Clan had immers een speciaal plaatsje gekregen in zijn hart omdat zijn moeder hier vandaan kwam. Hij vroeg zich dan ook vaak af hoe het zou zijn geweest als hij in deze Clan had gezeten. Het was raar om zich te bedenken dat deze she-cat zijn Clanmate zou zijn geweest en dat ze bij elkaar in de den hadden geslapen. Zijn mentor had hem verteld dat de rangen gegroepeerd werden in verschillende dens. En als hij het zo bedacht was het ook wel logisch: een senior warrior wilde immers niet bij een apprentice gaan slapen. Hij gaf een knikje om aan te geven dat hij wist wat ze bedoelde. ‘Maar ik geloof dat jullie Clan wel geluk heeft,’ sprak hij. ‘Jullie hebben het minste last van de droogte met jullie rivier. En ThunderClan heeft ook nog enigszins geluk. Ik vrees dat ShadowClan en WindClan het meeste eronder moeten lijden.’ En hijzelf begon het er ook steeds lastiger mee te krijgen nu het stroompje dat door zijn territory liep op begon te drogen. ‘Ikzelf begin er nu ook last van te krijgen,’ mauwde hij. ‘Dus wie weet betrap je me binnenkort wel echt in je border omdat ik daar ga drinken.’ Hij knipoogde plagerig naar haar.

Zuko wist dat het misschien een beetje eng overkwam, maar hij kon echt niet stoppen met naar haar te kijken. Ze was één van de mooiste RiverClan she-cats die hij tot nu toe had ontmoet, misschien wel één van de mooiste she-cats die hij in heel zijn leven had gezien. Want hij moest eerlijk blijven: tussen al het gezelschap dat bij hem langskwam, zaten er niet veel she-cats van zijn leeftijd bij. Oké, niet dat deze she-cat van zijn leeftijd was, maar toch… Hij schatte dat hij iets meer dan vijf moons ouder was dan haar. Ook vond hij het erg dat hij haar zo knap vond dat hij al zat te berekenen hoe veel hun leeftijden van elkaar verschilden. Ze zat in een andere Clan. Hij moest ophouden met deze onzin. En hij moest stoppen met zich als een kluns te gedragen. Ach. Zo lang hij zijn gedachten voor zich hield en het niet te veel liet merken was het wel oké, toch? Hij bleef immers een tom en aandacht van een prachtige vrouwelijke kat bleef hij altijd speciaal en leuk vinden. Hij trok kort met zijn oortje en zijn snorharen bewogen verbaasd toen de she-cat haar opmerking maakte. ‘Je Clan zal toch wel wat meer voordelen hebben dat dan? Ik dacht dat jullie Clan cats juist heel trots waren dat jullie in een Clan leefden.’ Misschien was zij de uitzondering op de regel. Vond ze het jammer dat ze in een Clan woonde. Bijna stelde hij voor dat ze anders wel met hem kon meegaan, maar dat leek hem wel dom om te doen. Hij glimlachte naar haar. ‘Ik wil niet gierig overkomen,’ zei hij tegen haar, maar in zijn blik was te zien dat hij het aanbod wel aan wilde nemen. ‘Maar als je er op aan dringt kan ik er ook niet langer nee op zeggen. Ik heb veel zelfbeheersing, maar als het op drinken aan komt dezer dagen niet echt. Het stroompje dat door mijn territory gaat begint ook al op te drogen.’

Zuko dwong zichzelf om zijn aandacht te richten op wat de she-cat zei, maar dat ging lastig als zijn keel rauw aanvoelde en de gedachte aan de mogelijkheid om te drinken zijn keel nog droger liet aanvoelen. Het was net alsof je je behoefte moest doen en dat de mogelijkheid er bijna ging zijn, maar dat je nog even moest wachten. Dat dringende gevoel dat je dan kreeg, voelde Zuko nu ook nu zij het had over de rivier waar hij uit kon drinken. ‘Dat is jammer om te horen,’ sprak hij. Aan de ene kant wilde hij meer interesse tonen, maar aan de andere kant wilde hij ook weer dat ze hem zo snel mogelijk naar de bron mee zou nemen waar hij kon drinken. Dan zou hij later wel vragen stellen aan haar. Hij hoopte dat ze niet in de problemen zou raken als haar leader haar zou vinden met hem. Hij wilde immers niet dat ze straf zou krijgen alleen maar omdat hij te dorstig was om te weigeren. Maar voor nu leek het rustig te zijn en hij had ook nog geen patrols horen naderen, dus de kust was veilig. ‘Bedankt,’ mauwde hij en hij knipperde dankbaar met zijn ogen naar haar. Hij was naast haar komen lopen omdat hij het een beetje awkward vond om tegen haar kont aan te staan praten. En te gapen. Kuch kuch. ‘Mijn naam is trouwens Zuko,’ stelde hij zich ietwat laat voor. Maar als hij uit haar rivier ging drinken, was het net zo netjes dat hij zich voorstelde, right? ‘Waarom heb je het gevoel dat je leader niet meer weet wat ze doet?’ vroeg hij. ‘Ik dacht dat RiverClan het altijd prima kon redden. Jullie zien er niet ondervoed uit of zo.’ Het feit dat hij dat zei toonde aan dat hij al meerdere RiverClan cats dan haar alleen had ontmoet.

Het duurde niet al te lang voordat Zuko het water hoorde stromen en het leek net alsof hij zich steeds meer bewust werd van het feit hoe een erge dorst hij wel niet had. Alsof de rivier hem eraan herinnerde dat zijn eigen stroompje echt dringend bijgevuld moest worden. Het enige waar hij op kon hopen was op een stevige regenbui, maar hij had geen idee wanneer deze zou komen. Hij wilde echter niet afhankelijk zijn van de rivier van een andere Clan en hij wilde ook geen territory van andere rogue binnen gaan drinken. Misschien kon hij met zijn buren tot een compromis komen? De buurt naast hem was nog niet bezet, maar dat kon natuurlijk snel genoeg komen. In een straal van een aantal vossenlengtes was er sowieso geen enkele schuur te bekennen; een groot deel van het stroompje had hij voor zichzelf. Maar ook daar begon het uit te drogen en dus moest hij een waterbron vinden die niet gelinkt was aan en Clan en waaruit hij kon drinken zonder dat hij direct stal van andere katten. De she-cat stelde zich voor als Sagefeather en Zuko gaf een knikje. ‘Dat is een mooie naam,’ snorde hij. Het paste ook wel wat bij haar, al leek haar karakter niet zo zacht als een veer te zijn. En hij kwam er al snel genoeg achter waarom dat zo was. Hij trok afkeurend met zijn oortje toen hij haar woorden hoorde. Een rogue aanstellen als deputy? Dat had hij niet direct achter een Clan leader gezocht, maar hij kon ook moeilijk zeggen dat Sagefeather loog. De kat leek niet bepaald blij te zijn over het feit en dat kon ook wel haar sarcastische, niet bepaald respectvolle toon verklaren als het over haar Clan ging. ‘Waarom zou ze dat doen?’ vroeg hij. ‘Kende ze de rogue goed? Maar als ze een rogue wilde aanstellen als deputy dan wil dat zeggen dat jullie huidige deputy dood is. Wat bracht haar op andere gedachten om de rogue uiteindelijk niet als deputy aan te stellen?’ Hij keek de she-cat vragend aan.

Zuko merkte dat zijn pels wat bewoog toen hij hoorde wat Sagefeather allemaal over haar Clan vertelde. Wacht… had hij er nu bij willen zijn? Had hij erbij willen zijn zodat hij zijn Clan had kunnen beschermen? De nieuwe deputy, de rogue, klonk namelijk niet echt als een schatje. Het zou misschien wel aangenaam geweest zijn als hij in de Clan was geweest waar hij geboren had moeten zijn op het moment dat ze ruzie krijgen de rogue. Misschien had hij een bijdrage kunnen doen voor zijn Clan. Misschien had hij hun mee kunnen beschermen. En weer vroeg hij zich af – voor de zoveelste keer – wat zijn naam geweest had kunnen zijn. Na een lange tijd had zijn mentor hem verteld dat hij Zuko weldegelijk gevonden had, maar dat hij ook nog zijn naam had gehoord omdat hij de moeder was tegengekomen. Ze had hem Riverkit genoemd. Zijn mentor had hem dat verteld en tegelijkertijd aangegeven dat hij eerst ook dacht dat Zuko dood was, maar erachter was gekomen dat dit niet zo was. Zuko had hem wel eens gevraagd waarom hij niet achter haar aan was gegaan zodra hij in de gaten had dat Zuko toch niet leefde, maar op die vraag had hij nooit een duidelijk antwoord gehad. ‘Gelukkig dan dat ze nog leefde,’ murmelde hij. ‘Anders hadden jullie met die vreselijke rogue moeten leven.’ Hij vond het maar niets dat er momenteel ergens een rogue rondliep die in staat was katten met een hoge rank te vermoorden zodat hij deze zelf kon krijgen. ‘Maar nu zijn jullie voorlopig veilig dus? Oké, op wat slechte beslissingen van jullie leader na dan. Ik kan me voorstellen dat jullie Clans misschien ook wel wat ruzie hebben nu met deze droogte, maar is dat niet altijd zo geweest?’ Hij dronk weer van het water en snorde. Het deed echt goed om weer wat vocht in zijn keel te hebben. ‘Jullie komen er wel uit,’ sprak hij. ‘En uiteindelijk gaat je leader vanzelf inzien dat ze andere keuzes moet maken. Ze leidt RiverClan al een paar moons, toch? Jullie zien er nog steeds uit als een sterke Clan, dus ze kan het niet altijd verkeerd gedaan hebben.'

Het leek er niet bepaald op dat hij Sagefeather echt enorm kon overtuigen van het feit dat hij dacht dat alles wel in orde zou komen met haar Clan. En als hij luisterde naar hoe haar leader handelde en wat er allemaal gebeurd was, kon hij dat niet echt kwalijk nemen. Natuurlijk kwam je loyaliteit tegenover je Clan en dan vooral je Clanleader op de eerste plaats, maar wat als sommige keuzes echt niet door de beugel konden? Aan de andere kant had haar Clanleader ook weer genoeg moeten lijden toen haar echte deputy aan was komen zetten en haar vader zich waarschijnlijk tegen haar had gekeerd. Sagefeather had het namelijk niet echt aangegeven, maar Zuko was ook niet dom. Als die rogue eerst de deputy van de RiverClan had proberen te vermoorden en deze kwam opeens weer aanzetten, dan zou hij dat haar niet bepaald in dank afgenomen hebben en zich waarschijnlijk tegen zowel zijn dochter als de deputy hebben gekeerd. En misschien wel tegen de hele Clan. Zuko kon zich alleen maar inbeelden hoe dat er uit moest hebben gezien. Waarschijnlijk een heel gevecht. Hij zou in elk geval woedend zijn als hij in de Clan had gezeten en er achter was gekomen dat hun nieuwe deputy de oude had proberen te vermoorden. En wie weet was hij ook wel kwaad geweest op zijn Clanleader, maar dat ging hij niet hardop zeggen. Sagefeather leek al sceptisch genoeg te zijn zonder dat hij zijn eigen mening eraan zou toevoegen en haar gedrag een soort van direct zou goedkeuren. ‘Misschien was het gewoon één moment van niet goed nadenken. Misschien liepen de emoties te hard op.’ Hij haalde zijn schouders op, maar de glimlach ging weg toen Sagefeather de andere kant op keek. ‘Hé,’ murmelde hij. En plotseling was hij niet meer van de rivier aan het drinken, maar stond hij dichtbij haar. Hij duwde zijn neusje even tegen haar wang, maar schrok van wat hij deed en deed snel een pootstap achteruit. Ze had hem misschien van de rivier laten drinken en praatte tegen hem over haar problemen, maar dat wilde niet zeggen dat hij geen klauw voor zijn kop kon verwachten als hij dit soort dingen deed. ’S-Sorry,’ stamelde hij. ‘Ik w-wilde je alleen maar…’ Hij onderdrukte een zucht. Wat was hij toch ook weer een sukkel. ‘Anyway,’ ging hij snel verder. ‘Ik denk dat de tijden binnenkort gaan veranderen en dat je leader heus wel gaat inzien dat de mening van haar Clanmates juist heel belangrijk is. Je moet haar natuurlijk wel een kans geven om zich te herpakken.’ Hij glimlachte, maar zijn pels voelde nog steeds warm van schaamte.

Zuko negeerde de arrogante blik in de ogen van de she-cat zo goed mogelijk. Het was niet ongebruikelijk om een arrogante Clan cat tegen te komen. En bovendien had ze hem van haar water laten drinken, dus zo arrogant zou ze nu ook wel niet zijn. Het was niet alsof ze hem echt wilde laten stikken of zo, maar hij nam aan dat ze het niet bepaald prettig vond dat hij niet met haar mee klaagde over haar leader. Jammer voor haar, maar hij was niet het soort type dat, puur op basis van een verhaal, anderen ging zwartmaken en hard mee ging klagen. Hij wilde gerust een luisterend oor bieden en ook zijn mening geven als dat van hem gevraagd werd, maar het was nu niet dat hij heel hard ging klagen over iets waar hij toch geen verstand van had. Hij had maar één kant van het verhaal gehoord en hoewel hij voor zichzelf makkelijk conclusies kon trekken, was hij hier voorzichtig mee als hij dit deed tegenover een ander. Sagefeather zou zich waarschijnlijk wel meer op haar gemak voelen en ook meer begrepen als hij mee zou praten over haar leader, maar Zuko wilde ook wel graag van de leader zelf weten waarom ze de beslissingen juist had gemaakt. Hij kon er in dit geval niet louter van uit gaan dat het echt een slechte Clanleader was. Daar had hij gewoon niet genoeg informatie voor. Zijn mentor had hem altijd geleerd dat dat cruciaal was om een verhaal te begrijpen. In plaats daarvan concentreerde Zuko zich op het feit dat Sagefeather zijn nogal sukkelige actie niet genadeloos ging afstraffen. Hij haalde zijn schouders op. Het leek beter als hij niet meer te veel op het onderwerp “Butterstar” zei. ‘Het water is zeker goed hier,’ mauwde hij goedkeurend. ‘Maar een goede regenbui zou ook zeker geen kwaad kunnen doen.’ Hij had haar bezorgdheid wel opgemerkt, maar wist niet wat hij kon zeggen om het te onderdrukken. Hij leefde alleen en dus was water vinden enkel voor zichzelf veel makkelijker dan dat zij een hele Clan moest voorzien van water. En dan moesten ze ook nog eens rekening houden met de zwakkeren. ‘Nu kan ik natuurlijk niet anders dan aanbieden dat je ook gerust eens bij mij mag langskomen. Niet per se om te drinken, maar ik heb wel een schuur vol met muizen. Dus als je eens een keertje honger hebt en niks te doen.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Jij hebt mij geholpen, dus ik mag wel wat terugdoen.'

Zuko vroeg zich voor een moment af wat er allemaal in het kopje van Sagefeather rondging, maar wist dat het geen slim idee was om dat te gaan vragen. Dan zou hij zich te zeer met haar zaken bemoeien en dat wilde hij nu ook weer niet. Hij wilde gewoon een vriendschap opbouwen met de she-cat. Hij wilde graag vrienden zijn met iedereen, maar tot dusver was er niet echt iemand geweest waarmee hij echt contact onderhouden had of iemand die regelmatig bij hem langskwam. Hij ontmoette katten en praatte wel met ze, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Eigenlijk zou hij wel iemand willen hebben met wie hij meerdere keren per week iets samen kon gaan doen, al was het maar iets kleins. Maar dat zat er voorlopig niet voor hem in. En dan al zeker niet met een Clan cat, want die waren natuurlijk gebonden aan hun eigen Clanzaken. Cliff had hij ook al een tijdje niet meer gezien en dat vond hij jammer, maar de kittypet zou vast wel zijn redenen hebben en het was nu ook weer niet dat Zuko hem echt mega veel ging opzoeken of zo. De tom knikte enkel dankbaar toen Sagefeather haar compliment maakte, maar was verbaasd over het feit dat ze al direct achter de schuur vroeg. Betekende dat dat ze nu al wilde gaan? Hij wees vaagjes met zijn staart in de richting van het rogue territory. ‘Het ligt niet ver in het rogue territory,’ mauwde hij. ‘Het grenst eigenlijk redelijk dicht aan de Twolegplace en de Clans zijn vanaf mijn territory ook niet echt moeilijk te bereiken, dus het is niet dat je echt door verschillende Clan territories moet gaan om me te bereiken.’ Was dat een uitnodiging voor haar om vaker langs te komen? Hij had geen idee. ‘Ik neem aan dat je nu al wilt gaan?’ Hij grinnikte. Daarna draaide hij zich om en wenkte haar met zijn staart. ‘Dan kunnen we beter nu gaan, want het zal niet lang duren voordat de schemering zal starten. Het wordt altijd zo vroeg donker in dit seizoen.’