[A Path Unwalked] Prepare to fight and move on

Move on

De flits in het halfduister, was bijna niet te zien. Zo snel schoot te grote gitzwarte kater terug naar het kamp. Hij had een hele tijd liggen kijken, verborgen in het hoge gras. Naar hoe de twolegs steeds meer rommel naar het park hadden gesleept. Hij wist dat hij keuzes moest maken, dat het een kwestie van tijd was. De twolegs waren iets groots van plan en de kans was zeer aanwezig dat ze daarbij werden ontdekt. Met als gevolgd dat de twolegs een poging gingen doen om hen te vangen. Hij wist dat ze dat gingen doen, dat zat in de aard van die vreemde beesten. Dus had hij zijn beslissing gemaakt. Hij moest zijn trots een de kant zetten en dat deed zeer, maar het was of dat of hij bracht iedereen in gevaar. Ja, hij was een bullebak. Hij kon een vreselijke brompot zijn, maar hij had ook verantwoordelijkheidsgevoel. Verantwoordelijkheidsgevoel over de katten die bereid waren om hem te volgen. Dus rende hij nu zo snel het zuurstof naar zijn spieren gepompt kon worden, terug naar zijn thuis. De plek die altijd zijn thuis was geweest. Hij keek niet om zich heen toen hij binnen de buitenste kring van nesten kwam. Hij rende regelrecht door naar zijn muurtje. “Iedereen wakker worden. Alle katten naar het muurtje. Ook de moederkatten en kittens.” Bulderde hij over het kamp. Hij ging zitten terwijl zijn borst nog steeds flink op en neer ging van het rennen. Pas toen iedereen er was ging hij verder.

“Jullie hebben je allemaal voorbereid om te vechten en de Clankatten te verjagen. Die tijd is nu gekomen. We gaan vannacht.” Begon hij. De blik in zijn groengele ogen gleed over de katten voor hem. “Misschien is het jullie ook opgevallen dat er steeds meer twolegs in het park komen. Ze maken lawaai, schuiven met dingen en nemen hun spullen hier mee naar toe. Ze komen steeds dichter bij ons kamp in de buurt.” De trots flikkerde even op in zijn ogen en er ontstond een grimas om zijn lippen. “Er is een grote kans dat ze ons vinden, met alle gevolgen van dien. We moeten vertrekken en ze van een afstandje in de gaten houden. Het water is gezakt in de territoria van de boskatjes. Het zal nog nat zijn en we weten niet wat we aan gaan treffen, maar alles is beter dan gepakt worden door twolegs.” Even keek hij naar Shark, voordat hij verder sprak. “Ik wil de katten die kunnen vechten vooraan en aan de zijkant. Hellhound wil ik achteraan bij de kittens en moederkatten. Vorm een beschermende cirkel om hen heen. De sterke members lopen bij mij en Shark. Vannacht verjagen we de boskatjes en claimen hun territorium. Iedereen gaat mee, totdat het hier weer veilig genoeg is.” Hij stopte weer even met praten om het bij de katten te laten bezinken. “Niemand blijft achter. Gebeurt dit wel is hiermee goedkeuring om die kat te vermoorden. We laten geen sporen achter. Schuif alle nesten onder de bosjes en kom dan naar de rand van het kamp. Actie!” Toen sprong hij van het muurtje en liep naar zijn eigen barn om die leeg te halen. Hij klemde zijn kaken op elkaar door de pijn die als een messteek door zijn binnenste stak. Dit was altijd zijn thuis geweest…

Pas toen hij tevreden was liet hij iedereen weer bij zich verzamelen. “We kunnen gaan.” En met die woorden en een zwiep van zijn staart gebood hij iedereen te volgen. “De twolegs slapen nu, maar let alsnog goed op dat niemand ons ziet.” Bulderde hij nog even achterom. Voordat hij in beweging kwam in de richting van het Clangebied. Zijn houding was vastberaden. Hij was er klaar voor. Iedereen die op hun pad kwam zou hij met de grond gelijk maken.

Voor de hele Elite en iedereen die op hun pad komt!

Hij miste haar. Hoe kon hij haar nu missen? Hoe kon hij nu in zijn emotieloze hart een emotie voelen die hij zo raar vond, maar die hij tegelijkertijd ook wel herkende? Hij maakte zich ook zorgen. En dat waren dan al twee emoties die hij wel bij zichzelf kon herkennen, maar waarvan hij niet wist dat hij ze kon bezitten. Hij wist dat dit bruut klonk, maar zo had hij zich zelfs nog niet tegenover zijn zoon en dochters binnen de Elite gevoeld. Hij had de grijze prachtige she-cat al een tijdje niet meer gezien en dat baarde hem echt ontzettend veel zorgen. Hij wilde weten hoe het met haar ging, maar had het de afgelopen tijd veel te druk gehad met het klaarstomen van de Elite cats voor het naderende gevecht. Het gevecht tegen de Clan cats. Hij hoopte dat ze zichzelf buiten het gevecht zou houden. Dat ze slim genoeg zou zijn en twee keer zou nadenken voor ze een gevecht begon tegen een Elite cat die sterker was dan haar. Zijn blik gleed heel even naar Chawl. Hij wist dat de tom niet zoals zijn vader was. Hij wist dat de tom haar waarschijnlijk in leven zou laten als hij zou merken dat hij al gewonnen had, maar wat als Claw dan kwam zeggen dat hij de job af moest maken? Ze waren goede vrienden en heersten samen over de Elite, maar hoe erg zou de drang naar macht Claw in weg zitten om zijn grenzen te negeren? Om Shark’s grenzen te negeren? Hij wilde dat hij het hier nog eens over kon hebben met zijn leader, maar daar was geen kans meer voor. Zijn leader was hun namelijk al aan het toespreken. Shark ontmoette Claw’s blik toen het over de Twolegs ging en even vroeg hij zich af of zijn leader hem daarmee indirect had proberen te herinneren aan de vreselijke tijd die hij had doorgebracht bij de Twolegs en dat hij hem wilde laten herinneren aan zijn kittypet roots. Dat hij op die manier ervoor wilde zorgen dat Shark wist waar hij voor vocht. Hij gaf een ijzig knikje naar zijn leader, maar liet zijn blik emotieloos voor de rest van de Elite cats. Ze mochten er immers nooit achter komen, want dan was zijn reputatie helemaal naar de knoppen. En dus draaide hij zijn kop weg terwijl hij verder luisterde naar de orders. Maar hij luisterde niet naar de orders, ook al moest hij dat net als elke andere member wel gewoon doen. Hij was te veel bezig met zijn dochter. Hij keek Claw strak aan terwijl deze zijn orders gaf en uiteindelijk brak de groep uit een en vormde zich weer samen om richting de territories van de Clans te gaan. ‘Claw,’ sprak hij met een zachte stem, maar de boodschap in zijn ogen was duidelijk. ‘Laat háár erbuiten.’ Dat zou genoeg moeten zijn. Hij ontmoette de blik van zijn leader. Hij zou hun vriendschap en zijn rank nooit op het spel willen zetten, maar hij wilde het leven van zijn dochter ook niet op het spel zetten. En dus was het nu afwachten hoe hij zou reageren.

Tag: Claw
Note: Niemand kan horen wat Shark zegt! Houd hier rekening mee in jullie posten a.u.b Smile

Howl had de stem van haar partner gehoord en ze had gevoeld dat hij de laatste dagen wat onrustig was. Ze voelde het in haar snorharen. Rustig kwam ze overeind en liep ze richting de meute katten. Ze hoorde wat Claw vertelde op het muurtje en haar ogen probeerde een keer contact te maken met die van de leider om te kijken of het echt zo was. Gingen ze echt vertrekken? Maar Claw hakte de knoop door en vertelde dat ze hun sporen moesten wissen. Howl liep met de andere moederkatten terug naar hun barn en maakte daar hun nesten kapot en schoof ze aan de kant, zodat niemand zou weten dat ze hier geweest waren. Daarna liep ze terug naar het kamp, waar katten zich al verzamelden. Howl liep zelf door naar Claw en drukte haar kop eventjes tegen die van hem. Ze had niet gehoord wat Shark Claw nog zei, maar dat boeide haar ook niet zoveel. "Laten we die clankatjes aan stukken scheuren als we ze tegenkomen." glimlachte ze kort naar hem. Ze zouden Thunderclan wat laten voelen als ze in het territorium aan zouden komen.

Tag: Claw, Shark

Nyra stond direct paraat toen Claw hen bijeen riep. Het was zover! Ze was in de afgelopen moons enorm gegroeid, niet alleen in grote maar ook mentaal. Ze had de mentaliteit van een echte Elite kat, iets wat haar wel sierde. “Niemand blijft achter. Gebeurt dit wel is hiermee goedkeuring om die kat te vermoorden. We laten geen sporen achter. Schuif alle nesten onder de bosjes en kom dan naar de rand van het kamp. Actie!” Nyra keek koeltje naar Claw bij zijn laatste woorden voordat hij van zijn muurtje sprong. Als hij dit een paar moons geleden gezegd had, was ze geschokt geweest. Nu deerde het haar echter niet. Nadat ze enkele nesten in de struiken had geschoven, waren ze klaar voor vertrek. Haar oren schoten naar voren toen ze vertrokken. De spanning van de afgelopen dagen leek nog erger te zijn, maar Nyra kon ondanks al die spanning toch even ontspannen. Ze vond het altijd fijn om het kamp te verlaten. De afgelopen moons mochten de jonge members het kamp niet alleen uit, dus dit gaf toch een bevrijd gevoel. Eenmaal het kamp uit, draaide ze zich toch even om. Ze zouden deze plek nooit meer opzoeken in de toekomst. Bij die gedachte moest ze toch even op haar lip bijten. Ze bleef zelf zo lang staan, dat ze een tik tegen haar staart kreeg van één van de oudere katten. Ze mocht niet achteraan belanden, aangezien ze geen zwakke kat mee was, ze was vanaf nu een vechter.

Tag: -
Note: Ik heb een oudere (npc) kat in mijn post verwerkt die tegen Nyra's staart slaat. Je mag vrij zijn om deze kat te zijn. Zoniet, blijft hij/zij npc. ^^

KYLO REN

i'll let nothing stand in our way

“Iedereen wakker worden. Alle katten naar het muurtje. Ook de moederkatten en kittens.” Het klonk dringend. En Kylo Ren was wel slimmer dan Claw lang te laten wachten. De jonge tux schoot naar het muurtje toe. Na al een maandje in de Elite te zitten, was hij sneller, flexibeler, sterker. Claw zijn trainingen hadden hem deugd gedaan. Vooral de laatste week, sinds de Clans waren gevlucht, waren ze nog harder geworden. Met resultaat tho. Toen zijn leader en mentor het had over vechten, wist hij dat hij er klaar voor was. Met zijn rode oogjes fel op de omgeving gericht, om er voor te zorgen dat er niemand deserteerde, volgde hij de groep katten richting de Clangebieden.

De jonge tom was nieuwsgierig naar wat komen zou, hij voelde de adrenaline door zijn lichaam jagen. Het gaf hem een boost. Kylo ging naast een witte she-cat lopen, die ongeveer zijn leeftijd had; of iets jonger was dan hem. Net had hij gezien hoe ze door een member een beetje aansporing nodig had gehad om verder te lopen. ”Zenuwachtig?” Vroeg hij, zijn mondhoek opgetrokken in een klein grijnsje. ”Geen zorgen, ik ook”, Gaf hij toen grinnikend toe.

Tag: Nyra

Nyra was wat meer naar de zijkant van de groep gelopen. Haar blik was eerder op de grond gericht, dan voor haar. ”Zenuwachtig?” Bij het horen van een stem keek ze echter op naar de kater die net gesproken had. Het was Kylo Ren, een zwart-witte kater die zich een aantal weken geleden bij de Elite had gevoegd. ”Geen zorgen, ik ook”, Ze haalde even haar mondhoek op."Ik ben niet zenuwachtig." mauwde ze snel. Ze moest haar groeiende reputatie hoog houden. En als ze naar de oudere members keek, zag ze geen zenuwen, dus dan ging ze ervan uit dat zij deze ook niet mocht hebben. Ze liet haar blik nog even naar de kater gaan, en draaide vervolgens haar kopje weer snel naar voren. Ze had nooit echt gepraat met deze buitenstaander, dus dan was haar reactie wel logisch. Al vond ze het ook niet zo heel erg dat hij nu naast haar liep.

De stem van zijn vader bulderde weer eens over het kamp. Met een zucht tilde hij zijn kop op. Wat nu? Met tegenzin kwam hij overeind. Hij had helemaal geen zin om in het holst van de nacht, zijn nest uit te komen. Toch won zijn nieuwsgierigheid. Hij hees zichzelf uit zijn nest en liep de trap af. Samen met nog wat young one’s die gehoor gaven aan Claw zijn verzoek. Hij ging bij het muurtje zitten en keek naar zijn vader. Die hun vertelde wat ze gingen doen. Zijn tweegekleurde ogen werden even groot. Wacht… wat? Oké, dat had hij niet aan zien komen. Wat verbouwereerd krabbelde hij overeind. Hij wist dat het gevecht er aan had zitten komen, maar dat ze hier allemaal weg zouden moeten. Nee, dat was compleet nieuw. Snel sjeesde hij de tower weer in om wat nesten te pakken en uit het gat in de muur te gooien. Toen rende hij naar beneden en sleepte de nesten mee naar wat bosjes. Waar hij ze eerst uit elkaar trok, voordat hij ze er onderschoof. Het drong nog steeds niet helemaal tot hem door wat hen te wachten stond, maar ja wist Claw dat zelf eigenlijk wel. Toen hij terug kwam zag hij zijn moeder bij Claw en Shark. Hij trippelde naar ze toe en ging bij hen lopen. Hij keek nog één keer achterom voordat ze het kamp verlieten. “Hai mam.” Zei hij. Even ging zijn blik naar zijn vader, maar toen keek hij naar zijn moeder. Waarschijnlijk werd hem straks toch verteld dat hij iets naar achteren moest zakken, maar hij mocht toch wel eventjes bij hun lopen. Toch?

Tag: Howl (Claw & Shark)

Hier gingen ze dan. De tweede keer sinds Claw Leader was geworden waren ze op oorlogspad. Ditmaal met de hele clan. Geen kat werd achtergelaten in het kamp, op de zwakste na die de reis toch niet zouden overleven. Het mocht zielig gevonden worden maar dat was nou eenmaal hoe het werkte in de Elite. Kon je niet mee, dan kon je niet mee. Einde verhaal. Het was iets waar je rekening mee moest houden voor je bij de groep ging. De taak die aan hem werd uitgedeeld beviel hem wel. Hij moest de kittens beschermen en dat was ook de enige taak waar hij weinig moeite mee had. Zijn wonden waren nog niet helemaal genezen en in een goede staat om te vechten was hij niet. Daarbij zat zijn kop ook helemaal niet bij deze oorlog maar bij zijn Young Ones. Daar was heel wat mee aan de hand en de gedachtes daarover lieten hem maar niet met rust.

Tag: No one

Howl werd uit haar gedachten gehaald door een aanwezigheid naast haar. Toen ze opzij keek zag ze dat Chawl naast haar was komen lopen. Een van haar kits. Een klein glimlachje speelde rond de poes haar mond. “Hai mam.” klonk het. "Hey lieverd, ben je er klaar voor?" vroeg ze aan Chawl terwijl ze met haar staart over de kop van de kater ging. Ze waren al zo groot, het ging allemaal zo snel. Howl kon nooit boos of koud doen tegen haar kinderen. Andere katten waren geen probleem, maar haar kittens waren van haarzelf. Ondanks dat ze op weg waren om een oorlog te voeren voelde Howl zich nu best relaxed, alles zou wel goed komen.

Tag: Chawl

Ergens wist hij wel wat er in de kop van zijn commander omging. Natuurlijk dacht hij er aan, dat kon ook niet anders. Hij hoopte alleen dat Shark het niet op liet vallen naar de rest van de Elite. Dus toen zijn commander de woorden liet vallen die hij al had verwacht. Gaf hij enkel een nihil knikje, dat moest genoeg zijn. Toch zou hij er niets aan kunnen doen als ze besloot zelf aan te vallen, dan was het onmogelijk om haar erbuiten te houden. Toen drukte Howl haar kop tegen die van hem en al bleef zijn houding hetzelfde. Diep van binnen was hij blij dat ze er was. Het deed hem altijd goed om haar in zijn buurt te hebben en die kansen greep hij dan ook, als de gelegenheid en de tijd er voor was. Hij grijnsde naar haar. “Dat is een goed plan” Bromde hij tegen haar. Toen Chawl bij haar kwam lopen. Liep hij iets voor hen uit naar de grens van ThunderClan. Wat verrast nam hij de geuren in zich op. Hij rook rogue en zelfs een BloodClan geur, dat was vreemd… De geur van ThunderClankatten was er nog wel, maar vaag. Dus zwiepte hij met zijn staart dat ze de grens over konden stappen. “Ik ruik zwerfkatjes. Wees alert” Bulderde hij toen.

Al enkele dagen was het droog geweest en Jinx was dan ook niet verbaasd toen Claw zijn schelle roep over het kamp liet horen. Hij voelde zich vreemd leeg van binnen, alsof een ijzige kalmte als een golf over hem was neergewassen, vandaag was de dag. Als ze dit plan in werking wilden zetten, moesten ze het vandaag doen. Dus stapte de kater overeind, zocht met zijn ogen die bekende twee vachten en stapte toen achter de menigte van katten aan. Kennelijk was Claw zijn grote plan om de clankatten niet alleen te verjagen, maar ook meteen hun gehele gebied in te nemen en dat te claimen. Het was enkel het laatste dat hem een kort moment liet stil staan. “Niemand blijft achter. Gebeurt dit wel is hiermee goedkeuring om die kat te vermoorden. We laten geen sporen achter. Schuif alle nesten onder de bosjes en kom dan naar de rand van het kamp. Actie!” Zijn blik verhardde en hij knikte enkel, waarna hij de stoet het kamp uit volgde en liep in stilte tot de grens van de clans. Oh god, waar begonnen ze aan.

Nooit kwam hij graag zijn bed uit, al helemaal niet op een uur zoals deze. Vannacht, evenmin. Dus draaide hij zich kreunend om in zijn nest toen zijn vader weer eens door het kamp begon te gillen. Was die man nooit zijn stem kwijt van dat gedoe? Jackdaw had zijn ogen alweer gesloten, totdat hij door een andere Young One hard aangetikt werd. Nu pas viel hem op dat er gefluisterd werd over een of ander vertrek, en toen viel het kwartje. Met een sprong kwam Jackdaw overeind en stapte de Tower uit terwijl hij haastig zijn vacht op orde legde. Met grote ogen vol opwinding keek hij op naar zijn vader toen deze zijn zegje deed. Ja, dit zou zijn moment worden. Vannacht kon hij zichzelf bewijzen, kon hij laten zien waar hij de laatste paar manen dubbel voor had getraind. Een vastberaden blik kwam in zijn ogen en hij stond op om met de stoet katten mee te lopen. Een tijd bleef hij in het midden, terwijl hij stilletjes nog éénmaal door alles heen ging wat hij had geleerd. Pas bij de grens met Thunderclan zag hij dat zijn moeder, vader en broertje gezellig op een heutje bij elkaar liepen. Yeah, een family meeting zonder hem? Mooi niet. Even versnelde de kater zijn pas totdat hij naast zijn broertje liep, die hij even plagend een stevige duw gaf. "Hey Chawl, mam, pap" Sprak hij met glinsterende ogen. Yes yes yes.

Tag: Chawl, Howl (Claw?)

Shark gaf een klein knikje terug naar zijn leader toen hij merkte dat Claw hem begrepen had. Het leek erop dat zijn leader echt rekening wilde houden met het feit dat hij zijn dochter niet wilde betrekken in de strijd en dit dan ook accepteerde. En dat was iets wat hij misschien ergens wel had moeten verwachten van zijn vriend, maar wat hem toch lichtelijk verbaasde. Het leek er in elk geval op dat Claw Eveningpaw niet opzettelijk zou aanvallen en daar moest hij maar tevreden mee zijn. Voor de rest was het voor hemzelf om Eveningpaw zo goed mogelijk van het gevecht weg te houden. En als deputy zijnde kon hij vrij veel bereiken als hij dat wilde. Hij kon opdrachten geven aan young ones die hun zouden bevelen om een ander slachtoffer uit te kiezen. Toch vond hij het geen leuk idee dat hij tegenover zijn eigen dochter zou staan. Hij had lang geen kansen genoeg gehad om haar te overtuigen dat ThunderClan foute boel was en dat ze het goed zou doen als een Elite cat. Het was nog te vroeg om op dat vlak op oorlogspad te trekken, maar hij begreep ook wel dat hij Claw niet kon tegenhouden. Hij had alleen gewild dat de tom een andere Clan had gekozen om mee te beginnen zodat hijzelf iets meer tijd had gehad. Hij draaide zijn kopje kort toen Chawl bij hun kwam lopen en gaf de tom een kort knikje. Zijn blik gleed naar Nyra die niet eens meer half zo onzeker leek als ze eerst was. Nee, deze keer liet ze merken hoe het was om een Elite cat te zijn. En Shark kon eerlijk zeggen dat hij trots was op haar. En dus onderbrak hij het gesprek tussen haar en Kylo Ren even door naast hun te gaan lopen. Hij trok haar aandacht door zijn staartpunt op haar rug te laten rusten. ‘Je hebt het goed gedaan,’ sprak hij. ‘Je moeder zou trots op je zijn geweest.’ Hij liet die woorden even bij haar bezinken. ‘Als alles goed gaat straks zullen we binnenkort jouw final assesment gaan houden. Wat denk je daarvan?’ Toen riep Claw plotseling dat hij zwerfkatjes rook. ‘Denk erover na,’ sprak hij tegen zijn young one en hij gaf haar een knipoog waarna hij naar voren rende en naast Claw ging lopen. Hij opende zijn bek… en kwam erachter dat de geur van ThunderClan vaag rook. ‘Ik ruik rogues,’ zei hij op een kille toon, maar zijn hart klopte in zijn keel. ‘Ligt het nu aan mij of overstemt de geur van rogues die van ThunderClan? Dat kan toch bijna niet?’ Hij slikte zacht. Claw wilde misschien wel rekening houden met zijn dochter, maar rogues niet!

Tag: Chawl, Nyra en Claw

Howl vroeg of hij er klaar voor was. Even gleed er een opgewonden tinteling door zijn lijf. Toen knikte hij. Stiekem vond hij het ergens ook wel heel spannend, al probeerde hij dat zo goed mogelijk te maskeren. Ze zouden dat vast zwak vinden. Hij wilde dat zijn moeder trots op hem kon zijn. “Ik ben er klaar voor.” Miauwde hij daarom ook. Met een droog grijnsje om zijn lippen. Toen hij een stevige duw kreeg. Moest hij wel een paar stappen opzij zetten om overeind te blijven. “Hé joh lomperik.” Grinnikte hij. Toen schoot hij naar voren om boven op zijn broer te duiken. Echter stopte hij daar op de helft mee omdat hij Claw weer wat hoorde zeggen. Zijn vader had het over zwerfkatjes. Hu hier? Hier hoorde toch boskatjes te zijn. Er stond iets wat van verwarring in zijn ogen terwijl hij Howl vragend aankeek.

Tag: Howl en Jackdaw

Hij schudde zijn kop toen Shark vroeg of hij het zich verbeeldde. “Nee, dat lijkt wel verdomd echt moet ik zeggen.” Hij trok wat verrast met zijn oren, dat was wel het laatste wat hij had verwacht. De geur van ThunderClan vervaagde. Hij liet zijn nagels in en uit glijden terwijl hij scherp om zich heen keek. Een teken van een Rogue of boskatje bleef nog uit. Het leek behoorlijk verlaten allemaal. Hij stopte even toen zijn blik op een plukje haar viel. Een zilvergrijze pluk aan een bosje. Zo onopvallend mogelijk keek hij naar Shark waarop hij er nihil naar knikte, maar hij wist dat het voor zijn Commander genoeg moest zijn. Zelf liep hij door steeds verder de voormalige Clangebieden in. Nog steeds was het doodstil, maar dan ook echt doods. De omgeving was nog drassig en kapot. Plassen lagen nog overal verspreid en bomen waren omver gesleurd. Toch rook hij ook nieuwe geuren. Naast die van zwerfkatjes. Er waren andere dieren die terug begonnen te komen. Bij de plek wat ooit het kamp van ThunderClan was geweest stond hij stil. Het zag er niet meer uit, maar wat het meest opviel was dat het verlaten was. Hij draaide zich om naar de Elite. “De boskatjes lijken wel verdwenen. We gaan naar die bomen van ze. Als ze daar ook niet zijn, maken we ons kamp daar. Dan kunnen we ook de andere gebieden uitpluizen, maar eerst zorgen dat we ergens kunnen slapen.” Hij had zich helemaal ingesteld op een gevecht, maar dat leek toch even wat anders te gaan lopen. Er was iets vreemds aan de poot.

Shark gaf een klein knikje toen hij zijn leader hoorde zeggen dat het er wel echt uitzag. Hij opende zijn bek om opnieuw te geuren in te drinken, maar hier waren de geuren zelfs vager dan eerst. Was ThunderClan… weg? En waar zouden ze dan naartoe zijn gegaan? Hij wist dat er een brand was gebeurd en dat ThunderClan daaronder geleden had, maar hij had niet verwacht dat Silverstar zo laf zou zijn om zijn gebied echt te verlaten. Misschien woonden ze nu wel bij een andere Clan. Hij onderdrukte een opgeluchte zucht. Als ze echt bij een andere Clan woonden, werd er zeker wel goede zorg over Eveningpaw genomen. Dan zou de kans dat ze, als ze tegenover hun zouden staan in een gevecht, ook kleiner worden dat Eveningpaw iemand kon uitdagen omdat het machtsgevoel waarschijnlijk groter ging zijn waardoor de warriors misschien besloten dat apprentices niet eens hoefden te vechten. Maar Claw zou zijn young ones toch wel opdragen om het gevecht te joinen, dus helemaal veilig zou ze nooit zijn. Maar goed. Het was in elk geval een begin dat ze én het gebied konden claimen én zijn dochter naar alle waarschijnlijkheid gewoon veilig was. Dat waren twee vliegen in één klap. Shark draaide nieuwsgierig zijn kop naar zijn leader toen deze naar een bosje knikte en voelde zijn hart overslaan toen hij zilvergrijze vacht herkende. Hij vroeg zich af hoe Claw kon weten hoe zijn dochter ook maar rook of hoe ze er uitzag, maar ja… het was Claw. Daar was geen andere uitleg voor nodig. Zo subtiel mogelijk glipte hij langs Claw door en ging naar het bosje toe. Terwijl hij net deed alsof hij iets aan het onderzoeken was, opende hij zijn bek zodat hij haar geur in kon drinken. Was het een sein die ze voor hem had achtergelaten? En plotseling voelde hij zijn keel branden. Hij slikte, maar merkte dat het moeizaam ging. Het werd ook wazig voor zijn ogen. Hm. Misschien resteerde er nog wat rooklucht van de brand of zo. Hij slikte de prop in zijn keel weg en ademde nog één keer haar geur in. Daarna gaf hij een zacht tikje tegen het bosje zodat het plukje vacht op de grond viel en schopte er wat bladeren overheen. Alleen hij wist nu waar het lag. Hij rende naar voren en haalde de groep met een paar grote sprongen in waarna hij weer langs zijn leader ging lopen. ‘Misschien is het een idee om patrols op te stellen?’ stelde hij voor aan zijn leader. ‘Dat één groep het ShadowClan territory gaat uitkammen en de andere twee groepen de andere twee Clans? En dat we dan een combinatie van young ones en members maken zodat de young ones ook wat bij kunnen leren?’

Tag: Claw