Like a small boat on the ocean. [FINISHED]

Met een zwiep van zijn staart keek Shark naar de young one die grappig besloot te zijn en Shark’s tips in het belachelijke nam tegenover zijn vrienden. Hoewel geen van zijn vrienden hardop durfden te lachen, lag er wel een geamuseerde glans in hun ogen. Die verdween echter toen Shark naar voren schoot en met een klauw langs de zijkant van de flank van de tom voor hem schraapte. ‘Laatste waarschuwing,’ beet Shark hem toe. ‘Je doet wat er je gezegd wordt of de eerstvolgende keer maak ik je dood.’ In zijn ogen was te zien dat hij het meende en zijn nagels drukte hij nog wat extra hard door zodat de huid begon te scheuren en er bloed opwelde. De tom liet een angstige kreet ontsnappen en Shark liet hem los. Hij trok met zijn oortje naar de tom die deze keer, lichtelijk snikkend, deed wat hem opgedragen werd zonder Shark nog een keer in het belachelijke te trekken. Stomme idioot. ‘Prima, ga zo verder,’ sprak Shark bot. ‘Ik kom over een paar minuten nog eens kijken, dus geen rare dingen.’ Hij wierp de toms een lange blik toe totdat ze angstig geknikt hadden en draaide zich toen om. Ha. Sukkels. Natuurlijk ging hij niet over een paar minuten checken, maar over een uurtje of zo. Dan waren ze hem allang vergeten en deden ze waarschijnlijk iets anders dan hun opgedragen werd. En dan kon hij weer even pesterig ingrijpen als altijd. Maar nee, deze keer dacht hij wel dat hij een goede indruk nagelaten had. Of nou ja, een goede indruk… Hij grinnikte. Moesten ze maar luisteren. De tom wandelde zijn border uit en liep in de richting van het rogue territory. Verschillende geuren overvielen hem toen hij de border bereikte en hij keek om zich heen. Eigenlijk best lang geleden dat hij hier nog geweest was. Dat was nog in de tijd dat hij zich bezighield met rogues treiteren. Wat was hij veranderd, zeg. Ongeveer dan. De tom keek op toen hij merkte dat iemand hem naderde en trok met zijn oortje. En wie was dit nu weer?

Het ene moment liep hij rustig door het rogue territory, het volgende moment werd hij aangesproken door een tom die niet alleen veel jonger was dan hem, maar ook nog eens een opmerking maakte die aantoonde dat de tom óf geen weet had van de Elite, óf het zo goed mogelijk negeerde. Shark kon zich namelijk niet indenken dat er katten op de wereld waren die echt geen schrik hadden voor de Elite. Als hij een rogue of een Clan cat was geweest – de andere mogelijkheid noemde hij expres niet – dan zou hij waarschijnlijk doodsbang zijn geweest voor zo’n groep sterke katten. Of juist geïntegreerd en dan was hij ze waarschijnlijk gaan joinen, want hij kon zich niet indenken dat hij ooit een goedzak zou zijn of zo gestoord zou zijn om een Clan te joinen. Het zat nu niet bepaald in zijn aard om voor een andere kat te zorgen en in een Clan te leven waar ouderen en zieken mochten blijven. Zodra een kat niet meer goed genoeg was, moest hij gewoon de Elite verlaten of werd hij vermoord, zo simpel was het. ‘Of jij bent heel klein,’ verdreef hij zijn eigen gedachten terwijl hij tegen de tom sprak. Het leeftijdsverschil zat er immers dik in en bovendien moesten de spieren van de tom zich nog ontwikkelen. Shark schatte dat hij net niet de leeftijd van een member had of van een warrior zoals ze dat in de Clans noemden. Stelletje sukkels. Daarna bekeek hij zichzelf overdreven. ‘Nah, ik ben inderdaad heel groot,’ zei hij vervolgens met diezelfde grijns tegen de tom. Zijn spieren waren de laatste moons meer ontwikkeld omdat hij zichzelf meer bezighield met taken waardoor hij inderdaad een robuustere indruk maakte dan eerst. En dat begon natuurlijk op te vallen. ‘Dus je kan je maar beter gedragen bij mij,’ zei hij rustig tegen de tom. ‘Of je zal merken hoe groot ik pas écht ben.'

Shark kon het niet laten om even met zijn ogen te rollen toen hij de opmerking van de tom hoorde. Voor een Elite cat voor zich te hebben reageerde de tom echt veel te rustig. Je moest echter wel onder een steen leven wilde je niet weten wie de Elite was. Hij wist dat de Clans hun als BloodClan bestempelden. Hij vond de naam niet echt geweldig, hoewel de bloedgeur natuurlijk iets was wat hun herkenbaar maakte. Hij wist dat één van de leaders van de Elite zelf voor die naam had gekozen, maar hij was het er niet mee eens. Dan vond hij de Elite wel beter klinken. Het klonk meer… gezaghebbend. Hoewel BloodClan nu ook weer niet de slechtste naam was, nam hij aan. De tom draaide zijn kop naar de rogue toe toen deze weer begon te spreken en trok afkeurend met zijn oortje. Zag de tom de hondentanden rond zijn halsband soms niet? En hij maar zijn best doen om ze te verdienen. Hij zou de tom er bijna voor willen straffen. En dat had hij waarschijnlijk ook wel gedaan als hij hier helemaal in het begin van zijn Elite tijd naar hier was gekomen, maar iets had hem veranderd de afgelopen moons. Misschien had Cyber dan toch een bepaalde vat op hem gehad. De tom zuchtte. Het was onduidelijk of dat door zijn gedachten of door de woorden van de tom voor hem kwam. ‘En moet je ook zeker blijven doen,’ zei hij nors op de woorden van de rogue. ‘Het is niet per se omdat ik groot ben,’ snauwde hij de tom toe. ‘Heb je nog nooit gehoord van de Elite? Of van de BloodClan, zoals de andere Clans het noemen? Want als je dat niet kent, moet je echt onder een steen geleefd hebben.’ Hij zuchtte en keek naar zijn halsband. Of probeerde dat toch zo goed als. De scherpe uiteinden prikten in zijn pels terwijl hij het probeerde. ‘Zie je die hondentanden?’ vroeg hij alsof hij een kit van een moon oud voor zich had staan. ‘Dat is het herkenbare onderdeel van de Elite.’

Shark, die nu onderhand echt zijn geduld begon te verliezen, snauwde: ‘Misschien had je wel onder je steen moeten blijven. Dat was beter geweest voor iedereen!’ Zijn staart zwiepte heen en weer en zijn klauwen schoten naar buiten. Dit jonkie kon maar beter zorgen dat hij een andere toon ging aanslaan of hij had een probleem. Binnen de Elite zou zelfs een member dit niet geflikt hebben. Hij was benieuwd of er katten waren die zich ook zo gedroegen tegen Claw en of hij er al iets aan had gedaan. Hij wist dat zijn stijl wel lichtelijk verschilde van Claw. Claw was sneller geneigd om zijn klauwen te gebruiken terwijl Shark het liever nog wat afwachtte en ingreep als ze echt te grof begonnen te worden. Misschien was dat ook wel de reden waarom de leden dachten dat ze bij hem alles konden flikken. Zira was ook immers een she-cat geweest die een grote bek niet tolereerde. Shark slaakte een diepe zucht. ‘Het zijn niet zomaar ‘fancy’ dingetjes zoals jij het noemt.’ En toen kwam er eindelijk een nuttige vraag. Hèhè. Hij dacht dat het ééuwen ging duren. Als deze tom ooit besloot de Elite te joinen, ging Shark expres tegen alle katten zeggen dat ze hem zo veel mogelijk mochten pesten als ze wilden. Misschien zou hij dan oprotten. ‘Het dient om te laten zien hoe hoog je staat in de Elite. Hoe meer hondentanden je hebt, hoe hoger je aanzien is in de Elite.’ Niet dat dat echt helemaal waar was; hij had negen hondentanden en was deputy en er waren een boel katten die rebelleerden tegen hem. Dat begon er wel langzaamaan uit te geraken, maar toch… Hij had het liever anders gezien. Maar goed. Diegene die nu nog niet voor hem bogen, zouden dat later wel doen. ‘Verder nog domme vragen?’ bromde hij. ‘Ik heb niet de hele dag de tijd.’

Shark onderdrukte een zachte zucht. Hij kon zo veel betere dingen met zijn tijd doen momenteel en in plaats daarvan was hij het hier aan het verspillen aan een kat die zijn aandacht eigenlijk niet eens waar was. En dan te bedenken dat hij zijn tijd anders kon indelen. Het was niet dat hij te vriendelijk was om de tom gewoon achter te laten; de tom intrigeerde hem ergens ook wel. Zijn domheid kon er later wel voor zorgen dat hij in de problemen zou raken, maar de tom was nog jong en Shark vroeg zich af of hij geen ouders had die zich om hem konden bekommeren. Shallow was ook al helemaal alleen geweest toen ze de naar de Elite kwam. Hij keek de tom met een strakke blik aan. ‘Ik ben de deputy,’ zei hij nors. ‘Dat is de op één na hoogste rank die je kunt behalen in de Elite. Dus ja, ik ben best wel een ‘big deal’ zoals jij dat noemt.’ Hij rolde met zijn ogen. Het waren dan ook behoorlijk domme vragen die hij stelde. Like… hij had net letterlijk uitgelegd dat katten met meer hondentanden een hoger aanzien hadden in de Elite, hijzelf had negen hondentanden en die mousebrain voor hem had ze geteld, want Shark had dat gezien aan de manier waarop zijn ogen langs zijn halsband waren gegaan. Maar dan stelde de sukkel ook nog de vraag of hij dan werkelijk een big deal was binnen de Elite. Nee, hij had negen hondentanden, maar hij betekende niks voor de Elite, nu goed? Hij ontblootte zijn tanden naar de rogue. ‘En laat me je niet meer zien!’ riep hij de rogue na. ‘Ik heb betere dingen te doen dan mijn tijd te verspillen aan jouw domme vragen.’ Met een ruk draaide hij zich om. Tijd om iets nuttigs te gaan doen met zijn leven.