Well... okay...

Hij was te ver afgedwaald en hij wist dat hij in de problemen kon komen mocht iemand van zijn clan hierachter komen. Dan opnieuw wie gaf er wat om? Buiten zijn partner natuurlijk... Hij maakte zich zorgen om haar en de clan uiteraard.. En dan moest hij daar maar zitten. het was niet echt voor hem weg gelegd om zich zo te moeten gedragen of zelfs af te wachten... Dus had hij besloten dat het beter was als hij ook iets kon gaan doen... Wat hij dus nu deed. HIj was gaan rennen, had wat prooien kunnen vangen en was tot de conclusie gekomen dat hij dus... Perfect in orde was. het was echter nogal een ontdekking toen hij opkeek en de fourtrees zag, een heel feest dus... Niet... Sigh... Maar goed;.. Hij had prooi sooo... iemand moest happy zijn right?

-Fernpaw/Thornfang

Met een tevreden blik keek Thornfang naar de vier muizen die op een rij lagen. Eigenlijk zou hij die in principe aan al zijn vier kittens kunnen geven, maar natuurlijk moesten de elders eerst gevoed worden en de kans dat de apprentices zijn muizen dan meenamen was natuurlijk wel vrij groot. Bovendien wist hij niet zeker of zijn kittens nog steeds afhankelijk waren van hun moeders melk of niet, maar hij maakte een mental note dat hij de volgende keer eens wat prooi voor hun voor ging kauwen om te zien of ze het al konden eten. Ze konden immers niet meer heel lang afhankelijk zijn van de melk van hun moeder en prooi was echt lekker om te eten. Maar natuurlijk was het belangrijkste dat Sinclaw goed at zodat ze haar melk kon geven aan alle vier de kittens. In dat geval hadden ze best wel veel mondjes om te voeden, maar Thornfang deed het graag en hij dacht wel dat Sinclaw het ook graag deed voor ze, al zei haar norse uitdrukking soms van niet. Maar goed, dat was Sinclaw en hij keek daar doorheen, hoewel hij soms wat twijfels had over hoe ze zich over hem voelde, maar zij nam dat wel algauw weg van hem. De tom snorde en opende zijn bek zodat hij hopelijk nog wat prooi kon vangen, maar de geur van Lurkingshade alarmeerde hem. Zat de tom momenteel niet vast in de medicine cat’s den? Hm. Thornfang draaide zich om en begon in de richting van Fourtrees te wandelen. Hij had er ook een hekel aan gehad toen hij in de medicine cat’s den had moeten blijven, maar het had wel geholpen en Lurkingshade zou, als hij gewillig bleef zitten, veel sneller beter worden dan als hij te snel wegging daar. But then again… de tom was oud en wijs genoeg om daar zelf over te beslissen. ‘Lurkingshade,’ zei Thornfang met een knikje naar de young warrior. ‘Hoe gaat het met je?’ Subtiel proberen te blijven dan maar?

‘Lurkingshade,’ Zijn oren draaiden even naar diegene die zijn naam had gezegd en hij begon snel met zijn oortjes te draaien. Thornfang? Oh no, ging ie hem een lesje voorspellen over dat kleine kinderen niet weg mochten van de verantwoordelijken? Daarop kon natuurlijk ingespeeld worden op het feit dat hij o zo klein was, oh god. ‘Hoe gaat het met je?’ klonk er van de grijze kat en hij haalde zijn schouders onwillekeurig op. "Goed, ondanks wat die gek van een Ace zegt," jep, hij voelde zich super, gvd... Stomme med cat dat hij ook was, hij wist niks.

De grijze kater moest even grinniken. Was dat om zijn woorden? Het klonk niet zo grappig aan in zijn oren, want het was zo en het was pijnlijk hard om te beseffen wat voor idioot die fluffball wel niet was. Maar een zwiep van zijn staart indiceerde dat hij ergens fout was? Waarom, hij had niks fout gedaan. Ace was van hem en hij mocht zeggen over dat ding wat hij wilde. Ace was zijn eerste ding geweest en niemand zou hem erop wijzen wat hij wel niet mocht doen. ‘Je weet dat die “gek” onze medicine cat is en enkel het beste voor je wilt? Hij doet alleen maar zijn werk, Lurkingshade.’ Ja, maar hij deed zijn werk niet goed genoeg. Waarom was hij zelfs Medicine cat geworden? Hij was de grootste idioot die hij kende... Maar goed, ze leefden in een tijdperk waar Tall op het punt stond bijna leader te worden, dus de wereld kon gewoon niet gekker worden eh. ‘Ik geloof Acefray op zijn woord als hij een reden heeft om je langer in de medicine cat’s den te houden. Ik weet dat het niet de meest ideale plaats is om te verblijven, maar wees blij dat hij de moeite wilt doen om je te genezen.’ Ja, want dat was zijn job weet je, dat moest hij eigenlijk doen of hij kreeg straf ofzo, geen idee hoe dat in zijn werk ging om eerlijk te zijn. ‘Een beetje respect is dus wel op zijn plaats, ook al vind je het niet altijd even leuk.’ HIj haalde diep adem en zuchtte. "Ik moet geen respect tonen naar iemand die me heeft achtergelaten," zei hij kalm, rustig en emotieloos terwijl hij even schuin wegkeek. Ace was zijn eerste mentor geweest en had hem toen maar aan de kanten geschoven voor starclan. Was starclan zoveel belangrijker dan hem? Was hij echt maar tweede keuze als het erop aankwam? Hij was degene geweest die voor zijn kits had gekeken omdat starclan wilde dat hij dat werk deed... Die hij waarschijnlijk ook vreselijk deed... echt gewoon... Ugh, vreselijk dit!