What to do

Alsof ze een energieboost had gehad, huppelde Snowpaw door het bos. Ja, ze was misschien iet wat druk, maar slecht was ze niet. Misschien wat naïef, en ongelovelijk nieuwsgierig. En ontzettend druk. Alsof ze een enorme stuiterbal was sprong ze af en toe op een hoop bladeren, om vervolgens door de bladerhoop te zakken. En steeds meer bladeren hadden zich toegevoegd aan de bende in haar vacht. Ze genoot er echt van, dat was duidelijk te zien. Haar normaal witte vacht begon al een bruin kleurtje te krijgen, maar dat deerde Snowpaw niet. Ze ging maar door, en door, en door, tot dat ze uiteindelijk zich besefte dat ze nog een hele weg terug moest. Ze was inmiddels al redelijk dicht bij de Fourtrees. Plots stond ze stil. Ze rook windclan. Direct kwam er een vrolijke grijns op haar gezicht. "Wie is daar?" miauwde ze vriendelijk. Eindelijk iemand waar ze mee kon kletsen.

Met een scheve grijns keek Snow naar de andere apprentice. Ze deed haar denken aan haar zus, Redpaw. Die stotterde en stamelde ook altijd tijdens hun gesprekken. "Ik ben Snowpaw!" miauwde ze vrolijk, terwijl ze schaapachtig naar haar vieze vacht keek. Bij de gedachte het straks schoon te maken vertrok haar glimlach even naar een grimas. Gatver, dáár had ze nou echt geen zin in. Ze zag dat de ander redelijk nerveus was om iets. En ze stond ook nog eens verdacht dicht bij de grens. "Uhm. Je weet dat je redelijk dicht bij de grens staat?" miauwde ze iet wat onzeker. Ze wilde Routpaw niet afschrikken, maar het was niet echt de bedoeling dat je grenzen overschreed, toch?

_{Toen Routpaw alles uitgelegd had, was het voor Snow wel duidelijk genoeg. Natuurlijk mocht de medicine cat apprentice door hun territorium om kattenkruid te zoeken! "Oooh, dat begrijp ik hoor." mompelde ze. Daarna keek ze de ander vriendelijk aan. "Natuurlijk mag je door ons territorium reizen!" sprak ze. Ze wiebelde van haar ene poot naar de ander. "Ehm, zal ik je anders naar de plek waar het kattenkruid zich bevind brengen? Straks raak je nog verdwaald." miauwde ze wat onzeker. Ze wist niet zo goed of ze nou medicine cats wel of niet mocht helpen. Dat was haar nooit duidelijk uitgelegd.}

<sub>"O-oh! Dat zou geweldig zijn, bedankt." miauwde Routpaw. Snowpaw straalde weer als een zonnetje, aangezien ze eindelijk wat te doen had. En bovendien kon ze een medicine cat apprentice helpen, wie wilde dat nou niet! "Ehm, zolang ik niet jaag is, eh, is het oké." ging de ander verder, waarop Snowpaw vriendelijk glimlachte. "Oké! Volg mij maar!" miauwde ze vrolijk, om vervolgens zich om te draaien. Alsof ze een profesional was keek ze van links, naar rechts. "Kattenkruid is.. die kant op!" En terwijl ze dat zei begon ze naar rechts te lopen. Expeditie Kattenkruid ging van start!

- omg? ik had jouw post helemaal over het hoofd gezien sorry!!</sub>

_{Hoewel Snowpaw zelfverzekerd naar rechts begon te lopen, wist ze eigenlijk niet zo goed waar de kattenkruid zich bevond. Maar, mochten ze het niet vinden, konden ze toch ook nog altijd naar het kamp om het aan Mistgaze te vragen, niet waar? "Nogmaals bedankt, Snowpaw, ik zou niet weten wat ik anders had moeten doen." hoorde ze de medicine cat apprentice achter haar zeggen. Snowpaw grijnsde van oor tot oor. Ze had heus wel eens een klusje gedaan voor Mistgaze, maar eigenlijk had ze nog nooit een andere medicine cat geholpen. En ze hielp nou eenmaal graag. "En, wat leer je eigenlijk allemaal als medicine cat?" Snowpaw keek even achterom, met enigzins nieuwsgierigheid in d'r ogen. De belofte die ze, toen ze apprentice werd, maakte, gold nog steeds. Ze wilde alles, alles, weten. Van groot naar klein, stom of leuk, zélfs dingen die ze eigenlijk niet hoorde te weten.}