The Storm

Zwijgend liep Tallstar de leaders den uit. Het vale ochtendlicht viel op zijn zwart-witte vacht maar hij kon er niet van genieten. Hij voelde zich moe, hij had vanacht nauwelijks tot niet geslapen. Bezorgd om zijn clan, het kamp, alles. Het had vanacht gestormd. En niet zo maar een storm, nee zo'n felle had hij nog nooit gezien, hij had al zijn clanleden opgedragen om te gaan schuilen in hun den's, voor de veiligheid, hij kon geen gewonden gebruiken op dit moment. Het was toen donker, hij had de schade nog niet goed kunnen peilen. Maar nu kon hij het afschuwelijk helder zien in het ochtendlicht. Zijn oren had hij iets achteruit gelegd, maar toch bleef hij fier staan. In dit soort tijden had de clan elkaar nodig, hij moest sterk zijn, wat had de clan aan een leader die dat niet was? Hij keek om zich heen. Takken waren op het kamp neergekomen, de stekelige struikgewas die het kamp eerst verdedigde en beschermde was uit elkaar gescheurd en vernield, verschillende den's waren beschadigd en iedereen zag er ietwat beduusd uit.

Tallstar kneep zijn ogen even tot spleetjes en hij zuchtte bijna onhoorbaar, er was veel werk aan de winkel, het zou een lange dag worden. Het kamp moest opgebouwd voordat een andere clan hier lucht van kreeg, ze mochten geen zwakte tonen. Enkele warriors en apprentices waren hun den's al uit zag hij, ze zagen er beduusd uit. Hier moest snel wat aan gedaan worden. Hij liep naar de grote steen, de plek waar hij zijn clans altijd toesprak. Hij zette zich af en sprong op de steen, nu kon hij beter zien wat er allemaal in zijn clan gebeurde. De wind trok aan zijn vacht maar hij hield stand. Zijn oproep schalde over het kamp. 'Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de grote steen verzamelen voor een clan vergadering.' Hij ging zitten en sloeg zijn lange staart om zijn voorpoten heen. Hij keek naar beneden, katten begonnen wakker te worden en zich te verzamelen, afwachtend op wat er ging gebeuren. Hij wachtte even totdat hij zeker wist dat iedereen er was, hij was opgelucht dat hij geen ernstige wonden zag, in dat op zicht had de storm ze dus gespaard. 'Vanacht heeft een storm ons kamp getroffen, al denk ik dat jullie dat al weten. We hebben de nacht overleefd, maar nu rest ons te taak om de schade te herstellen zover mogelijk, Windclan heeft vele gevaren gezien en af geslagen, en dat gaat ons weer lukken,' zijn stem schalde helder over het kamp maar hij stopte even om zijn woorden te laten inwerken op de katten beneden hem, hij liet zijn blik rusten op een kater, 'Eagleheart, zou jij een patrouille door het territorium willen leiden? Neem 2 andere katten mee maar wees voorzichtig, we kunnen niet weten wat de storm heeft aangericht in ons territorium. geef alle dingen die je vind door aan mij als je terug komt.' Tallstar liet zijn blik weer even over de menigte glijden. 'Voor de rest geld, probeer het kamp zo goed mogelijk te herstellen, te beginnen met de nursery, de elders den en de kamp muur. Deze hebben we het meest nodig. We zijn sterk maar we moeten geen onnodig risico gaan nemen, en nu aan de slag.' Hij knikte even naar zijn clan en hij keek hoe de clan aan de slag ging. Daarna sprong hij zelf van de grote rots af en ging hij zelf ook aan het werk.

Straks zou hij een aantal warriors op jachtpatrouille sturen, maar niet voordat de verkenningspatrouille terug was, je wist maar nooit. Hij wierp een blik op de prooistapel, een aantal takken waren erop gevallen maar er was nog prooi. Hij liep naar de nursery om te kijken of alles goed was met de kittens en de moederkatten. Maar eerst sleepte hij een grote in de weg liggende tak weg het kamp uit voordat hij verder ging. Nadat dat was gedaan liep hij weer in de richting van de nursery, wel alert in het rond kijkend of alles duidelijk was voor de clan.

Storm! De wind sloeg rond de den's van de Windclan. Bladeren joegen over de grond, takken kraakten en bomen zuchtten. Als ze maar niet zouden vallen. Bang lag Kittykit in de nursery te luisteren naar het geweld buiten. Mousekit en Lionkit sliepen, zij waren niet bang. Het waren al kleine, stoere katers. Maar Kittykit kon niet slapen. Dit was te eng. Was mama er nu maar, dacht de kleine kitten angstig. Het was zo eng. Uiteindelijk zwakte de wind af. Bang maar moe viel Kittykit in slaap, niet in staat meer wakker te blijven. Tegen de tijd dat er licht doorkwam was de storm voorbij, en de kitten diep in slaap.

Gaap! Kittykit rekte zich uit. Gelukkig was de storm over! schoot haar te binnen. Ze was nu uitgerust. Na nogmaals gegaapt te hebben stapte ze naar buiten. Tallstar zat op de grote steen. 'Te beginnen met de Nursery, de elders den en de campmuur.' Opbouwen! dacht Kittykit meteen. Iedereen ging aan het werk, en Eagleheart ging op patrouille. Kittykit bleef gedesorienteerd zitten. Alles was vernield. De muur was kapot, en overal lagen takken. Verschillende dens waren beschadigd. Gelukkig niet totaal. Tallstar sleepte een grote tak weg. Hij hield zich verrassend sterk. Kittykit had bewondering voor hem. Ze zat nog steeds voor de nursery toen Tallstar terugkwam en in haar richting kwam, ondertussen alert om zich heen kijkend. Kittykit hield haar kopje scheef en miauwde zachtjes en respectvol een groet naar haar leider. 'Hallo Tallstar.'

Tallstar keek naar de kleine kitten en boog zijn kop even groetend naar haar. 'Hallo Kittykit, is alles veilig in de nursery?' Vroeg hij haar. Hij observeerde de kleine kitten, ze zag er dapper uit en sterk ook. Het zou niet lang meer duren voordat ze een apprentice zou worden. Hij was opgelucht om te zien dat de kleine kitten veilig en wel was, dat betekende dat er niet zo heel veel in de nursery was gebeurd. Anders zou Kittykit er veel meer aangeslagen uitzien. Hij zag dat de kleine kitten stond te popelen om te helpen, als dit niet in goede banen geleid zou worden zou ze in de weg gaan lopen, besefte hij. Hij zwiepte even met zijn staart en keek in het rond, de warriors en apprentices waren al druk aan het werk geslagen. Misschien was deze storm wel goed voor de Windclan geweest, iedereen kon weer eens aan de slag en uit de dagelijkse routine, misschien was het resultaat dat het kamp sterker dan voorheen werd. Maar hij mocht niet hopen op rampen. Hij keek even naar boven, naar Starclan. Hij wist dat ondanks dat hij de sterren op dit moment niet kon zien, ze op hem neer keken. Hij keek weer naar de kleine kitten voor hem. 'Kittykit, als jullie willen mogen jij en de andere kittens wel gaan helpen bij het opbouwen van het kamp, maar wees voorzichtig en probeer niet in de weg te lopen, ik denk dat het handigste is om te beginnen met de nursery, ik denk dat jullie die als geen ander kennen.' Zei hij bemoedigend. Als dit voorbij was konden sommige kittens wel leerlingen worden, dus dit was een mooie oefening voor ze, ook kon hij er aan zien of ze er echt klaar voor waren.

'Hallo Kittykit, is alles veilig in de nursery?' vroeg Tallstar, terwijl hij haar observerend aankeek. 'Alles is veilig, waarschijnlijk alleen een beetje lekkage en schrammetjes.' miauwde Kittykit terug. Ze wilde graag helpen; ze was 6 manen, oud genoeg om de katten van het kamp te helpen met opbouwen. En Kittykit had natuurlijk haar eeuwige pluisbolengergie nog in voorraad. Tallstar had haar door, want hij antwoordde; 'Kittykit, als jullie willen mogen jij en de andere kittens wel helpen bij het opbouwen van het kamp, maar wees voorzichtig en probeer niet in de weg te lopen. Begin maar met de nursery, die zullen jullie als geen ander kennn.' Kittykit keek naar hem op, met glimmende ogen en een bijna tastbare energie. 'Natuurlijk! Ik zal m'n broertje Lionkit en Mousekit halen! Misschien doet m'n andere broer, Runpaw, ook nog mee! Ik zal heel erg opletten.' beloofde ze plechtig. Toen rende ze vrolijk naar de nursery. 'Lionkit! Mousekit! Komen jullie helpen met opbouwen?' Direct na het oproepen van de manschappen rende ze weer naar buiten, goed oplettend voor andere katten. Maar voordat ze gingen opbouwen, keek Kittykit eerst wat de schade was. Een paar gaten en dergelijke, maar alles was nog redelijk heel. Toen begon ze, langzaam, met het herstellen. De kittens waren druk aan het werk.

Emberstorm had vanacht eigenlijk de wacht moeten houden, ze had zich erop voorbereid maar van Tallstar moest ze de warrior's den in, het was te gevaarlijk volgens hem. Dus was ze met tegenzin de warriors den in gegaan, maar ze had toch haar taak gehouden, ze was het grootste gedeelte van de nacht wakker gebleven. Toch was ze blij dat ze niet op wacht hoefde te blijven, de wind huilde door het kamp en zo nu en dan flitste onweer in de lucht. Ze was eigenlijk wel bang geweest maar dat gaf ze niet toe.

Maar nu was het dag en en moest ze aan het werk. Met interesse luisterde ze naar wat Tallstar te zeggen had. Ze was helaas niet uitgekozen voor de patrol. Ze had graag meegewild, ze was erg benieuwd hoe het territorium eraan toe was. Maar ze moest Tallstar gelijk geven, het kamp opbouwen was ook erg belangrijk. Nadat de vergadering afgelopen was ging ze meteen aan de slag. Er was een scheur in de kampmuur gekomen vlakbij de nursery en die ging ze maken. Ze verzamelde kleine takjes en lange bladeren en ging daarna aan de slag met het maken van de kampmuur. Ze was erg geconcentreerd bezig. Achter haar waren veel andere katten aan het werk, ze vond het eigenlijk wel fascinerend hoe de clanleden zo goed konden samenwerken maar katten uit andere clans niet konden uitstaan. Ze waren tenslotte allemaal katten maar haar gedachten dwaalden al snel weer af naar de kampmuur. Haar staart zwiepte geconcentreerd heen en weer en ze kneep even haar ogen tot spleetjes om zo nauwkeurig mogelijk te werken.

Mintswhisker kon maar niet in slaap komen. Ze maakte zich zorgen over de kittens. Ze hoopte dat de wand van de nursery het zou gaan houden, want anders moesten ze naar buiten waar de storm nog hevig aan de gang was. Na een tijdje ging eindelijk de storm liggen en vielen alle kittens in slaap. Het zou al bijna licht worden, maar Mintwhisker was te moe en viel in slaap.

Mintwhisker werd wakker en keek om haar heen. Alle kittens lagen nog te slapen en de storm was gaan liggen. Buiten hoorde ze dat een paar katten al wakker waren en ze wilde zelf ook wel even gaan kijken hoe erg de schade was. Ze stond op en liep voorzichtig de nursery uit. Ze wilde namelijk geen kitten wakker maken. Net toen ze buiten de nursery was riep Tallstar de clan bijeen. Mintwhisker liep naar de grote rots toe en ging eronder zitten. "Vanacht heeft een storm ons kamp getroffen, al denk ik dat jullie dat al weten. We hebben de nacht overleefd, maar nu rest ons te taak om de schade te herstellen zover mogelijk, Windclan heeft vele gevaren gezien en af geslagen, en dat gaat ons weer lukken," Begon Tallstar. "'Eagleheart, zou jij een patrouille door het territorium willen leiden? Neem 2 andere katten mee maar wees voorzichtig, we kunnen niet weten wat de storm heeft aangericht in ons territorium. geef alle dingen die je vind door aan mij als je terug komt." Tallstar keek even naar Eagleheart en daarna weer naar alle katten. "Voor de rest geld, probeer het kamp zo goed mogelijk te herstellen, te beginnen met de nursery, de elders den en de kamp muur. Deze hebben we het meest nodig. We zijn sterk maar we moeten geen onnodig risico gaan nemen, en nu aan de slag." Mintwhisker wilde best mee met Eagleheart, maar dat mocht ze niet. Ze kon beter gaan helpen de nursery te herstellen. Ze liep terug naar de nursery en begon aan een gat dat naast de ingang zat. Het ging niet gemakkelijk met haar dikke buik, maar ze wilde ook niet niks doen.

Eagleheart liep de warriors den uit er was veel schade aan het kamp kon hij zien. Hij maakte zich zorgen om Mintwhisker, maar toen hij haar ongedeerd zag was hij opgelucht. Hij luisterde naar wat Tallstar te zeggen had en knikte even naar zijn leider. Hij dacht na wie zou hij meenemen? Skyleaf en Silverheart waren wel een goede keuze. Hij liep naar hun toe. "Gaan jullie mee op patrouille?" Vroeg hij. Hij wachtte eigenlijk niet op een antwoord en liep naar de kamp ingang. Eenmaal buiten het kamp keek hij om zich heen. De schade leek op het eerste gezicht wel mee te vallen. Er lagen wat takken op de grond en er was een boom omgewaaid. Gelukkig de goede kant uit. Hij wachtte even tot de andere twee katten bij hem zouden zijn, want ze zouden samen gaan.

Tallstar keek tevreden in het rond, alles verliep goed. Het zou hem niks verbazen als het kamp over een paar dagen weer zo goed als nieuw zou zijn. Hij keek met een glimlach toe hoe Kittykit de andere kittens aan het werk zetten, dat zou wel goed gaan, bedacht hij zich. Hij keek nog even in het rond of hij Eagleheart zag, maar die was al vertrokken. Ook een goed teken, des te eerder wist hij wat er met het territorium gebeurd was en dan kon hij jachtpatrouilles sturen. Even liet hij zijn amberkleurige ogen rusten op Mintwhisker, die hard aan het werk was, ondanks haar dikke buik. Hij liep naar haar toe, 'Ik weet dat je graag wil helpen Mintwhisker maar als het niet meer gaat moet je stoppen.' Hij knikte haar nog even toe en liep daarna weer door, ze moesten voorzichtig zijn zonder een medicijn kat. Hij hoopte daarom ook dat Mintwhiskers bevalling goed ging. Nu hij had gezien dat alles goed ging stak hij de open plek over richting de elders den. Zo nu en dan prikten kleine takjes en twijgjes in zijn pootkussentjes. Die zouden ook opgeruimd moeten worden maar eerst moesten de grotere takken het kamp uit. Zijn snorharen trilden zwakjes terwijl hij zijn tanden in een tak zette die door de omhullende stekelstruiken was gevallen. De tak smaakte vuil naar modder maar hij sloeg er geen acht op. Alleen het kleinste optrekken van zijn bovenlip verried de vuile smaak van de tak. Hij zette zijn nagels in de harde aarde en hij begon de tak weg te trekken. Stukje bij beetje kwam de tak los, al bleef hij even haken, de tak splitste zich in veel kleinere takjes. Maar toch lag hij op het gegeven moment eindelijk op de grond. Hij keek in het rond, misschien hadden ze nog wat aan deze tak. Hij sleurde de tak naar de Elders den, een grote scheur had zich in de wand gevormd. Hij duwde tegen de tak aan, uiteindelijk lag deze op zijn plek en vulde hij het gat op in de elders den. Het had nog wat verfijning en verbetering nodig, maar het begin was er.

Nog wat modder hier, nog wat mos daar. Kittykit en de anderen herstelden de nursery. Mintwhisker hielp ook mee, ook al verwachtte ze kittens. De andere kittens werkten ook mee. Ze had ze allemaal uit bed gekregen, maar eigenlijk ontbrak het niemand aan de wil om te helpen; hun huis was beschadigd. En voor Mintwhisker moest ook alles goed zijn; er was geen medicinecat om haar te helpen. Eagleheart was op patrouille. Zo, alweer een gat gedicht. O nee, daar zat ook een gat in de kampmuur, vlakbij de nursery! Maar er was al iemand aan bezig; Emberstorm kwam net terug met takjes en dergelijke. Kittykit zette bij haar werkje de puntjes op de I en liep naar Emberstorm. 'Hoi Emberstorm! Dat was een heftige storm hé. Ik ben blij dat er niemand gewond geraakt is. Dat is best een groot gat in de muur! Ik hoop dat er niet nog zo'n storm komt..' Kittykit keek naar Emberstorm, die hard aan het werk was. O ja, dat was het, ik praatte teveel! Dat was ik alweer vergeten, dacht Kittykit. Gelukkig was Emberstorm nog nooit echt boos op haar geweest, zelfs niet na die adder.. Kittykit rilde bij de gedachte alleen al. Alles was gelukkig goed afgelopen.

Onderweg had Skyleaf een storm overleefd. Ze hield zich schuil in een eekhoornnest. Gelukkig waren de eekhoorns niet thuis. Ze hoopte dat de storm het kamp niet teveel had beschadigd. Anders zou ze zeker meehelpen.
Om niet met lege poten terug te komen besloot Skyleaf te jagen. Ze hoorde geritsel, duidelijk van een muis. De muis zat te eten aan een besje. Skyleaf zakte automatisch in sluiphouding. Ze sprong, recht op de muis en beet hem dood. Ze ving nog een muis en een ekster voor ze naar het kamp terugging.

(Sorry voor korte post, maak hem straks af. Laptop zit zonder stroom en ik vind mijn oplader niet. Sorry)

Swiftstorm sliep als een roos omdat hij een diepe slaper was en de volgende ochtend keek hij naar buiten er hij merkte dat er een storm was geweest. Toen sprak Tallstar. 'Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de grote steen verzamelen voor een clan vergadering.' Hij ging zitten en sloeg zijn lange staart om zijn voorpoten heen. 'Vanacht heeft een storm ons kamp getroffen, al denk ik dat jullie dat al weten.´ Tallstar begon te praten tegen Eagleheart in het bijzonder dus wachtte Swiftstorm tot er weer iets was wat ook voor hem geldde. 'Voor de rest geld, probeer het kamp zo goed mogelijk te herstellen, te beginnen met de nursery, de elders den en de kamp muur. Deze hebben we het meest nodig. We zijn sterk maar we moeten geen onnodig risico gaan nemen, en nu aan de slag.' Swiftstorm had het sein gehoord en liep richting de elders´s den en bestudeerde het gat. Een paar tellen later ging Swiftstorm weg en zocht wat middelmatige takken en later pas de grote zoat hij zijn laatste energie daar voor kon gebruiken. Daar terug gekomen zag hij dat Tallstar een grotere tak aan het plaatsen was. Toen Tallstar daar klaar mee was plaatste Swiftstorm zo zorgvuldig mogelijk de takken rond de grote tak die u de basis vormde. Na een paar takken later bleven er allemaal kleinere gaten over. Swiftstorm zat te bedenken hoe hij goed kon dichten en hij liep weg en haalde kleine takjes en probeerde daar oud mos om heen te doen met veel gepriegel lukte het en hij plaatste de takjes met mos in de gaten, nu zouden ze niet wegvallen voordat hij alles stevig had gemaakt. Hij veegde wat modder rond de takjes en legde er weer kleinere takken omheen en stopte tussen de kleinste spleetjes mos om dat te bedekken met modder. Nu was het de beurt om aan de binnenkant te verstevigen. Aan de binnenkant van de Elders den lagen er takjes over de grond bezaait en zorgvuldig plaatste hij op de plaatsen waar het aan de binnenkant zwak eruit zag.

Tallstar keek om zich heen, iedereen was hard aan de slag, zelfs de kleinste kittens. Nu was het wachten tot de patrouille weer terug zou komen, want de prooistapel werd aanzienlijk lager. Je kreeg ook honger van al dat harde werk. Hij knikte goedkeurend naar Swiftstorm die de laatste hand legde aan de Elders den en naar Mintwhisker en Emberstorm die de nursery aan kant maakten, even keek hij naar Mintwhisker, ze mocht zichzelf niet overwerken met haar kittens in haar buik, maar hij vertrouwde erop dat ze dat zelf wel kon beslissen. Een moederkat deed tenslotte alles voor haar kittens. Alles liep tot nu toe goed, hij was opgelucht dat de schade op zo'n rap tempo hersteld werd. Hij keek in het rond, waar waren nog verbeteringen nodig. Binnenkort zouden ze meer apprentices krijgen dus de apprentice den moest ook in orde zijn, misschien zelfs wel vergroot. Hij bleef even in zijn hoofd zitten met wie hij een apprentice moest geven. Maar snel verdreef hij die gedachte, dat was van latere zorg. Hij liep door naar de apprentice en zag dat daar niks mee aan de hand was, alles was daar mee nog in orde. Blijkbaar had het de storm overleefd.

Tallstar besloot om er uiteindelijk toch maar jacht patrouilles op uit te sturen, ze waren nodig. Hij riep Dawnstripe, Swiftstorm en Rainbelly bij zich om erop uit te gaan voor een jachtpatrouille. 'De verkenningspatrouille is nog niet terug, dus wees wel voorzichtig, we weten nog niet wat we in het territorium kunnen aantreffen, en we hebben geen medicijnkat om ernstige wonden te behandelen. Neem zoveel mogelijk prooi terug maar wees weer hier voor zonhoog, we hebben zoveel mogelijk poten nodig om het kamp te herstellen.' Miauwde hij waarschuwend, daarna gaf hij ze een knikje om te laten blijken dat ze mochten gaan. Tallstar was trots op zijn clan, trots dat ze elkaar zo steunden en zo goed konden samen werken in tijden van nood. Hij ging nog even langs de warriors den. Hij schrok toen hij zag dat deze er het ergst aan toe was, het was noch hem, noch iemand anders opgevallen. Maar ja, de warriors waren gewend om buiten te slapen. Net zoals hij. Maar toch. Het moest wel hersteld worden. Ze waren niet voor niks dankbaar geweest dat ze die den hadden om in te schuilen voor de storm.

Swiftstorm was klaar met de Elder´s den en hij liep weg om ergens anders te helpen toen riep Tallstar, Dawnstripe, Rainbelly en hij naar zich toe. 'De verkenningspatrouille is nog niet terug, dus wees wel voorzichtig, we weten nog niet wat we in het territorium kunnen aantreffen, en we hebben geen medicijnkat om ernstige wonden te behandelen. Neem zoveel mogelijk prooi terug maar wees weer hier voor zonhoog, we hebben zoveel mogelijk poten nodig om het kamp te herstellen.' Miauwde hij waarschuwend, daarna gaf hij ze een knikje om te laten blijken dat ze mochten gaan. Swiftstorm draaide zich om en vroeg aan Rainbelly en Dawnstripe "Hoe gaan we het doen allemaal in de buurt van elkaar jagen of ieder een eigen weg nemen door het territorium." Swiftstorm wachtte geduldig op antwoord om daarna zich naar de hun bestemming te begeven. Hij keek vragend naar zijn clangenoten. Hij nam in groepen altijd als laatst pas zijn zegje zodat ze konden bepalen wat te doen. Hij sloeg met zijn staart om zich heen en vroeg zich af hoe hij door deze storm heen had kunnen slapen.

Geconcentreerd smeerde Emberstorm modder op de kleine gaatjes. Eerst dat doen, daarna kon ze het grote gat afmaken. Daarvoor had ze grotere takken nodig, maar ja, daarvan lagen er genoeg in het kamp de laatste keer dat ze keek. Haar staart zwiepte geconcentreerd heen en weer en haar ogen waren gefixeerd op de muur. Ze zette een tak tussen het gat en begon het gat te dichten met mos, takjes, en modder. 'Hoi Emberstorm! Dat was een heftige storm hé. Ik ben blij dat er niemand gewond geraakt is. Dat is best een groot gat in de muur! Ik hoop dat er niet nog zo'n storm komt..' Klonk het achter haar. Die stem herkende Emberstorm uit duizenden. Ze draaide haar kop om met een vriendelijke blik en ze naar de kleine kitten achter haar. Ze had dit eigenlijk wel kunnen zien aankomen en stiekem ook een beetje gehoopt toen ze bij de nursery aan de slag ging. Werken met Kittykit aan haar zijde was altijd een stuk gezelliger en ging ook een stuk sneller. Ze knikte begroetend in de richting van Kittykit. 'Goedemorgen Kittykit, het was inderdaad wel een storm he?' Ze richtte haar blik weer op de kampmuur maar ze praatte ondertussen wel verder. 'Eigenlijk moest ik vanacht de wacht houden bij de ingang, maar ik werd naar binnen gestuurd door Tallstar. Al ben ik wel wakker gebleven om alsnog in de gaten te houden wat er zou gaan gebeuren.' Vertelde Emberstorm. Haar poten werkten zorgvuldig langs de kampmuur. Ze keek weer om naar Kittykit, 'Zeg Kittykit, zou jij een grote tak voor me kunnen zoeken? Deze tak die ik heb gebruikt om het gat te herstellen is eigenlijk te klein.' Ze gebaarde met haar staart naar de tak in de muur.

'Goedemorgen Kittykit, het was inderdaad wel een storm he?' Emberstorm richtte haar blik weer op de kampmuur. 'Eigenlijk moest ik vanacht de wacht houden bij de ingang, maar ik werd naar binnen gestuurd door Tallstar. Al ben ik wel wakker gebleven om alsnog in de gaten te houden wat er zou gaan gebeuren.' vertelde Emberstorm. Haar poten werkten verder. Ze keek weer om naar Kittykit, 'Zeg Kittykit, zou jij een grote tak voor me kunnen zoeken? Deze tak die ik heb gebruikt om het gat te herstellen is eigenlijk te klein.' Ze gebaarde met haar staart naar de tak in de muur. 'Ja tuurlijk!' Kittykit smeerde de laatse modder op 'haar' gat en rende weg om een tak. Dat zou wel een goede moeten zijn. Ze keek even of hij van niemand anders was, en sleepte de tak toen terug. Pfui, die was best zwaar.. Maar een apprentice moest dat wel aankunnen! Langzaam maar zeker kwam de tak bij het gat aan. 'Hier is hij!' miauwde ze vrolijk. Met Emberstorm werken was wel 10 keer leuker! Zelf ging ze naar het gat boven het net afgemaakte gat. Daar moest ook nog wat mos in.

Emberstorm keek Kittykit glimlachend na, de kleine kitten zat zoals altijd vol energie. Met haar erbij was het moeilijk om het somber in te zien of niet dan? Ze stak haar kop voorzichtig in het gat, ze moest oppassen want anders vernielde ze alles wat ze net opgebouwd had. Voorzichtig zette ze haar tanden in de te kleine tak, het moest eruit anders zou ze het niet kunnen vervangen met de grotere tak. Ze hield haar adem even in toen de tak tegen de kampmuur aanstootte, net tegen het stuk dat ze had opgevuld. Maar het opgevulde stuk hield het, ze was blijkbaar een betere bouwer dan ze dacht. Ze was opgelucht, de tak lag nu op de grond. Misschien kon ze het ergens anders voor gebruiken, voor een kleiner gat, ze keek zoekend om zich heen, een stukje verderop was nog een gat waar die tak inpaste. Daar zou ze zometeen wel aan de slag gaan, eerst dit gat. Ze wierp een onderzoekende blik op het gat, daar zou een kat zo doorheen kunnen komen, het moest dus zeker weten dicht. Ze schraapte alvast wat mos en modder bij elkaar terwijl ze wachtte op Kittykit, misschien was de tak wel te zwaar voor haar, Emberstorm besloot toch maar even te gaan kijken of Kittykit de tak wel kon meekrijgen. Ze draaide haar kop om en keek naar Kittykit die aan kwam met de tak. Ze stond op en ze nam de tak over, 'Laat maar los Kittykit, ik heb de tak al,' Miauwde ze vriendelijk met een sympathieke blik in haar ogen. Ze begon de tak op zijn plaats te duwen en na een tijdje zat het gat dicht, ze had een hekwerk gemaakt van takken en dat opgevuld met bladeren en mos. Nu kon ze met het andere gat verder, ze pakte de tak die ze daarvoor had bewaard op en ze liep richting het gat.

'Laat maar los, Kittykit, ik heb de tak al.' Opgelucht liet Kittykit los. Het ding was een beetje zwaar, maar perfect voor het gat. Emberstorm vulde het hele gat op. Kittykit ging weer verder met haar eigen gat, ondertussen Emberstorm ondervragend over het bouwen. 'Weten we zeker dat de modder blijft zitten? Ik zou niet willen dat alles weer instort. Maar ja, het schijnt het wel goed te doen, en er zijn gelukkig geen andere clans in de buurt die een aanval doen. Iedereen werkt echt hard mee, en het is gezellig! Dit maakt ons eigenlijk wel sterker...' Kittykit kon altijd kletsen, in haar slaap, als ze bezig was met iets, of als ze alleen maar praatte. Het was vreselijk! Sommigen hadden wel eens tegen haar gezegd dat ze haar tong onder controle moest krijgen voor ze apprentice kon worden. Dit schoot haar hoofd weer in toen ze door praatte, en ze hield snel haar mond dicht. Het gat zat ondertussen dicht, en ze ging verder naar een ander. Kittykit raapte wat bladeren en mos op van de grond, die ze daarna zorgvuldig op de modder legde, zodat alle kleine gaatjes afgeschermd werden.

Eagleheart keek om zich heen. Er lagen veel omgevallen bomen en takken op de grond. De meeste prooi zou wel veilig in hun nesten zitten, maar er is ook een hoop prooi dakloos geworden. Misschien zou het nog iets prooi opleveren, maar het was niet zeker. Hij liep door over omgevallen bomen heen en liep zo door het hele gebied heen. Er leek gelukkig niet heel veel schade te zijn, maar het zou een hele tijd duren voor alle takken opgeruimd zouden zijn en ook zouden de komende dagen de prooidieren wel in hun holen blijven. Hij zuchtte. Dit was niet heel goed voor de clan, maar ze zouden zich er wel doorheen zetten. Hij liep nog een keer alles na en liep daarna terug naar het kamp. Hij moest dit nu allemaal aan Tallstar gaan vertellen en met het nieuws zou Tallstar niet heel blij zijn. Hij liep het kamp binnen en liep rechtstreeks naar Tallstar toe. Hij boog zijn kop eerbiedig. "Ik heb niet heel goed nieuws. Er zijn veel bomen omgevallen en er liggen ook veel takken op de grond. De meeste prooi zou de komende dagen nog wel veilig in hun nest blijven en het zou een hele tijd gaan duren voor alle takken zijn opgeruimd." Vertelde hij.

Emberstorm bouwde geconcentreerd verder, voor deze keer maar met een half oor luisterend naar wat Kittykit te zeggen had omdat ze haar concentratie nodig had, eigenlijk voelde ze zich hier een beetje schuldig over maar ze moest hier haar aandacht eventjes bij houden. 'Weten we zeker dat de modder blijft zitten? Ik zou niet willen dat alles weer instort. Maar ja, het schijnt het wel goed te doen, en er zijn gelukkig geen andere clans in de buurt die een aanval doen. Iedereen werkt echt hard mee, en het is gezellig! Dit maakt ons eigenlijk wel sterker...' Ratelde Kittykit totdat ze ineens stilviel, misschien had ze door dat ze teveel praatte, of wist ze niks meer te vertellen. Emberstorm keek even op van haar werk, ze zag er een beetje vermoeid uit maar ze wou zich niet laten kennen, 'De modder blijft zitten zolang het blijft zitten, elke extra versteveging helpt en zelfs al is het tijdelijk, het houd het een beetje op z'n plek voor tijdens het werk.' Miauwde ze als antwoord, ze keek naar de kleine Kittykit die druk aan het werk was. Ze 'En trouwens Kittykit, ik ben erg trots op je, je hebt heel erg hard gewerkt' Miauwde ze, haar stem klonk warm. Ze glimlachte naar Kittykit en legde de laatste hand aan het gat dat ze aan het repareren was, Kittykit had gelijk, samen werken was veel gezelliger. Ze stond op en ze rekte zich even uit uit de stijve houding waar ze in gezeten had.

Emberstorm gaf weer antwoord op al haar vragen. Hoe speelde ze het klaar? Kittypaw was blij met haar mentor. 'En trouwens, Kittypaw (ik verander het even^^), ik ben erg trots op je, je hebt heel erg harg gewerkt.' Haar stem klonk warm, en Kittypaw voelde zich blij en gelukkig. Emberstorm rekte zich even uit. Kittypaw was klaar met de gaten aan deze kant in de nursery. 'Zo, deze zit ook dicht.' Kittypaw rekte zich ook even uit; werken maakte je rug stijf. 'Zeg Emberstorm, ben je ook blij met mij als leerling? Ik praat een beetje veel, en ik heb teveel energie...' Kittypaw was daar door anderen maar al te vaak op gewezen, maar ze had zich er eigenlijk nooit iets van aangetrokken.. tot nu. Emberstorms mening was heel belangrijk voor haar.