young gods

Het weer werd duidelijk veel erger met de dagen mee. Totdat het eindelijk op een punt kwam dat het de dikke vacht van de rode kater met zich meetrok. En bijna de jonge warrior zelf. Zijn grasgroene ogen waren tot spleetjes gekregen om te voorkomen dat zijn ogen zouden wateren van de koude, ruwe wind. Dit was totaal niet wat hij geplant had toen hij voor het eerst uit de Warriors den stapte. Hij had gehoopt om zichzelf duidelijk te bewijzen en wat te vangen, alsof zijn nieuwe naam het al niet aangaf dat hij het recht had warrior te worden. Maar ja, who was to blame? Er was geen vermijden aan het feit dat hij vroeger steeds vaker spijbelde en met zijn ziekte werd hij ook niet sneller warrior. Toch stond hij hier. Buiten. Met zijn nieuwe warriornaam en totaal onafhankelijk van anderen. Nu moest hij meer volwassener worden. Zijn speels gedrag was er echter nog. De echte vraag was; voor hoe lang nog?

+tags Swiftclaw

Daar had je hem, haar beste vriend, Flameleap. Het werd tijd dat ze weer wat meer zouden gaan optrekken. Swiftclaw was iets voorbeeldiger geweest als apprentice dan Flameleap. Zij was daarom ook eerder warrior geworden dan hij en dat had er voor gezorgd dat ze iets minder vaak samen hadden kunnen zijn. Nu was hij ook al een poosje warrior en werd het tijd dat ze weer de draad gingen oppakken, niet? Was ze in een speelse bui? Hier moest Swiftclaw toch echt even over na denken, omdat ze toch een heel stuk serieuzer was geworden sinds de warrior was én haar moeder overleden was. Maar ze besloot dat een beetje lol geen kwaad kon. Ze raapte een dikke klodder modder bij elkaar van de bijna uitgedroogde moeras. Het was alleen nog erg drassig, verder geen plassen water te bekennen. Met een bal gemaakt van drek kwam ze wat dichterbij en gooide deze vervolgens tegen de flank van Flameleap aan.

Het was niet dat hij de kattin totaal onverwacht zag aankomen., Hij had haar geur echter wel weten te ruiken ondanks dat de wind hem er niet echt mee had geholpen. Maar wat hij zeker niet verwacht was was het koude, drassige gevoel van niets anders dan modder tegen zijn flank aan. Zijn vacht ging voor eventjes lichtelijk omhoog en meteen keek hij in een paar blauwe ogen. "Swiftclaw", zei hij in een zoete toon. "Kom is even wat dichterbijer." Zei hij even zoet. Een ondeugende fonkeling in zijn ogen duidelijk te lezen. Hij kon ook nooit serieus zijn tegenover haar. Zelfs niet als warrior.

Het was raak en haar grijns werd breder. Hij ving de gele ogen van Flameleap op waar een ondeugende twinkeling in verscheen. Haar naam werd zoet uitgesprken en vervolgens moest ze wat dichterbij komen, wat even zoet gevraagd werd. "Én wat als ik dat niet doe?" Vroeg Swiftclaw die opstandig bleef zitten waar ze zat en hem uitdagend aan keek met haar ijsblauwe, heldere ogen.

De kattin leek niet echt geïnteresseerd om zijn 'bevel'. "Én wat als ik dat niet doe?" Vroeg ze, duidelijk hard to get. Hij liet een speelse 'tsk' horen en deed een pas dichter haar richting op. "Dan kom ik toch zelf naar je toe." Mauwde hij met een grimas op zijn gelaat. "Ik moet eerlijk toegeven; modder zou heel mooi bij je staan. En ik heb ergens in de medicine den gehoord dat het nog gezond voor je huid is." Zei hij vastberaden. De zoete, ondeugende stem nogsteeds in zijn stem te horen.

"Fair enough," antwoordde ze op Flameleap toen hij zei dat hij dan wel naar haar toe zou komen. Bij de eerste pas die hij zette was ze meteen alert en hield ze hem goed in de gaten, zeker toen hij begon te spreken op een vastberaden toon. "Precies, lief hé dat ik die modder bal naar je toe gooide, een modderbad kon je namelijk wel gebruiken," miauwde ze onschuldig en zwaaide met haar dikke, rode staart.

Ze leek hem nog steeds niet te vertrouwen. Nou ja, wie kon hij eigenlijk de schuld geven als hij haar een bitterzoete payback wou geven? Zo waren ze tenminste, althans, de kattin leek niet echt in haar dame-mode te zijn aangezien ze ook al in was voor een modderoorlog. Hij rolde speels met zijn ogen en keek terug naar haar nadat ze klaar was met spreken. "Ik ben vast hartstikke gelukkig om met jou bevriend te zijn. Waar is de modderkat rang nou? Zou wel van toepassing komen." Alright, hij was bekend om zijn grappen. No need for panick. Deze grap was echter expres zo droog en slecht uitgekomen. Maar misschien hing dat aan de huidige situatie waar hij zich nu in bevond. Het was ook allemaal zo nieuw.

Swiftclaw glimlachte ondeugend bij de woorden van Flameleap terwijl ze alert bleef. Ze mocht niet afgeleid raken, anders werd zij strak ook nog slachtoffer. "Precies, je mag je enorm vereerd voelen om een vriend van mij te zijn," lachte ze met een knipoog. "En dat je nu in plaats van warrior een modderkat bent vind ik pérfect," voegde ze met een knipoog er aan toe.

Ze glimlachte ondeugend terwijl de rode kater zat te spreken. Duidelijk in zijn oude, speelse bui nu. "Precies, je mag je enorm vereerd voelen om een vriend van mij te zijn," lachte ze en knipoogde daarna vervolgens. "En dat je nu in plaats van warrior een modderkat bent vind ik pérfect," voegde ze eraan toe. Hiermee kon Flameleap zijn grinnik echter niet onderdrukken. "Ja, ik wou je het veel eerder vertellen maar Ace heeft me nodig." Ging hij maar mee met de grap spelen.