[Open]The great escape

Het was niet omdat hij nu zo vermagerd was en veranderd dat hij niet meer op wandeling ofzo mocht gaan. Na een lieve blik geworpen te hebben op hem, had hij toch ja gezegd, enkel met wat... bezorgde woordjes erachter... Also 'princess'... maar het was allemaal goed en wel... Hij zou even stoppen aan little creek en terug keren, misschien onderweg een poging wagen op wat jagen, ookal zou hij er van langs krijgen als de ander het te weten zou komen, maar goed. hij keek echter op toen hij de zoete geur van melk rook. HIj was net terug van wat te drinken aan de laagstaande rivier en zijn oortjes hadden het opgemerkt. Hij versnelde zijn pas wat en al snel had de gevlekte kater een tabby poesje opgemerkt. "Wat moet dat?" klonk er hees van de zieke kater af.

Vriendelijk stond niet in zijn woordenboek. "Hoi!" Klonk er vrolijk. Maar de pissige kat keek enkel nijdig naar de ander. Dat was gewoon... Ugh... Hij trok dan ook even met zijn oren. Ze wist best wel dat ze fout was. Dit was het dochtertje van Sinclaw right? Yeah... Die den lag tegenwoordig vol met poesjes. Hij moest eigenlijk gaan vrezen voor het leven van zijn zoontje, arme ziel. Er kwam een frons op haar gezicht. Wát? "Hey! Waarom ben jij hier? Moet je niet bij Acefray liggen?" Ugh. "Omdat ik toestemming had iets te gaan drinken," mompelde hij even tussen zijn tanden door om een geïrriteerd gebrom en gegrom niet door te laten. "En jij gaat mee met mij," zei hij terwijl hij scherp bleef kijken naar de ander.

Mooi man, die blik kon wel wat oefeningen gebruiken, heel wat zelf. Heel veel zelfs. Ugh, wat een snotkind was dit. "Nee." Klonk er en hij vernauwde zijn ogen. Was dit kind verwend ofzo? Geen manieren was duidelijk. Nou hij wist een goede manier om manieren bij te werken. "Ik ga jagen en laten zien dat ik al apprentice mag worden. Je helpt me of je gaat gewoon weer terug naar het kamp." Hij tilde een poot op en haalde uit om de kleine een snelle mep tegen der kop te geven. "Geen zo'n toontje tegen me aanslaan jongedame," klonk er even brommerig van de ander waarna hij even opstond. "En nu LOPEN," klonk er, duidelijk moeite hebbende om kracht achter dat laatste woordje te zetten.

De kater tilde zijn zwart-witte poot op en voordat Wolfkit besefte wat er ging komen kreeg ze een pittige mep. De jonge poes piepte en verloor even haar evenwicht maar herstelde zich razendsnel,hels vuur in haar gele ogen. "Geen zo'n toontje tegen me aanslaan jongedame," hoe durfde dat zieke mannetje haar zo te mishandelen?  Wolfkit wist al wie ze als eerste de clan uit zou zetten zodra ze leader werd! "En nu LOPEN," hij sprak het laatste woord duidelijk moeizaam uit en Wolfkit kreeg een geniale ingeving. Met een valse blik keek ze hem aan. "Wat dacht je van rennen?" Klonk uitdagend en de jonge kitten zette het op een lopen, hopend dat hij door zijn ziekte,  of whatever het ook was, haar niet bij zou kunnen houden. Ze besloot het feit dat ze geen idee had waar ze was maar te negeren, besides, alles was beter dan zich overgeven aan dat hoopje chagrijnig ongeluk. "Pak me dan oude vetklep!" Gierde ze terwijl ze onvermoeibaar weg rende.