Hey, again [+Amberhunt]

_{Hij rolde zijn ogen bij de woorden van Amberhunt. Zoals je waarschijnlijk zelf al hebt gemerkt ontbreekt er een zekere hoeveelheid balans. Dit is gelukkig geen probleem dat je niet kunt oplossen en waarschijnlijk zal je er aan het einde van je training geen last meer van hebben" "Ruddy voelde zich een tikkeltje geërgerd, natuurlijk wist hij dit! Maar hoeveel hij het ook probeerde te verbeteren, het lukte gewoon niet. "Ben daar maar niet zo zeker van." Zuchtte hij. Ruddy haatte het als er dit soort dingen werden gezegd. Hoe iets moest verlopen, hoe iets gedaan moest worden, dat maakte hem soms zo gefrustreerd, soms lukte dat namelijk gewoon niet.}

Ruddypaw was duidelijk geïrriteerd door zijn opmerking maar Amberhunt wilde hem alleen maar helpen. "wees daar maar niet zo zeker van" Zuchtte de jonge leerling en Amber ging naast hem zitten "Ruddypaw, kijk me eens aan' Miauwde hij naar de leerling. "Het gaat lukken, en het maakt niet uit hoe lang het duurt want je zult geen warrior worden totdat je het kunt." Hij zei het nogal streng want het was waar. Amberhunt ging zelf in jachthouding staan, deze was vrijwel perfect. "Probeer dit maar zo goed mogelijk na te doen"

_{Amberhunt ging naast hem zitten. "Ruddypaw, kijk me eens aan." Zei Amberhunt. Ruddy keep op, zijn geelgroene ogen ontmoetten die van de oudere tom in een nietszeggende blik. "Het gaat lukken, en het maakt niet uit hoe lang het duurt want je zult geen warrior worden totdat je het kunt." Vertelde Amberhunt hem op strenge toon. De apprentice koos ervoor niks terug te zeggen, het was niet alsof hij er iets tegenin kon brengen. Als hij dit niet zou kunnen zou hij inderdaad nooit warrior worden. Ondertussen was Amberhunt al in een jachthouding gaan staan, die duizenden malen beter was als zijn eigenste. "Probeer dit maar zo goed mogelijk na te doen." Beval de warrior hem. Met tegenzin maakte Ruddy pogingen zijn eigen jachthouding te verbeteren. Het was niet dat hij de hulp van Amberhunt niet waardeerde, vooral omdat de tom zijn mentor niet was, maar hij had gewoon geen zin om het honderden keren te moeten gaan proberen. Want de manier op hoe de warrior praatte liet zien dat hij geen half werk of nee duldde.}

Ruddypaw deed een poging om zijn jachthouding te verbeteren. Het was echter duidelijk dat hij er echt geen zin in had. Amberhunt wilde de leerling echter heel graag helpen en dus probeerde hij Ruddy er van te overtuigen dat het echt zin had om het vaker te proberen. "Ik heb door dat je er echt geen zin in hebt dus misschien kunnen we beter iets anders proberen. Wat dacht je ervan om even een beetje vechttraining te doen? Hier zul je misschien wel van me winnen omdat ik echt niet heel goed ben." Glimlachtte hij terwijl hij weer uit de jachthouding kwam. Hij wilde Ruddy niet het gevoel geven dat hij hem wilde dwingen iets te doen.

_{"Ik heb door dat je er echt geen zin in hebt dus misschien kunnen we beter iets anders proberen. Wat dacht je ervan om even een beetje vechttraining te doen? Hier zul je misschien wel van me winnen omdat ik echt niet heel goed ben." Hij zuchtte. "Was jij niet degene die zei dat ik dat eigenlijk met mijn mentor moest doen?" Zei Ruddy. Tja,amber had het zelf gezegd, en hij had niet meer zoveel zin om training te doen, het was veel leuker om wat te doen waarin hij geen instructies hoefde op te volgen. De jonge tom liep weer een stukje verder, niet bepaald een richting kiezende.}

Toen maakte Ruddypaw een opmerking dat Amberhunt zelf had gezegd dat hij dit met zijn mentor zou moeten doen. Toen liep de jonge leerling weg, Amberhunt merkte opeens dat hij te ver was gegaan met het training-ding. De rode kater volgde Ruddypaw en ging naast hem lopen. Na een tijdje miauwde hij "Ik had niet moeten proberen je mentor te zijn" Amber zuchtte. "Zal ik je dan maar alleen laten?" Vroeg hij. Hij zag Ruddy nog steeds als een soort broertje, dus hij wilde de jonge tom niet blijven lastigvallen.

_{Amberhunt liep al snel weer naast hem. Ze liepen een poosje in stilte tot de warrior zijn mond opendeed. "Ik had niet moeten proberen je mentor te zijn." Zuchtte de tom. Ruddy knikte instemmend. "Zal ik je dan maar alleen laten?" Vroeg Amberhunt en Ruddy schudde zijn kopje. "Je probeerde alleen maar te helpen, maar laat dat aan mijn mentor over. We kunnen echter nog wel iets anders verzinnen te doen, iets leuks?" Stelde de apprentice voor. Hij had geen zin om het ongemakkelijk te maken tussen hen door de oudere tom weg te sturen. Dus ze konden het beter nu uitpraten, als er iets uit te praten viel, en daarna wat leuks verzinnen om te doen. Het was niet alsof hij nu ook lang boos kon blijven, hoe hard hij het ook probeerde. Oke, een dag misschien wel, maar een reeks dagen achter elkaar, dat niet.}

Ruddypaw reageerde door te zeggen dat Amber alleen maar wilde helpen, wat waar was maar misschien ging het een beetje ver, maar dat hij het aan Ruddy's eigen mentor over moest laten. Echter zei de leelring wel dat ze misschien nog iets leuks konden gaan doen en Amberhunt grijnsde. Ja, misschien wel "wat dacht je van, verstoppertje. Het lijkt misschien een kittenspelletje, maar het zal je ontzettend helpen om je te verbergen." Miauwde hij, en daarbij mochten zij zich ook wel eens kitten voelen.

"Wat dacht je van, verstoppertje. Het lijkt misschien een kittenspelletje, maar het zal je ontzettend helpen om je te verbergen." Ruddy lachte. "Stiekem ben je gewoon een grote kitten." Plaagde hij de warrior. Normaal zou hij dat natuurlijk nooit hebben gedaan met een andere warrior, maar hij had ingeschat dat Amberhunt het wel zou kunnen waarderen. "Maar goed, wie begint?" Vroeg de jonge tom, een wat speelse blik in zijn ogen.





-super laat, sowwy

"Stiekem ben je gewoon een grote kitten." Miauwde Ruddypaw plagend en Amberhunt knikte "Zeker" lachte hij voordat Ruddypaw vroeg: "Maar goed, wie begint?" Amberhunt vroeg zich af of hij Ruddypaw net zo goed kon najagen als normale prooi. "Ik wel" Miauwde hij en ging op een boomstam zitten met zijn ogen dicht Tien.... negen..." Begon hij met tellen.


~kort c:

Toen Amberhunt begon te tellen schoot Ruddy weg in een richting, maar zodra hij ver uit het zicht van de oudere tom was, sloop hij stilletjes een andere richting in. Hier liet hij zijn gele ogen over zijn omgeving heen glijden. Zijn blik rustte op een gevallen boomstronk die aan de binnenkant hol was. Hij kroop er in, met wat moeite, hij was immers geen kitten meer.

Hij hoorde de ander wegrennen en kon al een beetje opmaken waar Ruddypaw heenging. Toen Amberhunt bij nul was opende hij zijn ogen, want hij speelde eerlijk, en hij begon rustig in de richting te lopen waar hij Ruddypaw heen had horen gaan. Na een halve minuut snoof de jonge Warrior en hij rook Ruddypaw rechts van hem. Zijn Amberkleurige ogen scande de omgeving, bomen, struiken, planten, omgevallen boomstronk. Aha, dat leek hem wel een mogelijke verstopplek en dus sloop hij zo stilletjes mogelijk naar de stronk en zag dat de Hol was, toen was hij bijna zeker van zijn zaak. Hij stak zijn kop naar binnen en ja hoor, daar zat Ruddy "Gottcha" Grijnsde Amber terwijl hij zijn kop terugtrok.

_{Ruddy hoorde na een tijdje pootstappen dichterbij komen en hij wist dat het Amberhunt was. De warrior stak zijn kop naar binnen. "Gottcha." Greens deze en trok zijn kop terug. Ruddy kroop, nogmaals met moeite, uit de holle boomstrook. "Tja, ik had niet echt veel tijd, serieus maar vanaf tien tellen." Reageerde de rode apprentice droogjes, al stond er een amusante blik in zijn ogen. "I guess it's my time to count." Zei hij. "En no worries, ik geef jou en je lompe achterwerk wel meer tijd om je te verstoppen." Plaagde Ruddy voordat hij zich omdraaide, zijn ogen sloot en begon met tellen.}

De rode Apprentice kwam er met wat moeite uit en Miauwde droogjes maar geamuseerd: "Tja, ik had niet echt veel tijd, serieus maar vanaf tien tellen. Amber haalde zijn schouders op "een beetje uitdaging" Grijnsde hij. "I guess it's my time to count." Zei Ruddypaw toen en de warrior knikte. . "En no worries, ik geef jou en je lompe achterwerk wel meer tijd om je te verstoppen." Plaagde Ruddy voordat hij begon te tellen en Amberhunt ging er zo lichtvoetig als hij kon, zodat Ruddy niet wist waar hij heen ging. een paar minuten later keek hij om zich heen, sluipen en verstoppen was zijn specialiteit en hij merkte een vossenhol op. Hij snoof, het was een verlaten hol. Snel schoot de rode kater naar binnen en ging zo diep naar binnen als hij kon, hier hield hij het wel even uit.

Een uitdaging, yeah right. Ruddy had een vermoeden dat Amberhunt dat had gedaan omdat het anders te moeilijk was voor Amber om hem te vinden. Toen de jonge tom klaar was met tellen, Amberhunt wat extra tijd gegeven. Zelf wilde hij het spel wel wat moeilijker hebben dan tien seconden tellen en gelijk weten waar de ander zit. Ruddy begon Amberhunt's geurspoor te volgen, maar het werd wat verwarrend een stukje verderop, met alle geuren om hem heen. Hij merkte echter ook de oude geur van een vos op, en met oud bedoelde hij dan ook een paar manen oud als het al niet langer was. Geïntrigeerd liep Ruddy er op af, en kwam uit bij een oud vossenhol. Hij snoof nog eens, om er zeker van te zijn dat de vos weg was voor hij zijn kopje naar binnen stak. Hij was al een tijdje naar de rode warrior opzoek, en dit kon gemakkelijk eens de plek zijn waar Amberhunt zich verstopte. Toen zijn ogen gewend waren aan de donkere binnenkant van het hol zag hij de gestalte van een kat. "Gevonden!" Zei Ruddy, en trok zich terug uit het verlaten hol, wachtende op Amberhunt om er uit te komen.

Tot nu toe ging het best goed, maar misschien had Ruddypaw hem wel meer tijd gegeven om het moeilijker te maken. Toen hoorde hij de pootstappen dichterbij komen en hij rook een bekende geur, een paar seconden later zag Amber Ruddy's kopje en hij hoorde: "Gevonden!" Toen trok de rose Apprentice zich terug en Amberhunt knikte goedkeurend "Goed gedaan, en succes" Grijnsde hij voordat hij zijn ogen weer sloot en begon te tellen Twintig, negentien...." Dan ook maar meteen eerlijk zijn en Ruddy ook meer tijd geven.

Ruddy sloop stilletjes weg, maar hij had al een idee wat hij als verstopplek zou gaan gebruiken. Toen de tom vond dat hij ver genoeg was klom hij met snelheid een boom in. Vanuit daar klom hij via de takken naar de volgende boom, en zo nog eens. Daarna klom hij wat hoger, zodat hij minder goed te zien was. Hij wist dat als Amberhunt een beetje zou nadenken, hij hem makkelijk zou kunnen vinden hier in de bomen. Maar dat was hetzelfde met iedere verstopplek die een van hen bedacht. Als je een beetje een logisch inzicht had, dan was dit spel best makkelijk. De apprentice probeerde zo stil mogelijk te zitten om geen geluid te makken.

"Een, Nul" Eindigde Amberhunt voordat hij zijn ogen opende, Ruddypaw was verdwenen, ja Amber zo werkt het spel nou eenmaal. Hij begon in de richting te lopen waar hij Ruddy nog kon ruiken, maar toen hield die geur op. Hij was niet doorgelopen? Maar waar was de apprentice dan heen gega... Amber keek omhoog, de bomen! Het was te proberen en het was mogelijk dat Ruddypaw hiermee bewees dat hij echt kon klimmen. De jonge warrior zette zich af tegen de grond en klom naar de laagste takken van een boom, op een hoog tempo klom hij naar boven en toen keek hij om zich heen. Hij stond nu op een dunne tak en hij had geluk dat hij zo klein en licht was. Amberhunt scande de bomen voordat hij naar de volgende sprong, daar, tussen de takken van de volgende boom zag hij een klein stukje rode vacht en meteen begon hij richting de volgende boom te klimmen en nog geen halve minuut later stond Amber op dezelfde tak als Ruddy. Gevonden, mooi klimwerk" Grijnsde hij terwijl hij op de tak balanceerde

"Gevonden, mooi klimwerk." Greens Amberhunt die ineens voor hem was verschenen. "Thanks." Zei Ruddy met een glimlachje voor hij voorzichtig van tak naar tak afdaalde en op het laatst een grote sprong nam. Hij landde op alle vier zijn pootjes, gelukkig was hij goed terecht gekomen op de grond. "Dus, nog een rondje of wil je teruggaan naar het kamp?" Vroeg de jonge tom terwijl hij zijn wat langere vacht uitschudde, om kleine takjes en uitgedroogde naalden eruit te schudden. Het werd immers als wel laat.

"Thanks" Glimlachtte Ruddy en hij sprong naar beneden, een tel ater stond Amber naast hem. "Dus, nog een rondje of wil je teruggaan naar het kamp?" Vroeg de jongere kat terwijl die zijn vacht uitschudde. "Laten we teruggaan" Miauwde de warrior en samen begonnen ze terug te lopen, Ruddypaw begon steeds meer als een broertje te voelen en het was geweldig om zo iemand in de clan te hebben. Amare en Biker waren natuurlijk zijn echte siblings maar die waren niet altijd dichtbij. "Hey Ruddy, dit klinkt misschien best vreemd maar.." Begon Amber, dit klonk echt heel raar "Je voelt echt als een soort broertje' Grijnsde hij.