Hey, again [+Amberhunt]

De jonge tom liep door het territorium van zijn clan. Ruddy wist heus wel dat hij zijn tijd beter kon besteden aan jagen of zijn training, maar hij kon het niet helpen zo snel afgeleid te zijn. Gegeven, hij was het kamp uitgegaan met de intentie prooi mee terug te brengen voor zijn clan, maar dat kon hij altijd later nog doen. Nu genoot hij van de geuren van de hoge dennen om hem heen. Al was het weer niet zo vrolijk als dat hij was. Een koude wind deed de vacht van de jonge tom opwaaien, en de grond onder zijn pootjes voelde ook koud aan. Toch leet dat hem er niet van weerhouden vrolijk te zijn. Zo zat hij in elkaar, bijna altijd vrolijk. In zijn gedachten verzonken, en met een glimlach op zijn gezicht, had Ruddy het gestalte voor hem niet gezien. Hij liep er dan ook met zijn neus volop tegen aan. "Het...Het spijt me."" stamelde hij, wat verlegen. Hij was niet goed met vreemden. Alleen was dit geen vreemde, merkte hij op. De bekende geur van Amberhunt vulde zijn neusje. Gelukkig, dacht de rode apprentice. Amberhunt zou waarschijnlijk niet boos op hem zijn voor de botsing.

Een frisse wind waaide door de vacht van de rode kater terwijl hij door het territorium rendde. Hij was een stukje gaan lopen om zijn gedachten te verzetten, Amberhunt was de laatste tijd niet heel vrolijk geweest. Vroeger was hij vaak manen achter elkaar gelukkig maar nu zat de clan nogal in een moeilijke periode, zijn rode vacht was moeilijk te zien door de oranje bladeren. Dit was echter ook het geval voor een andere kat die diep in gedachten verzonken uit het niets verscheen. Amberhunt herkende hem voordat ze op elkaar botsten, hij viel naar achteren terwijl de ander zich verontschuldigde. De jonge warrior herkende hem: Ruddypaw. Amberhunt schudde zijn kopje en glimlachtte "geen probleem, hoe is het?" Vroeg hij de apprentice.

_{"Geen probleem, hoe is het?" Vroeg de tom voor hem met een glimlach. "Ehm, half om half." Antwoordde de jonge apprentice. Hij was wat opgetogen omdat hij eindelijk een nieuwe mentor had, maar de sombere sfeer in het kamp was niet te harden voor hem, vanwege zijn vrolijke aard. Dat was dan ook de reden dat hij een groot deel van de dag buiten het kamp doorbracht. "Jij ziet er ook niet al te blij uit." Merkte Ruddy op. Het was duidelijk te zien aan de oudere tom voor hem. Tja, de dood van Innerstar was zwaar gevallen op iedereen in het kamp, inclusief Ruddy zelf.}

Ruddypaw vertelde dat het een beetje half im half ging en hij merkte op dat Amberhunt er ook niet echt blij uitzag. De rode kater kikte, dat zou je kunnen zeggen ja, het was echter beter dan eerst. Hij had zijn problemen aan een paar katten verteld: Heartattack en Acorndust, en die hadden er goed op gereageerd. "Nou, het gaat nu gewoon een stuk minder dan normaal door de huidige omstandigheden." Vertelde hij en hij krabbelde snel overeind, nu ze hier toch allebei waren konden ze net zo goed samen doorlopen. "Ik begrijp dat dit irritant voor jou is, gezien je karakter" Miauwde Amber

_{De rode warrior knikte. "Nou, het gaat nu gewoon een stuk minder dan normaal door de huidige omstandigheden." Vertelde Amber hem, en de tom stond al snel weer op vier poten. De twee begonnen naast elkaar te lopen."Ik begrijp dat dit irritant voor jou is, gezien je karakter" Zei Amber. Ruddy knikte. Het was inderdaad irritant voor hem. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen, en voelde zich nog ongemakkelijker rondom de katten van zijn clan dan normaal. "Het is niet echt ideaal, nee." Zuchtte de rode apprentice. "Hopelijk gaat het snel voorbij, want ik weet niet meer veel te doen om buiten het kamp te blijven." Gaf Ruddy toe.}

Amberhunt knikte, Ruddypaw had gelijk, "Misschien kan ik een keer met je gaan jagen?" Stelde hij voor, hij hoopte dat hij de leerling zou kunnen intereseren in zijn eigen hobby die ook nog veel voor de clan zou doen. Vreemd, met Ruddy praten voelde niet echt als een vriend, het leek nog het meest op toen hij met Biker praatte. Maar in plaats van dat ze even oud waren voelde hij zich nu de grote broer. Misschien was dat niet de beste manier om dit uit te leggen, maar het was wel hoe hij zich voelde.

_{Ruddy knikte op het voorstel van de oudere tom naast hem. "Ik ben er alleen niet geweldig in." Informeerde hij aan Amberhunt. "Misschien kun je me er dan mee helpen." Stelde hij voor. Hij vond het wel fijn, dat hij meer op zijn gemak was bij Amber, en niet zo nerveus en verlegen, zoals bij bijna iedere andere kat die hij niet kende. Al zou hij daar wel overheen moeten komen, anders zou dat voor altijd zo blijven. Je kon echter geen fijn gevoel krijgen bij katten die je bent aan het leren kennen, als je nooit hallo tegen ze zou zeggen. Het zat hem nooit echt lekker, dat hij niet eens goed durfde op een kat af te lopen.}

De rode kater knikte en hij glimlachtte opnieuw, natuurlijk kon hij Ruddypaw helpen, als het niet te druk werd met Howlingpaw. "Natuurlijk, laat je mentor echter ook wat voor je doen" Grinnikte hij en hij liep, perfect in balans, langs een omgevallen boomstam schuin omhoog. Ruddypaw beneden latend, "Probeer mij eerst eens te volgen, ons territorium is het gevaarlijkste van het woud en je moet je er eerst goed door kunnen bewegen voordat je kan jagen." Legde de Warrior uit terwijl hij naar beneden keek.

_{Ruddy keek hem met bewondering aan. No way dat zijn evenwicht ooit zo goed zou zijn. Toch zou hij het proberen, hij wilde aan Amber bewijzen dat hij niet hulpeloos was. Probeer mij eerst eens te volgen, ons territorium is het gevaarlijkste van het woud en je moet je er eerst goed door kunnen bewegen voordat je kan jagen." De jonge tom knikte, en baande zijn weg omhoog. Het verliep alles behalve vlekkeloos. Hij was twee keer bijna gevallen, maar had zich weten te herpakken, en nu stond hij dan toch voor Amberhunt. Zijn hartje bonsde nog steeds van de shrik, en hij liet een opgeluchte zucht horen. "Dat ging niet helemaal zo als gepland." Ademde hij, met een kleine geamuseerde ondertoon.}

Ruddypaw kwam nogal moeilijk omhoog, maar hij kwam wel omhoog en dat was al heel wat. Toen de leerling naast Amberhunt stond vertelde hij dat het niet helemaal zoals gepland ging. "Nou, het ging nog best wel goed" verzekerde de rode kater hem, ze stonden nu in een lange boom, ongeveer halverwege. "Nou, laten we nog een stukje verder gaan" miauwde hij en hij keek om zich heen, hij zag een sterke tak van een andere boom die ongeveer een voslengte weghing van waar zij stonden. Amberhunt keek naar Ruddypaw en sprong ernaar toe, hopend dat de ander hem zou kunnen volgen.

_{"Nou, het ging nog best wel goed." Verzekerde Amberhunt hem, ze stonden nu in een halverwege in een lange boom. "Nou, laten we nog een stukje verder gaan" kondigde de warrior aan, en sprong naar een tak ongeveer een voslengte van hen af. Amber keek hem even aan. Vastberaden, zonder enige twijfel volgde Ruddy, het werd tijd zijn angsten aan de kant te zetten. Hij haalde de overkant met gemak. Ah, tenminste iets wat hij goed kon, ook al had hij het niet zo op hoogtes. Langzaam vormde er een glimlach rond zijn lippen. Hij vond dit eigenlijk wel leuk, een beetje het territorium trotseren met de rode tom.}

De jonge leerling sprong behendig achter Amberhunt aan en hij glimlachtte. De rode warrior vond dat hij het erg goed deed "Heel goed, als je dit kan dan moet het voor de rest niet al te lastig zijn" Miauwde hij en hij begon te tak af te rennen, naar de boom toe, toen sprong hij in een paar behendige sprongen naar beneden en landde soepel. De rosse kat keek omhoog naar Ruddypaw en riep "Nu jij!" Hij was er zeker van dat Ruddy dit zou kunnen, het waren niet de makkelijkste sprongen maar na die andere sprong gezien te hebben had hij veel vetrouwen.

_{Ruddy keek aandachtig naar Amberhunt terwijl deze naar beneden sprong. Moest lukken toch? Dacht de jonge tom. Hij ademde even diep in en uit, en begon aan zijn aanloopje. Met iedere sprong kwam de grond dichterbij, wat hem een opluchtend gevoel gaf. Hij was toch echt blijer met de vaste grond onder zijn pootjes, dan de gladde, en hoge takken van de dennen die overal op het territorium stonden. "Ah, grond." Lachtte hij toen zijn pootjes de grond van het woud raakten. "Dus gaan we nog wat anders gevaarlijks doen of houdt je het hierbij?" Vroeg hij wat uitdagend. Ruddy begon eindelijk wat los te komen, nu hij wist dat Amberhunt hem wilde helpen.}

Ruddypaw vroeg hem of ze nog iets gevaarlijks gingen doen en Amberhunt grijnsde, waarom niet? "Kom maar mee" Miauwde de rode kater en hij ging de apprentice voor richting de smalle rivier die door het gebied stroomde, die was smal in verhouding met andere rivieren, maar een kat zou er niet zomaar over heen springen. Amberhunt liep langs de oever totdat hij een stuk had gevonden waar er een paar stenen boven het wateroppervlak uitstaken. De jonge warrior sprong snel van gladde steen naar gladde steen, oppassend dat hij niet nat werd. toen hij de overkant bereikte keek hij achterom. "nu jij"

_{Amberhunt grijnsde. "Kom maar mee." En hij ging hem voor naar een smalle rivier. Nou niet echt smal, dacht Ruddy. Maar hij wist dat er vele waren die veel breder waren. Ze liepen een stukje todat ze bij een paar stenen kwamen, sommigen gingen soms half onder het water. Hierdoor wist de jonge apprentice dat ze glad waren. Hij zag hoe Amberhunt snel van steen tot steen sprong, de overkant bereikend. Voorzichtig nam de jonge tom een eerste sprong, en hij voelde het gladde, koele oppervlak onder zijn pootjes. Hij nam nog een sprong, en hij glibberde wat maar wist zijn grip te herpakken. Nog één steen tussen hem en de overkant. Ruddy nam snel de twee sprongen en kwam met krabbelende pootjes aan de overkant. "Je hebt echt een doodswens." Zei hij tegen Amberhunt.}

De apprentice volgde hem met iets meer moeite en aan het einde zei hij dat Amberhunt echt een doodswens had. De rode kater grijnzde naar Hem "Jij vroeg of we nog iets gevaarlijks gingen doen en hier heb je het, iets gevaarlijks." Miauwde hij en hij grinnikte, het was leuk om samen met Ruddypaw door het territorium te wandelen en hier en daar de jonge kat een beetje te testen. Het begon steeds meer als een broederlijke band te voelen en naarmate ze doorgingen, naarmate die band sterker werd.

_{De jonge tom verplaatste zichzelf wat verder van de rand vandaan terwijl Amberhunt naar hem greens. "Jij vroeg of we nog iets gevaarlijks gingen doen en hier heb je het, iets gevaarlijks." grinnikte de warrior voor hem. "Die vraag was niet echt serieus bedoeld." Merkte Ruddy droogjes op. De apprentice begon na zijn antwoord zijn pootjes droog te likken. Hij had er namelijk geen zin in dat ze nog kouder aan gingen voelen dan ze al waren. "Dus, ga je me nog een keer proberen te vermoorden of gaan we iets anders doen?" Vroeg hij sarcastisch aan Amberhunt.}

Ruddypaw ging nog wat verder weg van het water en begon zijn pootjes droog te likken terwijl hij droogjes opmerkte dat het niet serieus bedoeld was. Toen vroeg hij of Amber hem nog een keer ging proberen te vermoorden of dat ze nu iets anders gingen doen. Amberhunt grinnikte "hoe graag ik dit ook nog een keer zou doen, misschien kunnen we nu overgaan op echt jagen nu je wee dat je kan overleven in het gebied." Miauwde de rode kater en hij keek de jonge kat aan "dus laat me maar zien wat je kan, ik zal niet al te perfectionistisch zijn." Grinnikte hij en hij knipoogde.

_{"Hoe graag ik dit ook nog een keer zou doen, misschien kunnen we nu overgaan op echt jagen nu je weet dat je kan overleven in het gebied." Reageerde de warrior terwijl deze hem aankeek. Ruddy knikte en luisterde naar wat Amberhunt nog meer te zeggen had. "Dus laat me maar zien wat je kan, ik zal niet al te perfectionistisch zijn." Zei Amberhunt met een grinnik en een knipoog. De apprentice rolde zijn ogen. "As if." Mompelde hij. Ruddy nam een jachthouding aan, die niet perfect was. Hij kwam niet het beste uit wat jagen betreft. Nee, de jonge tom was wel snel, stil kon hij ook wel zijn, maar als het om balans ging...Zijn gezicht had de grond vaak genoeg gezien.}

"as if" Mompelde Ruddy. Hij zakte in een jachthouding en Amberhunt's inmiddels getrainde oog zag direct wat er mis was, de Balans. Het was een probleem dat veel katten hadden en zelf had de rosse kater er manen over gedaan om het te perfectioneren. Nu kon hij met gemak over de dunste takken lopen zonder te vallen. "Zoals je waarschijnlijk zelf al hebt gemerkt ontbreekt er een zekere hoeveelheid balans. Dit is gelukkig geen probleem dat je niet kunt oplossen en waarschijnlijk zul je er aan het einde van je training geen last meer van hebben" Miauwde Amberhunt terwijl hij de houding grondig inspecteerde.