Troublemaker

Onderwerp: Troublemaker ma 21 nov 2016 - 15:39

Onder het mum van regels zijn er om gebroken te worden, was Rascal moedig genoeg geweest om het kamp te verlaten. Hij had net zo lag geacht bij de ingang van het kamp dat niemand keek en was doodsimpel gewoon weggelopen. Het was makkelijker geweest dan hij had verwacht en nu liep hij hier, buiten het kamp, compleet tegen de regels in, en hij vond het fantastisch. Rascal liep in een verende tred terwijl hij een vrolijk deuntje neuriede. Zijn ogen rolden bijna zijn kop uit, zo intrigerend vond hij het buiten het kamp. Maar ergens, viel het wel een beetje tegen. Er waren tweebeen nesten waar hij maar keek met hun grappige stukjes gras waar dan weer een muur omheen stond. Hij zag een paar van die tweebenen in hun nesten zitten door de gaten in hun muren. Bijzondere wezens waren het. Maar het mooiste was dat hij alleen was en dat niemand op hem lette. Hij kon doen wat hij wilde. Dus kwam de jonge kater met het meest briljante idee dat hij in een lange tijd had gehad. Hij zou op een tweebeen nest klimmen, dan zou hij nog verder kunnen kijken.
Oké, Rascal, hoe gaan we dit aanpakken? Zijn ogen gingen naar het nest dat hij had uitgekomen om op te klimmen. Hoe moeilijk kon het zijn. Als hij eerst op het het sprong dat hun grasvelden scheidden, dan kon hij vanaf daar op het platte nest springen en vanaf daar zou hij op het randje om het puntige nest springen en dan kon hij wel omhoog klimmen, toch? Er was maar één manier om erachter te komen. Rascal spande zijn spieren aan en sprong op de houten muur. Er zaten een soort van inkepingen op de planken, dus dit was nog redelijk eenvoudig. Maar eenmaal bovenop was de houten muur niet vreselijk stabiel. Het wiebelde onder zijn gewist, maar met inspanning kon hij eindelijk zijn balans vinden en de bruin-witte kater liep langzaam over de dunne muur, voetje voor voetje, balancerend als een koorddanser. En met een sierlijk boogje sprong hij op het platte nest. Yes! Oké, het eerste deel van het plan was geslaagd. Zijn ogen gingen naar het hogere tweebeen nest. Oi, de sprong was iets hoger dan hij had ingeschat. Maar dat zou Rascal niet tegenhouden. Hij spande zijn spieren aan en nam de sprong omhoog en hij wist de rand te grijpen met zijn klauwen en hij hees zichzelf omhoog. Bijna op bestemming aangekomen. Nu alleen nog maar omhoog en dan... Rascal zette een poot op de glimmende stenen die de bovenkant van het nest bedekte. Maar toen hij verder omhoog probeerde te klimmen, was de steen toch een stuk gladder dan hij zich had voorgesteld. Twijfelend keek hij omhoog. Hij ging zijn leven hier mooi niet voor verspillen. En hij was nu al hoger dan hij ooit was geweest. Rascals blik ging over de stad. Vanaf hier kon hij de Young One Tower zien. Hij was niet zo heel erg ver van het kamp gereisd. De stad was een doolhof, vol paden en nesten waar hij maar keek. Rascal ging comfortabel zitten in de goot waar hij zat. Hoe lang zou het duren voordat iemand in kamp hem ging missen? Pfft, boeiend. Hij kon nog wel even hier chillen, er zou vanzelf iemand hem komen halen.

- Eerste post Sharl <3

Onderwerp: Re: Troublemaker vr 2 dec 2016 - 22:20

Een zucht gleed over zijn lippen en met een geïrriteerde zwiep van zijn staart luisterde hij naar de young one die een uitleg gaf over Rascal. Natuurlijk had het weer betrekking op Rascal, zijn oerdomme zoon die toevallig nog steeds in de Elite zat. Toen zijn kittens pas geboren waren had Shark zich vrij weinig over hun bekommerd. Met de moeder van zijn kittens had hij geen goede band en dat namen de kittens hem kwalijk. En dus was hij zich vooral gaan focussen op zijn ThunderClan kits. En hoewel tussen hun ook niet bepaald iets veelbelovends had gezeten, had hij onlangs Eveningkit ontmoet. Eveningkit, de she-cat die in het camp had moeten blijven. De she-cat waarvan Claw wilde dat ze een spion zou worden in de ThunderClan en wat de hele reden was geweest voor Shark om de she-cat te verleiden. De rest van hun kittens waren mee teruggekomen naar de Elite. Joanne en Rascal bevonden zich in het camp, maar Shark meende zich te herinneren dat toen hij Kali vroeg om hoe veel kittens het ging dat ze vier had gezegd en niet drie. Eveningkit was het zusje van Rascal en Joanne, maar wie was de vierde kitten dan? Hij had geen idee en veel zin om het zijn ex te gaan vragen had hij ook niet bepaald. Ze was niet meer dan een simpel speeltje voor hem geweest, maar zij had er overduidelijk meer achter gezocht. Het feit dat hij deputy was geworden zou haar waarschijnlijk ook niet echt aanstaan. Met zijn kittens in de Elite had hij voornamelijk dankzij haar en voor een kwart dankzij zichzelf niet bepaald een goede band, had het idee dat zij hem haatten. Gelukkig haatte Eveningkit hem niet. Binnenkort zou ze Eveningpaw worden. Eveningkit was dan ook de enige kitten waar hij liefde voor voelde. Hij kon het blijven ontkennen, maar het was voor hem vrij duidelijk geworden dat hij haar een aangename kitten in omgang vond, net zoals Chawl. De tom negeerde de young one toen deze vroeg of hij voor zijn hulp een hondentand zou krijgen en ging in de richting van de Twoleg Place. Hij had wel een idee waar Rascal kon uithangen; die stomme tom maakte het altijd te makkelijk voor hem. Hij ving Rascal’s geurspoor dan ook algauw op en rende zijn zoon achterna. Hij keek toe hoe Rascal zich een weg naar boven vond op een Twoleg nest en hij wist niet waarom, maar zijn staart bewoog voor één seconde nerveus heen en weer toen hij zag hoe zijn zoon over het muurtje klom. Shark ging hem achterna en kwam niet veel later bij hem terecht. Hij keek zijn zoon met een kille blik aan. ‘Rascal,’ snauwde hij. ‘Dat je mijn zoon bent wil niet zeggen dat je voorrang hebt op de anderen. Net zoals alle anderen moet ook jij wachten tot je oud genoeg bent om zonder toestemming het camp uit te gaan.’ Hij keek zijn zoon geïrriteerd zijnde aan. ‘Denk je dat ik niks beters te doen heb dan jouw de hele dag achter je gat zitten totdat je luistert? Word toch eens volwassen!’

Onderwerp: Re: Troublemaker za 3 dec 2016 - 21:04

Oh nee... Oh nee, oh nee, oh nee. Paniek! Hij wilde niet dat hij op zijn eerste tocht buiten het kamp betrapt werd door zijn bloedeigen vader! Hij sprong overeind toen hij zijn geur rook, maar het was al te laat. De BloodClan commander was al het nest ook op gesprongen en stond voor zijn neus. Rascal ontmoette stoer zijn kille blik met alle woede die hij al had opgespaard had in zijn korte leven. Zijn kaken strak op elkaar en alle spieren in zijn gezicht stonden strak. "Kom maar op, papa", leek alles in zijn houding hem willen te vertellen. Als de rebelse jonge kater die hij was. Toen hij zijn naam zowat in zijn gezicht spuwde, knipperde hij alleen traag als reactie. Spieren bij zijn bovenlip begon lichtelijk te trillen en het puntje van zijn staart bewoog heen en weer. Maar hij kon hem niets maken, hij was veel sterker en hij wist al bijna zeker dat hij klappen kon verwachten. Maar hij zou ze niet met schuld ontvangen. Nee, hij zou dit zo weer doen. Vervolgens kreeg hij een les dat hij niet mocht denken omdat hij het zoontje was van hem dat hij alles mocht maken. ‘Dat denk ik niet,’ mauwde hij koppig ertegenin. Hij ging niet uitleggen waarom hij het deed, hij zou toch niet luisteren, dat had hij nooit gedaan. Om vervolgens te zeggen waardoor zijn bek bijna open viel. Zat híj achter hem aan? Rascal lachte schamper. ‘Zou eens tijd worden dat je achter me aan kwam!’ mauwde hij kwaad tegen zijn vader. Alle opgekropte emotie leek er nu even uit te komen in die simpele zin. Was het echt teveel gevraagd dat hij op zijn minst naar hen omgekeken had? Hij was er altijd geweest. Hij, met zijn zusje en zijn moeder. Maar hij moest altijd alleen maar aan zichzelf denken en aan niemand anders. Het enige wat hij deed was Claw zijn persoonlijke slaafje zijn! ‘En volwassen? Zoals jij?’ vervolgde hij vervolgens op dezelfde toon. ‘Nee bedankt, daar zit ik niet op te wachten,’ grauwde hij hem toe. Rascal had als levensdoel dat hij alles werd wat zijn vader niet was. Hij wilde niet met hem geassocieerd zijn. Hij wilde zichzelf zijn, en niet "de zoon van". Misschien als hij anders genoeg bleef, zouden ze hem misschien voor als hij was nemen. Rascals vruige blik ontmoette die van zijn vader weer. ‘Jij denkt maar dat je het voorbeeld voor iedereen bent. Wel, nieuwsflits, dat ben je niet!’

Onderwerp: Re: Troublemaker wo 7 dec 2016 - 16:39

Shark keek zijn zoon op een ongelovige manier aan toen deze aangaf dat hij niet dacht dat hij meer mocht omdat hij de zoon was van de deputy. Hij moest eerlijk toegeven dat als hij de zoon van de deputy was geweest dat hij zichzelf al ver boven de anderen geheven had gevoeld, maar Rascal scheen zo niet te zijn. Of hij deed net alsof. But then again: als hij de zoon was geweest van de deputy had hij wel beter zijn best gedaan dan dit. Dacht Rascal zijn positie op een dag zo echt in te willen nemen? Hij kon niet geloven dat een zoon van hem niet ambitieus was aangelegd; dat bestond gewoon niet. Toen Rascal echter een opmerking maakte, bewoog Shark slechts in een flits van een seconde verbaasd met zijn oortjes. Toen besefte hij zich dat de tom het had over al die keren dat hij zijn kittens de rug toe had gekeerd. Een licht gevoel begon hem te steken, maar hij weigerde om er gehoor naar te geven. Waarom zou hij zich schúldig voelen? Hij was bezig geweest met zichzelf een betere positie te geven; hij had geen tijd gehad om zich bezig te houden met onbelangrijke dingen zoals kittens. Die kwamen later wel aan bod. Alsof Claw altijd even veel tijd had om zich te bekommeren om zijn kittens. ‘Wel het spijt me dat ik er niet veel in je leven ben geweest,’ snauwde hij met een toon die allesbehalve spijt aantoonde, ‘maar ik ben er nú. Dat lijkt me nog altijd beter dan een vader die er echt nooit voor je gaat zijn.’ En hij wendde zijn blik af. Verdomme. Wat een verschrikkelijk onderwerp. Hij wilde dat hij weer terug kon gaan naar het moment dat hij enkel nog kon schreeuwen tegen zijn zoon over wat hij fout deed of over wat beter gedaan kon worden. Hij haatte pijnlijke onderwerpen bespreken. Hij duwde zijn gezicht bijna tegen die van Rascal toen de tom zijn volgende opmerkingen maakte. ‘Wel, wen er maar aan dat je dat wél ooit moet worden, want de Elite accepteert geen katten die de regels zo negeren zoals jij.’ Kwaad zijnde sloeg hij met zijn staart. Hij hief zijn poot op toen hij de woorden van zijn zoon hoorde, maar voor de één of andere reden bereikten zijn klauwen de kop van Rascal niet. Hij kon zijn zoon voor enkele momenten aanstaren tot hij zijn poot weer liet zakken. Verdomme. Wat was er toch met hem? ‘Ik ben geen voorbeeldvader voor je geweest,’ sprak hij zacht. ‘Denk je dat ik dat soms niet wéét?’ Zijn blik vulde zich met woede. ‘Wist ik veel dat je moeder zwanger zou raken van mij! Wist ik veel dat het er zo veel ging zijn.’ Hij besefte dat hij iets te veel had gezegd, want Rascal dacht natuurlijk dat het alleen Joanne en hij waren. ‘Ik voelde me nog niet vader genoeg om voor twee kittens te zorgen,’ voegde hij er dus aan toe voordat Rascal iets zou vermoeden. ‘En ik weet dat ik er de vorige moons niet veel voor je geweest ben omdat ik druk bezig was met hondentanden verzamelen, maar ik ben er nú voor je.’

Onderwerp: Re: Troublemaker do 8 dec 2016 - 18:16

Shark zijn sarcastische opmerking dat het hem speet, maakte Rascal alleen maar meer koken. Wat was hij een enorm, verschrikkelijk vossenhart. Zijn vader deed alsof het goed was dat hij hem had genegeerd. Begreep hij dan niet dat dat pijn deed? Dat hij als jonge kit, niets liever wilde dan eens op pad gaan met zijn stoere vader om weg te gaan van al die meiden om hem heen. Dat hij de eerste weken verlangend over de rand van zijn nest had gekeken tot hij ooit eens langs zou komen. En hij had gewacht, zo lang, om alleen maar teleur gesteld te worden. Zijn moeder had gelijk, Shark was waardeloos en hij wist sinds die plek dat Shark plek in zijn leven verspeeld had. En om vervolgens te zeggen dat hij er nu voor hem was en dat het beter was dan een vader die er nooit zou zijn. Rascal keek verbitterd weg en het enige antwoord was een grom uit het achterste van zijn keel. Te laat, klojo. Hij had gewenst dat Shark er nooit was geweest, dan hoefde hij niet druk om hem te maken. Dood was makkelijker dan elke dag geconfronteerd worden met de vader die hem niet wilde hebben. Bij zijn volgende opmerking keek hij weer fel naar zijn vader. ‘Misschien kan ik dan maar beter oprotten, hè? Zijn al onze problemen in één keer opgelost,’ mauwde hij schamper. Vervolgens kroop hij ineen toen hij zijn vaders klauw omhoog zag komen, zette zich schrap. Een uitdagende blik lag echter in zijn ogen. "Kom maar op," leek het te zeggen. "Sla je kit maar als hij je confronteert met de waarheid."
Rascal keek verrast op toen de klauw zijn pels niet raakte en hij verbreedde zijn ogen toen hij weer terugkeek naar zijn vader. Zo, begon er opeens een geweten te groeien in dat brein van hem? Om vervolgens te zeggen dat hij geen voorbeeld vader was geweest. Rascal rolde zijn ogen. ‘Nee joh, écht?’ bromde hij sarcastisch en was bijna van plan om weg te rennen, maar zijn vader kletste weer door. Over "geen idee dat zijn moeder zwanger zou worden". Nou, van het één kwam het andere, hè? En zoveel kits? Rascal en Joanne waren de enige, zoveel waren dat toch niet. Maar hij voegde eraan toe dat hij niet voor twee kits kon zorgen. Kwaad keek hij zijn vader aan. Twee kits? Hoe moeilijk was het om af en toe zijn kinderen te bezoeken. Maar nee, hij dacht alleen maar aan zichzelf en dat gaf hij verdomme ook nog eens toe. ‘Nee, want in jouw leventje draait het alleen maar om jou,’ snauwde hij boos. ‘Je denkt dat je heel wat bent als "commander", maar je bent zwak. Zo zwak dat je niet eens een seconde naar je kits omkijkt. Zwak dat je mij niet durft te straffen als meneertje commander!’ Rascal keek uitdagend naar zijn vader. ‘Je bent een zielige, wandelde haarbal!’ snauwde hij naar hem toe. Hij zette uitdagend nog een stap naar de grote kater toe, de risico's kennende, gepaard met de gruwelijke consequenties. Hij snoof nog schamper toen hij nogmaals zei dat hij er nu voor hem was. ‘Daar is het te laat voor. Je had net zo goed niet meer kunnen bestaan!’
Alles wat hij deed was om te proberen zijn vader zich zo veel mogelijk schuldig te voelen. Hem pijn te doen als het kon. Hij moest leren wat voor verschrikkelijk wezen hij was en dat hij daar niet trots op mocht zijn. Rascal haatte hem. En met een stoere blik durfde hij hem aan te kijken, zijn kaken op elkaar geklemd en zijn staart heen en weer zwiepend. Rascal was niet bang om klappen te krijgen. Hij had gezegd wat hij al manen had willen zeggen.

Onderwerp: Re: Troublemaker wo 14 dec 2016 - 17:21

Shark wist dat hij loog tegen zijn zoon, want het was natuurlijk van te voren het plan geweest dat Kali zwanger zou worden en dat ze hem kittens zou schenken. Het was ook het plan geweest dat één van die kittens in ThunderClan zou blijven; dat had hij met Claw afgesproken. Maar dat kon hij nooit tegen zijn zoon vertellen. Niet alleen omdat hij dan nooit meer een kans maakte bij zijn zoon, maar ook omdat er dan het één en ander uit zou lekken. Als zijn zoon hem zou verraden en naar de ThunderClan zou stappen om Eveningkit te verraden, had hij een probleem. Hij wilde niet dat ze zich keerden naar zijn enige dochter die loyaal aan hem wilde zijn en haar best voor hem wilde doen. Zijn dochter waar hij zo veel gevoel voor begon te krijgen die hij niet langer kon negeren. Maar wat hij ook niet kon negeren was het feit dat hij Rascal niet had geslagen. Een andere kat zou allang een klap voor zijn kop gekregen hebben: ten eerste omwille van het feit dat hij uit het camp was gegaan en ten tweede omdat hij zo’n toon opzette. Maar Shark besefte zich ook wel dat Rascal ergens wel gelijk had; hij was in de tijd dat Rascal, Joanne en Eveningkit werden geboren te veel bezig met zichzelf en met zijn ambitieuze gedachten. Hij had echter gehoopt dat Kali op de één of andere manier maar één kitten zou krijgen en dat die naar de ThunderClan zou gaan, maar in plaats daarvan had hij nog een extra zoon en dochter bij gekregen en hoe hij met hún om moest gaan, was voor hem een raadsel. En dus was het het makkelijkste geweest om gewoon niet naar ze om te kijken, maar dat bleek toch niet de beste beslissing te zijn geweest zag hij nu in. ‘De straf die hier op staat is levensgevaarlijk verwonden of de dood, Rascal. Maar ik denk dat jij je dat niet eens beseft.’ Een commander uitschelden – en dit meerdere malen – kon een hoge straf verwachten. Rascal had geluk dat Claw niet in de buurt was; de tom zou hem vast en zeker gedwongen hebben om zijn eigen zoon te straffen. Maar dat wilde hij voor de één of andere reden niet. Waarom niet? Hij klemde zijn kaken op elkaar toen zijn zoon aangaf dat hij net zo goed niet meer kon bestaan. Hij zuchtte. ‘Rascal,’ sprak hij vermoeid. ‘Ik weet dat je boos bent, maar ik wist op het moment dat je moeder vertelde dat ze twee kittens had gekregen gewoon niet goed hoe ik daarop moest reageren. Ik besloot om jullie te negeren en achteraf gezien was dat niet de beste beslissing.’ Hij keek de tom strak aan. ‘Nee, ik ben geen goede vader voor je geweest en om eerlijk te zijn weet ik niet of ik dat ooit wel zal worden, maar ik wil dat je weet dat ik er vanaf nu wel voor je wil zijn en een deel uit wil maken van je leven.’ Daarna kreeg hij een vaste blik in zijn ogen. ‘En je moet ook weten dat ik dat zonder je toestemming ga doen. Je kiest zelf maar of je me beledigt of niet, maar kijk goed uit, Rascal. Als het op het verkeerde moment is, kan dat wel eens heel vervelend gaan uitpakken en dan kan ik je niet meer beschermen of mezelf beheersen.’ Hij keek de tom kil aan. ‘Je beseft het je misschien niet, maar ik heb je daarnet beschermd door je niet aan te vallen en ik bescherm je opnieuw door dit niet te rapporteren aan Claw.'

OOC: Shark is helemaal in de war x)

Onderwerp: Re: Troublemaker ma 26 dec 2016 - 1:44

Rascal had een vurige blik in zijn ogen en zijn hele houding schreeuwde rebellie uit. Het was duidelijk geen geheim dat hij zijn vader haatte en hij schreeuwde het het liefste van de daken. Hij had het Shallow al verteld dat hij hem niet mocht. Hij wilde gewoon niet in associatie staan met de kater die alleen qua bloed zijn vader was. Verder was het einde verhaal. Toen vervolgens Shark zei dat de straf van zijn daden levensgevaarlijk verwonden was of hem doden, rolde hij bijdehand zijn ogen. ‘Pfft,’ gromde hij schamper. ‘Dat durf je niet,’ sprak de bruin-witte kater uitdagend tegen zijn vader. No way dat dit watje het bloed van zijn zoon aan zijn klauwen wilde hebben. Hij was niet zoals Claw, hoe graag hij dat ook wilde zijn. Hij was niet eens een schaduw van hun leider. Rascal begreep niet wat Claw in zijn vader had gezien om hém commander te maken. Er waren vast honderden betere opties. Rascal luisterde met een half oor naar wat zijn vader hem te vertellen had. Probeerde hij sorry te zeggen, goed te praten wat hij had gedaan. Had de oen niet door dat het allemaal veel te laat kwam? Rascal beet op zijn lip en er stond veel spanning in zijn kaak. Als hij kon, dan scheurde hij Shark aan stukken. Maar zelfs Rascal kon inzien dat dat een onbegonnen zaak was. Rascal hoopte hem pijn te doen met zijn woorden, met zijn gebrek aan liefde of respect. ‘Je bent zwak,’ herhaalde hij nogmaals, om het duidelijk te maken dat hij niets van zijn verhaaltje geloofde. ‘En doe geen moeite, ik wil je niet,’ gromde hij kwaad, waarna hij eindelijk weer wegkeek en zich omdraaide. Shark zou hem niet tegenhouden, hij kon doen waar hij zelf zin in had. Maar hij draaide zijn kop weer om toen Shark sprak dat hij hem beschermde. Rascal lachte schamper. ‘Verwacht je dat ik je ga bedanken?’ Rascal schudde zijn kop en gooide zijn kop weer over de goot en keek naar het platte nest waar hij weer op wilde springen. Hij wilde Shark niet langer meer zien. ‘Rot toch een eind op,’ bromde Rascal onder zijn adem, voordat hij weer op het platte nest sprong. Een oncharmante landing volgde, maar de jonge kater herpakte zich en hij bleef strak voor zich uit kijken. Stomme Shark. Rascal gaf het niet graag toe, maar het deed hem elke keer weer pijn om naar zijn vader te kijken. Het was een constante herinnering aan de vader waarvoor hij zolang gewenst had, maar nooit had gekregen. Hem haten was nu de beste optie.

- Sorry voor de late reactie D:

Onderwerp: Re: Troublemaker wo 4 jan 2017 - 16:53

Shark wilde tegen zijn zoon snauwen dat hij moest stoppen met Shark steeds zo uit te dagen, maar hij kon het niet. Hij wilde ook weer niet zeggen dat hij dat wél zou durven. Hij zou het waarschijnlijk ook wel durven, maar hij wilde het gewoon niet doen. Iets in hem wilde niet dat hij zijn klauw zou leggen op zijn zoon. En iets in hem wilde ook dat Claw dat niet zou doen of zijn mentor als hij die zou krijgen. Hij wilde niet dat iemand zijn zoon iets verkeerds aan zou doen. Want hoewel Rascal helemaal niet binnen het plaatje van de Elite paste en Shark dat graag veranderd zou zien, was hij het er nu ook weer niet mee eens dat zijn zoon daar heel hard voor gestraft moest worden. Er waren zat young ones die op zijn leeftijd nog niet volwassen waren. Chawl had immers ook niet bepaald de typische houding van een Elite cat en dat verwachtte Shark op deze leeftijd ook helemaal niet. Misschien op termijn wel ja, maar nu nog niet. En hoewel hij er een hekel aan had dat zijn zoon zo tegen hem sprak, was het naar zijn idee al wel een goed ding dat de tom hem een kans gaf om te spreken. Hij trok enkel met zijn oortje toen Rascal zijn woorden tegen hem sprak, maar besloot om er niet op te antwoorden. Hij wilde het niet meer awkward voor zichzelf maken dan nu al het geval was. Naar zijn idee had hij al veel te emotioneel naar zijn zoon toe gereageerd. Hij wist dat hij laat was met het feit dat hij geaccepteerd wilde worden door zijn zoon, maar hij was er ook laat achter gekomen dat hij werkelijk een hart had. De verdwijning van Chawl had hem doen inzien hoe het was om zorg te voelen voor een andere kat. Zijn eigen kittens hadden nooit een rol gespeeld in zijn leven, maar sinds hij Eveningkit had ontmoet en had gevoeld hoe het was om een vader te zijn, wilde hij dat graag veranderen. Alleen wist hij dat de kans dat Rascal hem daar ooit toestemming voor zou geven klein was. Maar toch ging hij een rol spelen in het leven van zijn zoon. Dat moest ook wel, want hij was immers zijn deputy en hij moest nauw opvolgen hoe het met hem ging. Hij besloot dan ook het advies van zijn zoon voor nu aan te nemen en op te rotten. Zijn klauwen schoten uit hun hulzen en zijn spieren spanden zich aan toen hij zag dat zijn zoon ongemakkelijk landde, maar de tom wist zich staande te houden en Shark ademde uit. Hij merkte dat zijn spieren zich onbewust hard aangespannen hadden en dwong om ook van het nest te springen, maar dan wel de andere kant op te gaan. ‘Ik wil je terug hebben voor zonsondergang,’ riep hij over zijn schouder naar Rascal. ‘Als je staande wordt gehouden door Claw dan zeg je maar dat je mijn toestemming had om de Elite te verlaten.’ En met een kille blik in zijn ogen, maar met een raar gevoel in zijn maag, liep hij weg en weer terug in de richting van het camp.

OOC: HOE DURF JE?! Nah, joke <3 + Ik heb dit topic maar afgesloten zodat we aan dat andere kunnen beginnen (: + Topic uit

Onderwerp: Re: Troublemaker vr 10 feb 2017 - 23:57

Rascal was verbaasd hoe makkelijk hij ermee weg kwam. Dat zijn vader hem gewoon liet gaan. Dat deed nog meer zelfvertrouwen in hem opborrelen. Ja, dat was ook zo! Shark wist dondersgoed dat hij fout zat. Zelfvoldaan keek hij nog een laatste keer naar zijn vader, voordat hij hem gewoon weg liet gaan. Gewoon, hij kreeg zelfs toestemming om gewoon verder door de stad te dwalen. Dit voelde als een overwinning, een grote overwinning. Shark zou voortaan nu gewoon hem zijn gang laten gaan, zonder zijn stomme preken. Triomfantelijk vervolgde hij zijn weg naar beneden de straat weer op. En hij zou zeker weten niet voor zonsondergang terug komen. Misschien zou Shark zich wel zorgen om hem maken, denken dat hij dood was, hem komen zoeken. Goed, misschien zou hij dan eindelijk een keer een beetje verantwoordelijkheid voelen. En Rascal hoopte dat het hem pijn zou doen dat hij voor altijd onbereikbaar voor hem zou blijven. Want geen enkel scenario zou ervoor zorgen dat Rascal Shark binnen zou laten.

- Beetje kort, maar Rascal is ook het topic uit.

Onderwerp: Re: Troublemaker